Zou de wens voor een 2e nog komen?

Iedereen doet alles op zijn eigen tempo bij de een is het wat sneller dan bij de ander en daar is niks mis mee toch?

Ik weet niet of het nog gaat komen maar dat merk je vanzelf.

Ik heb een hele zware zwangerschap/bevalling gehad en vervolgens een postnatale depressie.

Ik heb een tijdje geroepen dat ik het lekker bij 1 kindje hield.
Ineens gingen mijn eierstokken rammelen toen mijn dochter 14 maanden was en ik net maar dan ook net hersteld was van alles.
Maar dacht proberen het gewoon het zal toch niet de eerste ronde raak zijn.
Je raadt het al.... wel!
Dol gelukkig natuurlijk wel dat het ons zo snel gegund is maar ook angst.
Helaas weer een slechte zwangerschap wat lastig is met een eigenwijze dreumes.
Bang weer een depressie te krijgen.

Het is lastig! Maar als jij je dus totaal nog niet geroepen voelt voor een 2de dan zal ik nog lekker wachten. Er zijn hier volgens mij best wel wat dames die ook bewust wat langer hebben gewacht met een volgend kindje.
Denk dat ze zelf het beste aanvoelt wanneer het tijd is samen met je partner natuurlijk. Succes met alles

 

Dat gevoel kan nog komen hoor, alles op zijn tijd. En als het niet komt dan is het ook goed.

Ben nu zwanger van de tweede en dochter is ruim 3 jaar. Zwangerschap en bevalling zijn zwaar geweest, dochter bleek ook nog reflux te hebben en ik had een ziekte onder de leden en moest ook nog een operatie ondergaan. Ik moet je zeggen, ondanks dat ik toen zelf helemaal nog niet de behoefte had om weer zwanger te worden, toch vond ik het lastig dat al mijn vriendinnen zwanger van de tweede waren.. Ik kreeg vaak te horen, en wanneer komt de tweede? En een kind is geen kind, en ach ja ze is maar alleen he. Ik werd daar echt een periode gek van, had continu het gevoel dat ik me moest verantwoorden. Op een gegeven moment kon ik dat loslaten, want echt mijn dochter is gelukkig en mist helemaal niks! En zwanger raken doe je niet voor je kind, dat is een keuze van jou en je partner.

En nu na ruim 3 jaar en na een poosje rust kwam opeens de wens opzetten! Terwijl ik me er al een soort bij neergelegd had om het zo te houden, het voelde compleet. Zo zie je maar

Geniet van je zoon! Het gaat zo snel Succes verder en doe waar jullie je goed bij voelen en gelukkig van worden!

 

Kan echt nog komen hoor! Hier ook een zware angstige zwangerschap gehad... fijne bevalling dat wel maar daarna een angststoornis en PPD gekregen.... ZL was een pittige baby....huwelijk is zelfs op de klippen gelopen toen ZL 1,5 jaar was (niet om ZL hoor)... Ik heb regelmatig geroepen dat er geen tweede komt... é voilá toch geplanned zwanger van mijn huidige man. Nooit gedacht dat ik het nog een keer durfde.

Ja ben ook doodsbang soms wat gaat komen maar mijn huidige man staat er zoveel relaxter in dan mijn ex die totaal meeging in mijn hysterie.

 

Het is niet gek inderdaad dat je het nu nog niet voelt.
Misschien is dit het, misschien ben je er over 1, 2 of 3 jaar klaar voor.
Niks is goed of fout! Je merkt vanzelf als het zover is

 

Meid, het zal hetzelfde gaan bij nr 1.. ineens weet je het wanneer het juiste moment ervoor is.
Hier ook nog geen kriebels voor een tweede hoor, maar dit is wat mijn vriendinnen zeggen haha.

 

Het kan binnen een week ineens omslaan.. Of nooit. Maar dat is dan ook prima toch

Ik heb tot een maand of 10 geroepen; voorlopig niet hoor! En even erna hadden we een gesprek en moest die spiraal er liever gisteren dan vandaag nog uit.. Het sloeg dus ineens helemaal om bij mij. Misschien heb jij dat ook, misschien ook niet maar het kan altijd nog komen!

 

Ik kreeg het gevoel echt pas weer toen mijn dochter 3,5 jaar was. Dan is er uitzicht op de basisschool en ze was niet meer zon handenbinder Hihi. En persoonlijk wilde ik volop van haar genieten en moest ik er niet aan denken er twee in de luiers te hebben.

Helaas was het toen 4,5 jaar wachten voor ons en is ze nu dus 8 jaar.

Maar ik zou me niet te druk maken om of je het nog gaat krijgen de wens, het komt wanneer het komt en als het niet komt is dat misschien wel het beste voor jullie gezin.

 

Ik herken het gevoel heel erg en ik ben er toch voor gegaan voor ik echt die wens weer voelde zoals bij de eerste. Dat was een hele rationele keuze: ik wist zeker dat ik ooit een tweede kindje wilde, bij eerste duurde het best even voor ik zwanger was, we wilden niet teveel leeftijdsverschil en ik wilde niet veel ouder kindjes krijgen om de kans op een gezond kindje en een goede zwangerschap zo groot mogelijk te laten zijn. Ik was eigenlijk net een beetje half over die drempel heen om er toch maar voor te gaan en toen was ik al zwanger. Dat was stiekem wel even schrikken en ik heb er ook wel mee in m'n maag gezeten dat ik die wens nu niet zo sterk voelde en of ik dan wel een goede moeder voor dit kindje zou kunnen zijn, want bij de eerste vond ik de eerste maanden erg zwaar, terwijl ik toen niks liever dan een kindje had gewild.
Nu de tweede er eenmaal is voelt ons gezin helemaal compleet, zo'n bijzonder gevoel, dat heeft me wel verrast. Ik ben supergelukkig met mijn gezin en alles gaat zo vanzelf dat ik het niet eens zwaarder vind met een kindje erbij, op de eerste gebroken weken na.
Nu zou ik anderen niet per se aanraden om maar op de gok voor een kindje te gaan als je niet zeker weet of dat wel echt is wat je wil, maar omdat ik je gevoel zo herkende wilde ik toch ook even mijn verhaal met je delen.

 

Ik denk dat het nog kan veranderen, maar zo niet, is dat toch ook prima?
Ik zou er enkel voor gaan als het jullie het allebei écht terug willen, als het terug 'kriebelt' en de drang naar een tweede kindje er weer is.
Neem je tijd, je zoontje is nog maar anderhalf jaar, er zijn toch veel gezinnen waar er weer 3, 4, 5,... jaar tussen de eerste en de tweede zit.
Geniet van je zoontje!

 

Lastig he, dat soort keuzes!
Mijn zoontje wordt in februari 2. Tot hij anderhalf was, dachten we: voor mij geen tweede. Ik heb mn handen vol aan hem, mn nieuwe baan, net verhuisd en heb af en toe ook nog mn handen vrij, waar ik dan ook echt behoefte aan heb.
Nu zijn meerderen uit onze nabije omgeving met de tweede ronde bezig / 2e keer zwanger of ondertussen al bevallen. ML is ondertussen bijgedraaid van nooit meer naar: zullen we weer? Ik ben er alleen nog niet aan toe, het lijkt me heerlijk tegen de tijd dat zl naar school gaat. Nog zeker een jaartje wachten dus. Manlief legt zich hier gelukkig bij neer.
Dat geeft de tijd om ons nieuwe huis goed op orde te hebben (nieuwe keuken, badkamer en toillet liggen oa nog in de planning).

Ik denk dat het gevoel nog wel kan komen, hoor. Zelf houdt ik me er nog niet teveel mee bezig. De gedachte dat ik twee kinderen s ochtends vroeg klaar moet maken, of alleen op bed moet leggen benauwd me nog. Nog een keer zwanger zijn zie ik tegenop, had wat complicaties. Zl had een lastige start, kortom, het is me niet in de koude kleren gaan zitten.

Het eerste jaar was ik elke maand weer opgelucht als ik ongesteld was. Als het een dag later kwam, was ik al lichtelijk in paniek. Nu ben ik er iets relaxter in: als het gebeurd, is het niet gepland maar komt het wel goed (we gebruiken condooms, mag geen hormonale ac meer).
Ik ben nogal rationeel ingesteld, mij helpt het om af en toe eens te bedenken: wat zijn de belangrijkste redenen waarom al wel, en waarom nog niet?

Geniet vooral van je zoontje !

 

Ik Heb niet alle reacties gelezen maar hier zijn we ook pas gegaan voor n 2e toen onze dochter 2 jaar was... Ik heb best n pittige zwangerschap gehad (hg...) en moest er tot dan nog echt niet aan denken. Wel aan nog n baby maar ja daar hoort n zwangerschap bij
Nu zitten we alweer in ronde8... Het Mag nu wel snel komen van mij maar ja ook dat heb je niet in de hand!

Succes met het maken van je beslissing!

Ps.... Ik zie nu echt vooral voordelen van wat meer leeftijdsverschil als ik eventueel weer zwanger mag worden

 

Gewoon lekker afwachten off het nog komt!
Mijn dochter is bijna 5 als haar broertje geboren wordt en hoewel dat geen bewuste keuze is vind ik het heerlijk. Ik heb een zware zwangerschap en kan nu goed mijn rust pakken en straks weer lekker alle aandacht voor de baby terwijl dochter op school zit. Ook maakt ze het heel erg bewust mee en dan is zo leuk!

 

Als jij nog geen leeftijd hebt waarop het voor jou krap begint te worden: let it go! Komt dat gevoel, dan komt het en zo niet, dan is het toch ook goed? Maar omdat je nu al zegt dat het je wel heel mooi lijkt om nog een keer mee te maken, denk ik dat het uiteindelijk wel komt. Probeer er voor nu niet teveel mee bezig te zijn.

 

Heel herkenbaar. Had mijn verhaal kunnen zijn. Ik moest er na de geboorte van mijn dochter ook echt niet aan denken, die hele ‘achtbaan’ nog een keer in en een tweede kindje dus alles dubbel zo zwaar.
Nu na bijna 3 jaar kriebelt het weer. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor onze dochter en we hopen volgend jaar weer te kunnen gaan proberen (moet eerst groen licht krijgen van gyneacoloog ivm afwijkende uitstrijkjes..) Dus het kan echt nog komen. Leg geen druk bij jezelf, dat helpt toch niet. Misschien komt het en misschien niet, beide is goed.

 

Hier heeft het ook wat langer geduurd hoor. Vond die hele babyperiode met bv zwaar en dan heb je net je eigen lijf terug en dan van dreumes over in peuterpuber. Zelfs nu denk ik wel eens, was het misschien handiger als hij al naar school was? Ik zie heel erg op tegen de eerste tijd weer. Met 1 kind al zo overprikkeld, hoe moet dat straks met 2??!

Echt tropenjaren de eerste jaren!