Ik kon (en kan) me niet voorstellen dat het moment dat ik mijn kind voor het eerst zag leuker zou zijn als het geslacht een verrassing was. Je ontmoet je kind en dan maakt het echt geen drol uit wat het is. Ik vond het juist geweldig om met 16 weken dat geweldige moment mee te maken bij de echo en dat bewust te vieren. Heb er ook geen geheim van gemaakt maar geen gender reveal party oid gehad. Vond het geweldig om te ontdekken dat ik het beide keren goed had, zelfs het karakter klopte bij mijn gevoel.
Hier wisten we het bij de eerste twee wel, en nu weten we het in januari als het goed is weer van te voren. Wij zelf vinden dat gewoon fijn. Daarnaast ben ik heel nieuwsgierig En een control freak; wil graag weten waar ik me op in kan stellen. Daarnaast ook puur praktisch: wat betreft naam, kleding, kleuren etc. Maar ik snap ook het magische van het niet weten.
Bij de 1e 2 wisten we t niet. Vond her super spannend om niks te weten en nu heb ik de keus beetje bij vriend gelegd. We hebben 2 meiden en bij de 2e moesten we erg wennen van oh weer een meid. Niet dat dat erg is maar vriend heeft wel een voorkeur en ik ook wel. Dus nu besloten t wel eerder te weten zodat we eraan kunnen wennen als t een 3e meid zal zijn. Volgende week hebben we de 20 weken echo. We gaan een taart laten maken en aansnijden met naaste familie. Om toch een verrassingseffect te hebben. Nu we besloten hebben t te willen weten kan ik niet wachten en had ik t liefst bij 14 weken al een extra echo gehad haha. Maar vriend wilde gewoon netjes tot 20 weken wachten.
Ps we hebben trouwens een fb groepje geheim voor degene die een 3e kindje verwachten om samen te kletsen. Stuur maar pb als je erin wilt
Ik heb alleen maar voors maar wij hebben het bij alledrie met 16 weken laten bekijken. Natuurlijk omdat ik veel te nieuwsgierig was en nooit zo lang zou kunnen wachten en vanuit praktisch oogpunt met het oog op de babykamertjes. Niet dat die knalblauw/roze moesten worden hoor, maar ook niet unisex. Ook met kleertjes shoppen vond ik het wel echt prettig om het geslacht te weten. Maargoed ik heb de ervaring van het niet weten niet dus in die zin is mijn mening niet zoveel waard . Ik vond niet dat de verrassing eraf was. Was supernieuwsgierig naar mijn kindjes en hoe ze eruit zouden zien. En bij de jongste, een jongen na twee meiden, was ik echt zo benieuwd hoe de jongensversie uit de combinatie van de genen van mijn man en mij zou zijn.
Wij hebben het ook alle keren wel geweten. Maar twijfelen nu dus ook enorm. Wij twijfelen ook nog even door
Heej! Niet dezelfde situatie, maar herken je gevoel! Ik was zo overtuigd dat het een meisje zou zijn, dat ik na het resultaat van de nipt bij 12 weken met geslachtsbepaling, heb opgezocht of ze ernaast konden zitten met het geslacht! Niet dus en ben intussen super tevreden dat we een kleine jongen mogen verwelkomen, maar het was toch even wennen! Ik ben dus wel blij dat we het al weten en dat ik niet nog eens 6 maand met het verkeerde voorgevoel heb rondgelopen. Maar dat is ieder voor zich natuurlijk! Verder vind ik het ook gewoon enorm handig voor de kamer, kledij, babylijst, naam,... Geniet nog van je zwangerschap!
Wij staan voor hetzelfde dilemma. Geen voorkeur en al een meisje en jongen in huis. Bij de eerste twee wisten we het geslacht al met 15 weken zwangerschap. Nu willen we het ws niet weten, mede op verzoek van onze oudste. Ben heel benieuwd hoe ons dat gaat bevallen! Ik wil wel in mijn geboorteplan aan gaan geven dat ik het geslacht zelf wil bekijken ipv dat het door de kamer geschreeuwd wordt na de bevalling. Leuk om te lezen! Wij hebben straks hetzelfde leeftijdsverschil.
Ik heb tijdens en na de bevalling geen seconde aan het geslacht gedacht.. De baby lag al even op mij en ik hoorde de gyn aan mijn man vragen "weet je al wat het is?", toen hoorde ik mijn man zeggen "een zoontje". Toen pas besefte ik dat ik het nog helemaal niet wist ..
Ik ben nu zwanger van de 3e en ook van dit kindje weten we het geslacht, net als bij de eerste 2. Ik zei eerst dat ik het geslacht niet wilde weten deze keer, maar ik vond het toch helemaal niet leuk dat ik niet gericht kleertjes kon kopen en dat ik 2 namen moest verzinnen. Met de 20 wekenecho dus toch gevraagd of ze ook naar het geslacht wilde kijken. Heb er nog geen moment spijt van gehad dat we het geslacht al weten. Ook de kinderen (zijn 6 en 7) vinden het erg leuk om te weten dat ze een broertje krijgen. Alhoewel mijn dochter denk ik liever een zusje had gekregen want die grijpt in alle winkels waar ze ook babykleren hebben naar de roze jurkjes met roezels en de glitterschoentjes .
Ooh wat een wisselende reacties allemaal. Leuk om te lezen van jullie. Ik denk nog maar even goed na. Eigenlijk wil ik het niet weten maar ook niet teleurgesteld worden wanneer mijn gevoel niet goed zit. Misschien moet ik daar eerst maar aan werken. Dat wat het ook is, het niet uitmaakt!
Bij de eerste wisten wij het geslacht wel maar hebben we het geheim gehouden. Dat vond ik toen eigenlijk helemaal niet leuk. Ik kon niemand meenemen om te gaan shoppen, kon zelfs mijn moeder de aankopen niet laten zien en als iemand naar de babykamer kwam kijken (die wel neutraal was) moest ik de kast angstvallig dicht houden. Nu hebben we vrienden en familie dus ook het geslacht verteld. Dat hebben we met zo’n gender reveal taart gedaan. Verder geen feestje of poespas maar het was wel erg leuk om mijn moeder de taart te laten aansnijden en de reacties te zien. We wilden het geslacht beide keren graag weten maar we hebben wel gewoon gewacht tot de 20-wekenecho. Die paar weken maakte niet echt meer uit voor ons. We vonden het makkelijker met het kopen van kleertjes en het uitzoeken van namen. Bij de bevalling zijn er al zoveel verassingen en dingen te ontdekken dat we het moment van het geslacht wel wat naar voren konden halen, vonden wij. We merken ook heel erg dat een tweede kind blijkbaar niet zo interessant meer is dus zo hadden we toch een extra feestelijk momentje en kreeg deze zwangerschap ook wat extra aandacht.