Herkenbaar, ben je blij met een goede nachtrust en zet je alle zeilen bij om er een leuke dag van te maken doen ze gekke dingen voor het slapen. In eens omhoog komen terwijl je een kus geeft en je dus een kopstoot krijgt. Dit was dus gisteren, zo recht tegen mijn lip. Nu hou ik zijn hoofdje even vast voor een kus Die gekke dingen en dagen zijn fases.ik merk zodra het weer beter gaat hij meer dingen kan.
Het gaat stukken beter inmiddels! Op moeilijke dagen passen we onze verwachtingen aan. Als we iets van haar vragen en ze weigert en maakt drama dan gaan we bij dr zitten, evt een knuffel als ze dat wil. Dan wachten we net zo lang tot ze de ‘opdracht’ uitvoert. Ze mag in de tussentijd niks anders, dus we houden haar dan weg bij ander speelgoed oid. We leggen dan ook keer op keer uit waarom ze even niet met iets anders mag spelen ( of waarom dr glas drinken even weggezet is etc). Laten uitrazen, en tot nu toe gaat ze daarna eigenlijk altijd doen wat we vroegen.
Kan aan mij liggen, maar ik vind je heel erg streng overkomen. Even in je hoofd houden dat ze 2 is. Is het echt zo erg als ze niet gelijk jullie opdracht onmiddelljk uitvoert? Kan het natuurlijk helemaal mis hebben, maar vind je zo op papier heel erg autoritair overkomen.
Dat kan. En ze wordt idd opgevoed ja. Iets wat bij een hoop kids ontbreekt mi. En ja, als ze iets expres op de grond gooit moet ze dat opruimen, heel normaal lijkt me. Als we weg gaan moeten er schoenen aan gedaan worden. Zo is het nu een keer. Verder zijn we juist enorm met haar in verbinding en krijgt ze veel keuze mogelijkheden en eigen inbreng zeg maar. Ik noem het opdrachten omdat ik niet weet hoe ik het anders moet omschrijven. het is echt niet zo dat ze een heel taken pakket heeft. Maar er zijn wel regeltjes, en daar houden we haar wel aan.
Jammer dat je je blijkbaar het gevoel hebt dat je aangevallen wordt en zeker jammer dat je meteen andere mensen beticht van niet opvoeden. Ik stelde gewoon een vraag en hier zijn de kinderen prima opgevoed zonder dat ik ze zo dicht op de huid zit.
Ik vind het nogal wat als je iemand autoritair noemt en voel me idd aangevallen daardoor. De rest opmerkingen kan ik niks mee sorry.
Hey Madelein, ik lees nog steeds stilletjes mee af en toe maar ga nu maar eens reageren Ten eerste, van harte met de geboorte van je zoon! Ten tweede, hoe gaat het met zijn billetjes? Ik weet uit het vorige topic dat je niet meer mocht smeren met andere dingen van medeforummers maar misschien kan je witte kleipoeder van chi eens bekijken, is zoals talkpoeder beschermlaag, maar dan ademend zoals maizena zonder dat het gaat broeien zoals maizena. Ik smeer dan vaak ook calendula billenzalf van Weleda( niet van VSM, daar kan mijn zoon echt absoluut niet tegen, heel ander spul!) En dan nu on topic Hier ook een autoritaire moeder, zie ik niet als belediging. Ik denk nl dat het heel belangrijk is dat er duidelijkheid en voorspelbaarheid is. Dus nee is nee en we hebben gewoon bepaalde regels en rituelen. Wat denk ik wel belangrijk is dat je niet helemaal emotioneel meegaat in de weigering van je peuter. Mijn zoon is volgens mij net zo oud als jouw dochter ( feb wordt hij 2) en soms is hij dwars of wil niet of whatever. Prachtig om te zien, hij gaat grenzen zoeken, hij krijg een eigen wil en moet gaan leren mee te bewegen in de wereld waarin we leven. Ik las ooit van een moeder over de peutertijd: het is net een computerspel waarin je puzzels moet kraken om een level verder te komen. ineens krijg je een uitdaging en moet je zoeken naar wat werkt en wat de ene dag werkt is de andere dag totaal geen suces. Toen hij tijdje terug niet wilde opruimen neigde mijn man naar een machtsstrijd waardoor frustratie alleen maar groter werd. Wij willen zoon leren eerst rommel op te ruimen voor het naar bed gaan, maar er lag zoveel op de grond, ik had het gevoel dat het voor hem als een veels te grote taak overkwam. Dus meneer protesterend door de kamer banjerend vooral niet willen opruimen, ik ging ondertussen heel opgewekt blokje voor blokje in de mand doen terwijl ik een liedje zong. Ik wil natuurlijk dat hij leert het zelf te doen maar dat zie ik als het proces.Dus tussendoor vroeg ik hem om een blokje aan te geven, dat deed hij en ik heel bewust: Goed zo! En langzaam maar zeker ging hij helpen, de berg werd kleiner en enthousiast werden de laatste blokjes erin gedaan door hem zelf. Soms is hij buiten ook dwars, wil niet naar binnen. Dan ben ik ook heel consequent. We gaan naar binnen. Dan heeft hij geen zin, soms zo erg gehad dat hij ging zitten of stampen. Dan ben ik heel simpel, onder de arm pakken en mee naar binnen. In beide voorbeelden, niet vanuit gefrustreerde emotie. Gewoon rustig om de arm meenemen, hij spartelend en gillend en ik kalm benoemend dat het inderdaad heel gezellig was maar we nu naar binnen gaan. De duidelijkheid zit hem er dan in: Mama zegt nu A en het blijft A. Niet door stampen of boos doen dat het ineens anders wordt. Wel help ik hem en blijf uit een gefrustreerde emotie, daar heb je zelf ook het meeste aan anders wordt het zo negatief allemaal. Maarre.. Ik kan het me goed voorstellen als je moe bent, want dan is het niet meegaan in de emotie zo lastig, maar dat scheelt wel het meeste energie Dus ik ben het niet helemaal eens met pick your battles, maar wel : 1. om het als een leerproces te zien 2.daarin te reageren op de behoefte van je kind zonder de duidelijkheid te verliezen, zodat je kind niet leert dat met brullen en drift de zin maar gegeven wordt. 3. Niet mee te gaan in de emoties Overigens zie ik juist dat juist na dat soort "grens momenten" het vanuit consequent reageren ook weer helemaal goed is en er vervolgens daarover ook niet meer zo'n strijd gevoerd wordt. De drift is hier trouwens niet echt een vraag: "help me met de sterke emoties", maar meer een uiting van: NEE ik wil niet stoppen met spelen ofwel NEE ik wil wat anders dan wat jij nu wilt. Ddaarin wil ik de veilige begrenzing geven dat als iets aangegeven wordt, het is wat het is. Geen ruimte voor onnodige onderhandeling en daardoor juist voedingsbodem voor extra onrustige emoties. En ja,onrustige emoties mogen er prima zijn en daar reageer ik op maar in de meeste gevallen niet door van de duidelijkheid af te wijken maar van de vorm. Heel verhaal geworden sorry, ik wil niemand voor het hoofd stoten en suggereren dat ik de perfecte methode heb of anderen het fout doen, dit is wat hier werkt.
Zo dan Haha heel verhaal idd Dank je! Het gaat een stuk beter met z’n billen! Heel fijn! Hou dat spul in m’n achterhoofd. Grappig, ik vind dat woord een negatieve bijklank hebben. Wij zien onszelf zeker wel als strenge ouders, maar ook rechtvaardig. Ze krijgt op vlakken zeeen van ruimte, maar nee is idd nee. En ik wijk daar ook niet vanaf als ze driftig wordt. We nuanceren het nu wel een beetje meer dan hiervoor. Opruimen doen we idd samen, of we vragen het op een net andere manier. En het gaat hier idd ook stukken beter nu. De uitdaging en hoe mooi het is dat ze zich zo ontwikkeld zie ik zeker wel. Alleen idd, soms ben ik zo moe dat het even niet lukt. Ik zeg dat nu ook eerlijk tegen haar, en kies er dan voor om na dit uitgesproken te hebben het zelf op te ruimen of niet weg te gaan of iets ( mits dit kan). Ik merk dat ze hierdoor ook lijkt te snappen waarom de rek niet eeuwig is bij ons, waardoor ze juist weer milder lijkt te worden. Nu de keizersnee 6 wk geleden is en ik lichamelijk weer fitter ben merk ik ook dat het veel makkelijker is. Die bewoording van de reden van de drift herken ik heel erg. Zo voelt het voor mij ook. Ik benoem dat ook heel duidelijk naar haar toe, dat ik zie wat ze wil. Als ze het zo moeilijk heeft krijgt ze een dikke knnuffel als ze dit wil, en verder wacht ik. Al duurt het een half uur. Eigenlijk komt ze nu steeds binnen een aantal minuten zelf. En dan ook zonder te huilen. Op zich wel een modus die ik fijn vind .