Het stomste: dat ik zoveel tijd (en geld en moeite) besteed heb aan iemand die het helemaal niet waard was. Het beste: dat mijn ex-man en ik weer bij elkaar zijn! Voor 2018 heb ik heel wat doelen gesteld. Zo wil ik mijn diploma halen, een auto kopen, het huis verder verbouwen, 10 kilo afvallen (wie niet, hahaha), een baan krijgen, opnieuw zwanger raken en nogmaals trouwen (je doet dat tenslotte maar 2 x in je leven ). Met mijn gezin gaat het verder goed, dus ik hoop natuurlijk dat dat zo mag blijven
2017: verhuisd naar ons droomhuis, een nieuwe baan, baarmoederhalskanker geconstateerd en baarmoeder verwijderd = een heftig jaar, maar ook Veel liefde en steun mogen ontvangen van vrienden en familie, opnieuw vastgesteld dat mijn partner een geweldige vader en fantastische echtgenoot is en onze drie prachtige kinderen zo mooi en zo snel opgroeien... 2018: gezondheid voor iedereen is de standaard wens. Verder geen grote wensen eigenlijk...
Poeh... 2017 was eigenlijk best een heftig jaar, rondom de kinderen veel zorgen en heftige diagnoses gekregen. Het ziekenhuis vaker gezien dan me lief is. Ik geloof dat ik ook depressief/overspannen ben geweest, daar geen officiele diagnose van gehad maar ik zat er in elk geval goed doorheen. Naarmate het jaar vorderde wat meer opgeknapt, maar ook diepe dalen gekend. Pas de afgelopen 2/3 maanden ben ik weer wat stabieler (voor zover ik ooit stabiel ben ). Nog vervelend huizennnieuws gehad... Nee, 2017 zou ik niet graag over doen. Halverwege december zijn we vertrokken voor een reis van een halfjaar met z'n viertjes. Ik hoop dat 2018 een stuk rustiger gaat zijn qua emoties, met natuurlijk wel spannende dingen van de reis. De oudste gun ik dat ze beter in haar vel komt te zitten en ons als gezin dat we veel tijd met elkaar kunnen doorbrengen. (en heel stiekem hoop ik dat 2018 misschien het jaar is waarin ik toch nog zwanger mag worden )
2017: mooiste is communie oudste dochter. Minste: vrienden die dicht bij ons staan die problemen hebben hopelijk komen ze er dit jaar uit. Ze knokken er iig hard voor. Droom voor 2018 naar Disney Parijs en 10 jaar getrouwd.
Voor mij was 2017 een jaar van veel hoogtepunten maar ook diepe dalen.... Vanaf 1-1-17 ben ik gaan samenwonen met de liefste man op de wereld nadat ik begin 2016 was gescheiden. Hoogtepunt Februari 2017 bleek hij een burn-out te hebben. Mijn God wat was dat moeilijk. Ik moest alle ballen omhoog houden maar we zijn er uiteindelijk door gekomen. Het heeft de relatie ongeloofelijk sterk gemaakt maar Het is mij niet in de koude kleren gaan zitten en heb daar best een knauw van gehad. Soms bang voor een terugval.... dieptepunt Juni 2017 bleek ik na 1 ronde al zwanger te zijn! Gepland en zeeeer welkom. We konden ons geluk niet op! Hoogtepunt Augustus 2017 3 keer een flinke bloeding gehad. Gelukkig geen miskraam maar verdrietig was ik wel ontzettend op dat moment. Toch wel een dieptepuntje Oktober 2017 geregistreerd partnerschap <3 met de intentie over een tijd “echt” te gaan trouwen. Hoogtepunt! Het was een raar jaar maar wel een waar ik ondanks onzekere momenten erg gelukkig was. Ik ben blij en dankbaar voor de stappen die ik heb gezet waardoor ik mijzelf heb bewezen dat ik sterker ben dan ik dacht! 2018 gaat in het teken van de baby staan. Ik ben ook ontzettend dankbaar dat ik zo snel zwanger ben geworden en dat ik mijn man papa kan maken! Hij is al de beste bonus papa op de wereld voor mijn oudste en zal een super papa zijn voor onze 2 jongens.
Een hoogtepunt van 2017 was toch wel de bruiloft van mijn zus, wat een prachtige dag was dat. Ook onze nieuwste poes is een hoogtepunt geweest, een aanwinst voor ons gezin. Ik heb ook ontzettend genoten van mijn lieve man en dochter, die ontzettend snel groot wordt. En wat was de vreugde groot toen we na een heerlijke vakantie positief testte.. Na 2 miskramen waren we eindelijk 'goed' zwanger. Daarbij kom ik ook meteen op het verdrietigste, moeilijkste en zwaarste van 2017: onze tweede dochter die na bijna 16 weken zwangerschap levensloos werd geboren. 3 keer zwanger geweest in 2017 en we staan nog steeds met lege handen. Hopelijk mogen we in 2018 opnieuw zwanger raken en blijven van een wolk van een baby.. dat is toch wel mijn grootste hoop en wens. En natuurlijk hoop ik dat mijn gezin gezond mag blijven en we nog lang van elkaar kunnen genieten.
Prachtig, al die verhalen maar ook intens verdrietig soms... Hier was het ook een roerig jaar. Vreugde bij mij vanwege een (ongeplande) zwangerschap. Voor mijn man was dit wat lastiger. Intens verdrietig toen bij de 2e echo bleek dat het hartje gestopt was. Een moeilijke periode volgde. Aan het eind van 2017 de keus gemaakt mijn baan op te zeggen en gastouder te worden. Dat is ook waar ik naar uitzie in 2018! Meer thuis bij mijn kinderen, geen onregelmatig werk, ook al is het financieel een spannende stap.
2017 was voor ons niet super maar ook niet slecht. Het leukste vond ik dat ik met een vriendin naar Disneyland ben geweest. Ik was er heel erg aan toe om wat voor mezelf te doen en het was belachelijk leuk en gezellig. Verder heeft mijn oudste zoon de diagnose ADHD en autisme gekregen, waar ik maar voor de helft in geloof. Wie weet kom ik er ooit achter wat het precies is, maar mijn intuïtie zegt dat dit het niet is. De middelste heeft de stempel ‘taalontwikkelingsstoornis’ gekregen. Hij is blijven zitten in groep 2. Stond ik al niet 100% achter, ook mede omdat hij net voor de zomervakantie opeens begon met woordjes lezen en zo. Toen hij bleef zitten was hij zo gedemotiveerd dat hij er nu niks geen interesse meer in heeft. Later dus die diagnose en dan raden ze inderdaad niet per se aan om te doubleren. Ik ben in 2017 bijna 25 kg afgevallen. Nu wel een kerstkilootje of 2 erbij helaas. In 2018 ga ik de andere 25 kg afvallen zodat ik ook eindelijk een keer een gezond BMI heb. Ik heb een Apple watch aangeschaft en vanaf volgende week ga ik beginnen met hardlopen. Daarnaast zwem ik al 2x per week bij een zwemvereniging, in een groep, met begeleiding, dus flink doorzwemmen en geen gekeutel en met droog haar er weer uit. Verder wil ik een leuke baan vinden. Ik ben al 8 jaar gastouder en dat heeft best wat voordelen. Nu de kids ouder zijn, wil ik gewoon iets waar ik meer bij moet nadenken en dan kunnen we misschien ook een keer een huis kopen of zo. Sinds een paar weken hangt mijn man tegen een burn-out aan, dus ik hoop dat hij daar zonder veel problemen bovenop komt. Vandaag bloed geprikt dus hopelijk wat vitaminetekorten die op te lossen zijn met supplementen, maar aangezien hij 4 dagen werkt en dan op een uurtje of 53 uitkomt, lijkt me dat onwaarschijnlijk. Nou, dat dus, ongeveer.