Bij zoontje is al lang het vermoeden dat hij hb is (naast zijn ass), maar testen zijn niet gelukt binnen ggz (haakte af of praatte niet). Jongste is vrijwel zeker hb, is de snelste van allemaal. Ook erg muzikaal en een geheugen en besef van oorzaak/gevolg enz waar je u tegen zegt. De oudste is vermoedelijk onderpresterend hb. Loopt compleet vast op school, denkt veel te moeilijk (weet antwoorden, maar gaat dan nog de uitleg proberen uit te werken en dan raakt ze in de war bijv) maar leert niet schoolse dingen heel snel. Ook heel muzikaal. Daardoor ook gaan inlezen en lees precies over mijzelf. Dat ik een hoog IQ zou hebben was nooit echt een geheim overigens, maar legde zelf de link met hb niet. Ik dacht hbers kunnen alles zonder enige moeite te doen. Ik ben idd ook erg gevoelig en mijn oudste ook (waarschijnlijk nog erger). De kinderen gaan getest worden via een hb specialist. Zelf weet ik nog niet wat ik ga doen. Test kost enorm veel geld en of ik voor mijzelf nog waarde zie in het verschil vermoeden of bevestiging weet ik niet. Dat ik verder wil leren is sindsdien alleen maar duidelijker geworden. Ook waarom ik niet kon slagen in de ongeschoolde banen. Werd er elke keer overspannen van. Voor zoveel problemen in mijn leven vind ik nu een verklaring, wat het beeld op de toekomst positief veranderd heeft. Enige waar ik wel bang voor ben is dat het schoolse leren van de hbo opleiding die ik wil gaan doen (voltijd) misschien ook een uitdaging wordt.
Ik ben 6 jaar geleden de HBO-V gaan doen toen mijn kinderen 1 en 2 waren. Ik was toen 30 jaar. En nu in september ben ik begonnen met een Master tot verpleegkundig specialist... duurt 2 jaar...... heel erg tegen op gezien en getwijfeld of ik het wel moest doen... twee jaar studeren ( met een 36 uurs contract) ... maar het is zo leuk !!!! Ik zou eerst opzoek gaan naar iets wat je leuk lijkt. Loop ergens eens mee, ga eens informeren op een hoge school of universiteit... Knap hoor dat je die stap gaat nemen! Is doodeng om je vertrouwde leventje los te laten en in het diepe te springen. Maar uiteindelijk is het het echt waard
WoW! Knap zeg als je kids zo jong zijn! Super dat je je droom volgt! Krijg je ook weer een bult positieve energie van! Voor de veiligheid blijf ik 2 dagen voor de klas staan en wacht ik tot de jongste 4 is, dan durf ik het wel aan om weer te gaan studeren. Wil niet dat mn kinderen eronder lijden bijvoorbeeld. Maar als ik gemotiveerd ben kan ik bergen verzetten maar als er geen of weinig motivatie is dan is mijn discipline ook ver te zoeken. Daarom moet het wel echt de juiste keuze zijn en hoe kom ik daarachter?
Ik zou je adviseren om dan eens mee te lopen met een leerkracht. Ik weet niet waar je woont maar je bent welkom om bv met mij een dagje mee te lopen, kan je het eens in de praktijk zien en voelen. Bij mij is het met name de werkdruk en t passend onderwijs wat het lastig maakt. Ik ben voor passend onderwijs maar niet op deze manier.
Precies wat puzzelstukjes zegt. De kids vind ik geweldig, het lesgeven ook. Maar het zijn er altijd meer dan 30 en je werk is nooit af en je kunt ze nooit geven wat ze nodig hebben, zeker door de wet passend onderwijs niet meer. Heel frustrerend. Kon ik mezelf maar dupliceren en dan met 2 personen voor 1 klas. Of max 20 kinderen in een klas...