Ik heb al ruim 2 jaar de wens voor een vierde, mijn man niet, hij ziet allemaal beren op de weg. Ik ben er al een paar keer over begonnen tegen hem, want uit zichzelf doet hij dat niet.. Hij vraagt me soms waarom ik dat verlangen heb, wat ik dan voel, maar ik ben nooit echt goed met woorden en vind het lastig uit te leggen. De laatste tijd maakt hij terloops opmerkingen, waardoor ik hoop krijg. Hij zegt wel dat ik dat niet niet moet doen, maar als je hardop gaat denken wanneer ik dan het best uitgerekend kan zijn ( is uiteraard niet te plannen, mannenlogica?) of als hij zegt van, ik zou je nu wel zwanger willen maken en ik weet niet waar dat gevoel vandaan komt., ja, dan krijg ik hoop. Ik wil hem niet dwingen of whatever, als hij echt niet wil zal ik mij daarbij neer moeten leggen, een kindje moet gewenst zijn door beide ouders. Maar hij is gewoon niet duidelijk en aangezien ik komende zomer 40 wordt, wil ik dat hij nu toch wel een keer de knoop gaat doorhakken en duidelijk is naar mij, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Maar aangezien ik dus niet goed ben met woorden , heb ik hem een brief geschreven. Vanavond moet ik werken en dan heeft hij mooi de tijd om hem rustig te lezen en erover na te denken. Maar nu ik hem geschreven heb twijfel ik. Is het raar om het in een brief te verwoorden? Is het beter om toch face to face te praten? Ik kom dan alleen nooit goed uit mijn woorden en word altijd emotioneel, omdat het voor mij zo'n beladen onderwerp is. Maar ik wil nu toch ook wel gauw weten waar ik aan toe ben, zodat ik of heel blij kan worden, of het naast mij neer moet leggen. Wat vinden jullie, brief geven of toch gewoon met hem praten?
Nee hoor, helemaal niet gek! Het is fijn om rustig te kunnen verwoorden wat je denkt en voelt. Vraag je hem om een brief terug te schrijven of wil je nadien liever praten?
Hij hoeft geen brief terug te schrijven, is echt niet zijn ding. Ik heb het onder mijn kussen gelegd en voor ik ga werken zeg ik het tegen hem. Morgen moet hij werken en dan gaan we er morgenavond over praten als de kinderen op bed liggen.
Ja, ik vind dat wel een beetje vreemd.. Dat je je gevoelens op papier zet, dat niet hoor. Maar je kunt het toch op papier zetten en morgenavond met hem praten en je brief al leidraad gebruiken?
Ik vind het niet vreemd, aangezien het lijkt of dit voor jou de beste manier is! Het helpt je om je te uiten, en om het er later face to face over te hebben lijkt me juist alleen maar goed. Ik hoop dat het jullie brengt wat je zoekt!
Fijn dat je dan een moment zoekt om er samen over te praten. Wij hebben in voorbereiding van ons huwelijk een weekend gedaan over communicatie en die methode was allemaal schrijvend. Dat was erg verhelderend, want je krijgt allebei alle tijd om zelf alles te schrijven en te verwoorden wat je wilt, zonder dat je onderbroken wordt. Dat leek me vooral voor mijn man erg handig, want ik ben een gigantische flapuit en ratel aan een stuk door. Maar hij vond het niet zo fijn, dus we doen er verder niets mee. Maar, het is dus helemaal niet gek en er is zelfs een uitgebreide relatiecursus die zo werkt.
Als dit bij je past, gewoon doen, helemaal niet gek. Uiteraard volgt er wel een gesprek, ten minste dat lijkt me dan wel logisch, maar als jij dit nodig hebt om het gesprek op gang te brengen, doen!
Ik zou het combineren en de brief face to face voorlezen. Aangeven dat je dat doet omdat je niet goed bent met woorden, maar op deze manier toch het gesprek aan kan gaan.
Ik schrijf mijn man regelmatig een brief. Ben niet zo goed met woorden en ik word snel emotioneel. Ik laat hem die altijd rustig lezen en daarna praten we erover. Ik zeg: doen!
Ik vind het ook niet raar! Ik kan mij heel goed voorstellen dat als je emotioneel wordt niet alles goed kunt bewoorden. En hij kan er nu vervolgens ook rustig over nadenken.
Ik zou het hem wel geven op een moment dat jullie er daarna even over kunnen praten samen. Dus niet vlak voor je het huis voor een paar uur verlaat of vlak voor spitsuur met de kinderen ed.
Wauw, het moet nog even landen maar Yes, we gaan ervoor. Eerst nog enkele praktische zaken bespreken, zodat we dat voor onzelf op een rijtje hebben. Nou wou ik dit al zo lang en nu we er voor gaan kan ik het bijna niet geloven
luckynumber4 wat leuk, volgens mij heb ik eerder iets van jou voorbij zien komen of dat we elkaar sprkaen over de wens voor een vierde. Hier is ook het besluit genomen dat we ervoor gaan, de 4e! Overigens heel goed je aanpak, ik schrijf het ook vaak op om het vervolgens later te bespreken
ik kan het ook bijna niet geloven trouwnes, ik stuiter er nog steeds van en als ik die babyspullen tegenkom denk ik YES we gaan ze nog een keer gebruiken. Zo intens gelukkig wij gaan trouwnes pas vanaf juni proberen..dus nog 5 mnd geduld. Ik hoop zo dat het snel raak is en allemaal goed gaat, het blijft even spannend.
Wat gaaf hè. Ik zie dat onze Kids even oud zijn, leuk. Ik weet ook niet wanneer wij precies gaan beginnen, heb een implanon, die moet er eerst uit. Ik vind het weer hartstikke spannend!
@luckynumber4 en @MinnieJ, wat gaaf! Wij hebben ook weleens elkaar getroffen in 1 van de topics van een wens voor een 4e kindje geloof ik. Ik ben inmiddels zeer gezegend met een 4-tal, ik hoop dat jullie snel zullen volgen. Heel veel plezier en succes!