Ik heb geen contact met zijn behandelaar (en denk dat ze zou zeggen dat dat iets is dat hij zelf moet doen) en mijn man vindt dat een hele moeilijke vraag. Hij vindt alle vragen op dit moment eigenlijk veel te moeilijk en kan er niet mee om. Daarom dus dit topic.
Er vooral niet te veel in mee gaan... Dus doe gewoon je ding en wil hij niet mee dat is dan jammer en blijft hij lekker alleen thuis. ( wel in het normale natuurlijk, niet elke dag 12 uur lang de hort op zijn) En verder niet teveel pushen om iets te doen, maar ook niet teveel niks laten doen, dat maakt het alleen maar erger. En dat is een hele moeilijke om de balans daarin te vinden Probeer wat meer huishoudelijke taken op je te nemen als dat kan en de kinderen Succes!
Probeer hem te motiveren in een bepaald ritme te blijven. Dus hij hoeft niks, maar bv wel even mee de kinderen van en naar school brengen met jou (fietsen). Zodat hij een ritme heeft en iets van lichaamsbeweging. Een van de belangrijkste dingen bij een depressie. Mijn man heeft nu hij weer van zijn burnout hersteld is achteraf aangegeven dat dit een van de beste dingen voor hem was toen. Veel sterkte!
Geef hem de ruimte. En neem hem mee de natuur in. Of laat hem alleen in de natuur wandelen of fietsen. En laat hem weten dat hij op je kan bouwen en dat je van hem houd. Sterke
Dit is ook een goede ja... ik doe het ook het best op regelmaat en structuur... Ware het niet dat ik ontzettend chaotisch ben en dat dus heel Moeilijk vast kan houden Al is het heel lastig wanneer je op je dieptepunt bent echt iets te ondernemen... Ik ging niet eens boodschappen doen....(10 min lopen) Dus voor en na het dieptepunt helpt het (mij) wel... maar op het dieptepunt zelf is het heel fijn als je even niks hoeft en gewoon als een zoutzak in je bed kan blijven liggen oid Oh! En in de ochtend gelijk aankleden ipv met js joggingbroek/ochtendjas op de bank te gaan hangen, daar word je zoooo lamlendig van
Hier sluit ik mij volledig bij aan, plus dat ik je wil adviseren dat je wel af en toe mee gaat naar de psycholoog/ psychiater. O.a om mee te krijgen wat de voortgang is, maar ook omdat je uiteindelijk een plan met elkaar zal moeten maken om een dergelijke terugval te voorkomen, signalen benoemen etc. Dit moet je echt met elkaar doen. Indien hij medicatie krijgt, is het belangrijk om te weten wat hij krijgt, de hoeveelheden etc. Veel sterkte toegewenst!
Accepteer dat hij het niet express doet maar dat hij ziekbis. Probeer hem elke dag naar buiten te krijgen. En blijf ook dingen voor jezelf doen om af en toe even op te laden
Dan zou ik samen in gesprek gaan met zijn behandelaar. Juist omdat het voor hem op dit moment te moeilijk is, is dit in mijn ogen iets waar hij begeleiding bij nodig heeft van een behandelaar. Af en toe samen een afspraak, waarin bepaalde dingen besproken kunnen worden, kan dan heel veel verschil maken.
Sterkte ermee, mijn man is gelukkig aan de beterende hand op dit moment maar het afgelopen jaar was ontzettend zwaar. Hopelijk heb je iemand om zelf mee te praten want je zult je soms wel eenzaam voelen.
Meegaan naar zijn behandelaar!! Dan krijg je meer tips en informatie. Je eigen ding blijven doen ook zonder hem. Maak je eigen plan met de kinderen. Wil hij mee, fijn! Wil hij niet mee, dan niet. Maar wel gewoon gaan. Hou structuur en regel alles zelf. Op die manier ben je niet van hem afhankelijk, heeft hij geen druk. En wordt jij niet boos als hij dingen niet doet. Bewaak je eigen grenzen. Hij is misschien ziek maar je hoeft niet alles maar goed te vinden. Stel als eis dat hij onder behandeling blijft. En zich volledig inzet. Controleer dit ook door regelmatig mee te gaan. Veel mensen haken namelijk af of volgen adviezen niet op.
Mijn man heeft afgelopen jaar een burnout gehad, maar was niet depressief. Je man de ruimte geven, niet pushen. Weinig verwachtingen hebben. Vragen wat er in hem omgaat, hoe zijn dag is. Dan snap je beter zijn situatie en geef steun als je zelf even denkt pffff het is veel. Ik vond het moeilijkste dat als ik na werk thuis kwam ik niet wist in welk humeur hij zat. Dan was ik moe, Mijn man kortaf en ja wat dan? Knop om, man de ruimte geven en zelf door gaan met kids en huishouden. Enkel eenvoudige korte taakjes vragen zoals tafel afruimen ( dan staat het alvast in de keuken). Het valt niet mee , zorg dat je niet teveel inleeft in je man, hij heeft jou nodig. Mij hielp om dagelijks een tandje rustiger te Doen, minder van mezelf verwachten. En leuke dingen doen zelf. Je man heeft tijd nodig. Maar eerlijk is eerlijk het valt niet mee!