Voel je je ook slap mvl? Ben toevallig ook een soort ziek geweest na de kerst (niersteenaanval) ook nu erg last van angst en onrust Ook ik heb een vitamine d tekort en dit helpt idd niet mee.wel al 3x preperaten maar zal niet in eens goed zijn ik zat erg laag. Door dat ik nog herstellende ben merk ik dat de angsten (lichamelijk) ook erger zijn. Sterkte morgen even overleggen met de huisarts
Sporten voel ik me nu nog niet goed genoeg voor. Mijn klachten duren nu bijna 2 weken, denken we. Tijdens de griep lag ik al in het donker te huilen dat ik het niet meer zag zitten en dat is dit waarschijnlijk dus al geweest. Hoe heb jij dit dan op eigen basis overwonnen en hoe lang duurde het voordat je weer een klein beetje beter voelde zonder die lichamelijke klachten Huisarts heeft mij helemaal apathisch zien zitten dus ik denk dat het daarom gegeven is
Hoe moet je daarmee omgaan? Hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen en hoe lang ging daar overheen voordat ie zich weer ietsjes beter voelde
Dat is bij mij getest stond op 20. Veel te laag dus.ondertussen wel 3 " scots" gehad maar zal niet gelijk goed zijn natuurlijk moet het minimaal 3 maanden gebruiken. Ben trouwens wel bekend met angst en paniekaanvallen maar al jaren geen last meer van of maar even
Ik ben ook bekend met paniekaanvallen, angsten en depressie. Ik heb het ook zonder medicatie overwonnen. Maar het blijft wel altijd een deel van mij. Het helpt om die circel te gaan doorbreken. Dingen gaan doen, ookal voelt het echt alsof dat niet gaat. Mensen zien, en ja...ook sporten. Bobybalance, bodyvive hielp bij mij heel erg. Je leert dan ook beter adem te halen. En je lichaam gaat geluks hormonen aanmaken. Soms sportte ik ook thuis. Bijvoorbeeld met filmpjes van Jillian Michaels. En ik heb ook hulp gehad van een psycholoog. Daar leerde ik ook anders denken.
Waarom wordt er toch steeds zo laagdunkend over medicijnen gedaan. Of het slap is om tijdelijk medicatie te slikken totdat je in staat bent om aan de oorzaak te werken. En sterk als je heel lang hebt lopen tobben terwijl met medicijnen je veel eerder weer kan functioneren. Wat ts beschrijft vind ik behoorlijk heftig over komen. Iets waarop goed actie op ondernomen moet worden. De angst en paniek zorgt ervoor dat haar functioneren behoorlijk stagneert. En bloedprikken is heel goed maar voor nu moet er wat gebeuren.
Er wordt hier door mensen over medicijnen gesproken die iemand situatie niet kennen. Dus laten we daar ajb mee ophouden. Mijn man had het zonder medicijnen niet gered. Want dan had ik m ergens onder een brug oid gevonden. Hij heeft het heel erg zwaar gehad, mede ook door zijn verleden. Met medicatie en goede therapie is hij hieroverheen gekomen. Maar dit heeft wel een tijdje geduurd. Als in, jaren. Hij is er wel veel sterker uitgekomen! Waar het om gaat is dat je dit niet alleen kan, ik zou wel gaan praten met iemand. Uitsluiten of het niet iets is als vitaminetekort enz. En dan kijken wat voor verwijzing je kan krijgen.
Niemand doet hier laagdunkend over medicatie volgens mij. Ik heb ook mijn verhaal over het overwinnen zonder medicatie hier neergezet omdat ts zelf vroeg hoe men dit op eigen kracht doet. Niks mis met tips uit verschillende hoeken geven. Iedereen gaat er anders mee om.
Goede reactie! Ik slik al jaren medicatie, wilde er graag vanaf maar merk aan mezelf dat ik het stofje gewoon echt nodig heb. Baal er altijd flink van als mensen dat veroordelen, alsof ik het voor de lol in neem!
Mijn vrouw wilde absoluut geen medicatie in eerste instantie maar uiteindelijk had ze geen keuze. Ze zegt nu ook dat als ze daar niet aan begonnen was ze er nu niet meer was geweest.. en ik denk dat ze gelijk heeft, ze had geen leven meer toen. Na veel therapie en medicatie kreeg ze weer grip op haar leven en ging het stapje voor stapje iets beter.
Lieve allemaal, heel erg fijn al die reacties. Ik ga van die vitamines in ieder geval navragen. Dat kan iig geen kwaad. Verder denk ik dat ik al te ver ben om het zonder medicijnen te redden. Ik kan zoals ik me nu voel, het niet nog weken volhouden. Ik wil ook therapie gaan doen, maar daar zijn waarschijnlijk wel wachtlijsten voor verwacht ik. Ik hoop er van de week al terecht te kunnen maar das afwachten Ik voel echt wel kleine verschillen met van de week, toen was het nog erger dan nu. Dus ben al hele kleine stapjes aan het maken. Veel wandelen helpt wel Verder gaat er iemand voor me bellen naar iemand die acupunctuur doet, kijken of zoiets nog wat kan uithalen. Als ik eerst maar af ben van die lichamelijke klachten, zodat ik weer enigszins functioneer voor mijn kinderen.. dan mag die therapie etc nog wel langer duren. Maar deze ergste lichamelijke dingen moet ik snel kwijt. Ik kan nu echt niets hebben van de kinderen en functioneer ook niet in huis, de oudste 2 regelen echt veel in huis
Vooral om deze reactie reageerde ik waarom er zo laagdunkend gereageerd wordt. Dat het een snelle oplossing is en het knap is dat ze er niet voor gezwicht is. Ik vind de situatie van ts behoorlijk heftig klinken ( en dan reageren ik vanuit mijn vpk achtergrond) Natuurlijk heb je begeleiding/therapie nodig maar als je zo van de leg bent moet er eerst actie ondernomen worden ( medicatie, Thuisbegeleiding, dagbehandeling of opname als het thuis niet meer gaat) Kun je weer een beetje functioneren dan aan de slag met de oorzaak. En mensen met een bipolaire stoornis hebben al helemaal medicatie nodig en als je vanuit een depressie een psychose inschiet dan is antipsychotica ook broodnodig. Bij mij is wel duidelijk dat depressies onderdeel van mijn leven zullen blijven ondanks alle therapie. Medicatie is nodig. De pammetjes zet ik zonodig in. Alle bijwerkingen zijn soms erg vervelend. En dat het op eigen kracht er uit komen beter is. Tuurlijk heb ik echt geprobeerd maar resulteerde wel met een spoedopname op de gesloten afdeling. En dat is echt ontzettend niet leuk. Ik wordt soms heel verdrietig en boos als ik lees dat anderen het wel is gelukt het zelf te overwinnen. Had ik ook zo graag gewild Reageer waarschijnlijk daarom zo geprikkeld. ( Al mijn bloedwaardes zijn al heel vaak gecontroleerd. Een keer heb te laag. M'n nierwaardes zijn wat discutabel ivm lithium maar dat wordt goed gevolgd)
Jouw man is dus eerst met medicijnen gestart en toen jaren therapie? Zo moet ik het lezen? Had hij ook echt van die lichamelijke klachten, en was dat dan wel redelijk snel verholpen met medicijnen of moet ik daar ook lang voor uittrekken.. hoe moet ik dat dan uithouden..
Dank je wel voor je reactie. Ik voel me ook echt heel erg. Morgenochtend om 8 uur hang ik gelijk aan de telefoon bij de huisarts dat dit niet gaat
Ik vind het s nachts na 2-3 uur slaap wakker worden ook echt heel erg. Iedereen slaapt en ik loop als een gekooide tijger door het huis.. met een extra oxazepam kan ik dan na 1,5 uur weer verder slapen, maar eigenlijk neem ik er dan 4, terwijl HA had gezegd 3 per dag
Ten eerste vind ik het heel erg voor je dat je hier allemaal mee te maken hebt. Ik snap alleen niet dat je je door mijn tekst zo aangevallen voelt, aangezien ik reageer op een post van TS en daarin mijn mening geef over een vraag die zij stelt. Ik weet helemaal niet wie jij bent of iets over jouw situatie, dus niets van mijn tekst was voor jou bedoeld, dus geen reden om je veroordeeld te voelen Daarnaast vind ik niet dat ik laatdunkend doe over het gebruik van die medicijnen, maar je geeft zelf toe dat je het liever ook zonder zou kunnen. (ook vanwege de bijwerkingen) Nou dat gun ik TS dus ook als dat enigzins mogelijk is. Verder heel veel sterkte, niemand zit voor z'n lol in zo'n rot situatie. Ik hoop oprecht dat het snel beter met je gaat.
Niet alles wat ik beschrijf gaat over mezelf gelukkig. Heb zelf in de psychiatrie gewerkt en gezien hoe ziek mensen kunnen zijn. En wat een behandeling inclusief medicatie kan doen. Ik snap dat je het niet over mij had . Maar medicatie een snelle oplossing noemen en aangeven en ts laten overwegen toch geen medicatie te nemen is in mijn ogen best riskant.