Mee eens. Elk mens is anders en de arts geeft echt niet zomaar iets. Ik heb mijn hele leven een angststoornis maar neem geen medicijnen. Ik word angstiger van medicijnen. Bij mij werken andere dingen beter ( sporten, muziek, geruststelling)...en omdat ik het al zo lang heb lukt het me ook steeds meer om er goed mee om te gaan. Ik sta bijvoorbeeld niet meer op als ik een paniek of angstaanval heb in de nacht. Ik herken het en ook al bonst mijn hart...ik blijf liggen. Uit ervaring weet ik dat het kort is en weer over gaat. Vertrouwen dus. TS, je moet weer vertrouwen in je lichaam krijgen en de ontspanning vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar zodra er een piek is geweest zal het ook weer dalen. Weet dit. Heb daar ook vertrouwen in. Zoek wat voor jou helpt. Mediteren met klankschalen was voor mij echt geweldig. Ik was helemaal niet van het mediteren ( vond ik zweverig) maar dit was echt het beste wat ik ooit heb gedaan om weer rustig te worden. Kijk ook nog even bij hyperventileren. Dan de chronische variant. Misschien adem je nu ook wel verkeerd waardoor je in de angst en paniek blijft hangen.
Ga ik naar kijken.. En dat mediteren kan ik daar wat van op internet vinden.? Ik wil ook graag gaan sporten maar op dit moment voel ik me zo eng dat ik dat nog niet vind gaan. Dat bonzende hart waar jij het over hebt, dat heb ik dus ongeveer de hele dag. Dat maakt het zo zwaar. Ik kan geen rust vinden en loop maar te ijsberen. Als dat wat gaan zakken en ik kan rust vinden, denk ik dat het snel iets beter gaat. Maar dat enge lichamelijke maakt het moeilijk.
Gisteravond zonder pil gaan slapen, dat lukte, alleen om 1 uur s nachts weer wakker, toch pil genomen en even gelezen. Toen weer kunnen slapen tot vanochtend. Mijn man ziet dat al als verbetering, zelf Zie ik dat niet zo
Persoonlijk, (en ik ben iemand die ook zware paniekaanvallen en therapie heeft gehad), vind ik dat je ‘snel’ een pil neemt als je niet slaapt. Je weet dat oxazepam zeer verslavend werkt hè, en als je ze niet neemt je direct afkickverschijnselen krijgt. Behalve als ik dagen achter elkaar niet sliep, mocht ik er een pakken van 10mg. Ik ben met behulp van een psycholoog van die rotzooi afgekomen en met voldoende gesprekken ook grotendeels van mijn angst/hyperventilatie en paniekaanvallen af gekomen. Maar zoiets vergt tijd en geduld. Daar horen slapeloze nachten bij... dan probeerde ik overdag een uurtje te pakken of de avond erna vroeger naar bed. Ontspannen douchen, boek lezen, koken, puzzeltje doen, whatever works. Maar serieus, ik denk dat je te snel naar die pillen grijpt. Die versterken emoties soms ook hè.. Hopelijk ben je er snel bovenop maar geef het de tijd. Zoek een goede psycholoog via een doorverwijzing van je huisarts.
Ik denk ook dat je goede therapie moet krijgen. Deze helpt je weer om het vertrouwen in jezelf en in je lichaam te krijgen. Dat is echt heel belangrijk.
Vandaag weer een afspraak met de huisarts gehad. Gepraat over het niet kunnen eten, maar dat moet ik maar even voor lief nemen. Gewoon proberen wat lukt. En zowaar vanavond iets meegegeten en het smaakte zelfs redelijk. Vanochtend halve boterham, tussen de middag fruit, vanmiddag nog vla en een koekje. Dus verbetering! Verder andere pillen erbij gekregen voor een paar dagen, temezapam, daar slaap je een hele nacht op. Dit probeer ik nu 2 nachten en dan weer zonder. Ook oxazepam vandaag maar 2 keer gebruikt, ipv van de week 3-4 Huisarts gaf aan als je dit even tijdelijk doet, een paar weken dat je dan nog niet gelijk verslaafd bent. En proberen zo min mogelijk, maar als het wcht niet gaat, toch even nemen. Verder ben ik op de goede weg, vind hij, met veel wandelen, ontspanningsoefeningen en vrijdag weer praten met de GGZ ondersteuner
Wat een goede stappen neem je. Je man heeft gelijk....je doet nu alweer een klein stapje omhoog. Ik denk dat je de piek hebt gehad. Vanaf nu alleen maar weer omhoog. Geef jezelf alleen wel de tijd. Geen druk opleggen...dat geeft weer onrust. Dus als je ergens nog niet aan toe bent is dat niet erg. Alles rustig aan doen. Ik heb zelf via deezer een meditatie gevonden. Maar je kunt ook via you tube kijken. Hart bonzen gaat ook weer over. Steeds vaker zul je gaan merken dat je er niet meer op gaat letten. Deze https://open.spotify.com/track/717kFRBQqtoo62aAks2anF Mijn absolute favoriete meditatie. Die laat mijn hartslag weer helemaal rustig worden. Eerst nog niet...maar je merkt al na de eerste keer dat het werkt. Bij de 2e keer werd mijn hartslag alweer normaal ( voor mijn gevoel)
Dank je wel voor je fijne reactie! Ik lig nu ontspannen op de bank tv te kijken. Morgen ga ik luisteren naar je spotify track en op YouTube zoeken
Mediteren heeft mij ook erg geholpen. Het koste wel ontzettend veel moeite de eerste 10 min, maar daarna zakte het gejaagde, opgefokte gevoel. En dan was ik ook nog trots dat ik het zonder oxazepam had gedaan, dus gaf me meteen een goed gevoel. Dit is mijn favoriet:
Mijn man heeft vandaag trouwens zijn 3e afspraak bij de huisarts. Heeft vroeger ook altijd last gehad van paniekaanvallen. Dat is bij hem begonnen rond zijn 17de. Hij was toen aan het voetballen en werd door zijn trainer van het veld afgehaald omdat zijn vader een hartinfarct had gehad. Bij hem thuis werd eigenlijk nergens over gepraat. Het was nou eenmaal zo en met dat gegeven leefden ze verder. Af en toe had hij last van paniekaanvallen en bleef dan thuis. Toen wij bij elkaar kwamen, konden we heel vaak niet weg. Dan krijg hij weer een paniekaanval. Ik wist toen de voorgeschiedenis niet. Hoe vaak we niet op de hoek van de straat waren, op weg naar een festival, en hij wilde opeens niet meer. Gek werd ik er van. We hebben toen heel veel gepraat, samen ademhalingsoefeningen gedaan als hij aangaf weer een paniekaanval te krijgen etc etc. Maar ik ben er ook niet aan toe gaan geven, voelde me namelijk ook heel geïsoleerd worden, omdat we nergens spontaan naar toe konden. Dus ipv rechtsomkeer te maken, stonden we samen op straat ademhalingsoefeningen te doen en gingen we weer verder. Hij klampte mij helemaal vast, maar ik wilde elke keer een stap verder. En zo leerde hij eigenlijk dat er niks gebeurde. Toen onze oudste dochter geboren werd, heeft ie wel een terugval gekregen. Dat heb ik hem heel erg kwalijk genomen. Ik had een horror bevalling gehad, een spoedkeizersnede en meneer voelde zich te zwak om extra kraamverband te halen. Niet heel netjes van mij natuurlijk maar ik ben toen zo boos geworden, dat ik hem letterlijk op straat heb geschopt. Dan ga je maar weg! Hij heeft er toen 2 uren over gedaan, maar kwam uiteindelijk wel thuis met kraamverband Dat is nu 9 jaar goed gegaan. We hebben nu een hele pittige, zware en stesvolle periode achter de rug en de paniekaanvallen zijn weer terug. 4 weken geleden zat hij in de auto en kreeg een black-out. Werd duizelig en licht in zijn hoofd. Hij heeft toen de auto aan de kant van de weg gezet, 15 minuten zo gezeten en naar huis gegaan. Hij was lijkbleek en drijfnat van het zweet. Last van zijn rug, last van tintelingen in zijn handen en voeten. Ook zag hij steeds lichtflitsen. We konden meteen langs komen de bij de huisarts en die constateerde eigenlijk meteen, met het verhaal erbij, dat het paniekaanvallen zijn. Die worden getriggert door stres. Inmiddels zijn we 3 kinderen verder, hebben we beiden een fulltime baan en trek ik het niet om dit nog een keer door te maken. Hij heeft dus nu ook -eindelijk- hulp ingeschakeld van een professional. Dit kan je gewoon niet alleen. Ook heeft hij bij de 2e afspraak oxazepam gekregen, vooral om rustig te worden, maar hij heeft het nog niet ingenomen. Vandaag de 3de afspraak bij de dokter om vooral de lichamelijke klachten te onderzoeken en uit te sluiten (ook een onderdeel van de paniek aanvallen: wat heb ik toch) en een afspraak bij maatschappelijk werk. Wat ik wil met mijn verhaal weet ik eigenlijk niet, maar ik herkende opeens zoveel aan jullie verhalen.... En ook jullie staan er niet alleen voor!
@mamavanjuul wat goed dat je het zo van je afschrijft! Wat een vervelende situatie voor je man, maar uiteraard ook voor jou en de kids! Fijn dat ‘ie hulp heeft en hopelijk vind hij snel z’n rust. Succes!
Wat mij helpt om rustig te worden en uit een paniekaanval te komen is focussen op het volgende: 5 dingen die je ziet 4 dingen die je voelt (lichamelijk) 3 dingen die je hoort 2 dingen die je ruikt 1 ding wat je proeft. Meestal ben ik er met een paar rondes daarvan er wel uit, omdat mijn aandacht dan verlegd wordt naar fysieke zaken.
Aandacht verleggen helpt bij mij ook goed, maar dan meer in de zin van iets doen. Dus veters strikken, een gesprek aangaan met iemand etc. En juist niet concentreren op wat ik lichamelijk allemaal voel, dat heeft juist een negatieve werking
Met lichamelijk voelen bedoel ik dingen aanraken, tast, verschillende texturen etc. Ik vreesde al dat het hier niet goed zou overkomen, maar wist het even niet anders te verwoorden
Ik heb zeker herkenning... Drie jaar geleden voor het eerst een paniekaanval gekregen toen we op weg naar wintersport zes uur lang vast stonden in een file op de snelweg. Gewoon het gevoel van "vast" zitten en niet weg kunnen greep me enorm naar de keel. Gedachten beginnen te rollen en te rollen met als gevolg dat het in mijn hoofd steeds erger en erger wordt... Daarna heb ik nog een keer of vijf, zes een flinke paniekaanval gehad waarbij ik die onrust en het ijsberen enorm herken! Dat houd na zo'n aanval ook zeker een paar dagen tot een week wel aan voordat het weer wat afzakt... Nu heb ik vooral de angst voor de angst... Ben zo enorm geschrokken van die paniekaanvallen en wil ze absoluut niet meer krijgen waardoor ik geneigd ben situaties waarin ze zouden kunnen voorkomen te vermijden.. waardoor het dus best veel invloed heeft op mijn leven! Ik ben ermee naar de huisarts geweest, ben via haar bij de prakijkondersteuner beland waar ik een paar gesprekken en een online angstprogramma heb gevolgd. Ook heb ik alprazolam gekregen die ik kan nemen als ik een paniekaanval voel opkomen maar die heb ik nog niet kunnen gebruiken. Door dat angstprogramma heb ik geleerd om de negatieve "angst"gedachten niet meer toe te laten in mijn hoofd en er vroegtijdig uit te stappen als het ware, maar dit valt nog niet mee en vereist nog heel veel oefening. Heb al een boel tips gelezen hier die ik zelf ook heel goed kan gebruiken, dank daarvoor! Voor jou een dikke knuffel! Weet dat er meer zijn, dat bied misschien wat troost!
Wat fijn om verhalen van herkenning te lezen. Klinkt raar, want heel veel liever heb je dat die verhalen niet zouden bestaan. Mamavanjuul, goed dat je man nu hulp is gaan zoeken en dat jij je grens hebt aangegeven