Ik. En ik vind dat sommige reacties hier echt mijlenver van de werkelijke wereld af staan. Zeg ideale stiefmoeders hier, hoe reageren jullie als je een kersverse baby hebt en je oom en tante komen op kraamvisite met een neefje dat griep/waterpokken/buikgriep heeft? Zeggen jullie dan: "Ach kom maar binnen, wie weet komt de baby in het ziekenhuis maar hee als ik nog een tweede kind had gehad had die net zo goed iets onder de leden kunnen hebben en mijn baby besmetten," of kies je voor: "maak maar een nieuwe afspraak (en hoe haal je het in je hoofd om willens en wetens een ziek kind mee te nemen)". De moeder is hier de coldhearted bitch in dit verhaal, door met een ziek kind op de sleep te gaan en haar ex en diens gezin niet eens even te verwittigen. Niet de stiefmoeder die graag haar kind(eren) gezond wil houden.
I'm outta here... Zoveel kilheid geeft me rillingen. Heel veel succes met jullie fijne kerngezinnetjes!
Helemaal mee eens! Ach ja, het gebeurt wel vaker dat als mensen hun zin niet krijgen dat ze dan weglopen en de mening van een ander niet meer willen horen. Het doet me denken aan de kleutertijd Wat ik hier vooral lees bij sommigen is dat er oud zeer in de jeugd is geweest en dit topic triggert gevoelens. Maar daar kunnen wij niets aan doen! We zijn geen psychologen die het verleden kunnen oplossen. Nu ik erover nadenk: dat kunnen psychologen ook niet. Dat moet je zelf doen. Voor alle mensen die in scheiding liggen of in de toekomst stiefmoeder worden: lees dit topic nog eens na: ik hoop echt dat je je beloften en opmerkingen die zo hoog in het vaandel liggen na gaat komen. Maar ik ben bang dat dat hem niet gaat worden... Misschien dat pas dan sommige opmerkingen van ons begrepen worden. En misschien is het ook goed je eigen gevoel uit het verleden even opzij te zetten!
Eigenlijk zeg je het hier al: mijn kind. Niet mijn stiefkind. En zo zag ik het ook. Ik wilde mijn kind beschermen en het zorg bieden voor zijn... En het was ook geen quote van mij over die meisjesdroom hoor. Ik las het ergens en kon me erin vinden. Niemand heeft denk ik als meisje ooit gedacht: ‘weet je wat ik later wil worden? Stiefmoeder!’ En tja, je hebt ex-vrouwen die zó ver gaan dat ze bewust een ziek kind naar hun vader sturen terwijl ze ook weten dat wij iets leuks gingen doen. En niet eens met ons eigen gezin! Stiefkinderen gingen ook mee. Dus eigenlijk verpestte ex het ook nog voor het kind dat niet ziek was. Haar eigen kind dan hè. Ik vind dat ver gaan. Een leuke dag verpesten en niet zozeer voor mij maar voor haar eigen kind! Maar hee, het is maar hoe je het leest hè...
Als kind van gescheiden ouders, wat ik net al eens heb gezegd maar het lijkt me verstandig om het nog maar eens aan te geven voordat de halve wereld over me valt, denk ik dat er iets anders is wat hier heerst onder de mensen die het niet ermee eens zijn dat hun stiefmoeder of vader hun niet accepteerde of behandelde op de gewenste wijze; sorry dat ik het zo zeg maar jullie probleem zit veel dieper en dat zit niet bij de stiefmoeder maar bij het feit dat je ouders gescheiden zijn. Ik heb het ook altijd als verschrikkelijk ervaren, ondanks het feit dat ik het wel begreep waarom mijn ouders gescheiden waren. Ik had ook liever het perfect gezinnetje gehad wat ieder kind destijds op de basisschool had, ipv het op en neer rijden tussen de weekenden en het opnieuw een plaats zien te vinden in het kerngezin (ja hoor is ie weer, maar het is toch zo). Het feit dat iemand een stiefmoeder heeft gehad die het waarschijnlijk helemaal verkeerd heeft aangepakt, wil niet zeggen dat iedere stiefmoeder het verkeerd aanpakt als ze aangeeft dat ze wil dat als het kind word gebracht en vlekjes in zijn of haar gezicht heeft, ze minstens verlangt te weten welke ziekte dat het kind dan heeft. Zeker als er een baby of zwangere in de buurt is. Als je niet goed behandeld werd door je stiefmoeder omdat je het gevoel had dat je werd buitengesloten van het nieuwe gezin van je vader, wil dat toch niet zeggen dat iedere stiefmoeder automatisch het kind buitensluit als ze wenst te weten wat het kind wat gebracht word voor een ziekte heeft? Ik denk dat als er een basis is, waardoor je kunt accepteren dat je ouders uit elkaar zijn gegaan dat je al heel veel weet te accepteren als kind zijnde. Ik was 8 toen mijn ouders uit elkaar gingen en ik kwam vrijwel meteen in een gezin bij een stiefvader die ik absoluut niet leuk vond en hij mij en mijn zusje ook niet. Ik heb nooit de illusie gehad dat dat ooit zou veranderen en dat hoefde ook niet wat mij betreft. De goede man bleef zich moeite doen om leuk, lief en aardig te doen maar het trok me niet, ik wilde eigenlijk gewoon dat mijn ouders weer bij elkaar waren, al ware het met ruzie. En ik denk dat daar de schoen wringt bij een aantal schrijvers hier; ik denk dat het niet leuk vinden best vaak van beide kanten af komt. Waarom zou je stiefmoeder of vader aardig doen als je diep van binnen elkaar beide niet aardig vind? Waarom zou je tegen je stiefmoeder aardig doen als zij ervoor heeft gezorgd dat je ouders niet meer bij elkaar zijn? Ik bedoel dit niet om mensen zwaardere issues te geven dan ze al hebben maar af en toe moet er iets verder dan je neus lang is worden gekeken als er ergens een conclusie op word getrokken. Ik hoop van ganse harte dat jullie je issues met stiefouders naast je neer kunnen leggen, ik heb er ook moeite mee gehad maar het is het niet waard om mijn leven door te laten vergallen.
en welke boodschap geef jij dan later aan je nu nog ongeboren kind die een beperking heeft opgelopen omdat je tijdens de zwangerchap in contact bent geweest met een gevaarlijk virus, terwijl het voorkomen had kunnen worden? je kunt het kind toch gewoon de situatie uitsleggen? en als dat niet lukt is het altijd nog minder erg om tijdelijk een boos kind te hebben dan een kind wat levens lang doof of blind of een andere beperking heeft. Ik denk dat er hier ook niet goed wordt stilgestaan bij het feit wat voor gevolgen het kan hebben als een zwangere in contact komt met een gevaarlijk virus.
Tja.. in een ideale wereld zou het zo kunnen gaan ja. Helaas is dat niet bij iedereen zo. En jij moet zelf even iets verder kijken dan je neus lang is. Als je namelijk goed leest, zie je dat ik als een van de eerste reageer dat het logisch is det ts wil dat stiefkind naar de dokter gaat om te checken hoe of wat en dat ik ook aangeef dat je anders houdt van een stiekind. Waar ik over val is de kilheid en de berichten zoals; toen werd het kind ziek en kon ik geen dagje uit en dat heeft mijn hele dag verpest. Dat soort dingen. DAAR val ik over. Jouw kinderen zijn echt niet meer of beter dan het stiefkind voor de vader, dus probeer jezelf ook niet in die rol te plaatsen. Die kindjes komen met partner erbij. Die keus maak je. Kinderen hebben niet voor gescheiden ouders gekozen dus ben je verplicht er het beste van te maken en ze actief te betrekken in het gezin. Het samengestelde gezin namelijk. Ohja.. en "mijn probleem" zit wel degelijk bij mijn stiefmoeder en niet bij het feit dat mijn ouders gescheiden zijn. Als zij nou net even iets meer was als mijn stiefvader, dan was er niets aan de hand geweest en was er wederzijds respect geweest.
is een stiefkind vergelijkbaar met een neefje dat op bezoek komt? is het dan zo vreselijk "niet eigen"? de echte situatie is: er zijn 2 kinderen in ons huishouden. 1 heeft een nog onbekende vlekjesziekte. 1 is een baby. ik ben bang voor besmetting hoe kan ik dat voorkomen. en iedereen met 2 kinderen kan hier dus over meekletsen. en iedereen met 1 kind kan zich hierin inleven en dus ook meekletsen het heeft nl helemaal níets te doen met of dat kind nou eigen is of niet.
Hehe! Dit is precies wat in bedoel! Nouja.. niet helemaal. Ik ben er van overtuigd dat je wel wat de kinderen houdt maar dan anders ( maar dat baseer ik meer op mijn gevoel en is dus mijn waarheid, niet percee de waarheid )
Ja bekend mee en als mijn man zich zo zou gedragen tegenover mijn zoon, zijn stiefzoon kon hij ala minute zijn zooi pakken en vertrekken Wat een ontzettend nare gedachtengang heb jij zeg... die kinderen zijn beter af zonder jou... Zoals je zelf al zei... de stiefmoeder uit het sprookje, behalve dat jij alles behalve een sprookje bent
Gelukkig is een eigen kind van vader of moeder ook echt hetzelfde als een neefje of nichtje... Wat een domheid
Ik breek even in hoor. Ik ben ook zwanger en zou er ook niet op zitten te wachten als er een kindje, ongeacht stiefkind, neefje, nichtje met bv de 5e ziekte hier over de vloer zou komen. Ik vind het risico te groot. Je gaat toch ook niet zeggen tegen kraamvisite met een koortslip kom maar binnen. In geval van ts zou ik netjes vragen of vader de afspraak met stiefkind even kan verzetten naar een andere datum, puur om het risico niet te lopen en de veiligheid van het ongeboren kind te beschermen.
Mensen met een koortslip mogen hier prima binnen, ik zou alleen niet gecharmeerd zijn als je met je koortslip mijn kind kust. En grondig je handen waar voor wat je het kind aanraakt. Verder is enkele aanwezigheid in dezelfde kamer niet besmettelijk.
Dus als je eigen kind al een week bij oma logeert en zich erop verheugt om eindelijk weer naar huis te gaan, zeg jij, nee je bent besmettelijk en je blijft bij oma. En dan gaat het hier om een stiefkind waarbij die afwijzing nog veel erger aan zal komen.
En wat als dit je 2e zwangerschap was. Gooide je je oudste boos de deur uit omdat je zwanger bent? Want daar gaat het hier nu om. Een kind die NIET welkom is in zijn/haar eigen huis omdat het ziek is. Ipv het kind de zorg geven waar die recht op heeft, wordt het weg gestuurd. Hoe vreselijk onwelkom en opzijgeschoven moet je je dan voelen als kind? Of je bent ziek en in plaats van dat we je verzorgen ga je weg naar het andere huis en gaan we met je (stief) broers/ zussen op stap. Want dat jij ziek bent geworden past niet in mijn planning hoor....en je verpest nu het leuke uitje voor ons.... Het is hier trouwens voor gekomen. Ouste 5e ziekte en ik zwanger van de 2e, zonder dat ik antistoffen tegen de 5e ziekte had. En toen had ik dus gedaan wat elke moeder/vader/ stiefmoeder/stiefvader moet doen: zorgen voor haar omdat ze ziek was. Dus niet boos de deur uit trappen naar opa/oma of het andere huis in geval van echtscheiding omdat ik mijn baby boven het zieke kind plaats. Alle kinderen die op die dag of dagen bij jou in huis zijn, zijn gelijkwaardig en moeten zo behandeld worden. En niet alleen als het je uit komt en als het je te lastig word maar aan de kant werpen als een gebruiksvoorwerp.
Dit is geen stiefkind van haar eigen vader he! Bah zeg! Váder moet eens voor zijn kind op komen ipv op hoge poten terug naar ex te gaan met een ziek kind.
Een stiefkind is geen kraamvisite maar een kind van je partner. Totaaaaal anders dan een neefje/nichtje/buurvrouw etc.
Ik vind een oom/tante/neefje/nichtje heel wat anders dan een stiefkind. Dat stiefkind is wel het halfbroertje of -zusje van het kind dat je hebt met hun vader! En als jij al een ouder kind hebt, uit een eerdere relatie, dat een mogelijk besmettelijke ziekte bij zich draagt, stuur je hem/haar dan ook naar de vader als jij zwanger zou zijn of een jonge baby hebt?