Thuisbevalling geëindigd in het ziekenhuis?

Ik ben zelf in het ziekenhuis bevallen. Maar toen mijn moeder van mij beviel wilde ze dit gewoon thuis doen. Alles ging hartstikke goed, alleen ik bleef vastzitten.
Toen is ze op der knieën achterstevoren in de auto bij de verloskundige naar het ziekenhuis geracet. Ze durfde namelijk niet meer te zitten want ze had mijn hoofd al gezien.
Uiteindelijk besloot ik met een perswee in 1x mee te komen waardoor ze er een totaalruptuur aan heeft overgehouden. Het is allemaal goedgekomen hoor met der, ik heb nog 2 zusjes. Waarvan er 1 in het ziekenhuis is geboren vanwege een stuitligging en de ander gewoon thuis!

 

Ik heb wel eens gelezen dat 50% van de eerste bevallingen die thuis beginnen uiteindelijk in het ziekenhuis eindigen, maar wat daar waar van is?

 

Dit lijkt mij erg veel. Volgens mij gaat een thuisbevalling bijna altijd zonder ernstige complicaties en kan het ook thuis worden afgemaakt. Als er al problemen tijdens de zwangerschap zijn dan zal je verloskundige je adviseren in het ziekenhuis te bevallen.

 

https://www.rtlnieuws.nl/gezondheid/zwangere-vrouwen-minder-vaak-halsoverkop-naar-het-ziekenhuis-tijdens-de-bevalling

 

Ik wilde het bij de oudste thuis proberen. Ontsluiting vorderde alleen niet, op een gegeven moment zijn thuis m'n vliezen doorgeprikt in de hoop dat het dan beter zou gaan, maar toen stopten de weeën helemaal. Toen de verloskundige weer kwam hebben we de keuze gemaakt om toch maar naar het ziekenhuis te gaan en daar is uuuuren later de bevalling uiteindelijk geëindigd in een spoedks.
Maar ik heb er geen spijt van dat ik het eerst thuis heb geprobeerd.

 

Ik ben in 2013 thuis aan de bevalling begonnen. Alles leek goed te gaan, ontsluitingsfase ging prima, maar na 1½ uur persen bleek Raketje muurvast te zitten en er zat totaal geen beweging in. Haar hoofdje lag niet mooi met de kin op de borst en bovendien lag het iets scheef. Mijn midwife (Canadese verloskundige; ik woon in Canada) adviseerde een ruggenprik en daarvoor moet je naar het ziekenhuis en worden overgedragen aan de gynaecoloog. Eenmaal in het ziekenhuis heeft het nog 4½ uur geduurd voordat de anesthesist de prik kwam zetten (intussen had ik morfine gekregen want de pijn van de scheve ligging icm de persweeën was ondraaglijk) en daarna ben ik op de operatiekamer, na een persfase die 9 uur duurde, nog vaginaal bevallen.
Ik kijk er niet bepaald met plezier op terug, maar er is op het juiste moment besloten om naar het ziekenhuis te gaan en ook dat hoort bij een veilige planning van een thuisbevalling. Ik heb geen spijt van mijn poging tot thuisbevalling en het was fijn om de ontsluitingsfase thuis te doen.

Ik hoop dat ik het ziekenhuis de volgende keer niet nodig heb. 4½ uur, jeetje. Ik ben er nog steeds verbijsterd over.

 

Bij twijfel pakt onze verloskundige snel door zodat je niet halsoverkop naar het ziekenhuis moet. Wij zitten hier dan ook ongeveer 30 min rijden vanaf het ziekenhuis.

 

Ik moest met persweeën naar het ziekenhuis omdat mijn oudste in het vruchtwater had gepoept.
2e ook in het ziekenhuis maar dat was een zwangerschap met complicaties. Zou sowieso nooit meer thuis willen bevallen (komende bevalling is trouwens ook echt de laatste!)

 

Wij hadden het ‘plan’ om te bevallen in het geboortecentrum. Echter toen de verloskundige bij ons thuis aankwam, bleek ik al volledige ontsluiting en persweeen te hebben (oepsie, had ik even niet door..) dus ze vroeg of ik thuis wilde bevallen. Ik zei “ja” omdat ik niet zo’n zin had om me te verplaatsen met die persweeen. Bij het persen dipte de hartslag van de baby en wilde de verloskundige toch naar het ziekenhuis. Dus *hop* bij haar in de auto ernaartoe (5 min rijden). Ergens in die tijd waren de weeen verdwenen dus onze zoon is ‘pas’ 3 uur later ter wereld gekomen. Overigens was zijn hartslag prima daar en is alles prombleemloos verlopen.
Gezien ik nogal snel kan bevallen (en het blijkbaar laat doorheb haha) hebben we nu bij nr 2 maar een plan A (bij eerste signalen naar geboortecentrum) en een plan B (thuis) gemaakt. Ben benieuwd wat wordt..
Wil wel voorkomen dat ik me moet verplaatsen naar het ziekenhuis tijdens de bevalling, want dat was dus niet zo prettig. Ik vraag me af of de verloskundige nu weer dezelfde keuze zou maken of de bevalling toch thuis zou doorzetten. We gaan dat volgende week met haar bespreken.

 

mijn eerste bevalling eindigde in het ziekenhuis. na een uur persen was er nog geen vooruitgang. in het ziekenhuis nog bijna een uur lopen persen, uiteindelijk na twee mislukte vacuüm pogingen met behulp van tang bevallen. totaal ruptuur aan overgehouden.

 

Wilde thuis bevallen, ontsluiting vorderde alleen niet en volgens de vk waren de weeën te heftig. Naar zh gebracht ruggenprik en weeopwekkers gekregen. Uiteindelijk met knip en vacuüm geboren (navelstreng om nek).
Juiste beslissing van vk geweest, maar vond het echt niet tof dat ik niet thuis kon blijven.
Nu ga ik het gewoon weer thuis proberen!

 

Ik heb het gelukkig niet zelf meegemaakt, maar tijdens de laatste bevalling is insturen naar ziekenhuis meerdere momenten ter sprake gekomen , waardoor het voor mij toch wel duidelijk werd, dat tja, het altijd toch kan gebeuren.

Het begon met spontaan gebroken vliezen en absoluut niet ingedaald kind, dat erg 'hoog' lag. Ik kreeg platte bedrust opgelegd (moest zelfs liggend op po behoefte doen) en VK heeft toen al even met gyn gebeld, als mijn weeën niet spontaan op gang kwamen of ik dan liggend per ambulance vervoerd zou moeten worden? Antwoord was, ja overigens .

Paar uur later kreeg ik weeën, maar het schoot niet op. Na 5 uur puffen was ik maar 1 cm opgeschoten en was baby onvoldoende gezakt. VK zei al, misschien ligt ze niet goed of past het niet. VK besloot toch nog even af te wachten.

Na 2 uur kwam VK weer kijken. Ontsluiting was nog steeds hetzelfde (3 cm), maar baby lag iets lager en ik mocht weer staan en zitten. Officieel had ik nu ingestuurd moeten worden wegens 'niet-vorderende ontsluiting' omdat ik na 7 uur regelmatige, adequate weeen nog steeds niet verder dan 3 cm was gekomen. VK had het net allemaal met ons doorgesproken en wilde gyn gaan bellen. Ik ging staan omdat ik nog naar WC wilde gaan en door zwaartekracht kwam alles in een stroomversnelling. In no-time kreeg ik een heftige weeenstorm met zeer krachtige/pijnlijke weeen, dus VK wilde toch nog 1 uur afwachten of het nu wel zou opschieten. Dit was tenslotte het echte werk , moest dus ook 'verplicht' staand de weeen opvangen... Na 45 heftige minuten enorme persdrang, 10 cm ontsluiting en 2 persweeen later was dochter geboren .

 

Nee hoor, ik geloof dat de getallen bij eerste bevallingen zelfs nog hoger liggen dan 50%. Vergeet alleen niet dat dit dus ook alle vrouwen omvat die pijnstilling willen hebben, het betekent echt niet dat al deze bevallingen 'gecompliceerd' verlopen zijn. Daarnaast weet je bij eerste bevalling van te voren niet of het past, welke kansen je hebt op bepaalde complicaties, etc.

Bij tweede (of derde, etc) bevallingen liggen de getallen een stuk rooskleuriger 80-90% kan het thuis afmaken. Maar daar moet je ook weer rekening houden met feit dat alle 'probleemgevallen' er al uit gefilterd zijn, zoals vrouwen die tijdens hun eerste bevalling in ziekenhuis moesten bevallen (vanwege problemen) en een tweede keer ook niet meer thuis mogen (of durven)... Het verloop van eerste bevalling bepaalt of VK het thuis aandurft.

 

In mijn ogen is in het ziekenhuis bevallen veiliger dan thuis maar ik heb dan ook een nare bevalling gehad. Als ik al thuis was begonnen was ik zeker in het ziekenhuis geëindigd. Veel bevallingen gaan gelukkig goed en dan kun je er prima voor kiezen om thuis te bevallen maar de meeste mensen die ik ken zijn of na het eerst thuis te hebben geprobeerd toch naar het ziekenhuis gemoeten (sommigen met loeiende sirenes) of moesten vanwege een medische indicatie sowieso in het ziekenhuis bevallen. Nu ik er zo over nadenk is eigenlijk geen enkele van mijn vriendinnen of goede kennissen thuis bevallen. Bevallen in het ziekenhuis klinkt misschien niet zo “gezellig” als thuis maar voor mij voelt het een stuk veiliger.

 

Ik ben thuis bevallen en naar het ziekenhuis gegaan omdat de ontsluiting niet echt vorderde ondanks weeenstorm.
Ik trok de weeen niet meer en wilde naar zkh voor ruggenprik.
Daar aangekomen bleek ik in 30 min van 4 naar 9 cm gegaan te zijn.
Wel daar bevallen, maar geen pijnstilling oid gehad.
Volgende keer houd ik het thuis wel langer vol en ga wel proberen te lopen ofzo

 

Niet precies wat je bedoelt, maar bij de eerste was ik in het ziekenhuis, achteraf maar goed want hij is met de vacuumpomp gehaald.

Als ik dus thuis was geweest had ik wel naar het ziekenhuid gemoeten...

De tweede en derde wel thuis geboren.

 

Ik ben alle 3 de keren thuis bevallen. Bij de 1e 2 bijna in het ziekenhuis beland door ontsluiting die niet vorderde maar uiteindelijk zijn ze toch thuis geboren

 

Het ligt eraan wat je verstaat onder wanneer de bevalling is begonnen.

Ik zat al op 4 cm met gescheurde vliezen. Maar de weeen vielen telkens weg. Op een gegeven moment waren de vliezen te lang gescheurd en moest ik in het ziekenhuis bevallen. Eenmaal daar was ik na 30 min klaar. Zonder medische ingrepen.

 

Ja bij mijn eerste (ik wilde thuisbevallen) zeiden ze dat ik er rekening mee moest houden dat ik uiteindelijk naar het ziekenhuis zou moeten, omdat 50 % van de thuisbevallingen in het ziekenhuis eindigde. Hier zitten dan ook de placenta’s die niet op tijd loskomen bij.
Uiteindelijk wilde hij niet zelf komen dus ben ik met 42 weken ingeleid. Geëindigd in een vacuumverlossing, dus toen was het wel handig dat ik toch al in het ziekenhuis was.
Bij de 2e wilde ik (nou ja ik niet maar mijn vriend) in het ziekenhuis bevallen en gaven ze aan dat ik rekening moest houden met een thuisbevalling omdat het weleens snel kon gaan
Uiteindelijk toch ook weer ziekenhuis ivm niet uit mezelf beginnen. Maar deze bevalling had ik prima thuis kunnen doen.

3e en 4e zijn wel thuis geboren. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld en deze bevallingen verliepen ook zonder complicaties.
Geef mij maar een thuisbevalling