Even voor de duidelijkheid: dit gaat NIET over mij. Ik ben superblij met mijn gezonde kindjes. Of het nu meiden zijn of jongetjes waren geweest; het maakt mij niet uit. Maar goed, waar ik naar toe wil. Ik las vandaag iets over teleurgesteld zijn in het geslacht van je baby. Gender disappointment. Dit komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Nu kan ik me voorstellen dat je vooraf droomt over je baby. En de één droomt van een jongen, de ander van een meisje. Maar dit artikel ging over dat je zó teleurgesteld bent dat je er lichamelijke en psychische problemen van krijgt. Soms zo erg dat gespecialiseerde hulp noodzakelijk is. Echt, ik wil niemand voor het hoofd stoten maar als je kinderen wil, wil je toch in eerste instantie een kind. Je weet dat er 2 mogelijkheden zijn. Hoe kan je dan zo teleurgesteld zijn als het anders loopt?
Ik snap het ook niet! Jammer dat sommige dat zo ervaren maar ik denk dat ze er echt niks aan kunnen doen, hoop ik? Niemand kiest daarvoor namelijk dat het je helemaal ziek zou maken.. lijkt me echt heftig. Net als pnd. Dat had ik helaas bij mijn dochter. Ik wilde haar gewoon niet. Zo raar, terwijl ze zoooo gewenst was. En nu heb ik dat absoluut niet meer trouwens.
Nee, het is voor de mensen die het overkomt ook echt heel naar, maar ik begrijp het niet. Hoe dan?! Je weet dat er 2 soorten zijn. En misschien dat je even moet slikken als blijkt dat het weer een meisje is maar het is toch net zo gewenst. Bij deze vrouwen gaat het zo ver dat ze hopen op een miskraam of overlijden van het kindje.
Serieus? Wat een zieke mensen. Als je zelfs hoopt op een miskraam of overleden kindje ben je echt niet goed in je hoofd. Echt ziek! Ik ben mama van een jongetje, maar als ik mocht kiezen had ik eerder voor een meisje gekozen. Puur omdat ik echt een meisjesmama zal zijn, roze, strikjes, schattige tutu rokjes. Maar wie weet was het wel een heel stoer meisje dan geweest en had ze dat helemaal niet gewild haha. Ik ben oprecht zielsgelukkig met mijn zoontje hoor en zou hem voor geen goud willen omruilen ofzo haha. Maar in het begin van mijn zwangerschap had ik wel de hoop op een meisje. (Of nouja ik hoop dat ik een koningskoppel mag krijgen, dat onze zoon later een zusje mag krijgen..) en als het een jongen is zal ik even moeten slikken. Maar zal ik daarna net zo blij zijn als met deze zoon! Het is al een wonder als je mama mag worden. Een gezond kindje is het belangrijkste, en het geslacht doet er eigenlijk helemaal niet toe.
Ik kijk er niet van op. We zijn ons leven lang gewend alles te kunnen kiezen, en hierbij valt er niks te kiezen. Dan kun je vanuit een diepe hoop, wens en verwachting simpelweg ook intens verdrietig zijn als je wens of zelfs je verwachting, het beeld wat je had gevormd van je toekomst, niet klopt met hoe het daadwerkelijk gaat worden. Bijna alles is maakbaar en controleerbaar, en dit niet. Dus hopen en wensen heeft niet zoveel zin, daarmee zet je jezelf al in een heel kwetsbare positie want het is gewoon 50/50. ik denk overigens dat degene die dit voelen het ook niet zo wíllen voelen en ervaren.
Ik vind het ook wel iets wat de maatschappij een beetje doet: ik had geen voorkeur. Eerste jongetje en superblij. Tweede een jongetje en iedereen zegt oh dat is wel jammer toch? Uh nee eigenlijk niet. Ik heb niet een meisjesdroom en al zou ik een derde krijgen dan weet ik zeker dat ik weer zo blij ben met een zoontje!
Ik kan daar echt met mijn kop niet bij. Al zou ik nog tien zonen krijgen, heerlijk !! Meisje, jongetje... een kindje van ons samen is toch het mooist wat er is? Als men liever niet een jongen/meisje wil dan zou ik lekker zorgen dat ze een goede anticonceptie gebruiken.
Ik denk dat het met de maakbaarheid van deze maatschappij te maken kan hebben. Maar ook gewoon met een diepe, wellicht irreële wens. Net als met angsten is niet elke emotie rationeel en logisch. Ik hoorde van een echoscopisch medewerker dat iemand finaal uit haar plaat ging bij de SEO toen bleek dat baby nr 5 toch weer een jongen was en niet het zo fel begeerde meisje. En dan bedoel ik krijsen, gillen, stampvoeten en de hele mikmak. Zelf ben ik onwijs blij met onze hyperactieve wilde klauter dochter en onze rustige, bedeesde precieze zoon. Hoezo stereotype?
Wauw echt erg joh.. dat soort mensen hebben dan dringend hulp nodig vind ik. Je weet dat van te voren dat het kan gebeuren. Nu ben ik zwanger van een jongetje en heb al een meisje. Maar had een tweede meisje net zo leuk gevonden! Toch weer een heel ander nieuw kindje dan. Zo leuk. Wat er tussen de beentjes hangt zal mij een worst zijn. Het is je eigen vlees en bloed.
Met mijn achtergrond, is dit natuurlijk nauwelijks te begrijpen. Maar goed iedereen heeft recht op zijn gevoel en emoties.
Dat is wel echt heel heftig! We hebben een dochter en krijgen nu een zoon. Maar echt een meisje had ik net zo mooi gevonden.
Heel bijzonder... Ik had stiekem nu wel voorkeur voor een meisje. Eigenlijk weet ik ook niet waarom. Het is een jongen! En t was gelijk goed toen ik t wist. Ik verheug me op die 2 knullen samen, oo hoe dit kindje is, ook ivm mn 1e zoontje etc. En ik kan me niet voorstellen dat je niet blij bent omdat er een piemeltje aanzit of juist niet. Ik snap de voorkeur vooraf dus opzich wel, al vond ik t superstom van mezelf. Maar dat je t niet wilt daardoor... Dan ben je t kinderen krijgen toch echt keihard niet waard
Het is Superschattig twee jongetjes samen hoor Overigens had ik het wel een beetje misschien ik hoopte ergens weer een jongetje omdat ik m’n zoontje gewend was ofzo. Maar een meisje was weer tof anders geweest. Dus echt diepe voorkeur? Nee nooit gehad.
Ik denk idd dat het feit dat we steeds meer ons leven kunnen "bepalen" een rol speelt maar ook wel het maatschappelijk beeld: iedere vader wil zoon en iedere moeder dochter en dat men daar ook wel opstuurt. Iedereen zegt nu bij ons "wat leuk een koningskoppel of fijn een dochter erbij.....alsof een tweede jongen niet zo leuk was geweest. Ons leek een meid leuk om te weten hoe dat is, maar voor onze zoon leek ons een broertje leuker. Maar ik denk zelf dat karakter het allermeest bepalend is, en tsja.. dat zie je niet op de echo!!! Ik weet uit m'n nabije omgeving wel dat een vader het erg moeilijk heeft gehad met een tweede dochter en paar maanden jaloers en verdrietig is geweest als andere papa's wel een zoon kregen. Hij is nu super trots op z'n meiden maar vond het toen de tweede er nog niet was moeilijk. Vind dat dat ook mag, je mag een wens of droom hebben. Maar uit je plaat gaan, hopen op miskraam etc vind ik te ver gaan. Tijdens de 20 weken echo liep onze echoscopiste enorm uit en kwam ze zeggen dat ze nog even 10 min nodig had. Was toen beetje geïrriteerd (na 45 min wachten) maar even later zei ze dat ze net stel had gezien dat een abortus afspraak eiste diezelfde dag omdat de baby niet het gewenste geslacht had. Ze was erg ontdaan (en nog wel toen ze ons zag want ze kon t niet voor zich houden blijkbaar) en had even met een collega's willen praten zei ze. Ik was er spontaan zelf verdrietig van die dag. Dat kindje was ineens niet meer gewenst omdat het wel of geen piemel had, hoe kan je dat nu vinden!!!
Ja ik twijfel niet meer hoor ergens denk ik indd ook wel, lekker makkelijk want bij jongens weet ik hoe t werkt hahaha.
Een dergelijke 'ziekelijke' teleurstelling zal vermoed ik een achtergrond hebben in bepaalde psychische vatbaarheid, irreële verwachtingen en gedachten en andere psychische problemen. Net als mensen die gevoel hebben dat ze 'ernstig' misvormt zijn, terwijl ze relatief juist knappe/mooie mensen zijn, daar begrijp ik ook niets van, maar in hun hoofd is het reëel en drukt een enorme stempel op hun leven. Daar zitten vaak een hoop andere dingen achter, karaktertrekken, ervaringen in jeugd, etc. Ik begrijp het ook niet, maar ik vind het wel heel sneu voor die mensen (en hun omgeving/kinderen).
Dit vooral. Ik snap het ook niet, maar het lijkt me nog verschikkelijker als je het zelf meemaakt! Dan ben je dus echt oprecht 'ziek in je hoofd' en dat is alleen maar heel erg sneu inderdaad, voor alle betrokken partijen.
Ja dat snap ik ook niet.bah.als het maar gezond is!tuurlijk zou nu ook n voorkeur hebben na n meisje .maar als het weer n jongen word ben ik ook super blij.ik vind mij juist n jongens mamma haha.weet niet waarrom
Abortus afspraak.... Afspraak bij de psychiatrie kunnen ze krijgen! Wat erg zeg... Zou ik ook goed ontdaan van zijn..