mijn oudste dochter is 14 en tot voor kort ging het zeer goed op school (dit jaar dan). Ze zit in 3 mavo. Begonnen met pre-havo (een soort 3 jarige mavo-havo brugklas met onderwijs op havo-niveau) Eerste jaar ging voor de helft goed. Tweede helft een stuk minder, maar goed genoeg om over te gaan. 2 pre-havo was een drama en het was voor ons allen een oplichting dat ze daarna naar 3 mavo ging. Dat was een verademing en ging meteen veel beter. Goede cijfers en veel intrinsieke motivatie. Helaas heeft ze in zeer korte tijd een behoorlijk aantal slechte cijfers gehaald, waardoor haar lijst van alleen maar voldoendes is veranderd in een lijst met 4 onvoldoendes en al een aantal onvoldoendes die voor het examen meetellen. Nou weten wij dat ze het kan, maar dat ze door een combinatie van factoren blijkbaar haar motivatie kwijt is. Ze is met 1 ander meisje (een goede vriendin) in deze klas terecht gekomen en ze maken geen deel uit van de nieuwe groep (ze houden zichzelf afzijdig). Haar vriendin maakt er vanaf het begin van het jaar al een potje van en gaat zeer waarschijnlijk blijven zitten. Dan blijft mijn dochter over in een klas waar ze nog geen aansluiting heeft gevonden. Verder betrapte ik haar vannacht met haar telefoon. Ze zat om 3.45 uur te netflixen. Ze moet haar telefoon beneden laten, maar we hebben dit duidelijk niet goed in de gaten gehouden. Gebrek aan nachtrust en te veel afleiding zijn duidelijk ook niet bevorderlijk voor haar cijfers. Mijn vraag aan alle ervaringsdeskundigen: hoe gaan we haar weer op het juiste pad krijgen, motiveren om te werken of iig haar best te doen? We verwachten echt niet alleen maar negens en tienen en ze mag zeker wel eens de mist in gaan. Maar we vinden het ook zonde als ze een jaar weggooit omdat ze gewoon geen klap meer uitvoert. Dus hoe te motiveren en te stimuleren zonder dat het pushen wordt. Ik wil nl wel graag dat ze het voor zichzelf doet en niet voor ons. Of zou het dan juist beter zijn om haar de gevolgen van haar gebrek aan werkhouding te laten ervaren? Wat we nu gedaan hebben is uiteraard een gesprek. Maar ze sloeg op zijn puberaals dicht en haalde eigenlijk alleen haar schouders op. Haar telefoon is ze twee weken kwijt. Ze mag hem mee naar school nemen, maar moet hem bij thuiskomst meteen inleveren. En daarnaast gezegd dat we haar resultaten en leergedrag in de gaten houden. Als het weer beter gaat gaan we de telefoonafspraken weer versoepelen. Natuurlijk ook gevraagd hoe ze zelf denkt het weer op de rit te krijgen, laten meedenken over wat ze daarvoor nodig heeft, maar gesprek was verder eenzijdig. Ze is nu vooral boos op ons. Geen probleem natuurlijk, maar ik wil haar dus niet per sé straffen, maar vooral aan het denken zetten. Oké, lang verhaal, maar wat zouden we nog meer of anders kunnen doen? Iemand nog briljante ideeën? Ik ben gewoon heel benieuwd hoe anderen dit soort problemen aanpakken. Lastig die pubers. Ik was zelf ook geen makkie op die leeftijd en ik kon me ook volledig afsluiten voor ‘gezeur’ van mijn ouders en dan kwam er ook niks meer binnen.
Zou ze bang zijn om zonder die vriendin volgend jaar in die groep te zitten waar ze geen aansluiting mee heeft, dat ze er expres een potje van maakt, zodat ze ook blijft zitten? Misschien wat leuks tegenover betere cijfers zetten? Ik was vroeger ontzettend lui op school en juist dingen als verplicht naar huiswerkbegeleiding, over mijn werkhouding en cijfers praten zorgden ervoor dat ik echt helemaal niets meer deed.
Goh ik denk ook dat die vriendin wel meespeelt. Weten jullie waarom zij niets meer doet? Is het geen idee ze samen te zetten voor huiswerk e.d.? Dat ze elkaar kunnen motiveren? Was die pre-havo echt te zwaar voor haar of speelt er ook faalangst of i.d? Misschien verveelt ze zich nu wel...
Bedankt voor de reacties. Ik ben ook bang dat de vriendin een rol speelt. Het lijkt erop alsof bij mijn dochter het kwartje is gevallen dat vriendin gaat blijven zitten en ze dan alleen achterblijft. Maar dat geeft ze natuurlijk niet toe. Ik weet van een vriendin uit haar oude klas dat zij nu grote moeite heeft met de pre-havo en waarschijnlijk ook naar de mavo gaat. Misschien dat dat nog motiveert. Haar vriendin doet geen klap, volgens mij omdat ze van huis uit ook niet gestimuleerd wordt. Ze wordt vooral gepamperd. Zo heeft ze een krantenwijkje en dat doet haar moeder altijd voor haar... De pre-havo was niet te zwaar. Ze heeft cognitief grotendeels havo niveau, sommige vakken zijn wel wat moeilijker, maar met hard werken had ze dat wel gekund. Alleen is haar werkhouding daar simpelweg niet goed genoeg voor geweest. Daarom was het ook zo fijn de eerste maanden dit jaar. Ze ging uit zichzelf weer haar best doen en haalde echt mooie cijfers. Misschien inderdaad eens kijken of ze soms samen huiswerk willen maken. Maar dan wel het liefst hier in huis. En eens bedenken wat we tegenover goede cijfers kunnen zetten. Vind ik wel lastig, want ik wil haar ook niet omkopen. Ze heeft zich op school wel opgegeven voor een motivatieproject. Daarbij gaan ze kinderen die extra motivatie of stimulans nodig hebben mee helpen. Ik hoop dat ze daarvoor geselecteerd wordt en dat het helpt. Hoewel ze lijkt te denken dat dat haar op magische wijze betere cijfers gaat bezorgen, terwijl ze het werk gewoon zelf moet doen. Maar ik ben iig wel heel blij dat ze zich daar zelfstandig voor heeft aangemeld.
Kun je met haar bijvoorbeeld naar open dagen van bepaalde mbo-opleidingen die haar interesse hebben? Misschien raakt ze daardoor wel gemotiveerd, dan kan ze over anderhalf jaar daar zitten. Wie weet krijgt ze dan haar doelen wat meer helder. Of wie weet denkt ze, dit trekt mij niet, ik wil naar de havo terug na het examen en hbo doen, dan zal ze er ook een stuk harder aan moeten trekken. En ik hoop ook dat ze nieuwe vriendinnen in de groep krijgt. Gaan ze nog op kamp ofzo, soms leer je dan ook weer wat beter andere mensen kennen. Ik was net zo hoor, voerde geen klap uit en ging van de havo naar 3 mavo. Alleen had ik daar zonder iets te doen nog mooie cijfers en best een gezellige klas waar ik in kwam, dat scheelde. Daarna alsnog havo gedaan. Op de mavo werd beter les gegeven, dus in 4 en 5 havo wist ik bijna alles al. Vervolgopleiding net zo, ik deed weinig, gelukkig ook goed doorgekomen. Werken is gewoon meer mijn ding, want zo lui als ik was op school, zo veel deed ik op het werk. Straffen voor en zeuren over mijn cijfers of inzet heeft op school nooit geholpen.
Ze is met school naar een opleidingenbeurs geweest en sindsdien weet ze dat ze de kappersopleiding wil doen. Daarvoor had ze al bedacht iets met visagie te willen. Ze is ook echt geen studiebol, ze wist al vrij snel dat ze niet meer naar de havo wil. En dat is voor ons ook helemaal prima. Ik denk dat ze bij een praktijkgerichte opleiding veel meer op haar plek zit. Maar ja, dan moet ze wel eerst de middelbare school afronden. Wel een heel goed idee om open dagen te bezoeken! Ik kijk net op de website van de kappersakademie (die school had ze op het oog) en die open dag was eergisteren, dus dat is wel heel jammer. Maar ik zie nog een andere opleiding en die is as. zondag. Dus daar kunnen we naartoe. Bedankt voor de tip!
Ja, dit herken ik wel, al ging ik van VWO naar HAVO. Zeuren, pushen, omkopen. Het hielp mij niet. Ik ben gewoon geen leerder denk ik dan. Ik kan het wel, maar dan moet het mij ook echt interesseren en dat had ik gewoon niet op de middelbare school. Mijn man ging van VWO naar MAVO, die was helemaal niet meer te motiveren, maar dat is later wel rechtgetrokken (MAVO, MBO, HBO, WO). Het is lastig, een kind wat niet wil te motiveren.
Kun je je nog bedenken wat bij jezelf niet werkte en wat waarschijnlijk wel gewerkt zou hebben? En vooral eerlijk tegen haar zijn, met haar bespreken in een open gesprek wat je merkt en wat he veranderd wil zien maar dat je niet weet hoe je dit voor elkaar moet krijgen. Dit werkt natuurlijk niet bij elke puber. Ik heb wel een tijdje les gegeven op het VO en per klas / niveau was echt een andere aanpak nodig. Bij VMBO werkte beloningen (even 5 minuten mogen kletsen bijvoorbeeld) tegenover gewenst gedrag stellen vaak goed. Bij Havo werkte het veel beter om erg duidelijk te zijn in wat je van ze verwachtte, daar moest je echt niet aankomen met ‘beloningen’. VWO heb ik met lesgeven geen ervaring mee.
Mijn ervaring is dat het wel weer goed komen met dat leren. Wij hebben er hele open gesprekken over gehad, dat je nou eenmaal diploma's nodig hebt om later je centen te verdienen. Dat heeft ze wel aan het denken gezet. Bij een onvoldoende ook nooit boos geworden of gepusht, maar alleen gezegd, jammer, volgende keer beter. Per puber werkt dat zo anders, misschien is jullie dochter daar weer anders is. Ik denk ook dat de vriendin een grote rol speelt, als die blijft zitten, is ze alleen. Daar zijn pubers ook zeer gevoelig voor. Sterkte ermee, blijf praten, maar oordeel niet, hou het open zonder boos te worden. Hopelijk komt je dochter dan met wat haar dwars zit.
Bij mij werkte ook niet zo veel. Ik vond het al gauw gezeur. Ik denk dat mijn dochter dat ook heeft, dus dan moeten we er vooral niet te vaak en te lang over praten denk ik, want dan sluit ze zich toch af en komt er niks meer binnen. Ik heb haar gisteren nog wel gevraagd wat ze van ons nodig heeft of hoe we haar kunnen helpen. Haar antwoord was kort maar krachtig: door niks te doen Dat was niet heel verrassend. Dank voor je reactie. Het zal ook hier wel goed komen. Soms is het gewoon zo zonde om te zien wat ze aan onzinnige dingen doen. Maar ik probeer me nu maar voor ogen te houden dat dat ook hoort bij het leerproces en volwassen worden. We worden ook niet boos vanwege onvoldoendes en zijn ook niet van het pushen. Ik vind het alleen wel lastig waar je het helemaal los moet laten en waar je ze toch wat op weg moet helpen. Een puberbrein is nou eenmaal van het korte termijn denken en niet goed in staat om te plannen e.d. En dan ik vind het dan zoeken naar de juiste balans.
Mijn ouders zeiden altijd: Pietje, je moet je zelf weten. Maar als je nu niet betere cijfers gaat halen, blijf je zitten. En dat betekent dat je een jaar langer op die saaie middelbare school zit, terwijl je ook even kunt knallen en dan lekker naar een gave opleiding toe kunt! Misschien helpt dat nog iets? Verder zou ik haar elke dag huiswerk laten maken en veel met haar praten. Niet alleen over school, maar veel contact zoeken. Samen een dagje shoppen ofzo? Of high tea? Iets voor quality time
Klopt, dat is ook echt zoeken naar de juiste balans, en elk kind is anders. Helemaal loslaten doen wij ook niet. Succes ermee
Ik was ook zo'n luie dwarse puber van 2 vwo naar 3 havo gegaan en ik dreigde in de 4e te blijven zitten. Aan huiswerk deed ik niet en tijdens de lessen zaten we overal behalve in het klaslokaal... tot mijn vader beloofde dat ik €500 zou krijgen als ik over zou gaan. Je begrijpt dat ik toen alsnog wat lessen ben gaan volgen om die €500 te scoren, wat ook gelukt is. Echte omkoperij maar het werkte wel. In plaats van geld zou je ook iets anders zoals een citytrip kunnen voorstellen?