Wij hebben zoiets ook gehad in groep 1, alleen wist haar klasgenoot dit op momenten te doen waarop hij zeker wist dat juf het niet zag . Aan de haren trekken, schoppen, slaan maar er meteen bij vermelden dat , wanneer ze naar juf zou gaan, hij ons dood zou maken. Gelukkig vertelde mijn dochter het thuis wel. Meerdere keren bij juf langs geweest maar er trad geen verbetering op. Het roddelen op het school plein tussen de ouders werd steeds groter (mijn dochter was niet het enige 'slachtoffer') en er gingen zelfs stemmen op om ervoor te zorgen dat hij van school af moest. (kun je je het voorstellen volwassenen die ervoor willen zorgen dat een kind van school af moet ) Ik ben toen naar de directeur gestapt, die meteen de IB er bij het gesprek heeft gehaald. Niet alleen mijn zorgen geuit over de klas maar ook over het gedrag van sommige ouders. De dag erna kregen we een mail dat de juf ziek was en dat dit langdurig was en dat er dus een andere inval juf voor de klas kwam. Die had veel meer grip op de klas waardoor er weer rust en regelmaat kwam en het gedrag van het jochie drastisch minder werd.. Omdat dit op school gebeurt zal dit ook door/op school opgelost moeten worden, hebben jullie het idee dat de juf er weinig mee doet, vraag dan duidelijk naar een plan van aanpak en meld dat jullie graag de ib-er er bij betrokken wil hebben. Die kan komen observeren om te kijken waar het precies misgaat tussen je dochter en het andere kindje waardoor er naar een oplossing gezocht kan worden. Dat het jochie anders is is niet erg maar dat betekend niet dat jullie hoeven te accepteren dat jullie dochter bespuugt etc wordt.
Je zou nog aan de moeder kunnen vragen wat zij heeft afgesproken met de juf kwa gedrag van de jongen. desnoods als zij ook vind dat er niet genoeg gedaan word samen aan de bel trekken. Ik heb een zoon die heel impulsief kan reageren en dan niet zijn kracht kent. Hierdoor gebeuren er ongelukken. bv zoon wil vanuit het niets iemand een knuffel geven kind schrikt en valt. De juf snapt hem gelukkig en benaderd hem zo positief dat hij nu prima meedraait op school. Helaas komt hij bij de meeste ouders niet meer van "zijn slechte naam af "
Ik sluit me hierbij aan. Helaas ben ik moeder van 2 “probleem kinderen” Door ernstige gebeurtenissen uit het verleden worstelen mijn kids met ernstig trauma wat ervoor zorgt dat zij worstelen met het leven en hun omgeving.(inmiddels gelukkig stukken minder) En soms hebben andere daar last van. We zijn heel heel hard aan het werk met diverse hulpverleners, school, ib’ers, artsen etc en boeken vooruitgang maar dat zijn muizenstapjes. Je hebt geen idee hoe diep ik door de grond zak als een ouder mij aanspreekt op het gedrag van mijn kinderen. En nee niemand mogen zij tot last zijn, daar ben ik het roerend mee eens. Maar als ik ook maar iets zou hebben in mijn macht die dit kon stoppen zou ik het inzetten.
Buiten dat heb je als ouder totaal geen invloed op wat er op school gebeurt. Ook al spreekt de andere ouder je aan je kunt er erg weinig mee. Het is aan de juf om in te grijpen op het moment dat het gebeurt .
Mijn pleegzoontje was vorig jaar dat jongetje dat iedereen pijn deed... hij heeft een heel heftige start gehad (was 6 maanden oud toen hij bij ons kwam en wij waren de 4de plaats voor hem) en daar draagt hij nu de gevolgen van. Hij zag alles als een test: laat jij mij ook in de steek? Denkt hij bij iedereen. Hoever moet ik gaan eer jij me ook in de steek laat? Hoeveel pijn moet ik je doen? Ik voelde me verschrikkelijk schuldig, met gebogen hoofd liep ik over het speelplein om hem naar school te brengen, uit schaamte naar de ouders toe. Ik voelde gewoon dat erover gepraat werd. Op een dag ben ik door een mama aangesproken en was ik eigenlijk opgelucht dat ik zijn situatie kon uitleggen en aan kon geven wat zijn gedrag triggert. Ik zag meteen het begrip in haar ogen en heb daarna de roddelpers hun werk laten doen Maar inderdaad de juf mag het naar mijn mening wel anders aanpakken zeg...
Jouw zoon heeft ook hechtingsproblemen begrijp ik? Hier ook een zoon met HP door een start waarbij hij het 1e levensjaar geheel in het ziekenhuis heeft doorgebracht
Wat een vervelende reactie van de juf, ik zou het zeker hogerop zoeken. Ik heb hier ervaringen beide kanten op, gelukkig niet ernstig maar wel bezoekjes aan school waard zullen we maar zeggen, en hier wordt er gelukkig wel snel actie ondernomen. En aangesproken door de ouder is niet fijn, niet als ouder, maar ook zeker niet als kind. Als het op school gebeurd, moet het op school opgelost worden. Ik had een keer dat mijn dochter zat te klagen over een jongetje (met een pittige problematiek) in de klas tegen mij, wat dat jongetje hoorde en die ging huilend naar de juf of ik (als moeder) alsjeblieft niet boos op ‘m wilde worden want er waren al zoveel ouders boos op ‘m geworden.. toen brak mijn hart toch wel een beetje hoor.
zeker niet naar de ouders gaan, dat vind ik imo niet netjes ik vind dat de school dit moet oppakken. doet de juf wel haar best maar lukt het toch niet dan zou ik de IB-er van school inschakelen die kunnen dan bv opserveren enz, die kunnen ook makkelijker een gesprek met de ouders aan gaan. Als iedereen maar zelf naar ouders stappen van andere kinderen omdat het wat minder gaat dan wordt het wel een bende. zeker als de ouders op de hoogte zijn en zelf ook worstelen. De school moet hier dan toch echt mee aan de slag., (Mijn mening hoor)
Verschillende keren meegemaakt helaas. Zeker op die leeftijd: bij de juf/meester aan blijven geven. Ze moeten daar echt iets aan blijven doen. En verder, ook: je kind weerbaar maken..! Zoals gezegd, mijn dochter heeft er meerdere keren, met verschillende pestkoppen, last van gehad. En dan was ze nooit de enige die gepest werd. Maar ze is wel een kind die zich dat erg aantrekt, onzeker, gevoelig. Ze is niet op haar mondje gevallen, maar ze wist gewoon niet wat ze in zo'n situatie moet doen. En dus deed ze maar niets! Uiteindelijk ben ik (mede hierdoor) met haar naar een speltherapeute gegaan. Binnenkort ook een rots-water cursus. Het helpt haar goed! Daarnaast schijnt onze (grote) school ook niet zo goed te zijn op sociaal gebied, helaas. Volgens speltherapeut wordt er veel gepest en (te) weinig gedaan/gezien. Het zijn niet alleen de grote pestkoppen, die kennen ze wel, maar ook het venijn onderling. En dan dus een (jong) kind dat er gevoelig voor is..
Ik zou wel graag willen dat je het mij verteld als mijn dochter jouw kind een vervelende schooltijd geeft. Natuurlijk gebeurd dit op school en moet de juf dit oppakken, maar wie zegt er dat dit ook gebeurd? Zeker wanneer de juf jou ook niet inlicht over het spugen en zulke dingen. Als ouder zijnde zou ik dit willen weten om het ook zelf op te kunnen pakken met kind en juf. Ik wil concreet weten wat er gebeurd en wat de juf doet, ik wil erover kunnen praten met mijn kind en ik wil haar ervoor behoeden dat ze straks geen vriendjes of vriendinnetjes meer over heeft door het ongewenste gedrag.
ik vind het knap hoe je het aanpakt. ik zou denk ik al lang mijn gedult verloren zijn en veranderd zijn in een oer moeder die eist dat er per direct actie word ondernomen.
Alsof dat zo simpel werkt.... als er hulp nodig is zijn de wachtlijsten gewoon 3 tot 6 maanden. Hoezo gelijk actie?!?!