Tweede bevalling na totaal ruptuur

Een vriendin van mij is bij de eerste bevallen met totaalruptuur. Bij de 2e is ze een klein beetje uitgescheurd, lang niet zo erg als bij de eerste.. (voor zover ik weet) geen last van incontinentie van ontlasting. Bij flink niezen of in een deuk liggen van het lachen komen er soms wel wat druppels urine.. maar dat probleem hebben meer vrouwen die vaginaal bevallen zijn.. met of zonder totaalruptuur..

 

Vriendin van mij heeft hetzelfde gehad. Totaal ruptuur en nu zwanger van de 2de, zij kreeg hetzelfde als jou te horen en bij haar is afgesproken dat ze preventief een knip krijgt.

 

ik heb bij de eerste een totaal ruptuur gehad. daarna nog 3 x vaginaal bevallen.
bij nummer 2 wel preventief een knip gehad. geen ruptuur weer gehad
in principe niks aan overgehouden, al verneem ik soms de littekens bij koud weer en bij diaree kost het me meer moeite om het op te houden dan eerder.

 

Wil je niet ontmoedigen maar niet tevroeg juichen, ook al gaat het nu prima, je kan maanden later alsnog klachten krijgen...
Helaas kan ik daarover meepraten. O.a. met een verzakking. Iets wat vaak voorkomt bij een totaal ruptuur.

Bij mn 1e een totaal ruptuur gehad, ondanks preventieve knip. Dus dat zegt weinig.
Moest op de de OK gehecht worden. Ik was echt als de dood voor een 2e bevalling. Verloskundige vertelde dat er niks over te zeggen was. De boel was al opgerekt dus er hoefde niks te gebeuren OF het zou weer uitscheuren via het oude litteken OF een scheur de andere kant op enz.

Bij de 2e thuis bevallen en het is bij mij op hetzelfde litteken weer gaan scheuren. Net geen totaal ruptuur dus kon thuis gehecht worden. Verloskundige heeft juist niet voor een preventieve knip gekozen omdat het beter zou zijn om op eej oud litteken te scheuren dan een onnatuurlijke knip te zetten. Laatste geneest minder snel. En dat klopt. Bij 1e had ik het meeste last van de knip. Ruptuur was zo genezen en had ik geen pijn aan.

Ik zou persoonlijk hiervoor nooit om een keizersnede vragen. Vergis je daar niet in.
Dat is ook een behoorlijke ingreep. Tot 6 weken daarna niet mogen tillen enz

Je hebt een grote kans dat er niks gebeurd en je hoogstens een klein scheurtje krijgt. En nogmaals: klachten kunnen alsnog komen. Ook als je geen ruptuur had gehad.

 

Om deels incontinent te worden hoef je niet gescheurd of ingeknipt te zijn. Ik had 1 hechting van een mini scheur na de eerste bevalling, de tweede bevalling (van grote baby) zonder hechting en alsnog heb ik wel regelmatig een oeps moment als ik bijvoorbeeld moet niesen.

De dingen die zwangerschappen met je lichaam kunnen doen... Ik vond het echt vervelend in het begin. Maar ach, ik heb er twee hartjes aan over gehouden die ik niet had willen missen voor een lichaam dat nog wel zou doen wat ik wil. Helaas zijn er steeds meer dingen om aan te moeten wennen naarmate je ouder wordt...

 

Bij de eerste totaal ruptuur. Genezing ging erg goed.
Bij de tweede was ik zo bang maar gelukkig had ik maar 6 hechtingen.

 

Ik herstelde ook redelijk goed van mijn totaal ruptuur (rechtom knip, maar linksom ruptuur daarna). Wel af en toe zwaar gevoel in mijn bekken, zeker tijdens mijn menstruatie. maar eigenlijk ging het prima. Echt kleine dingetjes zoals iets urine verliezen bij trampoline springen ofzo..

4,5 jaar later bevallen, medium risk in het ziekenhuis (met eigen VK, maar met verpleegkundige van ziekenhuis). Dat ging echt prima. Preventieve knip, en verder geen gedoe. En ik heb het gevoel dat het juist na die bevalling allemaal nog net iets beter gaat. Alsof het iets heeft rechtgezet ofzo..

Wel was het hechten een gedoe, omdat de verdovingsvloeistof niet goed kon verdelen door de littekens van de eerste keer. Maar dat is maar eventjes..
Dus hier geen rampscenario

 

Volgens mij Kun je met een goede bekkembodemfysio ook weer een eind “in model” komen. Met de eerste geknipt en 2 kanten op ingescheurd. Ik weet mijn bekkenbodem is/was veel te aangespannen misschien daardoor meer gescheurd en geknipt?

Erna lang geduurd, maar met goede oefeningen in zowel ont- als aanspannen kon ik weer hardlopen, niezen, op de trampoline zonder urine verlies. Nu het weer zo verweekt is, is het weer drama.
Dus denk dat alleen de mate van ruptuur niet alles zegt over herstel.

 

Hier bij de 1e een knip en totaal ruptuur na de bevalling en zoals er al werd gezegd, ik had ook de meeste pijn en last van de knip, omdat het onnatuurlijk is waarschijnlijk. Herstel duurde door 2 schimmelinfecties en wild vlees vrij lang, pas na 10 weken had ik weer het idee dat alles was zoals het hoorde, maar had nog wel een paar weken langer last van m'n onderkantje als ik lang stond, zeker toen ik weer aan het werk was (werk in de zorg).
Gyneacoloog heeft na deze bevalling gezegd dat hij het liefst had dat ik de volgende keer in het ziekenhuis zou bevallen, maar mocht wel gewoon onder controle bij de verloskundige.

Toen zwanger voor de 2e keer. Verloskundigen waren vrij laconiek. De kans dat je weer een totaal ruptuur op loopt is klein, maar goed, wel dubbel zo groot als anders, i.p.v. 4% nu 8% ofzo, maar goed, de kans is er wel. Ik heb de hele zwangerschap gezegd, jullie kunnen dat wel zo mooi vertellen, maar geloof mij maar, ik heb straks weer een totaal ruptuur.
De 2e bevalling ging erg vlot, waardoor ook onze dochter thuis is geboren. Bevalling was super fijn, maar wel weer een totaal ruptuur, geen knip dit keer gelukkig, maar het oude litteken gescheurd. Opnieuw na de bevalling naar het ziekenhuis, maar ik heb echt nergens geen last van gehad. 2 dagen na de bevalling was het heel mooi weer, toen heb ik nog gezegd, ik zou zo graag nu buiten een rondje gaan lopen, zo goed voelde ik me. Maar man en kraam vonden het niet zo'n goed idee.

Wat betreft de klachten na de bevallingen. Ik ben bij beiden naar de bekkenfysio geweest na de bevalling, maar ik merk wel duidelijk dat de boel wat slapper is. Het ophouden van scheetjes ging na de 2e bevalling echt bijna niet, maar is met de tijd beter gegaan en als ik nu gewoon zit of sta kan ik ze prima inhouden, zit ik bijv gehurkt dan meestal niet. Qua urine verlies ik soms wel wat druppeltjes, dat komt denk hoofdzakelijk doordat de spier wat verslapt is en ik niet helemaal goed meer voel wanneer ik uitgeplast ben, in het begin dacht ik dat ik klaar was en wilde ik opstaan, kwam er opeens nog een straaltje achteraan, maar nu ik dat weet houd ik er rekening mee, ik moet gewoon niet te gehaast even willen gaan plassen. Maar een inlegkruisje is voldoende hoor, het is echt niet zo dat ik hele plassen verlies, gewoon af en toe een druppeltje, dus dat vind ik zelf best netjes na 2x totaal ruptuur.
Met ontlasting eigenlijk geen problemen.

Wij zouden in de toekomst nog wel een 3e willen, maar voor die bevalling zullen er wel wat gesprekken plaats vinden. De gynaecoloog zei na de geboorte van onze dochter dat er een grote kans is dat er in overleg wordt besloten dat een keizersnee beter is. De verloskundige zei weer als je zo weinig restverschijnselen hebt, dan zou ik een 3e keer ook wel aandurven, maar het lastige is dat je nooit weet hoe het loopt natuurlijk, de kans dat ik na de volgende totaal ruptuur wel incontinent wordt, wordt steeds groter natuurlijk en net als jij wil ik dat ook absoluut niet natuurlijk.
Aan de andere kant is een keizersnee echt een operatie en zit best een poos herstel aan vast. Vooral mijn 2e bevalling was zo'n heerlijke (wel zeer vlotte) bevalling, ik zou het zo nog een keer doen, maar ja dan graag zonder totaal ruptuur en die garantie geeft niemand je.

Denk dat het ook wel goed is om te kijken wat de reden van je totaal ruptuur is geweest. Lag er een handje naast het hoofd of lag je kindje in stuit o.i.d. dan kan dat bij een volgende bevalling zo maar weer anders zijn.
Hier is het van onderen waarschijnlijk net wat te nauw en daarbij beval ik vrij vlot, die combinatie maakt waarschijnlijk dat ik nu 2x een totaal ruptuur heb gehad, maar de kans dus ook groot is dat het bij de volgende weer zo is. Kinderen waren namelijk allebei netjes rond de 7-7,5 pond, dus ook niet extreem groot of zo. Als de 2e extreem groot was geweest, was dit wel een reden geweest om evt. te kiezen voor een keizersnee.

Oeps... het is wel een heel verhaal geworden, lastig om een beknopt antwoord te geven, maar hopelijk heb je er wat aan. Ik zou eerst rustig de tijd nemen voor je herstel. Bij mij drukten ze me ook echt op het hard om liever het 1e jaar niet zwanger te raken, maar je lichaam echt te laten herstellen. Kijk na die tijd eens hoe je je lichamelijk voelt en anders kan je altijd nog een gesprek aanvragen bij de gynaecoloog, die weet ook precies jouw situatie.

 

Mijn ervaring is zo'n beetje hetzelfde als van Olifantje hierboven. Bij de eerste een totaalruptuur en ook laconieke verloskundigen bij de tweede zwangerschap. Resulterend in een subtotaalruptuur. Weer moest ik gehecht worden door de gynaecoloog, alleen niet onder narcose.
Ik heb inderdaad ook restverschijnselen. Het herstel bij de eerste heeft zeker 10 maanden geduurd (ook veel bloed verloren). Bij de tweede ging het een stuk sneller. En ondanks dat de tweede bevalling verder echt prima is veropen, had ik misschien liever toch een keizersnede gehad. Of iig de keuze hiervoor. Maar door de verloskundigen ben ik hier niet op gewezen.
De gynaecoloog legt de schuld van het subtotaalruptuur toch wel gedeeltelijk bij het handelen van de verloskundige. Ze is hierop ook aangesproken. Het zetten van een knip was bv een optie geweest.
Maar goed, mede door het verloop van mijn bevallingen en de klachten die ik hieraan heb overgehouden, komt er geen derde meer.

 

Hoe is je bevalling gegaan en hoe heb je het zelf ervaren?

Tegenwoordig ervaren redelijk veel vrouwen angst tijdens de bevalling wat eerder leidt tot ingrepen of ruptuur. Daar zou je wellicht nog winst kunnen behalen. Bijvoorbeeld door een cursus hypnobirthing, een verloskundige die hierin goed meedenkt e.d.

 

Ik vraag me af hoe het kan dat je alsnog een totaal ruptuur krijgt wanneer je ook geknipt wordt?
Ik heb bij m'n bevalling een knip gekregen omdat m'n zoontje met de vacuüm gehaald moest worden. Ben enkel geknipt en niet verder gescheurd?
Zou graag nog een tweede willen, maar het idee van weer een bevalling staat me echt niet aan, ook al zegt de 1e niets over een tweede. Krijg al kriebels als ik er nog maar aan denk om weer zo te bevallen