Wat mij naast bovenstaande dingen nog wel enorm heeft geholpen is een training Acceptance & Commitment Therapy. Ik kon hier meer mee dan wat ik had geleerd tijdens mindfullness en van mijn psychotherapeut, het is natuurlijk voor iedereen anders waar je je prettig bij voelt. Activiteiten echt heel langzaam opbouwen, als je vandaag naar de supermarkt bent geweest is dat je activiteit. Zelfde met yoga of sport. Veel succes en sterkte!
Ik denk dat iedereen op zijn eigen manier omgaat met burn-out. Belangrijk is vooral de je de tijd neemt en kleine stapjes zet. Dit was mijn "succesformule": Diëtiste bezoeken en sporten. Tijdens mijn burn-out zelf 25kg afgevallen. Voor mij bracht het: Tijd voor mezelf, spanning eruit, boosheid kwijt, toch even het huis uit, het gevoel van dingen onder controle hebben weer terug krijgen, focus op andere dingen in het leven en weer echt iets zichtbaars kunnen bereiken (op een andere manier dan werken en gezin e.d.). En toch ook wel het even ontsnappen aan de dagelijkse dingen. Er was een periode dat ik 4/ 5 keer per week ging. Nu ben ik weer volledig hersteld en aan het werk, sport nu nog 2x in de week en ik ben een dag minder gaan werken om meer tijd voor mezelf en gezin te hebben. (dan maar minder geld/luxe ) Voel me dankzij mijn gewichtsverlies ook veel lekkerder in mijn eigen lijf, compleet nieuwe garderobe, weet nu dat ik echt iets kan bereiken als ik ervoor ga, heb veel meer energie en ben nu trots op mezelf en wat ik heb bereikt.
Voor nu; rust rust en rust. Je hoofd en lijf zijn letterlijk opgebrand. Daarna samen met een coach/therapeut/ondersteuner stapje voor stapje weer gaan opkrabbelen en kijken waar het vanaf nu anders kan. Het is een lange weg, en deze is voor iedereen anders. Ik heb bijv veel aan mindfulness gehad en minder aan een psycholoog.
Voor mij was en is het belangrijk om een duidelijke structuur te hebben en te plannen. Ik moest van mijn therapeute bij het opstaan een plan maken voor de dag en me daaraan houden. Ook heb ik nu vaste dagen bedacht om dingen te doen: woensdag wassen, donderdag vouwen, vrijdag beneden schoon, zaterdag boven schoon etc. Dit helpt mij orde in mijn hoofd te krijgen.
Schrijf dan ook eens op wat je wèl hebt gedaan die dag. Wanneer het op papier staat heb je een goede indruk van wat je dus allemaal hebt klaargespeeld die dag. Ik heb daar soms ook wel last van hoor.
ja ik weet het.... ik weet het allemaal dondersgoed. dat is al iets positiefs ik schrijf het nu ook op maar soms neemt het andere toch weer de overhand. gewoon een rare tik. Ik heb ook zoiets met paardrijden. dan heb ik in mn hoofd dat dat minimaal een uur moet en niet minder. heb ik maar 50 min tijd dan doe ik het dus niet want dat heeft dan `geen nut`. en dan vervolgens me schuldig voelen dat ik nog zelden paard rijd en de laatste tijd leer ik wel om `om te denken`. oke, dan heb ik maar 50 min of desnoods maar een half uur. hup, paard zadelen en gaan. beter een half uur dan helemaal niet. maar het is best moeilijk..
Even een andere vraag van mij; hoe hebben jullie je burn out met je kinderen besproken? Mijn dochter (7) blijft toch steeds vragen waarom ik niet op mn werk ben. Is ook boos dat er even geen kindjes hier mogen spelen (omdat ik daar gewoon geen energie voor heb). Ik heb het natuurlijk wel uitgelegd. Maar het lijkt niet te beklijven.
Oh heerlijk paardrijden... dat heb ik al weer veel te lang niet gedaan. Veel te veel andere bezigheden.... maar ook qua handwerken herken ik wel die tik hoor. Ook dat er nog strijk op me staat te wachten en dat ik dan ga strijken ipv achter de naaimachine ga zitten. Omdat het me teveel "moeite" is om alles "op te bouwen", tegen de tijd dat dan alles staat,..... ga ik alweer naar bed Nu haak ik momenteel weer meer, dat is ook lekker makkelijk.... je pakt het op, haakt een paar toeren en legt het weer weg... als je tenminste geen ingewikkeld telpatroon uitzoekt
Ik heb mijn burnout gehad voordat we samen kinderen kregen. Mijn bonusdochter kwam in die tijd maar zeer weinig bij ons. Ik geloof niet dat wij dat toentertijd met haar hebben besproken. Kan je hierin geen tips geven.
Wij hebben gewoon eerlijk tegen de kids gezegd dat mijn hoofd te moe was en moest uitrusten. En als mijn hoofd weer beter was, dingen weer konden. Leg het zo simpel mogelijk uit.
Bedankt voor alle reacties. Fijn te lezen dat ik niet alleen op de wereld sta. Hoe deden jullie het met de kinderen en het huishouden? Vanmorgen hele ochtend met zoon weg geweest Ivm onderzoeken. Om 12 uur kids ophalen om te lunchen, weer naar school. Hond uitlaten, kwam er een onderhoudsmonteur waardoor ik de zolder gedeeltelijk moest vrijmaken (had een brief, maar niet meer aan gedacht). Daarna kids halen, klaar maken voor de hockey training, man is trainer, dus nu koken. Daarna zijn ze weer terug. Douchen, naar bed brengen en dan eindelijk rust. En NIKS aan het huishouden gedaan. Ik kan dit niet nu.... Gesprek met coach was overigens niet fijn, op zoek naar een andere.
Bespreek dit met je man. Hij zal moeten bijspringen waar jij niet kunt. Laat kinderen op school overblijven, is voor de kinderen supergezellig en het kost niet zoveel.
Bedankt voor je reactie. Overblijven is helaas geen optie. Onze zoon zit in het traject om te testen op autisme. Of hij het wel/niet heeft weten we niet, maar dat hij veel symptomen heeft wel. Hij vraagt veel aandacht, veel duidelijkheid en nog veel meer dat ik jem nu niet kan bieden. Mijn man doet wel meer, maar ook voor hem is het lastig met de kinderen, huishouden, veel werk en ik ben ook niet de gezelligste.
Ik heb het ze niet verteld. Vraag me niet hoe maar ik heb het voor ze verborgen kunnen houden. Ik heb wel gedeeltelijk nog gewerkt op mn vaste ochtenden. mn avonddiensten waren er tijdelijk af. ze hebben wat dat betreft niks in de gaten gehad. ik bracht ze ´s ochtends gewoon, net als anders naar mn ouders die ze naar school brengen en ging dan vervolgens voor 2 uurtjes naar mn werk en was dan eerder thuis. op mn werkavonden heb ik ze net als anders naar mn ouders gebracht. dan had ik even een avondje `rust` en tijd om mn schoolwerk te doen. kindjes heb ik hier wel gewoon laten spelen. ik vond dat ik even door moest bijten en mn kinderen dat niet moest gaan ontnemen.
Dat is hier enigszins door gegaan. moest wel, ik ben alleen met mn kinderen en verder weinig contacten. alles via schema´s waar ik me van mezelf ook aan moest houden. zonder die schema´s maakte ik er een potje van. dan werd het hier een bende die ik vervolgens niet meer overzag. En, door die bende was mn hoofd ook een bende en kon ik echt de rust niet vinden. En dan alles maar op een lager pitje gedaan hoor. dan maar wat minder schoon als anders. in jouw geval zou ik je man inschakelen. i.i.g. voor het avond ritueel. en misschien samen het huishouden in het weekend doen? En ik weet niet hoe oud je kinderen zijn. maar anders die ook taakjes geven? hier zijn ze 6 en 4 en ze hebben hun eigen taakjes. tafel dekken en afruimen. helpen met de afwas. dieren eten geven. oudste heeft van de week dr eigen kamer gestofzuigd.
Ik denk dat lijstjes opmaken niet voor iedereen weggelegd is. Heel mijn leven werd enkel door structuur bepaald en dat was het net wat voor de laatste druppel was, die me heeft doen vallen. Altijd maar het moeten, die dag dit, die dag zo en dat zette me heel zwaar onder stress. Zeker toen mijn schoonmoeder in het ziekenhuis kwam voor een hele lange tijd en mijn structuur me zo heilig was dat de druk nog hoger werd. Nu heb ik ook nog structuur, mijn dagindeling blijft hetzelfde, maar als ik vanavond geen zin heb in het wekelijkse vloer boenen, dan doe ik iets anders bvb vensters poetsen. Gewoon: ik doe wat ik kan en doe waar ik op dit moment plezier aan beleef en voldoening eruithaal. De gedachte dat mijn vloer dan niet schoon is, maakt me niet meer "overstuur".
Even gegoogled en ik vind dit wel interessant. Ik zie dat er ook veel boeken over geschreven zijn, toevallig nog een boekentip?
Yes! Training die ik heb gedaan was gebaseerd op het boek ‘Time to Act!’. Je kunt het prima zelf bestuderen in mijn ogen. En ik heb ook ‘The happiness Trap’ gelezen, die is ook gebaseerd op de ACT gedachte. Succes!
Ik heb deze boeken ook even gegoogled. Klinkt goed. Denk dat dit dicht bij mij zelf ligt. Bedankt voor de tip!