Ik was 28 jaar toen ik positieve test in handen had, 29 jaar bij geboorte van de eerste. Als alles goed blijft gaan ben ik 32 jaar bij geboorte van de tweede. Ik had graag wat jonger kinderen gewild, maar helaas gaat het in het leven niet altijd zoals je wil. Maar als ik kijk naar vriendinnnen/kennissen in mijn omgeving ben ik zeker niet de oudste. Meeste zijn allemaal tussen 28 en 32 voor het eerst moeder geworden.
Oh echt? Als ik terug vraag waarom ze het vragen, altijd leuk om het gezicht te zien, is het antwoord altijd omdat het er zo veel zijn meestal is het dan een samengesteld gezin. Doet me verder niets hoor, mensen zijn wel heel nieuwsgierig, dat wel
Ik was net 32 bij de oudste . En bijna 34 bij de jongste . We zijn allemaal kort naar elkaar jarig, de kinderen schelen bijna 2 jaar in leeftijd. Dat klinkt toch heel anders wanneer ik zeg dat ik 32 en 33 was
Ik leerde mijn man kennen toen ik ruim 30 jaar was. Ik had geen eigen kinderwens, wilde graag adopteren. Traject ingegaan. Echter paste niet bij onze visie. Daarna pleegouders geworden. Behalve de kindjes viel het vies tegen. Slechte begeleiding van zowel de pleegzorgmedewerker(s) als van Bureau Jeugdzorg. Wij zijn echt erg slecht behandeld door met name BJZ. Nadat de kinderen na een half jaar bij een familielid van hun gingen wonen hebben wij echt moeten bijtanken. Ik voelde toen voor het eerst dat ik zelf erg graag een kindje wilde krijgen, zwanger wilde zijn. Ik had zoveel meer te geven dan wij mochten ten tijde van de pleegzorg. Dus, een aantal maanden later begonnen wij aan onze kinderwens. Helaas lukte dat niet vanzelf en moesten wij de mmm in waarna ik dankzij IVF in Düsseldorf uiteindelijk in 2014 voor het eerst moeder ben geworden van mijn lieve dochter. Een maand voordat ik 40 werd. Helaas na 2 jaar mislukte ivf-behandelingen te hebben gehad voor een 2e kindje hebben wij een half jaar geleden besloten dat het zo "goed" is met z'n drieën. Het leven loopt zoals het loopt. Als ik het over kon doen.....tja, dan wel met dezelfde partner, dan had ik het hele adoptie- en pleegzorgtraject nooit gestart, maar was direct begonnen met een biologische kinderwens. Maar ja, wij zijn ook gevormd door alle ervaringen en dat is ook prima.
Ik was 22 bij de eerste, 23 bij de tweede en 26 bij de derde. Ik hoor overigens echt bij de jongste moeders hier op het schoolplein, niet altijd leuk.
Waarom, heerlijk toch? Je bent geen tiener moeder. Ik ben een 'oude' moeder. Gelukkig met goede genen want mensen schatten me gemiddeld een jaar of 5 tot 7 jonger. Kom ik goed weg .
Nou haha...die goede genen heb ik ook, ik lijk dus ook nog eens een stuk jonger. En dat in combinatie met een oudste van bijna 9, die een echte kerel begint te worden, levert wel eens gekke situaties op. Ik ben er zelf erg blij mee en trots op, maar op het schoolplein voel ik me wel ‘anders’. Minder serieus genomen? Maar het is meer een gevoel dan dat het zo is denk ik.