Wat een ontzettend lieve reacties! En eerlijk, ik vind ook dat jullie allemaal gelijk hebben. Ik heb ook momenten dat ik heel rationeel kan nadenken, dan besef ik ook dat het veel is.. maarja dat zijn wel de momenten waarop alles goed gaat, zodra ik dan weer uitval naar mijn vriend of er gaat iets fout dan voelt dat toch weer als falen. Ik wil dat ook niet denken, want ik weet dat het dan nog moeilijker wordt, maar toch gebeurt het. Zo stom hoe je kan wisselen in je emoties, de ene keer rationeel kan nadenken om vervolgens weer te miepen. Maar toch doen me al die berichtjes wel goed. Ik weet ook dat jullie gelijk hebben, alleen soms moet ik dat even lezen ter bevestiging en moet ik even aangesproken worden. Dus dank daarvoor! Lief dat jullie de moeite nemen om te reageren want ik heb er toch wel veel aan. Ik ga proberen jullie tips en advies op te volgen!
Ik heb het regelmatig niet gered 'de ballen hoog te houden' en ik had ook vaak het gevoel dat ik faalde. Ik leek de enige te zijn in mijn omgeving die zo worstelde, dus moest wel aan mij liggen toch? Nee. Echt niet. Nou ja, in die zin dat ik inderdaad te veel van mezelf verwachtte. Ik ben nu hersteld van een burn-out en dat hulpverleningstraject heeft me echt veel goeds gebracht, vooral ook in hoe ik zelf om ga met dingen en de keuzes die ik maak. En weet je, om mij heen zie ik de laatste paar jaar steeds meer mensen 'instorten', waarbij het dus inderdaad alleen maar schijn was dat zij het allemaal wel goed voor elkaar hadden. Zij worstelden net zo hard... Ik ben nu het gevoel van falen eigenlijk niet meer. Ik weet wat voor mij reëel is, haalbaar is en al kunnen 1000 mensen 'meer' dan ik, ik zit zo gewoon niet in elkaar en ga dit dus ook niet meer van mezelf verwachten. Veel sterkte, denk aan jezelf en wees vooral heel lief voor jezelf. Alleen al zwanger zijn met een peuter kan een uitputtingsslag zijn, laat staan met de rest erbij.
Ik heb een andere definitie genomen van 'de ballen hooghouden'. Er is natuurlijk een basishoeveelheid wat gebeuren moet. Ik heb 3 kinderen, werk 32 uur per week, sport, clubjes etc. Maar toch lig ik al de hele dag lekker op de bank en in bed te loungen ondanks dat ik niet ziek ben. Maar we zijn allemaal moe en hebben een 'chill-dag' afgesproken. Kinderen zitten nog in de pyama, niets hoeft vandaag. Wel een paar wasjes gedaan en wat andere dingen die echt moeten, maar voor de rest 'moet' ik voornamelijk even uitrusten en tijd voor mezelf Dus leg de eisen aan jezelf lager tot wat echt belangrijk is. Van diepvriespizza en een pyamadag wordt niemand slechter. En morgen lijkt het op school weer of ik alles onder controle heb, strak in pak en make-up met 3 kinderen die deo volente er uitzien alsof ze luisteren
To jij doet veel te veel terwijl je daar door de zwangerschap te weinig energie voor hebt! Tijd om te gaan minderen en hulp in te roepen. Peuter gaat die niet naar het kdv of de peuterspeelzaal? Als jij 32 uur werkt waarom heb je dan geen schoonmaakster? Maak op een rustig moment eten in grote porties en zet dat in de koelkast en vriezer. Gezond eten dus niets ongezonds aan. Mensen in wisseldiensten die ik ken maken altijd voor 2 dagen eten. En vraag anderen eens op te passen of te helpen zodat jij kunt bijslapen.
Off topic Hihi zo herkenbaar zo liggen wij er vandaag ook bij. En morgen rennen we ons weer de benen uit het lijf
Met 32 uur in wisseldiensten werken, zonder kinderen ben je al moe. Laat staan met een peuter en zwangerschap. Ik denk dat je voor nu keuzes zal moeten gaan maken, inderdaad een keer iets makkelijks eten, misschien kan je nog wat vrije dagen opnemen tot je verlof, hulp vragen in huis.... Daarnaast denk ik dat het helemaal geen kwaad kan om alvast over de toekomst na te denken, want als de korte nachten je nu al zo opbreken, dan gaat dat in de toekomst echt niet minder worden.... Niet iedereen is voor wisseldiensten weggelegd. Is er een mogelijkheid om minder te werken? Of minder onregelmatige dienstensector draaien? Of opvang te regelen op ochtenden, zodat je iets langer kan slapen na een late dienst?
Ik mis de rol van jouw man in dit geheel. Even dingen plannen en goed afstemmen. De dagen dat jij een late dienst draait en dus pas middernacht op bed ligt kan hij wanneer de peuter op bed ligt het eten voor de volgende dag voorbereiden: groenten snijden en in de koelkast leggen. Of nog beter: stamppot of 1 pansgerecht: nasi/pasta helemaal maken zodat je de volgende dag alleen op hoeft te warmen. En gaat peuter naar een opvang oid? Als die een ochtend of middag weg is waarop jij thuis bent, even lekker met de beentjes omhoog.
Ik herken het. Ik wilde altijd overal perfect in zijn. - De perfecte werknemer - De perfecte moeder - De perfecte huisvrouw - De perfecte partner - De perfecte vriendin Ect ect. Continu op standje 200% door. En toen... ging ik neer begin december. 3 weken niet kunnen praten en verlamingsverschijnselen en inmiddels onder behandeling voor een burn out. En nu? Nu kan ik amper nog wat... ik ben ben echt naar beneden gevallen en nu langzaam aan weer aan het opbouwen, maar dat kost tijd. Alsjeblieft, laat het niet zo ver komen en wees bovenstaande voor, echt!
Woow, ik denk altijd dat gebeurt mij niet ofzo.. niet dat ik denk dat ik held ben, maar bind het makkelijker om niet toe te geven en door te gaan. Bij anderen kan ik me heel goed inleven ik kan ik adviseren het rustiger aan te doen, maar bij mezelf voelt 'opgeven, minderen of toegeven' als zwakte en falen. Hulp in huis m.b.t. schoonmaken gaan we dien vanaf het moment dat ik na de bevalling weer ga werken, eerder vindt mijn vriend het onzin omdat ik dan toch thuis ben. Ik kook inderdaad ook vaak grotere porties en bewaar het in de vriezer. Toch laat ik dat eten dan liever staan omdat het te gemakkelijk voelt. Zoontje gaat al wel regelmatig naar opa's en oma's of naar de kinderopvang/peuterspeelzaal maar omdat dit al zovaak is voelt het niet goed om hem er nog vaker heel te brengen. Dat jochie heeft al zo'n vol programma waar ik me inmens schuldig om voel alleen gewoon simpelweg niet weet hoe ik dat anders kan oplossen. Ik weet ook eigenlijk wel dat ik minder streng moet zijn ofzo, maarja toch lukt het gevoelsmatig niet.. ben zo lekker in de strijd met mezelf. Ik zou het zo graag allemaal makkelijker willen alleen daar is mijn vriend het niet altijd mee eens vanwege de kosten en omdat hij van mening is dat het niet nodig is als je het zelf ook kan doen. Ik weet het gewoon allemaal niet. Ik hoop dat dit gevoel nu ook deels door de hormonen komt en dat het beter wordt als ik bevallen ben. Gister ziek geworden en omdat ik vandaag voor het eerst op een andere afdeling werkte durfde ik me niet ziek te melden, dus heb wel gewerkt. Dit was zo'n gevecht dat ik vroeg hoe ik mij het beste ziek kon melden (is mij op die afdeling nog onbekend) zegt de avonddienst van dat moment, joh ik ga er gewoon vanuit dat je er morgen bent en anders moet je vanavond maar even bellen.... dus toen dacht ik echt, fack serieus.. Hoe kan je dat zeggen terwijl ik er zo bij loop, nu moet ik vanavond alsnog bellen om me ziek te melden, wat weer zwak voelt.. maarja heb nu 38.5 verhoging, snot druipt uit mijn neus, ogen tranen en zitten dicht, overal spierpijn en zo ontiegelijk hoofdpijn dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Dus ga vanavond wel bellen, al is de drempel hoog.
Gewoon bellen vanavond. En over een schoonmaker, prima dat je partner het nu onzin vindt, hij gaat dus.schoonmaken? Hier komt een schoonmaker zodra het met baby niet lekker gaat. Kwam met mijn dochter nergens aan toe tijdens mijn verlof, het was dat we even geen extra budget hadden voor een schoonmaker. Echt trek nu eerst op de rem, jij moet nog langer mee en je hebt een baby om aan te denken.
Je vriend vindt het onzin? Ok, dan gaat hij het dus doen? Met een peuter en pasgeboren baby ga jij niet toekomen aan je huishouden. En dat moet ook helemaal niet. Als je baby je nodig heeft ga je geen badkamer staan poetsen. Stap 1: een schoonmaker nemen Stap 2: ziek is ziek. Daar kun je heel flauw over doen, maar als jij ziek gaat werken besmet je ook je collega's en daar heeft niemand iets aan. Stap 3: neem verdorie tijd voor jezelf. Een peuter met een vol programma? Omdat hij af en toe naar opa en oma of de psz gaat? Meid, dat is voor hem een feest! Er zijn ook kinderen die 4 a 5 dagen naar de opvang gaan. Dan zouden die ouders moeten doodgaan van schuldgevoel! Tijd voor jezelf nemen is gezond en goed. En je doet het beste voor de baby in je buik. Hij/zij heeft niets aan een gestresste moeder.
Ik denk ook weleens: hoe doen die andere moeders dat dan??? Om vervolgens achter hun geheim te komen. Bijvoorbeeld die moeder van 4 kinderen onder de 6 jaar, die daarnaast hard werkt als huisarts maar wel bijna dagelijks lachend en ontspannen op het schoolplein staat terwijl ik hijgend en bezweet net op tijd aan kom rennen. Tja deze mama blijkt heeeeel veel hulp van haar moeder te krijgen. Of die mama die bijna elke avond zichzelf naar de sportschool rijdt terwijl ik in mijn onesie op de bank hang bij te komen van mijn dag. Deze mama kan alles laten staan na het avondeten want haar man doet erg veel. Dus ja...soms lijkt het alsof iedereen alle perfect heeft maar je kan niet achter gesloten deuren kijken. Misschien hebben deze mama's wel veel hulp of lukken andere dingen hen niet goed om te combineren met het moederschap. Niemand is perfect hoor. Jij niet, zij niet en ik al helemaal niet.
Ik moet ook ineens denken aan die keer dat ik bij de BSO stond. Er waren nog 2 moeders. Zoon komt aanrennen een vraagt wat we eten. Ik, licht beschaamd, zeg dat we pizza eten. Zoon blij, vriendjes jaloers. En ik meende bij die moeders ook enige opluchting te zien. Ah... Dus jullie doen soms ook gewoon makkelijk. Tijd voor jezelf is echt belangrijk. Vergelijk het met je fiets. Als je die elke dag gebruikt, en je doet nooit iets aan onderhoud, dan gaat ie vroeg of laat stuk.
Jullie hebben ook helemaal gelijk! Ik ben inmiddels een hele tijd ziek geweest en nu weer zo goed als opgeknapt. Ik ben nu dus een tijd thuis geweest, helaas ook een jongetje dat in het ziekenhuis heeft gelegen wegens uitdroging door de buikgriep, maar na alle hectiek is het nu weer rustig. Ik merk dat ik nu meer rust in mijn hoofd heb en meer overzicht. Lichamelijk ben ik nog wel sneller moe, alleen door het mentale overzicht merk ik dat het nu veel beter gaat. Ik kan weer rationeel nadenken, mede ook door jullie bevestiging prioriteiten stellen. Bedankt voor jullie berichtjes, had het even nodig!
Hoi, Heb niet alles gelezen... Ken je het fenomeen ‘goedgenoegmoeder’? Stiekem ben ik blij dat er hier zoveel zijn die ook toegeven niet alle ballen in de lucht te kunnen houden. Het lukt mij ook niet altijd hoor, heb juist besloten dat af en toe te laat op school komen minder erg is dan dat enorme gestress s morgens. Het is wel goed. Liever je kind vrolijk en 5 minuten te laat afleveren dan chagrijnig en op tijd... en zo nog wat dingetjes waarvan ik me heb voorgenomen me er niet meer druk om te maken. Zorg vooral dat jullie gezinnetje hecht en veilig is en eet lekker een paar keer per week uit de vriezer. Kun je op je werk vragen of je minder nachtdiensten mag? En regelmaat? Je hebt ook nog eens een zware job, in de psychiatrie. Als je zwanger bent ben je emotioneel ook minder stabiel... ik dacht eigenlijk dat je in die branche vanaf 16 weken zwangerschap geen nachtdiensten meer behoeft te draaien? Een vriendin van me werkt in de zorg en daar mag je vanaf 20 weken geen nachtdiensten meer draaien. Zelf heb ik eens een paar dagen onbetaald verlof opgenomen in mijn zwangerschap. trok het ff niet meer maar wilde me ook niet ziek melden. Achteraf heb ik die weer uitbetaald gekregen omdat werkgever vond dat ik me gewoon ziek had mogen melden (was ontzettend duizelig rond 20 weken zwangerschap) First things first; jij, je ongeboren kindje, je man en je peuter zijn het belangrijkste...