Voor mij is het min of meer een beetje te laat. Maar bij deze wil ik de vrouwen die onbegrepen verminderd vruchtbaar zijn adviseren om aan te dringen op meer onderzoek. In het kort even mijn ervaring: Ik heb alle onderzoeken gehad en bij mij werkte eigenlijk alles uitstekend. In totaal 14 jaar bezig geweest met zwanger worden, inclusief iui en ivf. Nu na een bloeding in mijn nieren bleek ik een goedaardige tumor te hebben in mijn nier. Die tumor zit er waarschijnlijk al jaren. Deze tumor staat bekend om het afgeven van hormonen die het zwanger worden belemmerd. Als ze destijds het echo-apparaat om mijn eierstokken ed te bekijken even een stukje omhoog hadden geplaatst dan hadden ze die tumor gezien en was ik nu (misschien) wel moeder van een kindje. Dat wilde ik even meegegeven. Ik moet wel zeggen, dat ik inmiddels mijn kinderloos bestaan volledig heb geaccepteerd... en nu ook niet meer anders zou willen. Maar ik stond wel even te kijken toen ik hoorde waar mijn onbegrepen onvruchtbaarheid waarschijnlijk vandaan komt.
Jeetje wat ontzettend heftig en frustrerend...!! Waren er verder geen signalen hiervan af te leiden uit aanvullend bloedonderzoek iod? Poeh... dat het dan ook niet een paar jaar eerder ontdekt wordt, zodat je er nog iets aan kunt doen..
Geen idee, dat is mij niet in detail verteld. Ik heb een heel zeldzame tumor. Deze wordt gemiddeld maar 6 keer per jaar gediagnoseerd. Ik bedoel met mijn verhaal te zeggen dat de onderzoeken best beperkt zijn. Dus aandringen op meer onderzoek of uitwijken naar bijvoorbeeld Düsseldorf.
Wat een verdrietig verhaal eigenlijk, maar super lief dat je het hier wil delen, om zo andere vrouwen te kunnen helpen. Ik ben blij dat je zoals je zegt het wel hebt geaccepteerd. En idd veel vrouwen gaan niet op hun strepen staan, terwijl ze dit echt wel moeten doen.
Wat een verdrietig verhaal! Heel fijn om te lezen dat je het ondertussen geaccepteerd hebt, maar wel heel erg zuur dat je nu weet dat het wellicht anders had kunnen lopen als ze meer onderzoek gedaan hadden. Dat lijkt me heel erg frustrerend! Ik kan beamen dat ik ook vind dat er in Nederland snel de stempel 'onbegrepen onvruchtbaar' wordt gegeven, terwijl het toch vaak wel te achterhalen valt waar het door komt. In NL konden ze namelijk voor ons ook niks meer doen, terwijl gelukkig in België is ontdekt dat er bij ons een eicelactivatieprobleem is. Ik ben super dankbaar dat het ontdekt is en dat er nu een behandeling is die ons aan een zoontje geholpen heeft!
Is er iemand hier die zonder uit te wijken naar buitenland meer onderzoek kreeg? Ik heb er wel naar gevraagd maar krijg altijd te horen "het heeft geen zin, want de behandeling is altijd hetzelfde"
Nee, en daarom gaan wij júíst naar het buitenland. Ik draai gewoon door hier in Nederland. Ik voel me volledig onbegrepen en ongehoord door de artsen, en ik heb zelfs een beetje het gevoel dat ik expres klein word gehouden of zo. Zo van: ‘Meisje meisje meisje toch, omdat jij ons al die vragen stelt, gaan wij juist eens lekker dwars doen!’ Ik hoop echt dat dat anders gaat zijn in Düsseldorf. Van wat ik hier op het forum allemaal heb gelezen wel.
Goh jeetje @Katja77 wat een verhaal! Ik ken je nog wel en weet nog dat je op het laatst plotseling toch even zwanger was geworden, maar wat helaas slecht afliep... vind het heel lief dat je dat hier nog wilt delen! En ben ook blij om te lezen dat je ondanks alle verdriet die je hebt gehad rondom de onvervulde kinderwens toch verder bent kunnen gaan met je leven en het hebt kunnen accepteren. Ook dat kan misschien geruststellend zijn voor sommige meiden hier.