Onze wereld staat op zijn kop. Afgelopen dagen waren een ware hel en wil het verhaal een beetje op papier krijgen. Ondertussen is dit de ingekorte versie. Zaterdagavond nog gezellig carnaval gevierd en letterlijk staan springen en dansen met Beppie Kraft op het podium. Exact 24 uur later zit ik bij mijn verloskundige met een bloeddruk van 168/101 en eiwitten in mijn urine. Ik word doorgestuurd naar het ziekenhuis voor verdere controle. In het ziekenhuis bloedprikken, urine, bloeddruk en ctg. De bloeddruk is nog steeds hoog, maar lijkt snel te zakken naar mate ik daar wat rustiger lig. Verwachting: misschien blijven, maar misschien ook met bloeddrukverlagers naar huis en bedrust. We zijn er rustig onder en laten het op ons af komen, zal wel mee gaan vallen. Het bloedonderzoek duurt lang, heeeeel lang. Ondertussen is mijn man gearriveerd en gaat mijn zus naar huis. Het is bijna 11 uur en zij moet ook gewoon werken de dag erna. Om half 12 krijgen we uitslag van het bloed en urine. De dokter is erg prettig in de omgang, maar ze verbloemt het verhaal niet. Klap 1: Blijven in het ziekenhuis tot aan de bevalling en ik ben pas 25+5 op dat moment!! Ik krijg een kamer en meteen medicijnen via infuus en tabletten. Om half 2 gaat mijn man naar huis en ik probeer te slapen. Gebroken beginnen we de maandag. Van slapen is weinig terecht gekomen. Mijn man is rond 7 uur in het ziekenhuis, hij kon ook niet slapen en ziet er net zo verschrikkelijk uit. Weer bloeddruk en ctg en veel mensen aan het bed met heel veel info, en het ontbijt wordt ook nog tussendoor gebracht. Die dag zijn verschillende keren verpleegkundige, gynaecoloog, kinderarts, anestesist en nog meer mensen langs geweest. Heel eerlijk: De dag is nu al een waas voor ons. Maar dit herinner ik me goed, we kregen al vroeg op de dag klap 2: het is een zeer ernstige pre-eclampsie met HELLP en de bevalling gaat vroeg plaatst vinden. We vragen voorzichtig "34 weken?" (onwetend als we zijn) De arts schud haar hoofd. "Eerder binnen nu en 2 weken, hopelijk dat laatste". Om het verhaal niet nog veel langer te maken... Mijn banner staat een dag verkeerd. Dat vond ik leuker, want dan was ik uitgerekend op 13 mei, moederdag. En maakt die ene dag zoveel verschil? Normaal niet zo veel.. Maar nu alles!! Na de uitgebreide echo's is gebleken dat onze meid te klein is, 597 gram en onder de P5 curve. Maar ze is eigenwijs, sterk en een doorzetter, nu al. Mijn man is dag en nacht welkom, maar gaat ook regelmatig lekker naar huis, voor ieders rust. Ondertussen blijven ze de kleine en mij monitoren. De medicijnen en rust lijken hun werk te doen voor nu. We wachten af.. Hopelijk mag ze nog lang in mijn buik blijven en groeit ze goed verder daar...
Heel veel succes! Ik duim voor je dat het nog lang goed mag blijven gaan in de buik en je kleine meid nog flink mag groeien ❤️
Tsjonge wat een verhaal zeg. Wat schrikken. Heb je al klachten van de zwangerschapsvergiftiging of worden die nu onderdrukt door de medicijnen (is misschien een stomme vraag). Hopelijk blijven jij en de baby stabiel en kan er jog wat dagen gerekt worden. Heel veel sterkte!
Pfoe wat heftig. Ik duim voor je dat de kleine lekker zo lang mogelijk blijft zitten. Snap dat je bij moet komen van zo veel klappen achter elkaar. Sterkte voor jou, je man en de kleine.
Mijn zwangerschap kon niet beter gaan! Nooit misselijk geweest, alles goed tijdens de 20 weken echo en zat op een hele mooie roze wolk te genieten van mijn zwangerschap. Enige kwaal: Ik hou al een tijdje wat vocht vast. Niet heel ongebruikelijk, maar afgelopen week ineens heel veel. Daarnaast had ik afgelopen week/weken last van pijn in mijn bovenbuik (net onder mijn borstbeen) als ik wat lang zat en/of stond. Geen andere symptomen, nu nog steeds niet gelukkig en zelfs de buikpijn is weg. Maar dat maakt het verhaal wel heel dubbel. Ben doodziek, maar zo voel ik me eigenlijk helemaal niet. Raar...
Lieve @Luuna ook nog even hier een enorme dikke knuffel ❤❤❤ Ik blijf keihard voor je duimen en hoop nog steeds dat je de artsen versteld kunt laten staan!
Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn. Heel veel sterkte en ik hoop dat de kleine meid nog zolang mogelijk binnen blijft.
wow wat heftig hoop dat de artsen het mis hebben en dat ze langer in je buik mag blijven echt heel veel sterkte toegewenst voor jullie hoop dat alles goed mag komen
Wat heftig! Elke dag dat de kleine in je buik zit, is nu mooi meegenomen. Fijn dat je in het ziekenhuis ligt en dat ze je goed in de gaten houden. Heel veel sterkte en ik duim voor je!
Pff heftig zeg! Hopelijk zal jullie kleine meid heel sterk zijn als het moment daar is. En ik duim voor jullie dat de situatie nog een poos stabiel blijft, dat ze nog even bij mama mag blijven.
Hey meid, wat een ellende! Op Facebook is een besloten groep met veel dames met ervaring, ik zou mij daar zeker even aanmelden, ook straks voor de verwerking achteraf. Voor nu; schrijf zoveel mogelijk op, maak foto’s (ook van jezelf). Ik zag pas later op de fotos hoe het was...
Jeetje wat een rot nieuws. Hopelijk mag jullie meisje nog even blijven zitten en groeit ze nog wat voordat ze geboren word. Succes! Elke dag is er 1!
Och meis, wat ontzettend heftig. Elke dag in je buik is er weer eentje meer, hopelijk kun je zo dag voor dag haar steeds ietsje langer in je buik houden. Ik neem aan dat de longrijping is ingewerkt? Dat is al een flinke voorsprong voor je meisje ten opzichte van dat ze dat niet zou hebben. Probeer ook overdag je rust/slaap te pakken, slapen in een ziekenhuis is echt niet fijn. Iedereen die maar binnenloopt... Heel veel sterkte, ik denk aan je en duim heel hard voor je!
Ach jee! Wat een verhaal, ik hoop dat dat eigenwijsje gelijk gaat krijgen en nog even lang uithoudt bij je
Och, wat schrikken. Het ene moment nog op je roze wolk, het volgende donder je eraf. Wat de anderen ook al zeggen, iedere dag is er 1 gewonnen. Maar feit is dat ze veel te vroeg geboren gaat worden en jullie straks in een nog grotere rollercoaster komen. Ik wens jullie alle kracht toe in deze en komende zware tijd en zal voor jullie bidden.
Wat een heftig verhaal. Ik hoop dat jullie kleine meid lekker eigenwijs blijft zitten. Iedere dag langer is mooi meegenomen. Heel veel sterkte.
Wat enorm heftig!! Heel veel sterkte de aankomende tijd. Ik duim voor jullie... Elke dag dat ze in je buik zit is mooi meegenomen. Helaas is dit ook niet zonder risico voor jou maar vertrouw op de artsen die het beste voor jullie beiden voor hebben. Sterkte