Ja ff lastig te omschrijven zo.. Mijn dochter van bijna 3 kan al heel goed aangeven wanneer ze moet poepen of plassen. Ook moet direct de luier uit als er iets in zit. Dit vind ze echt vies, loopt ook helemaal met haar benen uit elkaar als er iets in zit. Ook is ze al elke morgen droog met op staan en plast een kwartiertje later. Maar zodra iemand over het potje of de wc begint gaat ze helemaal over de rooie. En inmiddels doet natuurlijk bijna iedereen dit. Allemaal heel goed bedoeld maar ze maken het steeds erger naar mijn idee. Ik denk dat het is begonnen nadat oma haar behoorlijk gepusht heeft. Oma zegt dat het mee valt, maar ze is altijd erg enthousiast. En mijn dochter heeft vaak een extra zetje nodig om iets uit te proberen. Maar hoe nu verder?.. Op het kinderdagverblijf proberen ze haar ook mee te nemen met de potjes ronde maar ook daar wil ze absoluut niet. Iemand nog ideeen of maar gewoon niet meer proberen en hopen dat ze over een tijdje toch zelf wil proberen. Ze ziet het dus wel van leeftijdsgenoot en papa en mama. We lezen er over. Hebben meerdere "mooie" potjes. Potjes voor haar poppen. Beloven van stickers tot nieuwe poppen. Maar ze wil er niet eens in de buurt komen.
Misschien gewoon in de blote billen laten lopen? Anders komende zomer? Waarom is ze bang voor het potje? Ik heb er 1 met een muziekje, plas je er op dan komt er een leuk geluidje uit.
Misschien niet de ultieme tip waarop je hoopt: wat bij ons hielp was het gewoon even helemaal 'los' te laten. Wij zaten ook te klooien met potjes, er niet op willen, geen zin, enz. Maar wel heel goed weten wanneer ze moest poepen of gepoept had. Achteraf was dit gewoon de pré-fase van het zindelijk worden. We probeerden van alles maar hadden er even drie maanden geen aandacht aan besteed en toen kwam ze er zelf mee! De interesse moet er echt zijn (en in jullie geval moet de angst overboord)
Je kunt het idd nog even laten rusten. Wij hebben ook een tijd gewacht, maar toen hij er zelf niet mee kwam hebben we hele kleine stapjes genomen: - elke ochtend met kleren aan op de wc zitten - ging dit een paar dagen goed, dan zonder broek aan op de wc - vervolgens zonder onderbroek en daarna zonder luier op de wc. Toen zijn wc angst over was, hebben we zijn luier uitgelaten. Hier hebben we echt wel weken over gedaan voordat hij zonder luier op de wc wilde zitten. Elke volgende stap was telkens weer even een strijd, maar telkens verwijzen naar de afspraken die je hebt gemaakt, hielpen hier wel.
Bij mijn oudste hebben we toen de luier uitgedaan; ze was er gewoon al lang klaar voor en moest die drempel over. Met een luier aan zou ze die stap nooit hebben gezet, zonder luier en met veel aanmoedigen lukte het wel en was ze zo zindelijk.
Ik weet niet helemaal waarom ze er zo bang voor is. Wel een vermoeden. Oma heeft een paar maand geleden (het speelt al een tijd) een nieuw potje, extra mooi, meegebracht. Ik ben een paar uur weggrweest om te werken en hierna was het drama zo erg als dat het nu is. Hiervoor wilde ze er ook al niet op hoor. Afgelopen zomer is het een paar keer gelukt maar toen verloor ze de intresse en hebben mijn man en ik niet verder aangedrongen, we vonden haar ook nog zo klein. De rest van onze omgeving zit er vanaf dat moment wel elke keer om te vragen. Ookal zeggen wij dat ze het moeten laten rusten. IEDEREEN vraagt toch steeds even,waarom nou niet op het potje. Zeker als ze weer eens aankondigd dat ze wat gaat doen, of huilt dat haar luier vies is.
Maar kan ze het zelf niet aangeven? Waarom ze bang is bedoel ik. Ik zou het voor nu even een maand of 2 laten rusten of echt doorpakken en in blote billen laten lopen nu.. Lastig hè..
Juist niks doen nu van doorgaan over t potje en dwingend laten plassen enz. Werkt alleen maar averechts. Potjes zijn helemaal niet nodig. Een wc is om te plassen...mja dat ben ik. Ze kan t zelf aangeven dus luier uit en laten gaan. "Mama doet nu de luier uit want jij bent al een grote meid. Daar is de wc voor als je moet gaan" Niks vragen niks pushen en al helemaal niet om de 30 min op de wc zetten. Als er een ongelukje gebeurt reageer je laconiek. "He wat jammer volgende keer beter. Daar is de wc schat voor als je weer moet". Zet alles klaar, wc verkleiner en een opstapje. Laat haar zelf ontdekken hoe ze naar de wc moet. Doe haar broeken aan die makkelijk omlaag gaan of legging enz. Conclusie; het is veel leuker om dingen zelfstandig te doen en te leren ontdekken. Zodat ze daarna ook zelf trots kan vertellen dat ze naar de wc is geweest. Maar goed dat is mijn ervaring van 10 jaar werken met kinderen. Niet iedereen denkt hier t zelfde over.
Hier hetzelfde, mijn zoontje is steeds langere tijd droog en plast dan grote plassen. Hij vindt de wc best interessant, wil altijd doortrekken. Maar geen haar op zijn hoofd die erover denkt om erop te gaan zitten. En bij hem werkt het niet om te belonen met stickers ofzo. Daar is hij niet gevoelig voor. Ik maak me er maar niet druk om, misschien komt het wel ineens binnenkort.