Ik erger me het meest aan mensen die middenin het pad gaan staan kletsen. Kletsen vind ik niet erg, ook niet als ze net voor een product staan die ik nodig heb. Dan vraag ik of ik er even bij mag. Maar middenin het pad vind ik wel zeer irritant. Wat betreft kinderen: met mijn oudste spreek ik altijd af dat ze in de kar gaat als ze niet luistert. Ik neem bij de Jumbo ook altijd een tweelingkar, want de 2e zit altijd nog in de kar en ik moet haar er wel in kunnen zetten als het nodig is. 9 van de 10x gaat het goed. Rennen in de winkel vind ik niet nodig en wil ik dus ook niet hebben. Mijn kinderen blijven tot nu toe nog zitten, geen idee wat ik zou doen als ze zouden gaan staan. Ik doe tegenwoordig samen met mijn ouders boodschappen. Alleen met 3 kinderen waaronder 1 in de MaxiCosi vind ik niet te doen, op zaterdag vind ik verschrikkelijk en 's avonds redt ik vaak niet.
Of juist wel, maar dan direct achter de boodschappen van de voorganger, die nog lang niet klaar is met zijn kar uitladen. Beetje kwestie van inschatten wat dan meer irritatie opwekt
Herkenbaar. Mijn zoon kán het gewoon niet. Van te voren hebben het er wel over. Maar het lukt hem gewoon echt niet. Daarbij bedenk ik me "is het echt erg dat hij dat doet, óf ligt de irritatie bij mezelf?!"
Voor degenen die de kinderen in het wagentje zetten als ze niet luisteren oid, blijven ze dan zitten? Mijn kinderen klommen er op een gegeven moment gewoon uit waardoor dat geen optie is. Ik vind dat te gevaarlijk, dus ja soms loop ik dan met gillende en zeurende kinderen door de winkel (helaas).
Tja en dan laat je diegene wel voor en gaan ze of met kleingeld uit staan te betalen of hebben ze ‘ik weet niet hoeveel’ zegelboekjes. Of net iets wat niet te scannen is. Dooooooeeeeeeehhhhoooooeeeeeei, je wacht zelf maar even
Ik stond eens bij de Lidl in de rij bij de pinkassa. Staat natuurlijk duidelijk aangegeven dat je er alleen pinnen kan. De rijen waren bij alle kassa's best lang dus het duurde wel even voor je eindelijk aan de beurt was met je boodschappen. Stond er even voor mij in de rij een man, ik wist wie hij was en ook dat hij zijn vrouw bedrogen had terwijl zij lag te herstellen in het ziekenhuis van de 3e bevalling die ze net aan overleefd had. Is ie eindelijk aan de beurt, wil meneer wat terug brengen. Ja maar meneer dit is een pinkassa, wij hebben geen geld in onze lade. Kon ie bij de "gewone" kassa weer achteraan sluiten En omdat ik hem zo'n kl**tzak vond om wat hij gedaan had moest ik in mezelf nog harder lachen
Geloof me toen hij 2 jaar was en g8ij idd niet luisterde en in de kar moest, kwam hij daar absoluut niet uit. Probeerde het wel hoor, gillend en krijsend, maar no way dat hij dit won. Vaak genoeg met 1 hand hem vastgehouden terwijl mijn andere hand boodschappen deed. Heb ook nooit winkels vermeden om zijn gedrag, hij moest dit leren en heeft een extreem lange adem als hij dwars was/is....maar de mijne is langer Nu krijgt hij "instructies" bij de ingang en dat gaat 99% goed. Heeft gewoon wat jaren tijd nodig gehad en hij moet er vooraf even aan herinnerd worden en geen problemen meer met hollen of gillen.
De irritatie ligt waarschijnlijk in het stukje dat jij het hem niet aan zn verstand krijgt nog en het een reflectie is van opvoeding (voor jouw gevoel dan) Kleine kinderen moeten het nou eenmaal leren op allerlei gebieden, volhouden met uitleggen en corrigeren waar fout en prijzen als het wel een keer oke gaat.
Mijn kinderen klimmen er ook gewoon uit hoor. En ja, die rennen soms wél door de winkel. Ik kan dan 2 dingen doen: 1. Constant blijven zeggen het niet te doen, straf geven met 2 jankende/krijsende/opstandige kinderen als gevolg en onnodig langer moeten blijven in de winkel. 2. Zeggen dat ze niet mogen rennen, op moeten passen voor andere mensen, hopen op het beste en zsm de boodschappen doen om de winkel weer uit te kunnen vluchten. Ik kies 9 vd 10 keer voor optie 2, dus mocht ik je ooit tegenkomen en je irriteert je aan mijn rondrennende kinderen? Doe dan even je beklag bij de manager in onze jumbo, waar geen speelplekje voor kinderen is In de AH heb ik nooit last van mijn kinderen, daar kunnen ze even de speelhoek in.
Geen ergernis maar ik voel me altijd mega opgelaten als ik met heel weinig spullen achter iemand ga staan met heel veel. Ben dan bang dat zij denken dat ik ervan uit ga dat ik voor mag. Zet dan mijn beste *ik heb geen haast en kijk nonchalant om me heen-gezicht* op. Heel ongemakkelijk haha.
Ik nam altijd een sjaal mee om haar vast te maken, en anders hield ik haar met 1 hand vast, liep wel wat onhandig maar altijd beter dan een peuter die de winkel afbreekt.
Ik kan me niet echt druk maken of iemand nu voor wil of wat dan ook ... Maar een dag of twee per maand dan kun je maar beter mij voorlaten en niet uitdagen of irriteren want dan voel je aan mijn aura vanzelf wel dat ik witheet word van bv de verhalen die je met de cassiere loopt te zwammen die me ten oren vallen en waar ik helemaal geen interesse in heb bij wijze van .... of irri kinderen of mijn eigen kinderen die niet doen wat ik zo graag wil. Maar over het algemeen vraag ik aan een iets te kort (en misschien oud ) medemens of ik kan helpen met iets van de bovenste plank te pakken of in kan pakken of zelfs als iemand voor me met weinig boodschappen het niet kan betalen betaal ik die boodschappen voor diegene ... Kortom het hangt van mijn bui af ...
Hierin herken ik mijzelf ook! Dan hengel ik mijn mobiel uit mijn zak en ga ik quasi nonchalant op mijn telefoon pielen.
Ik erger me niet zo heel snel maar dat er mensen zonder zelfscan zeuren om te mogen afrekenen bij een zelfscankassa omdat het zo druk is, kan ik niet enorm waarderen. En zeker niet als degene achter de kassa het nog doet ook. Laat maar waaien, laat maar waaien......
Tot nu toe nog niet. Ze krijst wel de hele winkel bij elkaar en gaat ruzie maken met haar zusje die naast haar zit, maar ze blijft wel zitten.
ik heb wel eens het beurtbalkje terug gezet en de boodschappen weg geschoven . Tegnwoordig doe ik boodschppen boven de 50 euro via internet
Van die zijkwijven die gaan klagen als er een kind huilt inplaats een beetje begrip tonen, gisteren nog: ''oh ik kan dat jankende kind wel wurgen'' of als er een jong iemand bij de kassa zit die het allemaal nog moet leren er meteen gezucht en gesteund moet worden of ''ik zit weer in de verkeerde rij'' en ind dat balkje maar daar heb ik dikke schijt aan en leg dat balkje weer terug en zeg dat ik nog niet klaar ben.