Naar aanleiding van de cat2-opmerking ff aan het lezen geslagen. In het ene topic heb je een dochter van 2 en in het andere topic een zoon van 3. Meer heb ik niet nodig, ik ben overtuigd: hallo Cat2!
Ja, dat is logisch. Maar die partner is hij nu eenmaal niet. En daar zal jij je op moeten verhouden als je verandering wil. Voor hulp kan je gewoon aankloppen bij het Algemeen Maatschappelijk Werk. Daar heb je geen verwijzing voor nodig. Gewoon ff googlen wie dat biedt in jouw woonplek.
Ik heb binnenkort afspraak bij praktijk ondersteuner. Vandaag was eigenlijk sporten maar dacht er te laat aan. Man zegt dan: ja gelukkig ben je niet gegaan. Want x was lastig met naar bed gaan. (x wilde niet dat man hielp) Zo motiveert hij mij ook niet om te gaan bv. Dat vind ik nu wel erg. Of over die verjaardag nog. Ik zeg dat ik niet mee ga. Zegt hij dat hij mij er wel bij wil hebben. Want hij vindt het lastig om voor x te zorgen bij andere mensen. Ik zeg dan dat ik dan dus 7 dagen onafgebroken voor x gezorgd heb en dus geen tijd voor mezelf heb gehad. Hij zegt dan: ja dan doe ik dat weer een andere keer. Dan zeg ik dat ik dan wel 14 of 21 dagen of langer geen tijd voor mezelf heb. Hij zegt dan ja. Maar dat hij het lastig vindt.
Natuurlijk vind hij het lastig want hij doet dat nooit. Normaal gesproken groei je daar als ouder van baby af aan in. Dat heeft hij niet gedaan. Ik denk wel dat daar een fout van jullie beiden ligt. Maar goed. Daar heb je nu niks aan. Enige remedie is toch dat hij dit vaker zelf gaat doen. Dus hij gaat mooi wel alleen met dochter naar die verjaardag. En hij brengt mooi wel dochterlief alleen naar bed. En jij zorgt dat je wel gaat sporten. Je houdt het zelf in stand door je eigen opstelling.
Ik voel me gewoon erg verantwoordelijk. Heb dit zo meegekregen van huis uit. En hij heeft dat niet. Hij heeft altijd alles uit handen gegeven. Is van zijn huis uit zo gegaan ook. Zijn ouders Namen hem Veel uit handen. Hij is nooit heel zelfstandig geweest. Dat is geen goede combi. Ik zal vanaf morgen aangeven dat hij x alleen naar bed brengt.
Ik zou met hem eens goed gaan zitten en een schema maken wie wanneer wat doet. Schrijf dit op een groot vel met de dagen en tijden erbij. En hou je eraan. Hem zal dat zeker moeite kosten en dus moet jij er vanuit gaan dat je hem er steeds op moet wijzen. Niet leuk maar om het patroon te doorbreken zal je wel moeten.
Ik wil al heel lang een schema. Vooral in het weekend. Omdat hij dan ook zijn eigen plan trekt. Hij kan rustig de hele ochtend met eigen dingen bezig zijn. Hij zegt dan: maar ik werk de hele week. Ik heb vaak aangegeven dat je ook een schema kunt maken. Dat hij de ochtend voor zichzelf heeft en ik de middag bv. Maar dat kwartje valt niet. Ik word er best overspannen van dat er steeds aan mij wordt voorbij gegaan. Zo n schema kunnen we dan ook maken voor andere dingen. Een soort weekplanning.
Ik heb je verhaal gelezen en toch denk ik dat het aan jullie beide ligt. Ik weet niet of jouw man ook commentaar op jou heeft, anders is het maar een negatieve sfeer bij jullie. Hij heeft een klein inkomen en met zijn salaris betaald hij alle vaste lasten. En een klein bedrag gaat naar uitjes etc. En dan betaal jij uit de erfenis de boodschappen en evt. Kleding. Neem ik zo aan? Als dat zo is, dan betekend dat hij te weinig verdient voor jullie maandelijkse lasten, want anders zou jouw erfenis jullie spaarcenten zijn. Daarnaast heb ik het idee dat je veel moppert op je man, want - hij doet niks met jou, - hij doet niks met jullie kindje, - hij doet niks in het huis - hij ligt vaak op de bank tv te kijken, - hij kijkt teveel naar zijn telefoon - hij pakt je niet om of geeft je liefde - hij vraagt niks aan je als je ergens vandaan kom. En zo gaat de hele lijst verder. Hoe je het keert of went, je zult het moeten oplossen met je vent! Ik kan je heel veel adviezen geven, maar die staan hierboven allemaal wel beschreven. Ik vind het ook niet eerlijk om te zeggen dat je weg moet gaan bij hem. Ik weet zo weinig van jullie relatie af. Voor het geld hoef je niet bij hem te blijven, want jullie hebben een erfenis (als jullie getrouwd zijn in gemeenschap van goederen, wordt de erfenis verdeeld, geloof ik) Dus je zou je tijdelijk kunnen onderhouden met evt een uitkering erbij. En er is werk zat hoor. Kijk maar op Indeed.nl. zonder diploma of zonder ervaring. Waar een wil is, is een weg!
Mijn man betaalt niet alle vaste lasten. Wij betalen beiden een gelijk bedrag. Daarnaast betaal ik bijna alles. Boodschappen, opvang voor ons kindje, meubels, laptop, kosten aan auto enz. Man betaalt een stuk minder. Een uitkering krijg je niet als je teveel spaargeld hebt. Op dit moment heb ik dus geen inkomen. Ik vind het moeilijk werk te vinden omdat je voor alles ervaring en opleiding moet hebben die ik niet heb. Zo makkelijk is het niet. De lijst van dingen vind ik wel terecht eerlijk gezegd. Behalve een te klein loontje. Zo zit ik niet in elkaar. Hij verdient gewoon niet zo veel. Waardoor hij snel in de min staat. Iemand vroeg daar naar.
Je schrijft dat je al eerder gewerkt hebt, wat deed je dan? Wat iemand anders ook al voorstelde, ik zou je eens verdiepen in een opleiding. Genoeg thuisstudies via bijv NCOI... Bedenk wat je graag zou willen doen voor een werk en welke opleiding je ervoor nodig hebt. Nu zit je veel thuis, ontmoet je weinig mensen en raak je ‘sort of’ ook in een sociaal isolement. En weer iets oppakken kan je ook energie geven en je in de toekomst doen kijken... Denk dat je ouders het mooi zouden vinden dat je hun erfenis gebruikt als investering in jezelf. En lieve Tinkerbell; bekijk eens hoeveel meiden er hier op jouw topic reageren? En met je meeleven! We vinden deze situatie echt allemaal heel vervelend voor je en daarom draagt iedereen adviezen aan! Dat is geen kritiek hè, maar we zijn begaan! Alleen JIJ kunt jouw situatie veranderen, want je gaat je man echt niet veranderen... Wat doet hij eigenlijk voor een werk? Oh ja, vroeg me ook af hoe je contact met je schoonouders is. Willen zij niet eens op hun kleinkind passen? Of zijn er ooms/tantes? En wanneer ging je nu naar de huisarts? Hij kan zeker een verwijsbriefje geven voor een psycholoog, evt met indicatie (depressie), zodat het vergoed wordt (hoeveel sessies is afhankelijk van je verzekering en het verloop). Maar een psych zal je echt kunnen helpen en steunen met dit. Je huisarts kan je ook namen van psychologen geven. Nogmaals, sterkte!
Ok die ene zin heb ik weggehaald. Al met al veel commentaar. Misschien kijken of jullie daarmee aan de slag kunnen gaan. Sterkte met alles. Rot situatie om in te zitten!
Waarom heb je opvang nodig als je niet werkt? Sorry ik vind je heel irritant worden. Je doet heel negatief, zonder het probleem te willen aanpakken. JIJ bent verantwoordelijk voor je eigen leven en hoe je reageert op situaties. Je zegt 200x dat je man dingen niet uit zichzelf doet en vervolgens zeg je dat je ook geen schema's ed wilt, want je bent zn moeder niet. Het is heel simpel: of je gaat wat veranderen of niet. Jouw keuze. Als je met de gezamenlijke rekening niet uitkomt, moet het bedrag dus omhoog. Niet zo moeilijk toch? Is zijn salaris dan niet toereikend, dan verdienen JULLIE SAMEN te weinig of geven JULLIE SAMEN teveel uit. Doe daar wat aan!
Thuiszorg kom je echt wel aan de slag hoor. Die staan te springen om mense. Ze bieden je intern opleidingen aan en alles. Gewoon betaald! Dus meld je aan bij zo’n organisaties en kijk wat het beste past.
Als je uit elkaar gaat, dan gaat de kleine ook naar dr vader al gelang wat jullie samen afspreken. Denk je dat ze dat beiden aankunnen? Daarnaast, hij heeft een laag inkomen en jij werkt nu niet. Zijn er wel toeslagen aangevraagd? Heb je met de huidige situatie berekend waar je evt recht op zou hebben? Je wilt rust voor jezelf, kan de kleine niet een dag naar een oppas/kinderopvang in de week? Evt icm een studie of desnoods start een eigen bedrijfje op. En schrijf je in bij de woningstichtingen en kijk op sites voor betaalbare woningen. Maar om een woning te kunnen krijgen heb je wel een inkomen nodig. (En bijstand krijg je pas als niet meer samen woont en gescheiden bent) Ben je eigenlijk getrouwd? Zo ja, dan heeft hij recht op de helft vd erfenis. Tenzij je onder huwelijkse voorwaarden bent getrouwd.
Ik zal proberen overal op te reageren. Ik denk dat sommige mensen het financiele gedeelte niet helemaal begrijpen. Als je de teveel spaargeld hebt kom je niet in aanmerking voor een uitkering. Ook niet voor toeslagen. Bij bijna alle toeslagen wordt ook gekeken naar je spaargeld. Bijstand krijg ik dus ook niet. Mijn man heeft gewoon een laag inkomen. Hij houdt maar 100 tot 200 euro over als al zijn vaste lasten eraf zijn. Onze gezamelijke rekening daar wordt elke maand geld op gestort. Dat is te weinig. Dus halvewege de maand kunnen bv de boodschappen er niet meer van betaald worden. Mijn man wil dit bedrag niet verhogen want dan kan hij helemaal niets meer doen. Mijn man kan sowieso niet goed met geld om gaan dus hij staat zolang ik ken elke maand in de min. Dat wij nog niet niet in grote financiele problemen zijn gekomen komt door mij. Omdat ik heel veel betaal. Terwijl ik eigenlijk helemaal geen inkomen heb. Pas sinds kort is mijn besef gekomen dat ik helemaal geen steun/betrokkenheid van mijn man krijg. Ik ben er echt ziek van. Ik zie nu ook dat bv financieel helemaal niet klopt. Dat ik bijna alles doe en hij heel weinig bijdraagt. Financieel als emotioneel. Hierdoor vind ik het niet fijn als hij thuis is bv. Ik voel me echt heel erg down. Een opleiding volgen lukt mij op dit moment niet. Dat ik thuis ben helpt volgens mij niet. Ik ben veel met ons kindje bezig en als mijn man thuis is laat hij alles aan mij over. Ik denk dat ik wel eerder gemotiveerd zou zijn voor studie/werk als ik alleen met ons kindje zou zijn. Dat geeft meer opluchting/ruimte. Ik wil best een schema. Ik heb dit al vaker aangegeven, maar man wil dit niet. Ik moet elke keer overal om strijden en daar ben ik echt moe van. Ik heb er de energie niet meer voor om elke keer weer een strijd aan te gaan over heel simpele dingen die dingen juist makkelijker zouden maken. Daarnaast vind ik het ook niks om mijn man steeds te zeggen wat hij moet doen enz. Ik heb liever iemand die zelf zo zelfstandig en verantwoordelijk is. Kort samen gevat moet ik overal over strijden en daar ben ik na lange tijd heel moe en down van. En het geeft me ook een eenzaam gevoel. Een simpel schema zou veel makkelijk maken maar hij houdt er geen rekening mee. Natuurlijk kan mijn punt doordrammen. Maar gewoon het feit dat iemand niet mee denkt en meewerkt. Ik word er zo moe van. Dat alles wat mij zou helpen zo'n strijd is. Het geeft me ook echt een laag zelfbeeld merk ik nu pas. Ik heb binnenkort die afspraak. Ik ben benieuwd wat eruit komt. Hoe ik het nu zie is het gewoon beter uit elkaar te gaan. Het zou me denk ik meer energie en lucht geven.
Als er uit elkaar gaan dan zal mijn man wel naar zijn ouders gaan. Want dat zegt hij ook vaak dat hij te weinig verdient en geen andere woning kan vinden. Dat hij op straat staat, onder de brug moet slapen enz. Dus hij zal wel bij zijn ouders wonen en als ons kindje daar is zullen zij wel het meeste doen schat ik zo in.
Maar als jouw man te weinig verdient en jullie hebben geen recht op bijstand/toeslagen, zou het toch logisch zijn dat jij gaat werken. En dan maakt het in mijn ogen niet zoveel uit of je iets doet dat je leuk vindt of niet of of je er gelukkig van wordt. Als je te weinig inkomen hebt, pak je gewoon alles aan, al is dat een schoonmaakbaantje of kranten bezorgen. Ik denk niet dat je dit probleem bij je man kan leggen als hij al (bijna) fulltime werkt, maar gewoon geen hoog inkomen heeft.
Eens. Maar evengoed kan het niet zo zijn dat man allemaal leuke dingen doet terwijl de vaste dingen niet eens betaald zijn.