Tja, wat is beter? Een hoop cliënten in mijn 'les' waren al een stuk beter dan toen ze binnengebracht werden. En mensen schijnen toch wel uit psychoses te raken. Maar ik ben geen psycholoog ofzo. Ik heb geen idee wie van mijn cliënten allemaal weer naar buiten zijn gegaan en hoe ze het nu doen. Ik hoop dat het goed met ze gaat.
Ik vind je manier van schrijven geweldig, als jij een boek zou schrijven zou ik het boek met een glimlach in 1 dag uitlezen!
O wat aardig, dankjewel Ik vrees dat ik niet genoeg anekdotes heb om een heel boek te vullen. Maar misschien wel als ik weer in de (forensische) GGZ ga werken. Ik zal eens rond zoeken naar een leuke vacature Edit// Als iemand nog een leuke vacature weet in Oost Noord-Brabant/ Zuid Gelderland, dan hou ik me aanbevolen, ik ben serieus op zoek.
Ik zat aan tafel tijdens de lunch met een paar patiënten. Zegt een patiënt tegen mij: “je hebt een broodkruimeltje bij je mond”. Ik: “oh, bedankt dat je het even zegt” en veeg mijn mond af. Zij: “het zit er nog steeds hoor”. Ik: (ondertussen al tig keer mijn mond afgeveegd en schoongeboend) “is het weg nu?”. Zij: “nee het zit er echt nog steeds” Ondertussen begon me wat te dagen. Ik: “bedoel je dit?” En wijs naar het moedervlekje naast mijn lip. “Dat is een moedervlekje” Zij: “ohhhhhh! Ik zat al te denken, zij houdt vast enorm veel van brood én zij kijkt vast nooit in de spiegel! Ik zag die broodkruimel namelijk elke dag! En ik maar denken dat een moedervlekje naast je mond één van de zeven schoonheden was
Vorig jaar belde een klant me omdat ze de week erop een bepaalde draagzak wilde huren. Ik: sorry die heb ik niet meer beschikbaar, ze zijn allemaal gereserveerd. Het is hoogseizoen he? Klant: Belachelijk! We gaan op vakantie naar een heel drukke stad en ik kan de kinderwagen niet meenemen. Als ik die draagzak niet van je krijg loopt mijn peuter zo de straat op onder een auto, dan is mijn kind dood en dat is JOUW schuld! Woest was ze... Ik heb de verbinding maar verbroken, dit was zo'n onredelijk en asociaal type dat ik haar niet eens meer iets wilde verhuren.
Ah joh een bundel is ook leuk, net als een gedichtenbundel. Ik hoop dat er een leuke vacature voor je is! En dan niet persee omdat je van die geweldige anekdotes hebt.
Laatst werd ik gebeld door iemand die zei een klanttevredenheidsonderzoek te doen naar zwembaden. Hij stelde allerlei vragen over babyzwemmen, wat ik vond van de lestijden, entreeprijzen, hygiëne van de kleedkamers etc. Ik was een beetje op mijn hoede omdat hij niet vroeg bij zwembad ik zwem met de kinderen. Na vijf minuten zei hij dat ik voor mijn deelname een beloning kreeg. Ik mocht kiezen uit een badpak of bikini, en hij wilde daarvoor mijn cupmaat weten. De griezel... Ik zei dat ik naam en werkgever niet goed verstaan had, of hij die even wilde herhalen dan zou ik mijn gegevens wel op de mail zetten. En toen was de verbinding ineens verbroken
In de ochtend tijdens de koffie. Patiënt: “ben je zwanger?” Oei, lekker begin van de dag. Ik ben te zwaar en absoluut niet zwanger. Ik: “uhm nee, ik ben wat te zwaar” Patiënt: “Nee joh meid, je bent prachtig.... en zwanger!” Ik lachend: “Dankjewel, maar ik ben echt niet zwanger” Patiënt: “Jawel!! Echt waar!! Geloof me nou, je bent zwanger! Ik was er inmiddels wel een beetje klaar mee en probeerde te switchen van onderwerp. Patiënt: “je kan nu wel over iets anders beginnen maar over 9 maanden zal je nog aan me terug denken” Man, ik was er helemaal naar van! Ik heb een spiraal en absoluut geen kinderwens. Maar door haar vastberadenheid moest ik mezelf echt tegenhouden om een zwangerschapstest te kopen. Ze had trouwens geen gelijk gelukkig
ik vergeet nooit meer dat mijn ex vriendje ( ik was toen 16) zulke, ongelofelijke domme vragen kon stellen. We waren in een dierenwinkel want onze beste vriend was jarig en als "grap" wilde wij hem een goudvis geven. Dus wij naar de dierenwinkel een goudvis uitzoeken. Ex; "mevrouw wij willen graag die goudvis. De beste mevrouw kijkt en pakt al een schepnet met een bakje water." Mevrouw; " jullie wilde die?" Ex; " ja die, maar we willen hem nu nog niet meenemen, kunt u de goudvis apart houden?" Ik kijk mijn ex aan en voordat ik kon reageren zegt de beste mevrouw geïrriteerd, " Hoe kan ik de de volgende keer weten welke goudvis je wilde?" Ex;" Nou je kan hem er toch uitvissen en met tipex een wit stipje geven zodat als wij hier de volgende keer komen we meteen kunnen zien welke wij willen?" Ik;" je bedoelt jij, dat jij hier komt en persee die goudvis wilt." Ik ben weg gelopen en op dat moment wist ik deze relatie houd niet lang stand. Vooral niet toen hij die dag ook nog vroeg of je truien kon kopen bij de Hunkemöller.
Haha. Best gênant als iemand door blijft drammen. Een aantal jaar geleden zat ik bij een ouderraad van een kinderdagverblijf. Toen ik binnen liep dacht ik ook te zien aan 1 van de leden dat ze zwanger was. Niet door een buikje maar door iets in haar gezicht. Kan het niet uitleggen maar vond het echt duidelijk. Zo onhandig als ik was feliciteer ik haar met haar zwangerschap. Ze werdt ontzettend boos. Wist ik veel dat haar zoon verwekt is dmv ivf en ze daar jaren over gedaan heeft. 2 wkn later apte ze. Ze begon zich anders te voelen dus toch maar getest. Bleek ze inderdaad heel onverwacht toch zwanger
We gingen naar mijn oma van toen 86 om te vertellen dat ik zwanger was van onze 1e. Reactie oma: “nou, dat was dan zeker een ongelukje”. Ik (lichtelijk in shock van haar reactie): “ehhhh. nee hoor.... hoe kom je daar nou weer bij?” Oma: “nou, ik ben dan wel oud, maar niet gek... ik geloof er geen bal van” Ik: Gelijk de enige keer dat ik ooit met mijn mond vol tanden heb gestaan....
@Manque jou verhalen zit ik te lezen en ik herken het allemaal zo. Dacht even dat je mijn collega zou kunnen zijn, in de laatste berichten las ik dat het niet zo was aangezien ik in het noorden werk. Wel de doelgroep dus, geweldig he. Vind mijn werk zo ontzettend leuk zelfs ondanks de heftige incidenten zo nu en dan. Wij hebben ooit een boekje bijgehouden met uitspraken van clienten maar die was zo vol haha
Ik heb ooit in de bso gewerkt. Toen ik een keer moest invallen kwam er een meisje naar me toe. Ze was steentjes aan het zoeken en dit was het gesprek: Zij: "Deze is voor jou!" Ik: "goh, dankjewel!" Zij: "En deze is voor jouw man" Ik: "Dat is een mooie!" Zij: "Is jouw papa dood?" Ik: "Euh... ja...?" Zij: "Dan is deze voor jouw papa, en deze voor het kleine baby'tje in je buik" (ik was toen 5 weken zwanger en je zag echt helemaal niks aan me) Echt, hoe dat kindje wist dat ik zwanger was en dat mijn vader was overleden.... Geen idee.
Ik was net gestart bij mijn nieuwe baan. De vraag hoeveel kinderen heb je blijft altijd een moeilijke. Heb er nu nl 3 waarvan 1 is overleden. Echter zij hoort wel gewoon bij ons gezin en ik noem haar ook altijd, punt is alleen dat mensen vaak erg schrikken of geschokt reageren. Nu wederom die vraag dus ik zeg eigenlijk heel snel 2 waarvan 1 is overleden. Ik zie die collega ff stil vallen en ik verontschuldig me dat ik haar mogelijk overval met mijn directheid. Krijg ik als reactie oh nee hoor ik schrik hier niet van, ik ben opgegroeid op een boerderij en daar gingen zo vaak kalfjes dood tijdens of na de geboorte Uhm ja toen stond ik met mijn mond vol tanden
Toen L net geboren was en zij meervoudig gehandicapt bleek te zijn ben ik 6 maanden thuisgebleven van het werk. Ik vond het erg spannend om weer te beginnen maar gelukkig heel veel lieve reacties van collega’s, de een net wat beter uitgedacht dan de ander: Collega: jeetje joh heftig allemaal zeg Ik: ja het is een achtbaan geweest Collega: nou je moet maar zo denken sommige mensen zouden er een moord voor doen Ik: hè wat bedoel je nu? Om een kind te krijgen? Collega: nee om een gehandicapt kind te krijgen, mijn vrouw wilde dat ook altijd graag Ik: (weet niet of dat ie nu een grapje maakt dus kijk hem alleen maar aan) Collega: ja ze wilde het heel graag, maar helaas we hebben 5 gezonde kinderen. Ik denk by far het raarste gesprek dat ik ooit met iemand zal hebben.
Zwanger van de 2e wisten we net dat we een tweede zoontje gingen krijgen. Ik was hier enorm blij mee, stiekem zelfs onze wens. Toen ik met een kennis sprak en trots vertelde dat we een tweede jongetje gingen krijgen kreeg ik als reactie; Hè meid, echt waar? Wat had ik het je gegund, een jongen en een meisje.. Ik was stomverbaasd en stamelde iets van dat ik juist super blij was met twee jongens, maar nee een meisje was veel leuker. Ze vergeleek het zelfs zo dat ik ergens merkte dat ze haar eigen dochter leuker vond dan haar zoontje.