Tussen kerst en oud en nieuw kregen wij een verlaat kerstcadeau, een positieve test. Terughoudend voorzichtig waren we een week lang gelukkig zwanger. De eerste keer dat ik op het toilet stond en bloedverlies constateerde wist ik het al, het zat niet goed. Smeken bij de verloskundige en uiteindelijk mocht ik met iets meer dan 6 weken komen voor een echo, mits ik die zelf zou betalen. Op de echo werd bevestigd wat ik al wist, het zat niet goed, geen vruchtje te bekennen. Maar helaas niet alleen dat, mijn baarmoeder zag er niet goed uit. Verder dan 'wazig' en 'rommelig' kwam de echoscopiste niet. Dus een doorverwijzing naar de gyn waar we een dag later al terecht konden. De echo baarde direct zorgen, allemaal vliezen en holtes, het zag eruit als een mola. Mijn HCG-waarden kwamen echter niet overeen met een mola. Uit voorzorg direct nuchter moeten blijven en de volgende ochtend gecurreteerd. Een lange week wachten met bloedprikken en wachten op de uitslag van het weefsel. Opluchting overheerste toen we te horen kregen dat een mola ons bespaard is gebleven. De gyn drukte mijn man nog even op het hart dat hij 'gelijk weer mocht toeslaan'. En daar richten we ons nu dan ook maar op, op opnieuw toeslaan. Maar mijn lijf is de weg kwijt en ik herken het niet. Het bloedverlies na de curretage was vrijwel nihil. Af en toe nog een keer wat bij afvegen maar het mocht geen naam hebben. De curretage was op 19 januari, op 22 januari was mijn HCG 198. Op 24 januari was het gedaald naar 154. 2 februari ben ik begonnen met ovulatietesten, die begonnen gelijk op te lopen met een piek op 4/5feb. Met oud HCG zou ik geen oplopende testen verwachten dus ik was blij om te zien dat mijn lijf de draad weer aan het oppakken was. Op 8 februari een hele heftige bloeding. Enkele minuten stroomde ik totaal leeg (gelukkig nog net op een toilet) en daarna af en toe nog iets minimaals bij afvegen maar vooral na seks. De ovulatietesten zijn inmiddels weer duidelijk negatief. Ik ben zo slecht in dat hele afwachten. Ik wil gewoon weer leeg zijn, een duidelijke cyclus hebben en weer op m'n lijf kunnen vertrouwen. Kan mijn lijf niet gewoon even naar me luisteren? Ik wil geen bloedverlies, ik wil geen vage cyclus, ik wil gewoon weer ongesteld zijn, een regelmatige cyclus en als het even kan een gezonde zwangerschap. Teveel gevraagd? Ja, uiteraard. Maar mijn hoofd en lijf werken elkaar op het moment tegen. Mijn hoofd wil zo veel en mijn lijf trekt haar eigen plan. Ik voel me oud. Ik heb het idee dat iedereen om me heen zwanger is (wat ook zo is). Gelukkig heb ik de 2 allerliefste kinderen van de wereld die het allemaal helpen relativeren, maar ik wil zo graag de 3 allerliefste kinderen van de hele wereld....
Knuffel. Zo kloten als je lichaam je in de steek laat voor je gevoel. Cliché maar geef jezelf de tijd. Een curettage is niet niks. Vaak na een mk/curettage duurt het een tijd voor je cyclus weer een ritme heeft. Ik duim voor een mooie zwangerschap voor jullie in 2018.
Van mij ook een dikke knuffel en helemaal eens met @26mei. Je lijf heeft de tijd nodig, het is niet niks. Uiteindelijk hoop ik dat je lijf de boel weer onder controle krijgt en jullie door kunnen en eindigen met een mooie zwangerschap dit jaar. Sterkte!
Geef jezelf inderdaad de tijd! Vaak wordt het verlangen naar een kindje alleen maar groter na een zwangerschap die mis is gegaan, ook omdat je al even van de vreugde hebt mogen proeven. Bij mij duurde het ook ongeveer 5 weken dat ik weer ongesteld werd na mijn curretage. Daarna was ik meteen weer zwanger. Hopelijk is dit voor jullie ook zo! En natuurlijk heel veel sterkte, het is niet niks.
Wat een rot situatie heb je mee gemaakt! Hopelijk pakt je lichaam zit weer netjes op zoals het voorheen gebeurde, na een miskraam kan je lichaam helaas wat van slag zijn... en soms kan dit even duren. Naar mijn idee heb je best wel wat emotionele pijn na dit hele gebeuren,, hopelijk kan je er wel met iemand over kletsen... Geef je lichaam echt even de tijd om te herstellen,,, het is niet niks wat je mee hebt gemaakt, voor je hoofdje niet maar ook voor je lichaam niet. Een hele dikke digitale knuffel.
Ook een knuffel van deze kant! Ik denk ook dat je lichaam nog even wat te verwerken heeft. Ik snap dat tijd geven niet is wat je nu wil horen, maar waarschijnlijk gaat dat je straks wel het meeste helpen. Stom voorbeeld misschien..... als je je enkel verstuikt en je gaat twee weken later hardlopen, dan krijgt de enkel geen tijd om te herstellen. De komende maanden zal je hier last van hebben. Maar geef je enkel de 6 weken die er nodig zijn en je zal zonder pijn kunnen lopen.... Ik duim voor je x