Nou dat snap ik dus eigenlijk ook niet. Op huwelijkse voorwaarden trouwen houdt niet in dat je de andere niets gunt (integendeel!) of dat je minder van elkaar houdt. Ik heb nl het idee dat sommigen dat wel zo zien en dat vind ik jammer. Ik zie het als iets wat een eventuele scheiding minder gecompliceerd kan maken en dat is alleen maar fijn want tijdens zo'n periode heb je denk ik al meer dan genoeg aan alle emoties die daarbij los komen.
Men lijkt te denken dat huwelijkse voorwaarden alleen te maken hebben met een eventuele scheiding maar dat is absoluut niet het geval. Ze zijn er ook voor tijdens het huwelijk en het heeft niets met liefde of eeuwigheid te maken. Stel je bent in gemeenschap van goederen getrouwd en er is sprake van een bedrijf dan kan het zo zijn dat als dat bedrijf over de kop gaat er aanspraak gemaakt kan worden op de gehele boedel (dus ook de echtelijke woning). Voor alle romantici onder ons; dan heb je in ieder geval samen niets . Maar goed wat ik eigenlijk wil zeggen, zoiets kun je dus voorkomen door huwelijkse voorwaarden op te stellen en ja ook dan kun je in de praktijk gewoon lekker alles met elkaar delen en nog lang en gelukkig leven. Als wij ooit gaan trouwen, wat ik eigenlijk niet denk, dan zal dat sowieso onder huwelijkse voorwaarden zijn. En gelukkig is de wet inmiddels aangepast en trouwt iedereen tegenwoordig niet meer standaard in algehele gemeenschap van goederen maar in beperkte gemeenschap van goederen. Zal niet zomaar zijn dat voor die wijziging is gekozen .
Reden waarom wij voor huwelijkse voorwaarden hebben gekozen. Als mijn man als zzp-er failliet gaat, kunnen ze dit niet op mij verhalen. Wel hebben we bepaalde zekerheden voor mij vast laten zetten als we wel ooit zouden gaan scheiden. Men vergist zich er nogal gauw in door te denken dat als je onder huwelijkse voorwaarden gaat scheiden je als vrouw nergens recht op hebt, echter kun je dat allemaal gewoon vast laten leggen.
Oh en voor alle (deels) thuisblijfmoeders die dat als argument gebruiken voor gemeenschap van goederen. Het is heel gebruikelijk om in de voorwaarden op te nemen dat de partner die (deels) thuis blijft en dus niets of minder opbouwt daarvoor gecompenseerd wordt. Dus ook dat “probleem” heb je zo ondervangen en je hoeft er dus absoluut niet bekaaid vanaf te komen. Ik zou iedereen die gaat trouwen aanraden om eerst advies in te winnen bij een notaris (eerste gesprek is vaak gratis) en dan pas te kiezen omdat je dan pas echt weet wat je kiest. En dat kan ook een gemeenschap zijn.
In veel gevallen van zo’n voorwaarde wordt het eigen vermogen wel jaarlijks meegenomen. In mijn ouders geval steeg zowel het huis in waarde als het bedrijf. Ik denk dat dat wel redelijk evenredig is gebleven. Mijn ouders zeiden juist altijd, als het bedrijf om wat voor reden dan ook niet goed gaat, wordt jullie kinderen het huis niet afgepakt. Ik vind dat juist niet naïef. Mijn ouders werken nog steeds beide in het bedrijf, altijd gedaan. Zonder elkaar hadden ze het bedrijf niet kunnen runnen. Is toch ook wel romantisch
Ja er is heel veel mogelijk in huwelijkse voorwaarden. Je kunt bijv gewoon kiezen voor jaarlijkse verrekening, dan heb je als ''minder verdienende vrouw'' het recht op de helft van wat overgespaard inkomen is. En als je niet verrekent, dan gebeurt dat alsnog bij echtscheiding. Dus dan weet je iig bij scheiding dat niet je man er met al het geld vandoor gaat en jij met niks achterblijft. Dat vind ik ook zo eerlijk, als je als vrouw je man in staat stelt om fulltime te werken en jij de zorgtaken op je neemt.
Huwelijkse voorwaarden zijn op allerlei manieren in te richten, ik lees hier steeds dat stellen geen zin hebben in een jaarlijkse afrekening, maar dat is echt niet de enige optie. Vrienden van ons hebben een regeling vastgelegd waarbij hij wordt gecompenseerd voor ieder jaar dat hij thuisblijfvader is, omdat zijn vrouw als advocaat minimaal 70 uur per week werkt. Zolang ze getrouwd zijn hoeft er niets te worden verrekend. Mochten ze gaan scheiden, dan zal zij een bepaald bedrag betalen zodat hij niet met lege handen komt te staan. En zo ken ik nog veel meer voorbeelden van individuele, op maat gemaakte voorwaarden.
Ik leerde mijn man kennen toen ik 16 was en hij 20. We hebben alles samen opgebouwd dus alles is ook van ons samen. Wanneer mensen trouwen ben ik voor alles delen. Zo Hebben we hier bijv geen eigen geld , eigen spullen maar is alles van ons samen. Hebben wel op papier wie wat krijgt bij een scheiding bijv.
Toch vind ik dat je op deze manier wel kwetsbaar blijft. Het duurt vaak namelijk lang voordat de echte scheiding uitgesproken is en tot die tijd heeft de ander dus wettelijk nergens recht op en heeft mogelijk maanden lang geen enkele bron van inkomsten. Stel de persoon die zelf geen inkomen heeft, heeft geen spaarrekening op zijn naam staan dan kan je dus al die tijd niks opnemen totdat de scheiding is uitgesproken. Ook na de scheiding zal de niet verdienende partij moeten afwachten tot de welverdienende partij het geld conform de afspraak overmaakt. Je staat dan dus toch in een kwetsbare positie wat mij betreft . Ik denk dus dat het sowieso verstandig is om bij huwelijkse voorwaarden elk jaar het geld gewoon fysiek weer van de ene spaarrekening naar de ander over te zetten zodat het op dat moment in ieder geval gelijk staat en je dus zelf een bepaalde mate van onafhankelijkheid en vrijheid hebt om bv te zeggen ik pak nu mijn spullen en ga met de kinderen ergens naartoe, omdat ... voor welke reden dan ook. Het argument van een eigen bedrijf begrijp ik niet zo. Dit is toch eenvoudig op te lossen door een eigen bedrijf als BV op te richten zodat je niet hoofdelijk aansprakelijk bent bij een eventueel faillissement ?
In gemeenschap van goederen. Maar daar heb ik wel spijt van. Mijn man heeft soms fases, door depressie, dat hij soms zegt liever alleen te zijn. Als het er echt van komt ... dan zit ik wel met dubbel ongeluk. Naast scheiding ook een heleboel kapitaal kwijt dat ik heb ingebracht.
In onze situatie hadden huwelijkse voorwaarden eigenlijk geen toegevoegde waarde. Wat wij erin zouden opnemen zou gewoon neer komen op gemeenschap van goederen. Daarbij zijn we allebei heel voorzichtig met geld en heel transparant daarover naar elkaar. Als we ooit uit elkaar gaan dan gaat alles op een hoop en krijgen we gewoon evenveel.
Alle gescheiden koppels die ik ken die in gemeenschap van goederen waren getrouwd hebben allemaal veel meer problemen en gezeik dan de ex-koppels die op voorwaarden waren getrouwd. Gemeenschap van goederen is romantisch maar gewoon niet de slimste keuze.
Bij de titel dacht ik dat er nu verhalen van de meest prachtige bruiloften zouden komen, dat was even een kater. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Maar je deelt toch ook met elkaar als je op huwelijkse voorwaarden trouwt? Althans, ik wel. Geld geven we samen uit. Spullen kopen we samen. We doen alles samen. Je kan het alsnog om laten zetten naar huwelijkse voorwaarden mocht je dat willen.
In gemeenschap van goederen. Brachten allebei ongeveer evenveel inen er staan geen grote schenkingen of erfenissen op ons te wachten. Hebben er niet bij stil gestaan om op huwelijkse voorwaarden te trouwen. We zijn beide niet zo materialistisch ingesteld dus laten we hopen dat als er een scheiding komt (waar ik niet van uitga) we allebei redelijk blijven. Naïef misschien maar zou het zo weer opnieuw doen
@julia80 aan het oprichten van een BV zitten weer andere nadelen, die met name voor starters en kleine ondernemingen financieel nadelig kunnen zijn. Geen recht op startersaftrek, zelfstandigenaftrek, MKB winstvrijstelling enz. Per onderneming zou je de afweging moeten maken wat voordeliger is, het oprichten van een BV of huwelijkse voorwaarden opstellen waarbij de andere partner eigenaar van het huis is. De uitkomst zal verschillen per specifieke situatie.
Oh echt, wat stom van mij, op één of andere manier dacht ik dat dit niet zo maar even kon. Bedankt voor deze opheldering.
Huwelijkse voorwaarden. En die zijn alles behalve koud. Dezelfde constructie die ik langs zag komen. Bij overlijden is het als gemeenschappelijk eigendom, bij echtscheiding niet. Mijn man is momenteel veel kapitaal krachtiger, de voorwaarden compenseren mij. Mijn erfenis is geïnvesteerd in onze woning. Bij echtscheiding is dat een schuld van hem aan mij, bij overlijden een gift.
We zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Voordelig voor mij nadelig voor mijn man: ik heb namelijk een studieschuld. Aan de andere kant: we werkten toen evenveel en hebben samen een mooie spaarrekening opgebouwd. Vanaf volgende week werk ik een stuk minder (of niet als ik geen opdrachten binnenhaal). Het is voornamelijk voor mijn man dus een risico, mochten we gaan scheiden. Dat wist hij vooraf en vond het geen probleem. Ik ben niet naïef in de gedachte dat een scheiding altijd netjes afgehandeld zou worden. Aan de andere kant, wilden we niet trouwen in de gedachte dat we weer gaan scheiden. Dus tsja nu is het zo en als het ooit anders wordt tussen ons dan zullen we het dan op moeten lossen.