hoi allemaal, Ik wil even van me afschrijven. Vorig jaar maart ben ik gesteriliseerd omdat onze kinderwens vervuld was. (Ik ben 40 en heb 2 gezonde kinderen) Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Mijn gedachten zijn nu 1 grote rollercoaster. Alles had ik verwacht, maar geen positieve test en al zeker geen kloppend hartje op de echo. We konden gelukkig vandaag direct bij de verloskundige en gynaecoloog terecht. Nu moet ik na gaan denken over of er ruimte is voor dit kleintje. Iets waar ik helemaal niet over wil beslissen. Zijn er vrouwen die dit ook mee hebben gemaakt? Hoe gingen jullie hiermee om? Ik weet dat het onze eigen keus zal moeten zijn, maar rationeel en emotioneel loopt alles even door elkaar heen.
Wat een verschrikkelijk moeilijke tijd heb jij nu zeg. Ik vrees dat ik alleen maar oneliners kan geven. Wat zegt je gevoel? Hoe denkt je partner? Is er ruimte? Hoever ben je? Heel veel sterkte!
Ik ben ongeveer 7 weken schatte de gynaecoloog. De sterilisatie is gedaan met clips. Je denkt dat je zeker bent van het niet zwanger worden en dan blijkt dit dus helemaal niet zo te zijn. Hij had het zelf in zijn loopbaan nog maar 1x meegemaakt en het was al een oude gynaecoloog. Het is gewoon een grote schok. Je had voor jezelf al iets afgesloten en moet nu opnieuw een ongelooflijk moeilijke keuze maken. Daarbij gaan mijn emoties alle kanten op. Mocht het kindje een chromosoom afwijking hebben of een nare handicap, dan weten we nu al zeker dat we dat niet aan zouden kunnen in ons gezin.
Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn!!!! Ik kan me voorstellen dat je echt ff niet weet wat je moet... Ik ben niet direct altijd fel tegen abortus. Maar voor mezelf, in jouw situatie, zou ik denk ik toch denken ja, dit kindje kan er niks aan doen... Je hebt dikke pech gehad.. maar jullie zijn voor wat ik lees een stabiel gezin, de sterilisatie was omdat jullie voor jullie gevoel compleet waren. Bedoel ik allemaal niet belerend of verwijtend natuurlijk maar dat is mijn gevoel erbij. Wat jullie uiteindelijk doen is natuurlijk geheel jullie keus!
Ik heb dit afgelopen jaar al van vier mensen in mijn directe omgeving gehoord. Allemaal hadden ze de jongste kids al op de basisschool. Ik ben van mening dat dit echt een wondertje is dat jullie blijkbaar uitgekozen heeft. Het is nogal een schok natuurlijk maar je hebt nog ruim 7 maand om aan het idee te wennen
Ik heb er idd ervaring mee...alleen voor mij was de keuze al gemaakt,ik bleek tijdens de echo bijna 19 weken zwanger te zijn.5 weken later bij 24 weken en een paar dagen is onze dochter geboren.Na een lange en moeilijke weg gaat het nu goed met haar,Ze is alleen erg klein. Vraag gerust wat je weten wilt.
Wauw zeg, wat heftig! Dan ga je in een paar weken tijd wel door een gigantische emotionele rollercoaster heen zeg .... Wat fijn dat t nu goed met haar gaat!
Jeetje wat zijn jullie in een lastige situatie gekomen. Met sterilisatie hebben jullie echt heel definitief gekozen voor een compleet gezin. Ik kan me dus goed voorstellen dat je nu voornamelijk denkt 'ik wil dit absoluut niet'. Maar omdat het om een kindje gaat durf je bijna niet meteen te zeggen dat je het wil laten weghalen. Toch is dat echt een keuze die alleen jullie zelf kunnen maken en ik vind dat niemand anders daar iets van hoeft te vinden. Een afgesloten kinderwens is net zo'n duidelijk gevoel als een kinderwens hebben. Ik zou als advies willen geven om je de aankomende dagen voor te gaan stellen hoe het zou zijn als dit kindje wél komt. En dan even proberen het gevoel van niet willen opzij te zetten en alleen naar te denken als het wél komt. Wat gaan we dan doen en hoe etc. Schrijf dit op. Ook ga je denken waarom je niet wil dat er een kindje komt, ook dat schrijf je op. Zo zet je je gedachten even uit je hoofd op papier, kun je het misschien van een afstandje bekijken, feitelijk bekijken. Ook gevoelsmatig zal je het nog moeten bekijken. En hopelijk kun je dat alles samenvoegen en tot een keuze komen samen. Het gaat om een kindje dus het zal allemaal toch anders lopen dan jullie nu hebben bedacht. Maar dat kan natuurlijk ook heel erg leuk zijn en een verrijking! Maar zeker wel een keuze waar je goed over na moet denken, of je het aandurft. En zo niet, dan is dat jullie eigen keuze. Het is jullie toekomst, jullie gezin. Ik wens jullie rust en wijsheid voor deze beslissing.
Weet de gynaecoloog trouwens ook al wat er nu 'mis' gegaan is? Zitten de klemmetjes er nog op of zijn deze eraf gegaan? Of is er een andere theorie? Puur nieuwsgierigheid .
Bedankt voor jullie reacties. Pipo30, voor jullie was het helemaal een schok. Wat heftig zeg om al 19 weken te zijn, zonder dat je het weet. En dan een paar weken later ben je ook al bevallen. Je hebt niets meer te kiezen. Ik denk dat beide heel moeilijk is. Wel of geen keuze hebben. Voor mijn gevoel had het alleen zoveel makkelijker geweest om niet te hoeven kiezen. Wat fijn dat alles uiteindelijk goed gekomen is met je dochtertje. Spruitje, ze zeggen dat ze dat zonder kijkoperatie niet kunnen zeggen. Op de foto's die ze ervan maken zag hij duidelijk dat links goed was, maar over rechts durfde hij geen uitspraak te doen. Ik wacht het morgen maar weer af.
Wat zullen jullie geschrokken zijn! Na een sterilisatie reken je toch niet meer op een zwangerschap. Is er vanuit het ziekenhuis hulp aangeboden? Iemand die jullie zou kunnen begeleiden in dit traject. Welke beslissing jullie ook nemen, het is een ingrijpende keuze. Ik wens jullie veel wijsheid toe. -x- Mooiezomer
Mooie zomer, we zijn enorm geschrokken. Je had je keuze gemaakt en nu sta je ineens voor een hele andere keuze. Het is een heel emotioneel weekend geweest. We hebben ervoor gekozen om ervoor te gaan. Dit kleintje is ook welkom. Als je zo graag wilt dat je dit voor elkaar krijgt. Dan kan dat ook niet anders. We hebben gister ruim een uur gesproken met de gynaecoloog die de operatie had gedaan. ook zij was ervan geschrokken. Ik heb de foto's van de operatie gezien en er zit op elke eileider een clip. Ze vroeg ons wat voor hulp ze ons kon bieden. Dus de steun vanuit het ziekenhuis is er zeker wel. De eerste afspraken staan gepland en nu is het afwachten wanneer we beiden echt van de zwangerschap gaan genieten. Nu overheerst het ongeloof nog. Normaal leef je naar een zwangerschap toe en baal je iedere maand als je ongesteld wordt en wil je het van de daken schreeuwen als dat eindelijk niet zo is. Nu is het gevoel zo anders. Maar ook dat komt goed.
Wat fijn dat jullie het er samen over eens zijn dat dit kindje ook welkom is. Het lijkt mij heel moeilijk om voor deze keuze te staan als je al besloten had dat je gezin compleet was. Heeft de gynaecoloog ook nog iets gezegd over hoe het mogelijk is dat je toch zwanger bent geworden ondanks de sterilisatie? Kunnen de clipjes losraken ofzo? Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap toe! Hou je ons soms nog een beetje op de hoogte?
Nu kan de gynaecoloog er niets over zeggen. Het kan zijn dat de clip van zijn plaats is, of dat er een klein gaatje is ontstaan. Ze kunnen dit alleen beoordelen als ik weer een kijkoperatie onderga. Dat is voorlopig natuurlijk niet aan de orde. We zouden het van beide kanten wel graag willen weten. Het kan ook zo zijn dat er met het materiaal iets mis is geweest ( de clips) Ik ben in ider geval het gevoel van beste optie om je te steriliseren kwijt. Zal het niet snel zeggen dat je dan niet meer zwanger wordt.
Fijn dat jullie eruit zijn!! Mijn ouders zijn ongepland zwanger geraakt toen ze ver voorbij de 40 waren. Zij wilden overigens altijd wel een derde kindje, maar dat was niet meer gelukt en ze dachten dat die tijd voorbij was . Het was ws ook wel even wennen denk ik voor hen (ook al heb ik dat nooit zo gevraagd), maar mijn kleine zusje is het oog appeltje van ons gezin geworden en altijd gebleven!!