Ik ben nu 14+3 zwanger en afgelopen donderdag nog een controle en echo gehad bij de vk gehad en de baby’s doen het goed. Toch ben ik nog steeds bang dat het nog misgaat. Ik krijg het niet uit mijn hoofd. Er is geen enkele reden hoor waarom het mis zou gaan want mijn miskramen waren tussen de 6-8 weken dus die ben ik allang voorbij. Ik denk dat het door de verhalen in mijn omgeving kom wat me angstig maakt. Ik had zo gehoopt dat het deze zwangerschap beter zou gaan en ik zou kunnen genieten omdat ik tijdens de zwangerschap van mijn zoontje ook bijna alleen maar bang ben geweest. Jullie kunnen er niks mee maar wilde het gewoon even van me af schrijven.
heel herkenbaar hoor en ik hoor het van meer vrouwen die miskramen gehad hebben. ik moet zeggen dat het na de 20 weken echo en na de grens van 24 weken ik me iets rustiger voel en er meer vertrouwen in heb, maar als ik de baby even iets minder voel oid slaat de paniek gelijk weer toe. Ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap wat bijzonder een tweeling! Ik hoop voor je dat je na verloop van tijd toch kunt gaan genieten!
Hier morgen 18 weken maar nog net zo angstig als met 11 weken. Helaas kan ik niet 100% genieten zoals met mijn andere kinderen. Hopelijk gaat dat nog komen
Herkenbaar bij me dochter werd het wat minder na de 20 weken echo en na 26 weken had ik zoiets als er wat gebeurd helpen ze haar. En idd de verhalen van andere helpen meestal niet om minder angstig te worden. Hoop nu ook wat meer te kunnen genieten ervan.
Haha, ik herken het ook! Elke controle/echo voelt als een mijlpaal. Ik ben tegelijkertijd uitgetekend met Thea23 als ik me niet vergis, dus morgen ook 18 weken. Dinsdag controle +echo bij vk. Dan 2 weken later de 20-weken-echo. Als die goed is, geeft dat inderdaad wat rust. En daarna de 26 weken. En vanaf dat punt is elke week weer een mooi extraatje.
Klopt als een bus , waarom zit je niet in ons klets clubje ? Gezellig man ! Hier 7 maart 20 weken echo
Ik leef nu ook echt van echo naar echo. En inderdaad, als de 20 weken echo goed is leven weer toe naar de 26 weken.
Hier ook erg herkenbaar. Vorige week dinsdag nog even mogen spieken (VK kon het hartje niet snel vinden) en alles was goed. Maar kan het toch nog niet loslaten. Nu ben ik weer bang volgende week bij de echo slecht nieuws te krijgen. Zou zo fijn zijn zodra ik de kleine ga voelen, dan heb je tenminste die bevestiging tussen de controles en echo's door!
Heel normaal inderdaad, ik heb echt zeker tot een week of 16/18 mezelf naïef gevoeld omdat ik dacht dat er een baby zou komen... 20-weken echo was goed gelukkig en toen kon ik de grootste angst steeds meer loslaten. Nu met de 24 weken voorbij is er nog meer rust gekomen om hetzelfde dat @diana285 had: als er nu iets gebeurt dan helpen ze haar.. Ik begin ook steeds meer te geloven dat er echt een baby gaat komen Ik ken inderdaad ook verhalen uit mijn omgeving en dat maakt me soms angstig (vroeggeboorte, zelfs overleden bij geboorte met 40 weken etc), maar probeer mezelf te focussen op de veel grotere aantallen succesverhalen waarbij er wel gewoon een gezonde baby geboren wordt en het allemaal goedkomt! Voel jezelf absoluut niet stom of alleen met je onzekerheden, sommige meiden hebben dat nou eenmaal meer dan anderen. Accepteer van jezelf dat je je zo voelt en soms extra bevestiging/steun nodig hebt en dat maakt het al een stuk makkelijker dan jezelf ertegen 'verzetten' of het bagatalliseren. Je gevoel doe je nu eenmaal niet zoveel aan.
Ik accepteer het wel en het is niet anders maar vooral mijn omgeving snapt me niet en vinden me aanstellen (vooral mijn familie). Zo durf ik ook nog geen grote dingen te kopen zoals een box en wagen. Daar wacht ik mee tot na de 20 weken echo. Ook gevoel naar de baby’s toe heb ik nog niet heel erg, gewoon uit zelfbescherming. Hopelijk gaat het beter als ik ze ga voelen.
Wat naar dat er zo op je GEVOEL gereageerd wordt, iets wat je totaal niet in de hand hebt (en ook nog eens versterkt wordt door hormonen bijv.). Ik hoop inderdaad dat je je over een paar weken iets minder zorgen kan maken als je ze gaat voelen etc. Als je je zorgen maakt of gewoon even lekker wil klagen over je onzekerheid dan moet je dat gewoon doen, hier in dit topic. Dan kunnen we proberen je een hart onder de riem te steken
Ik had ook heel erg die onzekerheid, leefde van echo naar echo en was dan weer gerustgesteld maar hoe langer de echo dan weer geleden was hoe meer de onzekerheid weer toeslaat, echt zo vervelend. Kan het nu gelukkig wat meer loslaten en genieten. Inderdaad ook omdat ik de kleine sinds een 2 weken voel, daartegenover staat echter weer als ik de kleine dan een dag niet of minder voel krijg je daar weer angst over Ik heb me er bij neergelegd dat het erbij hoort, gewoon een zwangerschapskwaal
Wat lief, dankjewel! Ik doe het er ook echt niet om maar kan het gevoel niet uitzetten.. Soms zijn er dagen bij dat het goed gaat en ik er minder aan denk maar net als gisteren en vandaag blijft het op de voorgrond. Vandaag bijvoorbeeld, voel me super goed, geen last van mn buik en zo.
Vervelend dat er word gedaan alsof je eigen aanstelt, ik krijg ook standaard dat ik me niet zo druk moet maken, maar ze snappen het wel. Het zit nou eenmaal in je daar kun je niks aan doen. Hoop dat je toch een beetje kunt genieten van je zwangerschap
Ik had dit mijn hele zwangerschap. Veel mensen begrijpen je inderdaad niet. Opmerking als "doe niet zo onzeker" heb ik dan ook vaak genoeg gehad. Onzeker? Misschien. Maar wel realistisch! Veel mensen beseffen niet hoeveel er mis kan gaan! En als je zoiets dierbaars in je buik mag dragen, is het gewoon ook eng. Ik was dan ook vreselijk blij dat mijn zoontje eindelijk was geboren. Kon ik tenminste met eigen ogen zien dat hij goed bewoog etc (2x aan CTG gelegen tijdens zwangerschap) Ik durfde ook geen kaartjes van kleding enzo af te halen. Dacht straks brengt het ongeluk! Probeer wel te genieten van de kleine dingen. En maak veel foto's van je buik!
Pff inmiddels 17 weken zwanger maar ik voel me alleen maar slechter worden in de zin van mezelf down voelen.. De hele dag, ongeacht of ik vrij ben en thuis zit of als ik aan het werk ben maalt het constant door mijn hoofd ‘zal het nog goed gaan’ enz.. Ik heb nog nooit zo erg de weken afgevinkt die voorbij zijn. Volgende week gelukkig weer een gesprek bij de psycholoog, kan ik weer even mijn ei kwijt.
Hoi shally mag ik je vragen waar die angst vandaan komt? Heb je iets meegemaakt in je vorige zwangerschap?
Nee heb niks meegemaakt vorige zwangerschap. Dus snap het ook niet.. Het enige waardoor het mss komt is omdat het zwanger worden wel wat moeite heeft gekost en daarom bang ben. En ik ben heel gevoelig (als ik dus zwanger ben) voor slechte verhalen die ik gehoord heb.
Ik had er ook heel veel last van. Toen mijn buikje begon te groeien wilde ik die het liefst angstvallig verbergen.. Wat mij wel hielp is af en toe even heel bewust stil staan bij de zwangerschap. Even rommelen in het toekomstige kamertje even een zwangerschapsblad lezen , even online kleertjes kijken. Daarnaast heb ik heel wat afgejankt en dat mag ook gewoon. Die momentjes dat je je wel goed voelt gingen bij mij steeds iets meer vanzelf. Het blijft onwerkelijk, spannend en de echte rust zal pas komen wanneer hij op mijn borst ligt maar het gaat nu een stuk beter. Zet m op meid!