Hallo allemaal! Inmiddels ben ik net 1.5 week geleden bevallen en nu kregen we gister te horen dat mijn opa op sterven ligt, gaat héél hard achteruit. Ik zou er deze week naar toe met de kleine, maar hij ligt al zo slecht dat dat niet meer kan. Ik merk zelf dat ik in een soort cocon leef, dat het net is alsof ik afgeschermd word voor andere emoties. Ik denk dat als ik mijn opa zie het dan pas tot me door dringt. De VK zei dat dit een automatische reactie is van de natuur, je dit vaak hebt vlak voor en na een bevalling Wie van jullie heeft ook zoiets meegemaakt en hoe gingen jullie ermee om?
Geen ervaring, maar ik wilde je wel even feliciteren en sterkte wensen tegelijk. Kan me helemaal voorstellen dat je als het ware afgeschermd wordt voor andere emoties op zo'n moment. Je bent er 100% nodig voor je kleintje. Moeilijk voor je ouders ook, denk ik. Een kleinkind krijgen en een vader verliezen tegelijkertijd.
Mijn oma is een week voor de geboorte van de jongste overleden.... ik kon er niet heen omdat ze ruim 2 uur van mij woonde en ik het risico niet wilde nemen en ook niet naar de begrafenis (eerste bevalling duurde 5 uur namelijk) ze was zwaar dementerend en ik troost mij met de gedachte dat ze al jaren geleden “vertrokken is”...... daarnaast hebben we haar verjaardag nog groots gevierd afgelopen september.... ik ga waarschijnlijk over een paar weken het graf bezoeken om afscheid te nemen Geen echte tips maar wilde je heel veel sterke toewensen!
Kun je voor je eigen afsluiting niet toch gaan met je kleine in de wagen? Ook al krijgt hij het niet meer mee,dat je er toch even ben geweest samen met zijn achterkleinkind.
Ja mijn schoonvader is overleden op de dag dat de jongste geboren is. Dus een begrafenis in de kraamweek. Heel raar. Het was inderdaad heel veel op de automatische piloot en achteraf heeft het wel veel van mijn/onze kraamweek opgeslokt. Ik kon ook niet naar de begrafenis (3 dagen na de bevalling en aan de andere kant van het land) dus kon wat dat betreft er niet goed zijn voor mijn vriend. Dat vond ik moeilijk. Voor de oudste 2 kinderen was het ook heel heftig en we merken daar nu maanden later nog steeds de naweeen van. Sterkte voor jou en je familie de komende tijd.
Mijn opa viel op de dag dat ik beviel van de oudste en overleed 4 dagen later. Ik ben toen niet naar de crematie gegaan. Dat vond ik te heftig, maar ben in de tussentijd wel langs geweest natuurlijk en toen afscheid genomen.
Geen overlijden maar mijn schoonzus had borstkanker en kreeg precies op de datum en tijd dat mijn jongste is geboren haar eerste chemo. Ik heb het gewoon helemaal geblokt, heel bizar. Achteraf voel ik me ook wel schuldig dat ik er zo weinig mee bezig ben geweest, ook al hebben schoonzus en ik niet een sterke band ofzo. Schoonzus is wel alweer 7 jaar schoon, gelukkig. (wat trouwens ook heel bizar was dat de kraamhulp een zus had gehad die overleden was aan borstkanker, die zus heette hetzelfde als onze jongste die toen dus net geboren was. Bizar cirkeltje.)
Mijn moeder is overleden toen ik 36 weken zwanger was. Je mag me wel pb doen. Heb nu even geen tijd voor lange verhalen, spitsuur Maar sterkte alvast!
Mijn schoonvader is overleden toen ik 28 weken zwanger was. Niet rond de uitgerekende datum maar wel pittig. Hormonen, emoties en voor mijn man zo een mokerslag dat hij zijn eerste kind, een zoon niet kon laten zien aan zijn vader. Zijn vader heeft 1 dag voor hij overleed nog wel aan mijn schoonmoeder gevraagd of het een jongetje of meisjes was.
Meerdere keren: bij de middelste een oma met 36/37 weken overleden. Bij de jongste 11 weken zwanger een opa overleden(paar dagen later pas verteld) 38 weken een nichtje.
Heel herkenbaar. Zowel mijn opa, oma als kat zijn overleden in de drie weken rond mijn bevalling. Ik herken de cocon van toen heel erg. Wat mij hielp was om momenten bewust stil te staan bij hun overlijden door bijvoorbeeld foto's te kijken en muziek te luisteren waarvan ik wist dat zij die mooi vonden. Onze kat is gecremeerd en hebben we begraven in de tuin. In gedachten heb ik heel veel gesprekken gevoerd met vooral mijn oma, die mij heel dierbaar was. Haar crematie heb ik gelukkig bij kunnen wonen, die van mijn opa niet (die overleed twee dagen voor mijn bevalling en ik was fysiek niet in staat om drie dagen later naar zijn uitvaart te gaan). Verder heb ik veel met familie en vrienden over hun gesproken. Dat voelt nog altijd fijn. Ik hoop dat er toch een manier is dat je nog afscheid van hem kan nemen. Gefeliciteerd met je kleintje en heel veel sterkte met het verwerken van al het verdriet. Gek he, als leven en dood zo dichtbij elkaar komen... Ik vond dat een heel vreemde ervaring, maar later ergens ook mooi.
2 weken na de bevalling van de jongste was de begrafenis van mijn opa. Ik had hem al lang niet gezien. Maar toen ik kind was zag ik hem vaak. Het was een beetje onwerkelijk op de begrafenis. Leven en dood zat dicht bij elkaar. Hij was de laatste grootouder van mijn kant en ik schoof voor mijn gevoel toen een generatie door. Uiteindelijk ging ik er teveel overna denken. Sterkte de komende tijd.
Ik was 38 weken zwanger toen we hoorde dat mijn oma uitgezaaide kanker had en oma al meteen uitbehandeld was . Terminaal .. wat was dat een rare week zo voor de bevalling met 38.4 ingeleid en bevallen .. zoontje was 2 maanden toen zei overleed .. ze ging super snel achterruit .. nu 5 jaar geleden alweer maar heb nooit het gevoel gehad dat ik een kraamweek heb gehad .. ik was veel bij haar met dr kleinste achterklein kind .. zo ziek als ze was zo erg genoot ze nog en heeft ze zelfs met baby hele dag op bed gelegen .. ik gunde haat dat zo dat ik gewoon mijn kleine pas geboren baby naar haar toe bracht .. ik heb er foto’s van wat we echt koesteren ..
Mijn nicht haar papa is geheel onverwachts overleden enkele uren voordat zij bevallen is. Heel heftig. Toch, doordat je zo geleefd wordt door de geboorte van een nieuwe baby is zij er goed doorheen gekomen. Iedereen dacht dat de klap pas later zou komen, maar dat is niet gebeurd. Hopelijk kan je nog even.met de baby bij hem langs gaan en kunnen jullie het dan een plekje geven. Veel sterkte in ieder geval, en gefeliciteerd met je baby!
Heftig heel veel sterkte! Ik heb hetzelfde meegemaakt terwijl ik lag te bevallen werd mijn man gebeld en kreeg hij te horen dat zijn oma overleden was. Ze was al heel ziek en een aantal dagen daar voor hebben we al afscheid van haar genomen. Bij mij is het heel erg langs mij heen gegaan die week ik ben ook niet op de begravenis geweest dat ging niet eens.
Mijn opa is2 weken voor mijn bevalling overleden, ben nog wel bij hem langs geweest toen hij opgebaard lag, maar De dag van zijn begrafenis had ik zo veel harde buiken dat ik daar niet meer naar toe durfde, was ook niet in de buurt. Wel konden we via Internet meekijken met de uitvaartdienst. Mijn oma is de dag voor diezelfde bevalling overleden, de begrafenis was 6 dagen na de bevalling,ik mocht er van de verloskundige wel heen mits er een rolstoel zou zijn zodat ik niet over het hele kerkhof hoefde te lopen. Ook opvang geregeld voor de kinderen, kreeg ik op de dag van de begrafenis koorts en moest ik naar het ziekenhuis. Ik ben dus uiteindelijk ook niet op haar begrafenis geweest. Het is bij mij ook best behoorlijk langs me heen gegaan moet ik eerlijk zeggen, ook omdat we 10 dagen na de bevalling zijn verhuisd dus daar waren we ook nog eens heel druk mee. Veel sterkte gewenst.
Mijn schoonvader heeft 5 dagen na de geboorte van onze jongste euthanasie gepleegd. Was heeeeel vreemd en lastig mee om te gaan. Omdat hij de dag ervoor nog met hem op schoot heeft gezeten en we fotos hebben gemaakt en een week later op de crematie waren. Het was wel euthanasie dus misschien iets makkelijker te accepteren maar we hebben het nu een plek kunnen geven.