Voor mij is de echte klapper van burn-out al lang geleden. 6 jaar ongeveer. Hierna meerdere terugvallen gehad. Het blijft me zo frustreren, en ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die blijvende klachten hebben na BO? Soms gaat het een poos goed, en dan: komt die man met de hamer weer. Ik krijg dan klachten als: somberheid, angsten, hyperventilatie, dwanggedachten en ontzettend moe. Meestal kan ik wel iets "verzinnen" waar t door kan komen, maar niet altijd. Die terugvallen duren ook altijd minstens 3-6 weken. Ik slik al AD. Volg al jaren mn psych op (ook al een andere gehad), en volgens mij hou ik ook wel momenten rust. Ik heb wel 3 kleine kids (8,6 en 2), en een man die veel werkt. Blijf je nou standaard "zwakker" na een BO? Zijn er meer die na jaren nog moeilijke periodes hebben?
Ik heb wel ongeveer hetzelfde. En ik haat het! Ben echt een zacht gekookt eitje geworden. Snel huilen, angsten, en zware onzekerheid. Ik herken mezelf totaal niet meer. Hiervoor was ik echt een nuchtere vrouw die sterk en haar schoenen stond. Voor mij is het ongeveer 4 jaar geleden. Moet wel zeggen dat ik daarna nog een traumatische ervaring heb gehad die nu ook wel meetelt in mijn huidige gevoelen, doen en laten. Ik ga binnenkort weer contact opnemen met mn psycholoog zeker nu ik weer zwanger ben. Ik zou graag willen genieten hiervan en niet voornamelijk mijn angstgedachten de overhand laten nemen. Ik slik overigens geen medicatie.
Volledig herkenbaar. Ben al jaren aan het kwakkelen op dat gebied. Vorig jaar diagnose overbelasting (burnout) gekregen. Maar heb ook last van depressieve periodes (dysthymie). Ik denk dat het allemaal met elkaar te maken heeft en als je er gevoelig voor bent er altijd wel vatbaar voor blijft. Ik ben heel recent ook gestart met AD.
Helaas inderdaad herkenbaar... Mijn bo was 2 jaar geleden. Maar momenteel gebeurt er weer zoveel om me heen... Als ik weer een klap krijg gaat die hard Het opkrabbelen duurt dan ook wel weer lang.
Is helaas normaal... Vroeger was ik een hele sterke, niet klein te krijgen. Maar nu... jeminee! Er mag niet veel gebeuren, of ben weer een hoopje ellende!
Ik denk juist dat ik vroeger helemaal niet zo sterk was maar alles maar bleef incasseren tot de maat gigantisch vol was. Nu na m'n burn out/depressie merk ik sneller dat de maat vol begint te raken, m'n grenzen zijn veel eerder bereikt maar ik zie dat juist ook wel als een stukje winst! M'n lichaam en geest geven veel sneller aan dat ik op de rem moet trappen, en dat is maar goed ook want ik wil echt niet meer zo diep zinken! En vind het juist ook gezond hoe ik geleerd heb en nog steeds bij leer hoe ik op tijd mijn grenzen mag aangeven.
Zijn jullie bloedonderzoeken allemaal goed? Lage vitaminewaardes en bijvoorbeeld een schildklieraandoening kunnen een oorzaak zijn van een burn-out. Of beter gezegd; de klachten van een burn-out kunnen veroorzaakt worden door een afwijking bij bovenstaande.
Vitamine d getest en zo ja, wat is daar de waarde van? Door o.a. vitamine d te kort krijg je sneller last van stress/overspannenheid, hyperventilatie en paniekaanvallen, moeheid, depressie enz. Stress op zich zorgt ook voor een verminderde opname van vit d dus een cirkeltje. Ik had een burnout en 1e huisarts gooide alles op stress. Alleen een psycholoog zou helpen. Nieuwe huisarts en die ontdekte dat ik meerdere tekorten had. O.a. een vit D van 37. Deze moet tegenwoordig tussen de 100 en 150 zijn! Gaat ook vaak samen met andere tekorten. Huisarts gaf ook aan dat veel mensen met psygische problemen bij een psycholoog terecht komen en AD krijgen terwijl het onderliggende oorzaak dus gewoon een vitamine tekort is die iemand compleet uit balans kan halen. En inderdaad, na 1.5 jaar aanmodderen met psiech en huisarts, heb ik nu van de nieuwe huisarts vit d boost, magnesium en calcium gekregen en ijzer. Bleek ook laag ijzer te hebben. Voel me al stukken beter.
Ook ik heb nog klachten die ik sinds mijn burn-out van bijna 11 jaar geleden heb gehouden. Zoals niet meer goed tegen stress(situaties) kunnen. Niet meer dan 1 ding tegelijk doen. Van koken met meerdere pannen kan ik al in de stress schieten, omdat ik het overzicht kwijt ben. Geen goede concentratie meer zodat ik nauwelijks meer boeken lees (voorheen las ik met gemak 2 leesboeken in de week). Ik kan nauwelijks meer films kijken, heb er geen geduld of puf meer voor. Vooral programma's met geweld, hetzij verbaal, hetzij fysiek kan ik niet meer naar kijken terwijl ik voorheen graag naar thrillers of actiefilms keek. Ik heb vaak woordvindingsproblemen zodat ik makkelijke zinnen maak of niets zeg....omdat ik op woorden niet meer kan komen. Vooral bij spanning of moeheid is dit erg. Ik huil snel, terwijl ik voorheen ook al wel gevoelig was. Ik heb snel last van fysieke problemen bij stress/spanning. Voorheen kon ik heel lang (jarenlang) omgaan met langdurige spanning/stress, nu kan ik ineens na één "incident" volschieten waarbij ik hartkloppingen heb en een soort van paniek ervaar waarbij ik helemaal van de kaart ben. Ik ben vaak moe, ervaar hartkloppingen, snak naar rust en stilte en zou zo graag willen dat ik niet perse hoefde te werken......Ik zou graag "even" thuis willen blijven en dan rustig om mij heen willen kijken voor een andere baan of iets op vrijwillige basis. In ieder geval geen "moeten" meer. Helaas kan dat qua financiële situatie niet. Toch zijn er nog steeds heel veel leuke en energie-gevende momenten. Vooral heb ik veel lol met mijn dochter. En ik kan genieten van echt kleine dingen. Ik heb wel echt een zware burn-out gehad, zonder therapie/begeleiding overigens waarbij ik niet meer kon lopen, amper kon praten (losse woorden of onafgemaakte zinnen) en heel veel paniekaanvallen had afgewisseld met veel huilbuien en veel slapen, lusteloosheid.
Helaas hier ook herkenbaarheid. Het is voor mij zelfs een zoektocht in die zin dat ik heb geprobeerd om antwoord te krijgen op de vraag kan je langdurig last/ restverschijbselen houden van een bo? Ik ben gelukkig nooit meer zo diep gevallen ( waarschijnlijk doordat je gelukkig wel eerder de signalen oppikt) maar wel zeer regelmatig kleine of iets grotere terugvallen gehad. Gebruik trouwens geen ad Heb het aan een psychiater , psycholoog en ha gevraagd en niemand kon echt de vraag beantwoorden. Ik heb nu het ‘alibi’ dat ik minder werk doordat ik kinderen heb (en ik ben Ook graag veel bij ze thuis) maar vraag me af of ik eigenlijk in staat zou zijn om ft weer te werken, ik betwijfel het Super vervelend is het he, bah!
Ik denk niet dat ik een BO heb gehad, maar wel degelijk flink overspannen geweest. Nu ongeveer 3/4 jaar dat ik mij weer de oude begin te voelen, maar ook bij mij blijft mijn lontje korter en kan ik veel minder hebben voor ik weer in de stress schiet. Op sommige momenten wordt het weer teveel. (Vaak bij drukte en herrie enzo). Ik kan me goed voorstellen dat het bij een BO nog erger is.
Volledig herkenbaar en het is erg frustrerend. Kan helemaal in de stress raken als ik een drukke dag heb en daardoor wordt ik erg onrustig in me hoofd. Daarbij komt ook nog eens dat ik erg perfectionistisch ben, alles moet ook goed gebeuren. Heel vaak slechte consentratie leeg gevoel ik ben er wel maar het voelt alsof ik niet degene ben die er is. Weet niet hoe ik dat moet omschrijven....ik ben als ik een onrustige dag heb gehad waarbij ik dan gestresst ben en een slechte concentratie heb erg moe helemaal uitgeput. Soms heb ik een goede dag kan ik rustig blijven en dan gaat gelijk alles beter ziet de wereld er een stuk beter uit en heb ik s avonds nog energie. Die slechte momenten ken ik niet van voor mijn burn out 2.5/3 jaar geleden. Ik vraag me af of dit ooit nog weggaat. Vooral het er zijn maar er eigelijk niet zijn en slechte concentratie.....
Gelukkig voor mij niet herkenbaar. Bijna 2 jaar geleden een burn out gehad. En ik kan zeggen dat het mij, nu bijna 2 jaar later, een stuk sterker heeft gemaakt! Ik ga mij echt niet meer gek laten maken. Merk dat ik mij veel minder druk maak om dingen. Rust momenten pakken is erg belangrijk. En nee...je hoeft niet alle ballen altijd in de lucht te houden, nobody's perfect. Dat ik er zo anders in sta heeft er wellicht mee te maken dat ik verder geen psychische klachten heb. Het was bij mij echt alleen de burn out en ik weet ook precies waardoor ik deze heb gekregen. Heb nooit angst klachten oid gehad.
Heb je ooit wel eens mindfulness geprobeerd? Dan kom je weer helemaal tot jezelf. Maar ik herken veel van jullie verhalen hoor, heb zelf het idee dat ik een soort van chronische lichte vorm heb ofzo.
Het gaat hier soms ook wel periodes okay, maar altijd komen er weer van die mindere periodes. Nu is mijn angst voor een nieuwe depressie / burn-out ook wel heel groot, dus dat zal er ook mee te maken hebben.
Heel herkenbaar. Piek van de BO was 3.5j geleden. Ik vermoed dat het nooit echt weg zal gaan . Het ergste vind ik nog wel dat ik vrijwel niet meer intens kan genieten. Nu moet ik wel zeggen dat ik momenteel een lichte terugval heb.
Een kennis die een BO heeft gehad vertelde wel eens (dat zijn psych vertelde), dat mensen die een BO hebben gehad , niet meer all the way gaan in het leven. Niet meer all out. Te bang om te ver te gaan en zo een terugval te veroorzaken. Omdat hij daar graag vanaf wilde, is hij stapje voor stapje weer wat meer uit zijn comfortzone gegaan. Hierdoor begon hij ook weer meer te genieten van dingen.
Ik vind het toch wel interessant (maar natuurlijk dus niet zo leuk) om te zien dat dus veel mensen net als ik nog lang last hebben van rest verschijnselen. Ik heb hier namelijk een tijd op zitten googelen en zoals ik eerder al schreef ook aan een aantal professionals gevraagd en het lijkt alsof dit toch nog niet helemaal zo bekend is. Het lijkt mij zelf wel interessant om hier (meer) onderzoek naar te (laten) doen, omdat zo ontzettend veel mensen hier mee te maken hebben.