Er is mij weleens gevraagd of ik zeker weet dat mijn man de vader is van ons kind.... Qua uiterlijk klopt het plaatje namelijk totaal niet. Ik vond het nogal een onbeschofte opmerking, maar ik moest er ergens ook om lachen dat iemand zoiets durft te vragen
Net ook een tamelijk bizar gesprek gehad. Komt een man naar me toe, vraagt hoe het gaat enzo. Vrij duidelijk aangegeven dat ik geen interesse heb. Vraagt ie of we nummers kunnen uitwisselen. Nee dus... Ik probeer mijn weg te vervolgen, kreeg ik de vraag of hij me dan een knuffel mocht geven?? Gast, wat denk je zelf?!
Echt he? Zo kwam ik in de stad een oude bekende tegen met wie ik een (hoog blond) ex vriendje deel en waar zij na 15 jaar nog steeds een obsessie voor heeft. Zij; 'Jeetje wat is je kindje blond, kon wel van (naam ex) zijn! Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en ben maar weggelopen.
Toen onze dochter net geboren was en we in het zielenhuis waren kwam er een verpleegkundige langs: (ik had de baby vast en mijn man zat er bij in de kamer) V: wat een mooi meisje zeg. Ze heeft vast een donkere vader. Ik: nou haar vader zit hier gewoon hoor, dus denk het niet... V: ow, maar ze ziet er buitenlands uit... Ik: ik weet zeker dat dit niet zo is. Ik zou het toch moeten weten?! Die vraag hebben we naderhand nog meerdere malen gehoord!
Mijn man stond iets te passen in een pashokje en ik deed alsof ik bij hem stond te gluren. Dus wij moesten een beetje lachen om mijn stomme grap en ik zei zoiets van: 'Zal je meemaken hee, dat je ziet dat er iemand naar je staat te kijken in een pashokje.' Zegt er een vrouw achter mij: 'Nou, ik sta echt niet te gluren hoor, dat interesseert mij helemaal niets!' Ik draai me verbaasd om: 'We hadden het niet over u, hoor.' 'Alsof ik dat moet geloven, jullie hadden het duidelijk over mij!'
Haha dat was hier ook, ben zelf blond met blauwe ogen, mijn man heeft bruin haar en bruine ogen, en onze jongste werd geboren met een Aziatisch uiterlijk, dat trok pas een beetje bij toen ze een paar maanden oud was. Dus ik kreeg de eerste maanden in de supermarkt enzo heel vaak te horen: ze heeft zeker een buitenlandse vader?
herkenbaar: mijn man is een mégadonkere Twentenaar toen hij in de kinderwagen lag werd er ook aan mijn schoonmoeder gevraagd of haar man Turk was....(schoonvader is blond en schoonmoeder was ook heel donker). Mijn man heeft ook een heel donkere huid. Grappige is, onze dochter lijkt inderdaad een Turks meisje (bruin haar en ogen, donkere huid), precies haar vader. Terwijl haar broertje hoogblond en heel lichte huid en knalblauwe ogen heeft, net als ik (alleen heb ik geen blauwe ogen). Maar wij wonen in een kleine plaats, de meesten hier weten met wie ik ben getrouwd (ook al ken ik ze niet, zij kennen mij wel ) dus ik heb die vraag gelukkig nog nooit gehad. En ik heb een collega, zo nederlands als maar zijn kan (heb haar ouders ook wel eens gezien) als je haar ziet zou je zweren dat ze Indisch is of zoiets.... Grap wel eens tegen haar dat ze vast van de melkboer is.
Mijn dochter is echt een kopie van haar vader. Op een verjaardag zei ooit iemand:"Nou, je hoeft niet te twijfelen van wie ze is he!" Ik vond dat zo'n stomme opmerking dat ik antwoordde:"Nee, ik twijfel nu inderdaad niet meer."
Ik werkte een aantal weken samen met een collega en had naar mijn idee al wel het een en ander over mijn privéleven verteld toen we het volgende gesprek hadden: Ik: Want mijn dochter blabla Hij: Heb je een dochter? Ik: Ja, wist je dat niet? Hij: Nee! Was het gepland? Of ik bedoel... Ik: Het was wel gepland ja, ik ben met een vrouw hè? Hij: Echt? Ik: Eeeh ja? Daar heb ik het toch al hartstikke vaak over gehad? Hij: Je maakt een grapje. Ik: Nee? Hij: Serieus? Ik: ...
Boxspring staat te koop Hij: laatste prijs? Ik: €€ Hij: en wat vraagje zonder matras? Ik: hoe bedoeld u? Hij: ik hoef helemaal geen matrassen Ik: wat dan wel? Het is een boxspring ? Hij: alleen de omranding Ik: dat kan niet meneer Hij: oké, dag! Tuuuuuuutttt
Toen ik in de Blokker een nieuwe pureestamper/aardappelstamper uit stond te kiezen liep er een oude man langs me die me heel serieus aansprak. "Mevrouw...dat zware werk kunt u toch beter aan uw man overlaten?"
Haha, geniale opmerking . Mijn moeder heeft die opmerking ook echt al regelmatig gemaakt . Alsof ik een of andere sloerie ben die met Jan en alleman het bed deelt en “geluk” heb dat ik weet wie de vader is . Tja antwoordde dat er sowieso geen twijfel is en dat ik het ziek vind dat zij suggereert dat er mogelijk wel twijfel was. Uiteraard bedoelde mijn moeder het niet zo, maar het gesprek kreeg wel een typische wending hierdoor . Ze heeft het na dit gesprek overigens nooit meer gezegd .
Hahahaa dat hebben mijn kids ook!! Mijn man heeft indisch bloed, maar zie je nauwelijks!! Toch jammer dat die derde een miskraam is geworden, toch benieuwd wat dat had geweest.