Heeeeeelp! Wij hebben het onszelf moeilijk gemaakt denk ik. Ik ben er heel eerlijk in dat wij er zelf iets in hebben laten sluipen waar we nu last van ondervinden. Ons zoontje van 22 maanden sliep altijd erg goed. Hij werd netjes rond 7 uur wakker, lag wat te brabbelen en als hij 's nachts wakker werd sliep hij rustig zelf verder. Zonder speen, drinken of wat dan ook. Nu mocht hij als hij smorgens wakker werd lekker nog even bij ons op het bed, boekje lezen, spelen, knuffelen, geen probleem en erg gezellig. Sinds hij in augustus een vervelende schrikervaring heeft gehad op vakantie (enorme angst op dat kamertje te slapen, ergens van geschrokken en hysterisch!) wordt hij snachts vaak huilend wakker en roept hij om mama. We hebben veel geprobeerd maar hij was zo angstig dat we hem bij ons in bed namen. Een kind hoeft van mij niet bang te zijn en heeft ons dan gewoon nodig. Na een paar weken werd het rustiger en sliep hij af en toe weer door. Maar 9 van de 10 nachten wordt hij 's nachts nog steeds wakker, niet meer in paniek, maar hij wil op grote bed . Hij mocht namelijk altijd als hij wakker was bij ons op bed. Helaas weet hij niet of het 3 of 4 uur snachts is. Komt bij dat ik met een baby van 2,5 maand zit, dus 's nachts nog voeding krijgt. Dat betekent een lampje aan, toch wat geluid en een jongen die denkt dat de nacht voorbij is. Gevolg is dat iedereen wakker is en elkaar wakker houdt. Ik heb momenteel nog niet de energie om een strijd aan te gaan, maar weet ook dat het investeren wordt voor de langere termijn. Ik kan mezelf met moeite wakker houden tijdens de voedingen (lig bovendien om 8 uur op de bank te slapen) en kies vaak voor de korte termijn. Zoontje bij ons, geen gehuil en hopelijk niet rond de voedingstijd, zodat we allemaal verder slapen. Als hij eenmaal bij ons slaapt wordt hij meestal niet wakker rond de voedingstijden. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik wil graag dat hij in zijn bedje slaapt, zodat iedereen gewoon een goede nacht heeft. Dat helpt misschien ook aan het ontwikkelen van een goed slaapritme voor de kleinste man.
Hier ook precies hetzelfde. Al is onze zoon 26 maanden. Elke avond of nacht in paniek wakker worden zelf na soms een uur slaap al. Hem dus elke keer bij ons genomen, geen zin in strijd 's nachts. Nu eergisteren 1 kant van zijn ledikant eruit gehaald en het is meteen over. Alleen nu nog hopen dat dit het was en dan het dus zo blijft. Succes ermee.
Ik zou hem proberen uit te leggen dat het nog nacht(donker buiten)is en dat het nog tijd is om te slapen. En hem dan ook echt in zijn eigen bed laten. Dat is natuurlijk heel simpel gezegd, maar hij zal het toch moeten leren. Misschien maakt het nog verschil of jij of je man er naartoe gaat. Bij onze dochter moet echt mijn man naar haar toe gaan 's nachts.
Ik geloof niet zo in alleen slapen. Vind persoonlijk ook dat het teveel gevraagd is voor een kindje van nog geen 2 jaar oud; zijn papa en mama en de baby liggen met z'n drieën in dat warme bed en hij moet alleen liggen. Ik zou een bedje bijschuiven of misschien kan papa op een matras bij hem liggen op de kamer? Grote boer worden is al best heftig.
Ik denk dat je hieraan vast zit tot je baby geen nachtvoeding meer nodig heeft. Eerder heb je èn de energie niet om het aan te pakken, èn wordt hij wakker als je eruit moet voor de baby, met alle strijd van dien. Als de baby doorslaapt zou ik een slaapwekker voor hem kopen, en uitleggen dat hij in bed moet blijven als het schaapje slaapt. Als het schaap wakker is mag hij naar jullie toekomen. En dan volhouden, hoe hard hij het ook op een brullen zet. En dat zal hij waarschijnlijk doen.
herkenbaar probleem. Onze oudste heeft ook heel vaak en lange tijd bij ons in bed mogen slapen. Echter ik had een zware zwangerschap van 2e dus toen moest ze er toch uit en naar haar eigen kamer. Bij ons hielp de slaaptraining lamp enorm. Met een lichtje van konijntje slaapt of konijntje is wakker. Ze heeft daardoor ook het idee dat ze een vriendje heeft in haar kamer (nml konijntje, dus als die slaapt moet je ook stil zijn anders wordt konijn wakker). Waarom licht aan als baby gevoed wordt? ik voed onze jongste gewoon halfslapend in het donker in bed...Maar dan nog zou ik er geen peuter bij willen, want dan wordt het wel heel druk en vol in bed - hoe gezellig ook. Afgelopen week had de oudste de waterpokken, toen was ze 2 dagen wel echt ziek en kon ze ook niet doorslapen. Toen is mijn man op een matje naast haar gaan slapen. Want ik moet baby immers voeden. Daar werd manlief erg chago van dus hij deed helemaal niet gezellig, maar toch werkte het heel goed. En nu ze weer beter is, slaapt ze gewoon weer alleen op kamer. Al geeft ze wel vaak aan dat ze het niet leuk vindt dat zij alleen op kamer moet slapen terwijl ik met man en baby slaap. Maar dan zeg ik altijd dat papa heel erg snurkt en dat dat eigenlijk helemaal niet zo fijn is
Als je dit echt wilt, dan moet je nu door een zure appel heen. Streng zijn. Uitleggen, een nieuwe 'routine' (die je telkens, consequent, op dezelfde wijze gaat uitvoeren), en dan doen. Accepteren dat je de eerste paar nachten een hele boze krijsende peuter zult hebben die geen zin heeft om zijn 'oude vertrouwde fijne ritueeltje' te doorbreken. Maar als ze merken dat het jou menens is, dan passen ze zich wel aan. Ik heb op deze leeftijd bij mijn beide dochters de BV gestopt (en dus ook de 3 nachtvoedingen die ze nog kregen). Dat hebben ze me niet in dank afgenomen , maar na 3 nachten waren ze er doorheen. Ze zijn niet meteen gaan doorslapen, maar namen genoegen met even een aai over de bol en nachtelijke kus/geruststelling.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik vind het ook vooral moeilijk omdat hij nog geen 2 is en dus inderdaad rustiger is als hij bij ons slaapt. Eerder vond ik het ook geen probleem al hij tusen ons in lag, maar doordat de kleine mannen elkaar wakker houden en ons op ons beurt, is het gewoon een vervelende situatie. En ik ben momenteel een beetje egoïstisch, ik zou het ook graag willen voor mijzelf omdat ik zo weinig slaap. Ik pak ieder uurtje wat ik kan en kom dan nog amper aan 5/6 uurtjes. Ik ben stiekem ook wel bang als ik weer moet werken volgende week, dat ik instort. Anderzijds wil ik vooral voor die mannen er zijn en heb ik gewoon te dealen met de situatie. Ik denk dat ik inderdaad nog een week of twee wacht. De kleinste is dan drie maanden en verplaatsen we dan langzaam naar zijn eigen bedje. De nachtvoeding zal dan minder worden. Daarnaast ga ik de oudste toch maar gewoon proberen opnieuw in te stoppen in zijn eigen bedje. Lastig hoor, dat slapen blijft toch wel een ding
Misschien dat je tegen die tijd een nieuw gezamenlijk ritueel kan maken voor het naar bed gaan wat in de toekomst ook stand blijft houden. Hier maar eentje maar ik snap je zorgen, dr zijn genoeg sprongen, kwaaltjes en tandjes die de nachten al kort genoeg maken. Met het oog op een evt. tweede en alle streken die papa en mama hebben uitgehaald hielden we t met onze dochter al bij voorbaat heel strak gehouden, tenzij ze pijn heeft of ziek is dan gaat t even anders maar dan slaap ik juist op haar kamer en als ze beter is niet meer. Tot nu toe gaat dat goed.