Onze zoon is nu 2 jaar 2 maand. En we hebben vorige week maar eens aangemeld voor de peuterspeelzaal. Ik dacht, dat duurt wel even voor hij kan beginnen, zo tegen de meivakantie, mooi een paar weken en daarna na de zomervakantie. Maar ik word net gebeld, donderdagmiddag kan hij al beginnen. En dinsdagochtenden. Gaat wel ff snel. Sowieso slaapt hij bijna altijd nog smiddags, dus weet niet of smiddags wel handig is. Maar dat gaan we zien. Maar (hoe) bereid ik hem voor? Hij is nog nooit ergens zonder mama of papa geweest behalve bij oma. Ik denk eigenlijk gewoon neutraal vertellen dat hij met andere kindjes gaat spelen en mama hem straks weer komt halen. Niet teveel aandacht aan besteden. Maar wanneer vertel ik dat? Donderdagochtend pas? Of nu al? En misschien is de vraag eigenlijk, hoe bereid ik mezelf voor, ik merk dat ik het ontzettend spannend vind en snel vind gaan.
Is het een kijkmiddag of meteen een hele middag zonder jou? Wij hebben eerst een kijkochtend gehad, dus mijn dochter wist wat ze kon verwachten. Ze vond het hartstikke leuk en toen ik zei dat ze met de kindjes mocht gaan spelen, was ze helemaal enthousiast (nog steeds trouwens). Ze vindt het er heerlijk en gaat er met veel plezier naartoe. Ik denk dat je het beste op de dag zelf kunt aangeven dat hij gaat spelen met andere kindjes. Het tijdsbesef is er bij peuters nog niet zo, dus als je het nu gaat zeggen, is dat donderdag alweer weggezakt.
Wat ik begreep komen wij een kwartier later dan de rest en hebben we dan gesprek en blijft hij daarna gewoon.
Voorbereiden is lastig en hem nu al vertellen zou ik ook niet doen. Misschien morgenmiddag.. en inderdaad dat hij mag gaan spelen met andere kindjes. En er inderdaad niet ontzettend veel aandacht aan besteden. Als je merkt dat je het zelf lastig vindt, straal je dat al snel uit. Ze hebben daar voelsprieten voor Voor jezelf is het ook spannend ja.. Loslaten is en blijft lastig. Ik vond het ook moeilijk maar al snel zag ik dat ik hij het leuk vond en dat de tijd voor mezelf ook wel erg lekker was! Gaat hij niet eerst wennen? Dan blijf je er wat langer bij.. Dat breid je dan langzaam uit. En je kunt er ook nog even mee wachten he? Dan wacht je op het volgende open plekje. Tot die tijd kun je hem dan wat vaker ergens met kindjes laten spelen? Misschien bij familie of vrienden?
Ik ben er de eerste keer een uurtje ofzo bijgebleven. Ging prima de eerste weken (daarna kwam een terugslag, toen kon ze een tijdje geen afscheid nemen etc. dat schijnt vaker voor te komen )
Hier ging hij met 2jr en 4mnd voor het eerst naar de peuterspeelzaal, we wisten alleen al langer wanneer hij ging starten, dus snap dat dat je een beetje overvalt. Maar hier was het 's morgens gewoon met alle andere kindjes tegelijk naar binnen, inloop is hier altijd van 8.30-8.45, in dat kwartiertje heb ik met onze zoon wat rondgekeken in de klas. Toen alle kindjes binnen waren had ik achter in de klas een gesprekje met 1 van de juffen en de andere juf begon de dag met de kindjes. Na dat gesprek ben ik naar huis gegaan. Zoon had er wel wat moeite mee toen ik wegging, maar dat was alleen de eerste paar keer. Moet wel zeggen dat hij ook naar een gastouder gaat en elke zondagochtend brengen we hem bij de creche van de kerk, dus wat dat was hij het wel gewend. En net als daar heeft hij op de peuterspeelzaal ook periodes gehad dat hij het afscheid even lastig vond, maar vaak had hij er dan bij de andere oppas ook last van. Inmiddels is hij ruim 3,5 en gaat al maanden met plezier! Vorige week had hij vakantie en bleef maar vragen wanneer hij weer naar school mocht. Wat betreft de voorbereiding, ik vertel zulke dingen meestal de middag/avond van tevoren als we doorspreken wat we de volgende dag gaan doen, maar je moet zelf even inschatten of dat werkt voor hem. Pas las ik dat er ook best wat kinderen zijn die dan juist moeilijker slapen, onze zoon heeft daar geen last van, dus die kan ik het prima een avond van tevoren vertellen als we de volgende dag iets nieuws of leuks gaan doen. En verder niet teveel poespas inderdaad, gewoon morgen ga je gezellig met andere kindjes spelen, ik ben wel altijd gelijk duidelijk en eerlijk geweest dat mama ook even wegging. Als ik zei naar huis wilde hij graag mee, ik zei dan bijv. mama gaat even boodschappen doen, als ik klaar ben dan kom ik je weer ophalen. Echt wennen deden ze hier ook niet, maar wel heel makkelijk de eerste weken van als het niet gaat dan bellen we gewoon en kan je hem weer komen halen. En ik weet ook echt dat er genoeg ouders de eerste weken zijn gebeld om na een uurtje bijv. toch hun kindje weer op te komen halen, ook prima.
Hier zijn we een keertje gaan kijken, en de eerste echte keer hebben we gewoon gedaan zoals het daarna altijd zou gaan; even samen puzzelen, kus, tot straks! Ze gingen allebei meteen 4 ochtenden en waren zo gewend. We even een paar kaar huilen hoor, maar leidsters konden goed troosten - als het niet gaat, bellen ze gewoon. Hier nu ook een kindje dat 10 minuten later begint, die drukte met alle moeders/vaders/etc werd ‘m gewoon te veel. Nu loopt hij het klasje in, dag papa!, en klaar.
Ons zoontje gaat nu net 2 weken (sinds zn 2e verjaardag). Vindt het heel leuk, meteen alles aan het ontdekken en aan het spelen.. Hij heeft nog maar nauwelijks tijd voor een kusje als ik ga.. Ik heb hem sochtends verteld dat hij naar school zou gaan (en de dag ervoor ook). Hij heeft er een mooi rugzakje voor gekregen, daar stapt hij trots mee rond. Verder, breng het vooral alsof het iets heel leuks is (dat is het ook). Probeer er zelf ook een beetje relaxed in te staan, vaak merken ze dat wel! Ik vond het voor hem leuk dat hij erheen kon (hij was er wel aan toe) maar vindt die paar uur voor mezelf ook heerlijk!
Ons zoontje 2 jaar 3 maand is vanmorgen voor het eerst gegaan...Hij zwaaide ons vrolijk uit. Na een uur belde de juf dat hij het wel genoeg vond. Hij huilde heel erg. Hij is ook geen oppas op opvang gewend dus ook logisch dat het hem een beetje teveel was. Donderdagmorgen mag hij weer en dan zien we wel hoe het gaat.
Ze waren hier ruim 2,5 jaar (wat is dat al weer lang geleden!) toen ze heen gingen. Ze konden laat praten en ik wilde wel dat ze dingen goed duidelijk konden maken als ze daar waren. Aiden (hooggevoelig) vond het in het begin he-le-maal niks. Huilen bij het afscheid....en ik dus ook na het wegbrengen. Heb zitten janken in de auto. De eerste keer mocht je ook nog een half uur blijven. Maar ik heb de afscheidsmomenten daarna bewust kort gehouden. Het was "dag kereltje, veel plezier, mama komt je straks weer halen" en wegwezen. Soms moest ik hem bij een leidster in de arm drukken en wegwezen. Hij kon niet tegen de afscheidsmomenten. Dit heeft overigens geduurd tot hij in groep 3 zat. In groep 1 en 2 viel het afscheid hem ook steeds nog zwaar. Het frappante is echter dat hij zich na het afscheid altijd prima vermaakte. Het afscheid was bij Finley gemakkelijker trouwens.
Toevallig is vandaag mijn dochter gestart ik mocht er nu de hele ochtend bij blijven maar donderdag middag is het wel dat ik weer weg moet na het inloop gedeelte. Ik heb haar op zaterdag zondag maandag een paar keer vertelt dat ze dinsdagochtend naar het schooltje gaat en dat ze daar met allemaal andere kindjes mag spelen. Ze leek er niet echt in geïnteresseerd totdat we er vanochtend waren toen vond ze het super leuk. Ze wordt over 2 weken 2 jaar.
Onze uk begon met 2.5 en wij vertelde hem al iets eerder dat hij naar de peuterspeelzaal ging en daar ging spelen met andere kinderen. De eerste keer mochten we wat langer blijven maar hij ging gelijk spelen. Na een paar weken was het in eens drama, het besef dat je echt weg gaat. Hij vond het vreselijk en ging zelfs tot spugen toe. Een paar keer huilde hij ook langer door en ging daarna spelen. Na deze periode ging het weer goed. Hij heeft verder ook geen oppas dus was ook niks gewend. Ondertussen is hij bijna 4 en telt nu af naar de basisschool. (Ook ik vond het heel spannend om hem achter te laten, ben thuisblijf mama dus dat maakt het denk ik nog lastiger, de eerste dag zijn mijn man en ik koffie gaan drinken in de stad en de telefoon lag naast mijn kopje hahaha. We hadden afgesproken dat ze belde als het niet ging, tot nu toen belde ze 1 keer omdat hij niet lekker was)
Als ik het zo lees heb jij er zelf misschien wel veel moeite mee. Ook is hij nog nooit ergens anders geweest. Niet raar als hij daar aan zou moeten wennen. Het is dus maar goed dat hij dat nu gaat doen. Vertel hem het pas op de dag zelf. Gewoon kort en bondig. Maak er geen drama van met een lang of dramatisch afscheid. Hij gaat even spelen. Kus en tot straks.
Vanaf 2 jaar ging ze hier, met goede voorbereiding ging het de eerste keren prima, daarna paar keer moeite met afscheid en dr draai vinden, vervolgens vond ze het fantastisch Nou is die van ons wel een meisje dat graag precies wilt weten waaraan en waaraf en ze begrijpt het ook allemaal wel goed. Wij hebben weken ervoor boekje van Bobbi naar de speelzaal gelezen. Daarbij herhaaldelijk gesprekjes gevoerd in de trant van; Jij gaat straks ook naar de speelzaal. Wie spelen erop de speelzaal? De kindjes. En mama's, spelen die ook op de speelzaal? Nee, die gaan dan weer weg. En de juffen? Ja die blijven wel. Het voelde vreselijk raar om mijn kind te brengen en daar te laten en ik ben nota bene zelf juf op een speelzaal, haha. Dus ik weet dat heus wel dat het altijd goed komt, maar dat moedergevoel he? Gewoon over je heen laten komen, voor jullie beide een stap in het opvoeden en opgroeien. Succes! Owja, ik bracht haar alleen de ochtend zolang ze haar middagdutje nog hard nodig had. Misschien zonde van het geld, betaal die andere middag dan namelijk ook, maar koos voor succeservaringen waarvan ik denk dat ze die nog niet zou hebben als ik haar die middag ging brengen.
Haha ja klopt. We hebben er bewust voor gekozen dat ik altijd thuis ben met de kinderen en dan opeens je kind toch ergens anders achter moeten laten voelt wel ff lastig. Maar waarschijnlijk heb ik er meer moeite mee dan hij. Nu proberen die spanning zelf los te laten en dan gaat het vast goed komen.
Snap het wel hoor, maar als het niet wil dan bellen ze vast en dan haal je hem lekker op en volgende keer weer proberen. Ik heb een 4 jarige die de ene keer huppelend van blijdschap naar de bso of naar school gaat en de volgende dag hysterisch doet omdat hij niet wil dus je raakt er aan gewend...
En als het met mij niet gaat, wie komt mij dan halen... Bedankt voor jullie reacties. Het overviel me een beetje vandaag. Maar het gaat vast goed komen. Hij kijkt altijd ff de kat uit de boom en daarna is het prima. Hij is erg leergierig en sociaal, dus gaat het vast erg leuk vinden. En mocht het nog niet gaan, proberen we het later gewoon weer. Hij is nog jong.
C is gisteren voor het eerst geweest. Ik heb haar uitgelegd dat ze naar school ging en daar ging spelen met andere kindjes. Dat mama dan weg gaat en der later weer komt halen. Ze vroeg of beer dan ook mee mocht en ik heb gezegd dat dat niet mocht maar dat beer bij mama bleef en als ze thuis kwam zat ie op haar te wachten. Ze vond het geweldig en herhaalde dit constant. We kwamen binnen en poef weg was ze.. ging gelijk spelen en had totaal geen oog meer voor me. Dag C! daaaag mama tot straks!
Wij hebben de knuffel gewoon meegegeven (sterker, op de basisschool nu blijkt ook minstens de helft vd klas nog een knuffeltje in hun rugzak te hebben, of ze nemen een knuffel mee 'om te laten zien aan de klas' enzo).