Ik zal hier mijn verhaal eens plaatsen over mijn bevalling. Ik had het ook al bij de walvisclub neergezet, maar ik kan aannemen dat niet iedereen daar leest. Ik ben bevallen na een zwangerschap van 27 weken. Een kleine week daarvoor ben ik opgenomen in het ziekenhuis met dreigende vroeggeboorte door voortijdige ontsluiting (3a4cm) en een uitpuilend vruchtvlies. (26.1 week zwanger was ik toen) Ze hebben het nog een paar dagen kunnen rekken. De bevalling was heel zwaar, ze hebben er alles aan gedaan om het tegen te houden maar dit heeft totaal tegen mij gewerkt.. De verpleegkundigen en een aantal gyneacologen en verloskundige dachten allemaal dat ik last van darmkrampen had omdat ik na 4 dagen algehele bedrust geen ontlasting had gehad (sorry ), dus na de gehele dag zulke krampen had gehad en op een gegeven moment bijna gesmeekt heb om hulp, want ik lang de pijn op de paar minuten gewoon weg te puffen.. Toen hadden ze besloten om maar een klysma te zetten (weer sorry ).. Dus ik moest meelopen naar een ander kamertje.. Op dat moment voelde ik iets "lopen", dit bleek dus vers bloed te zijn en ze gooide het erop dat dit "trekking" was, dat kwam doordat ik last had van mijn darmen waardoor de baarmoedermond een beetje begon te wrijven.. De "krampen" werden steeds erger.. er werd toen een echo gemaakt en de kleine was gewoon nog aan het vruchtwater drinken en schopte nog steeds behoorlijk hard.. Toen ze mij toucheerde had ik nog steeds 3 a 4 cm ontsluiting, hier was ik dus ook mee opgenomen de maandag ervoor... Dus zeiden ze het zijn echt je darmen.. (22:30) Maar we geven je voor de zekerheid maar weeenremmers.. Een stootkeur.. Normaal krijg je om de 5 uur een tablet maar ik kreeg ze dus om de 20 minuten. 3 keer en de laatste was een dubbele dosis.. Nog geen 10 minuten later kwam er een andere verpleegkundige en die zag hoe ik de pijn aan het wegpuffen was en dat ik enorm last had van mijn rug.. Ze had gelijk door dat dit geen darmklachten waren, maar weeen.. Ik werd toen voor in het geval dat, maar even naar een verloskamer gebracht.. Rond 23:45 kwam er een andere gyneacoloog die mij nog een keer toucheerde en ik had inmiddels 5 a 6 cm ontsluiting.. de weeenremmers hadden niet gewerkt en er werdt mij verteld dat ik zou gaan bevallen die avond.. De arts zou rond 0:30 weer terug komen om te kijken hoe het er voor stond.. Om middennacht lag ik te krokkelen over dat verlosbed van de pijn.. ik had extreme rugweeen en daar konden ze niets aan doen omdat dat te gevaarlijk zou zijn voor een prematuur... hij zou het leven daardoor kunnen laten... Ik kon dus weeen dus niet meer opvangen en gilde het soms uit van de pijn.. Toen de arts om 0:35 weer binnen liep en mij gelijk toucheerde bleek ik al volledige ontsluiting te hebben.. Dus ik mocht gaan mee persen.. Maar nu kwam het "leuke" de weeenremmers begonnen hun werk te doen en ik wist niet waar ik de kracht vandaan moest halen om het kindje eruit te werken... de persdrang was er compleet niet alleen de gewone weeen.. Het infuus met weeenopwekkers werd voluit opengedraait maar hier heb ik niets van gemerkt.. Ik had zo'n last van de pijn en was oververmoeid waardoor ik tussentijds wegviel.. en om 9 minuten over 1 snachts is onze zoon geboren, met de helm op.. (vruchtvlies brak pas toen het hoofdje geboren was.) Hij was 35cm en woog toen 1165 gram. Voor een zwangerschapsduur van 27 weken had hij dus een mooi gewicht.. Verders maakt onze zoon het nu goed.. Hij heeft eergisteren wel een gevaarlijke terugval gehad maar hij is zo'n vechter dat hij nu alweer op de goed weg is.. Hij was na een paar uur ziek zijn alweer aan het terugvechten.. En dat is goed aan hem te zien.. De kinderartsten staan er versteld van te kijken dat hij niet weer aan de beademing moest, want dit hadden ze wel verwacht en klaar staan.. Vannacht heeft hij weer een supernacht gehad en lag lekker rustig te slapen.. Ik ga straks weer naar hem toe. Het liefst ben ik nu altijd bij hem, maar dat kan helaas niet, ook wij moeten ons aan bezoektijden houden.. Deze zijn gelukkig wel ruim. We houden hoop en we gaan ervanuit dat hij gewoon rond mei thuis zal komen.. Nou dit was een beetje mijn verhaal in het "kort".. Groetjes Mariebel
mijn hemel,wat een verhaal. en wat vervelend dat ze dachten dat het darmkrampen bij je waren! gelukkig heb je een vechtertje op de wereld gezet. ik hoop dat alles naar wens zal verlopen en dat jullie hem snel thuis krijgen. wens je alle geluk van de wereld met hem. en oeps...bijna vergeten.... van harte met de geboorte van je zoontje. groetjes diana
Jeetje zeg, wat heftig! Gelukkig gaat het goed met jullie kindje, fijn dat het zo'n vechtertje is! Sterkte de komende tijd!
Jeetje ben helemaal stil geworden van je verhaal.. Maar jullie zoontje klinkt als een kleine vechter, dus kom hopelijk helemaal goed met hem..! Neem zelf ook goed de tijd, want het is niet niets wat je heb meegemaakt zeg..succes met alles!
Zo zeg dat was nog eens een bevalling Wat fijn dat het beter gaat met je zoon (met jou ook?) en dat het een vechtertje is Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd en neem zelf ook rust hoor Van harte gefeliciteerd
Jeetje, wat een verhaal! Jij bent ook zwanger geworden toch na een leo? Gefeliciteerd met je zoontje, zo te zien is het een vechtertje!
Gefeliciteerd met jullie zoontje, fijn dat het zo'n taai mannetje blijkt te zijn! Heel veel sterkte voor de komende tijd!
ten eerste wil ik even kwijt dat ik je heel sterk vindt! en natuurlijk van harte met jullie zoon! heel veel liefde, en kracht voor jullie!
jeetje meid, wat een verhaal! Ik heb zelf rugweeen gehad, gelukkig met een ruggeprik na 8 uur ellende....ik kan alleen maar enorm met je meevoelen... Gelukkig heb je een sterk kereltje! Veel sterkte.
hey meid jeetje wat een schrok zou dat geweest zijn gelukkig gaat het nu goed met jullie zoontje en hopenlijk is hij inderdaad in mei thuis gezond en wel bij mama en papa wens jullie voor nu heel veel sterkte en denk ook aan jullie eigen rust hoe moeilijk ook groetjes nathalie