Ik had deze discussie ook met ex. En het erge was nog dat het hem niet interesseerde of hij in een vieze vuilnisbelt woonde. Ik het dus alles laten staan, zn kleren niet wassen en geen eten koken. Maar dan liet hij gewoon alles liggen, ging pas wat schoonmaken wanneer er schimmel of ingedierte was, waste een slag en liet het vervolgens 2 dagen in de machine zitten en vrat dan maar een zak chips voor avond eten of ging eten bestellen. De verdeling van het huishouden voor mij en hij de overige klusjes werkte ook niet, want hij deed het alsnog niet. Geen boodschapoen doen, geen kleine repareerklusjes, niet koken, helemaal niks. Helaas hadden we ook de fondsen niet om het uit te besteden. Uiteindelijk heeft dit een grote rol gespeeld in het overspannen worden van mij en uiteindelijk uit elkaar gaan (en natuurlijk een hoop andere dingen speelden mee). Je begrijpt dat ik voorlopig geen mannensok meer was haha.
Oooh wat ergerlijk, dat hij niks doet. Jammer zeg Geen tips, weet echt niet hoe je als partner gewoon kunt toezien dat de ander alles in en om het huis doet en dat je zelf op je gat blijft zitten. Waar is dan het respect? Ik hoop dat je iets aan de tips van anderen hebt, wilde alleen laten weten dat ik het heel rot voor je vind.
Helemaal mee eens. Ik vind dat je je als een slachtoffer op stelt. Wil jij spelen en stoeien met je kind? Doe het! Geef voorrang aan hetgene jij echt belangrijk vindt. Blijkbaar is dat nu het huishouden. Prima, als dat zo is. Alleen verwijt je man dan niet dat hij met jullie kind speelt. Dat is voor jouw man ook lastig lijkt mij. Maak keuzes en ga er dan voor!
Ja, dit ook! Ik moe(s)t dat ook wel bewust doen, vind het lastig als er werk ligt maar ik iets met de kinderen wil doen. Dus gewoon even 10 minuutjes opruimen en dan spelen met je kind. De rest komt echt later wel, en anders ga je voor een enorme opknapbeurt zodra de kinderen het huis uit zijn
Je moet echt het gesprek aan.. ik snap gezinnen ook niet waarbij door de man s avonds op de bank wordt gezeten terwijl de vrouw volop bezig is. Alsof die vrouwen niet de hele dag ook al hebben gewerkt en weet ik veel wat. Ik vind zorgen voor een kind+huishouden ook veel zwaarder dan werken. Geef mij maar werk, veel makkelijker. Ik heb een man die boodschappen doet, kookt, de bedden doet, voor de kinderen zorgt. Ik maak schoon, ruim na het koken alles op, was en strijk. Maar alsnog zijn er wel eens ergernissen over iets niet zien wat een ander dan weer kan opruimen. Daarover moet je echt met elkaar praten als het dagelijks is.
Die heb ik er ook vaker in gegooid. Jammer genoeg helpt dat geen zier, behalve dan dat ik het er even uit heb kunnen gooien.
Half herkenbaar. Hij zal niet snel uit zichzelf het hele huishouden opeens gaan doen, maar wat ik van hem vraag doet hij ook. Als hij avonddienst heeft, ruimt hij wel altijd alles op in de woonkamer en keuken. Dan kom ik rond half 6 met de kids in een opgeruimd huis thuis. Bepaalde dingen in huis “mag” hij ook niet doen, want dan gebeurt het half. Heb je ook niks aan... Mijn ex woonde nog thuis en zijn moeder deed alles! Lag ik nog te slapen, ging zij de slaapkamer opruimen Dat was echt het moment waarop ik dacht: dit is niet wat ik wil als ik ga samenwonen met iemand. Mission accomplished als je het mij vraagt!
Helemaa niet herkenbaar hier. Mijn man doet juist te veel in het huishouden waardoor ik mij lui begin te voelen. Nog voordat ik de kans krijg het te doen, heeft hij het al gedaan. Daar hebben wij dus ook soms discussies over aangezien ik mij hierdoor te kort voel schieten. Al zegt hij zelf dat hij helemaal geen irritatie heeft naar mij toe en ook niet vindt dat ik tekort schiet, maar toch voelt het zo. Het is hier niet dat ik het niet wil doen, maar gewoon echt dat ik de kans niet krijg omdat hij het al gedaan heeft.
Hier precies hetzelfde! In sommige opzichten ben ik 'de man' qua huishouden hier. Ik zie dingen niet zo snel. En als ik iets ergens laat slingeren, zie ik het na 3x er voorbij lopen niet meer Na een hoop irritaties nu gelukkig een balans gevonden. Ik ben meer opgeruimder geworden, hij verwacht niet dat ik alles net zo snel doe als hij. En als ie wat gedaan wil hebben, vraagt ie het gewoon even, ipv mopperend het zelf maar doen.
Hier wel herkenbaar helaas. Ik werk 32 uur, mijn vriend 36. S ochtends sta ik eerder op om dochter klaar te maken, eten te geven en naar de creche te brengen. Vriend blijft maximaal lang in bed liggen. Heb al vaak gevraagd om samen met mij op te staan zodat we elkaar af kunnen lossen, maar dat gaat telkens 1x goed en dan weer niet. S avonds doe ik de boodschappen, haal dochter van de creche, kook en geef onze dochter eten. Ergens terwijl ik aan het koken ben komt mijn vriend thuis, die nestelt zich met zijn telefoon op de bank terwijl mijn dochter aan mijn broek loopt te trekken omdat ze mijn aandacht wil. Als ik vraag of hij met haar wil spelen zodat ik verder kan koken komt hij haar halen en staat ze 30sec later weer naast mij. Na t eten laat ik de afwas staan, doe ik dochter in bad etc. Ik vertik het om ook nog af te wassen, gelukkig doet mijn vriend dat dan meestal wel, behalve 1-2 dagen in de week als hij gaat sporten dan laat hij het staan voor mij. Stofzuigen doet hij soms uit zichzelf in t weekend, maar meestal laat ik t niet zo vies worden dat hij het nodig vindt om te stofzuigen. Als ik het hem zou vragen zou hij het wel doen, op voorwaarde dat we dan de rest van t weekend weinig of geen activiteiten hebben. Rest van de schoonmaak is meestal voor mij, bij uitzondering doet hij een keer de badkamer/wc, als ik het vraag. Grotere klussen zoals ramen wassen en al het werk in de tuin zijn ook voor mij. Wassen/strijken/was vouwen is ook voor mij, net zoals meestal vaatwasser uitruimen. Ondanks dat ik al 100x gevraagd heb om de was te vouwen als de droger klaar is (dat scheelt strijken) zet hij toch telkens gewoon het gepiep van de droger uit zonder de was er uit te halen. Mijn dochter hangt heel erg aan mij, dus ik heb heel weinig tijd om voor mezelf iets te doen. Ik moet echt het huis uit om even me-time te hebben, terwijl hij gewoon het hele weekend kan gamen/computeren etc zonder daarbij veel gestoord te worden. Ik zou het ergens al fijn vinden als hij zich wat meer met onze dochter bezig zou houden, zodat ik toch een beetje mijn ding kan doen (al is het het huishouden). De oplossing: heb ik niet; mijn vriend ziet het gewoon niet. Als ik de wasmand op de trap naar boven zet om mee te nemen stapt hij er overheen, een uitpuilende mand boven in de badkamer meenemen naar beneden komt ook niet in hem op. Heb er ook al 100x wat van gezegd, maar helaas verandert er niets. Gelukkig is hij geen sloddervos, dus echt veel vies maken of rommel maken doet hij niet, maar ja het huis wordt toch gewoon vies door er in te leven, zeker met een dreumes die rondloopt... Sinds 4 weken hebben we een schoonmaakster, scheelt wel... Sterkte ermee
Wat een onzin... hij ziet het wel.. hij is te bedonderd om het mee naar boven te nemen... Dat is iets heeeeeel anders dan het niet zien
@Fluss1984 Dus je man werkt 4 uur per week meer en in ruil daarvoor doe jij AL het huishouden en de verzorging van jullie kind? Als hij het echt niet ziet, zou ik een lijstje voor hem maken met klussen, dan hoeft hij niet zelf te zoeken. En dan niet alleen een keer stofzuigen, maar de helft van wat er die week/dag in het huishouden moet gebeuren. Want die 4 uurtjes die hij extra werkt ben jij ruimschoots met jullie kind bezig, kennelijk kan of wil hij dat stukje opvoeding ook niet voor zijn rekening nemen? Eigenlijk zou hij meer dan de helft van het huishouden moeten doen. Absurde situatie, echt waar. Hoe kan het dat dat al die tijd al zo is?
Volgens mij heb ik het dan wel goed voor elkaar als ik jullie verhalen lees. Ik heb gezegd: of je maakt elke week de badkamer schoon of we nemen elke week een hulp. Die keuze was snel gemaakt Het meeste doe ik omdat ik minder werk, maar ‘s avonds/in het weekend doen we even veel. Meer dan logisch ook lijkt mij. Je hebt samen een huishouden met kleine kinderen te draaien.
Mijn vriend heeft ADD en voor hem is het ook lastig dingen in het huishouden te zien en te onthouden om te doen. Ik moet heel duidelijk zijn wat ik wil dat hij doet en maak lijstjes. Sinds die tijd gaat het heel goed. Hij is elke maandag vrij en stofzuigt en dweilt beneden en boven, doet de wc grondig en maakt de kookplaat goed schoon. Opruimen terwijl de kinderen thuis zijn is lastiger dus dat doe ik. Koken doet hij niet echt, op maandag eten we wat ik zaterdag extra heb gekookt. Daarnaast pakt hij de vaatwasser in en uit als het nodig is en ruimt hij de boel na het eten op als ik heb gekookt. Ik doe de was, strijk, de badkamer, al het opruimwerk en stofzuig extra en doe de wc dagelijks. Grote klussen zoals de ramen lappen doen we samen in het weekend. De tuin is zijn hobby dus die ligt er bij ons altijd prima bij. Ik klaag niet.
Sorry maar dit zou ik echt niet accepteren. Jij werkt maar 4 uur minder maar je doet 90% van het huishouden. Op die manier ga je jezelf overwerken vroeg of laat en het hem kwalijk nemen. Als ik jou was zou ik echt het gesprek aan gaan. En dan duidelijk opschrijven wat je allemaal doet en wat je van hem verwacht. Dat hij het ‘niet ziet’ zal dan allemaal wel. Dan moet hij dat maar leren zien.
Oeh, dit had ik ook kunnen schrijven . Mopperend zelf doen gebeurd niet meer. Daarvan spring ik echt uit mijn vel. Volgens mij zijn onze hefstigste ruzies daarover geweest. Vraag het of doe het zelf. Maar mopperend zelf doen, daar wordt ik zo boos van. Haha.. Dat accepteer ik echt niet. Dus nu een perfecte samenwerking gevonden. En dat meen ik echt.
Toen ik weer ging werken na de eerste duidelijke afspraken gemaakt, zo ook na de tweede en toen ik aan mijn vorige baan begon. "Ja, ik ga je meehelpen" Na 5 dagen vragen of hij de vuilniszak in de container wil doen en inmiddels een bult groenafval in een vergiet etc. Het toch maar zelf doen ondanks dat ik die zak amper kan tillen door rugproblemen. De zware dingen zou hij doen. Vuilnis, kattenbak. Meer niet. Het gebeurt niet. Ik vraag niet veel want heb de hoop al opgegeven maar die paar kleine dingen zijn al te veel moeite. Ik heb vandaag de neiging om te roepen: maar IK moet de was nog opvouwen, IK moet je vuile onderbroeken nog naast je bed oprapen, IK moet de was nog wassen, ophangen, IK moet de boodschappen nog doen, IK moet het speelgoed nog opruimen en de vloeren nog doen, IK ben uiteraard de enige die überhaupt de vaatwasser leeg kan halen of kan vullen, nee JIJ weet niet eens waar de bekers moeten staan na 10 jaar in dit huis, JIJ ligt met je luie reet op de bank te gamen terwijl IK hier met hoge koorts alles op orde probeer te houden. JIJ laat je troep slingeren waar je staat, je vuile sokken liggen op de bank, de luiers van de kleine onder de tafel, de bordjes en bekers vd kinderen in de vensterbank. Ja hoor, IK, JE PERSOONLIJKE HUISSLAAF zal alles wel weer opruimen. Aaarrrggggg Heb wel eens zijn was laten liggen. Dan krijg ik na een week "ik heb geen schone broeken meer, wanneer ga je wassen?" Waarop ik zeg "wanneer jij het in de wasmand doet" Meneer grijpt alles samen, gooit het via het trapgat naar beneden en dumpt het in het bad. Zegt daarna doodleuk "je kunt wassen". Afrikaanse mannen... Emancipatie is daar nog niet doorgedrongen.
Ohja... "Neem dan een meid als je t niet aan kunt, hadden we in zuid Afrika ook." Dooddoener. Waarvan moeten we dat betalen dan?
Heel vervelend dat je man niet meehelpt, al vind ik dat je het huishouden samen hoort te doen. Jij pikt dit alleen wel. Waarom zijn was doen? Als hij niet normaal zijn was op kan ruimen, dan doe je het helemaal niet. Ligt het in de weg dan gooi je het in een bak of zak en zet je het ergens neer waar het niet in de weg ligt. Koop geen dingen die hij graag eet, kan hij niet meewerken dan die je ook geen boodschappen voor hem. Gamen daar ben ik heel simpel mee, had allang de stekker eruit gehaald. En afkomst gebruiken als excuus, daar kan ik heel slecht tegen. Dat hij uit Afrika komt betekend niet dat hij een afwijking heeft en niks kan doen. Hij is gewoon lui en gaat niet respectvol met jou om.