Wonen in een buitengebied

Mijn man woonde buiten het dorp, prachtig naast de velden met schapen, hij kon er flink hutten bouwen enzo. Met vriendjes ook, want het was dan wel een stuk fietsen, het was geen gevaarlijke weg. Inmiddels is het er enorm veranderd; grote nieuwe weg en veel nieuwe huizen, ineens wonen mijn schoonouders in een wijk. En er is níks voor kinderen nu, geen speelpleintjes, niks...

 

Mijn kinderen hebben vriendjes en vriendinnetjes in het buitengebied wonen. Die kinderen willen als ze hier zijn meestal buiten spelen. Speeltuintjes, stoepen waar je veilig over kunt lopen, buurkinderen die je tegen komt en zelfs dingen als belletje lellen vinden ze heel interessant.
Een vriendinnetje gaat nu ook weer verhuizen van het buitengebied naar de stad. Overal moesten ze een eind voor fietsen (over weggetjes waar hard gereden werd of steeds enorme trekkers langs ze denderden) of met de auto naartoe.
En eerlijk gezegd zit ik soms zelf ook te zuchten als ze daar gaan spelen, want het kost me best wat tijd om ze op te halen.
Andersom vinden mijn kinderen zo’n grote tuin leuk om in te spelen en de meeste mensen hebben ook kippen enz. wat ze leuk vinden, maar om er echt te wonen lijkt ze niet echt iets.
Nu lopen ze vaak de deur uit om te spelen en we wonen tegen het centrum aan, dus ze gaan ook zelf naar winkels of de bibliotheek en buitenschoolse activiteiten, dat zouden ze wel missen. Mij lijkt het wel lekker om buiten te wonen als ze groter zijn.

 

Ik ben opgegroeid in het buitengebied. Het dorp was op ongeveer twee km afstand, de basisschool dus ook. Prima te fietsen maar wel lekker vrij. In onze straat stonden nog een stuk of zes andere boerderijen en gelukkig woonden er een paar gezinnen met kinderen van ongeveer onze leeftijd. Over het algemeen vond ik het heerlijk. In de pubertijd vond ik het lastiger omdat ik ‘s avonds niet alleen weg kon. Dat vonden mijn ouders niet veilig en ik moest dus altijd gehaald en gebracht worden.
Ik zou het nu zo weer doen. Ik woon nu aan de rand van een groot dorp, 100 meter lopen en sta weer tussen de weilanden, maar als ik ooit de kans krijg om weer achteraf te gaan wonen doe ik het zeker. Lekker vrij, geen buren of alleen wat verderop. De ruimte, de natuur, de stilte. Heerlijk. Mijn ouders wonen nog op de boerderij en ze hebben wel eens gevraagd of ik er zou willen wonen. Het huis wil ik wel maar ik betwijfel of ik weer in het piepkleine dorp zou willen wonen. Ik ben nu veel meer faciliteiten gewend.

 

Wij wonen buitenaf. Voordeel is hier dat iedereen 'buiten' woont. Het is een zeer dunbevolkt gebied van vijf kleine dorpjes met in het midden één school. Er zijn nauwelijks faciliteiten, maar ik bestel werkelijk alles online en mis dat verder niet.

Wij vinden het heerlijk. Het betekent wel veel halen en brengen, maar onze kinderen hebben elke middag wel een speelkameraadje. Doordat iedereen in hetzelfde schuitje zit, is het ook echt een haal- en brengcultuur en iedereen werkt daar aan mee. De rust en de ruimte vind ik heerlijk. Wij wonen aan een natuurgebied en kijken kilometers ver weg. Dagelijks zien we reeën, hazen en roofvogels vanuit onze woonkamer. Ik heb altijd een vakantiegevoel als ik thuis ben en ik zou niet meer in een dorp of stad kunnen wonen.

De kinderen weten niet beter, maar ik heb niet het idee dat ze iets missen. Ze spelen veel buiten op de hei, bos, bij de sloten en in de zomer zwemmen ze met alle kinderen in de rivier. Er is een vaste ontmoetingsplek bij het water en we houden in toerbeurt toezicht. Ik had dit zelf als kind geweldig gevonden om lekker in de natuur te spelen in plaats van tussen de bakstenen. Ik vraag weleens aan pubers hoe ze het hier ervaren, maar ze zijn allemaal positief.

 

Wij wonen in een buitengebied en willen nooit meer terug naar een woonwijk. Als het financieel zou moeten doen we het natuurlijk meteen maar het is echt geen eerste keus.
Mijn is buitenaf opgegroeid en kon niet wennen in een woonwijk. Zit je in je tuin, hoor je waar de buren het over hebben. Zit je binnen, zet de buurvrouw de muziek iets te hard zodat je mee kunt genieten. Is je kind half 7 wakker, wil het 7 uur naar buiten, mag dat niet want de buren slapen nog.
Wij genieten allemaal ontzettend buitenaf. Ook de kinderen, al zou het voor de oudste ook heel leuk zijn als hij de straat op kon naar vriendjes. Dochter heeft daar weinig behoefte aan. Scheelt ook dat ze op een school in het buitengebied zitten waar nogal wat kinderen op zitten die ook buitenaf wonen. Dus die zijn ook niet anders gewend dan dat ze af moeten spreken.daarnaast zijn we met 6 minuten fietsen in het dorp en is de oudste oud genoeg om alleen te gaan naar sporten enzo. Scheelt weer rijden.
Wat ik ook belangrijk vond is dat we niet heel afgelegen wonen. We wonen heel centraal, de kinderen kunnen straks als tieners gewoon overal op de fiets naar toe, ook s'avonds laat nog. Als we alleen tussen de weilanden woonden zou ik dat niet willen. Enige nadeel is dat we nu nog veel rijden, naar school, zwemles, Speelafspraakjes. Maar dat weegt echt niet op tegen de vrijheid die we hebben.

 

Wij wonen sinds een jaar in het buitengebied!
We woonde eerst in een Vinex-wijk .

Het liefste zou ik graag weer willen verhuizen.
Ik moet de kinderen altijd halen en brengen .
We wonen ook nog buitenaf in een heel klein dorp (800 inwoners!)
De kinderen kunnen niet op straat oefenen om te fietsen.
Oké de tuin is groot maar moet je ook onderhouden! En daar houden we niet zo van.

Als we niet zoveel geld verloren waren we allang weer weg!

 

Conclusie: het hangt af van je persoonlijkheid

 

Dat is denk ik wel een goed idee. Wij vonden het ook enorm spannend. In eerste instantie een huis gekocht aan de rand van de stad om aan het idee van buitenaf wonen te wennen. Wonen in een nieuwbouwwijk vond ik echt vreselijk. Of wonen midden in het centrum van een stad of helemaal buitenaf, maar wonen als eenheidsworsten in zo'n 'keurige' wijk was niet mijn ding. Dat huis hebben we dus na anderhalf jaar weer te koop gezet en toen pas echt de stap gezet om buitenaf te wonen. Nu zeven jaar later nog nooit een moment getwijfeld. Wij wonen ongeveer een kilometer buiten het dorp. Dorp is trouwens een groot woord met nog geen 150 inwoners .

Het blijft inderdaad erg persoonlijk. Ik hou van tuinieren en buiten zijn. De stad zoek ik regelmatig op (20 minuten met de auto) en vind ik fijn, maar continue in herrie leven en altijd mensen om mij heen mis ik weer niet. De ander wil dood niet gevonden worden in deze stilte en heeft behoefte aan continue actie om zich heen. Mijn hoofd is van zichzelf al druk genoeg en ik kan mij hier juist veel beter ontspannen. Dat is echt persoonlijk. Wij hebben trouwens het huis waar we nu wonen in totaal drie keer bezichtigd, sfeer proeven, maar ook veel in de omgeving gewandeld en met andere mensen in de omgeving gepraat. Ik kreeg daardoor steeds een beter beeld van hoe het was om zo achteraf te wonen en type mensen wat hier woont.

 

Ik vond het heerlijk vroeger. Meestal met afspreken om en om, ik wilde graag in het dorp spelen en mijn vriendinnen graag bij mij in de tuin!

 

Zou niks voor ons zijn. Ben van de rand van het centrum van Rotterdam verhuisd naar de rand van de stad en dit voelt al als een buitengebied

 

Wij wonen buitenaf (gehucht van 700 inwoners) en zouden echt niet anders willen. Natuurlijk zou het wel eens fijn zijn om de supermarkt dichterbij (op fietsafstand ofzo) te hebben, maar dat is dan ook alles.
Vrij uitzicht, paarden aan huis, alle ruimte voor alles wat de kinderen willen (trampoline, zwembad, klimtoestel, voetbaldoelen, schommels etc), muziek kan eens lekker hard...

De kinderen vinden het prachtig om zo te wonen, kindjes spelen graag hier en verder vindt niemand het een probleem om hier de kinderen te halen of brengen dus alles loopt eigenlijk vanzelf.
Ze hebben zoveel vrijheid, doen erg veel buiten en genieten van alles wat ze zien en kunnen doen. Zo hadden ze pas hun eigen ijsbaan hier in de tuin, prachtig hoeveel plezier ze daarvan hadden. Lekker wroeten in de moestuin en hun eigen plantjes kweken. Misschien ooit een pony voor mijn dochter...
Als we naar school fietsen zien we de haasjes, roofvogels en fazanten.

Nee hoor, hier is niemand ontevreden en wil niemand verhuizen.
Heerlijk die vrijheid, wil met niemand ruilen. Lijkt me vreselijk om 3 hoog ofzo te wonen met enkel een balkon ofzo. Daar zouden wij dan weer niet kunnen aarden, maar van oorsprong komen we ook allebei uit een dorpje. Samengewoond midden in Eindhoven en rap besloten dat we echt weer buitenaf wilden wonen.

Volg je gevoel en ga er een paar keer kijken, ook in de omgeving en praat wat met de mensen daar. Succes!

 

Ik ben buiten het dorp opgegroeid en had 3 paarden (nu alleen nog shetlanders en die staan nog bij mijn ouderlijk huis). Ik heb een waanzinnig geweldige jeugd hierdoor gehad. Ik was gewoon dag en nacht met de paarden bezig. Mijn broer vond het vreselijk, wilde altijd op het dorp wonen.
Nu gaan wij er altijd naar toe als mijn ouders op vakantie gaan voor hun honden en de shetlanders. Ik vind het met school van mijn drie kinderen wel lastig. Het is drie km buiten het dorp en ik moet dan 4 keer heen en weer met de auto. Want op de fiets is de tijd niet voor, dan kunnen ze tussen de middag niet thuis eten. Dus heb vier keer per dag die auto nodig. Plus als ze met vriendjes spelen kan je nog vaker op en neer mochten ze daar gaan spelen.

Ik zou het voor de paarden zo weer willen, maar qua kinderen vind ik ons vrijstaande huis aan de rand van het dorp met grote tuin veel fijner en wil hier lekker blijven wonen.

 

Vaak is het buitengebied trager internet.
Ooit de boekhouding gedaan op een boerderij, maar een online boekhoudpakket was niet te doen.

Maar ik kreeg niet het idee, dat die kinderen iets tekort kwamen qua vriendjes.
Ze waren deels op de BSO en deels via gastouder aan huis. Op die dagen kwamen meerdere kinderen spelen. Er was genoeg ruimte, een hele grote speelkamer, en woonkamer. Lekkere tuin, en ze konden op het terrein spelen. De buurtkinderen kregen een overall aan en laarzen en wordt maar lekker vies. En als je paarden hebt, dan trekt veel meiden aan.

En tja, het is nu eenmaal halen en brengen.
Met mooi weer een 4 persoons bakfiets met ondersteuning en anders de auto.

En als ze groot zijn, gewoon een fiets met ondersteuning kopen. Dat is heel normaal. En met slecht weer. Halen en brengen.

Overigens, ik woon na jaren in heel klein dorpje, in de binnenstad. Ook heerlijk. Maar de kleine meid haal en breng ik overal. Enkel de puber kan vrijwel alles zelf naar toe fietsen.

 

Ik woon zelf in de stad, maar wel in een heel rustige woonwijk. Dat vind ik de randstad over het geheel genomen erg druk en denk ik weleens misschien wil ik wel verhuizen. Ik vind de verhalen hier van buiten af wonen wel heel idyllisch en aanlokkelijk klinken hoor. Het argument van halen en brengen naar school vind ik zelf niet zo per se bij een buitengebied horen, onze school zit op 2 km afstand met een drukke weg ertussen; dus daar zal ik ook nog heel lang moeten blijven brengen.

 

Tussen de middag haal ik het qua tijd ook niet om de kinderen naar huis te laten fietsen en weer terug naar school.
Wat wij dus den is ;s morgens fietsen, tussen de middag halen en brengen met de auto, en na school weer fietsen. Goed te doen zo en lekker frisse neus halen.

 

Ik zou wel navragen bij de school of ze een continue rooster hebben. Dan scheelt met heen en weer rijden voor de lunch

 

Wij wonen in een buitengebied en hebben geen buren. De school en het dorp zijn een paar kilometer verderop.

Het is daarom een bewuste keuze geweest om twee kinderen te (mogen) krijgen. Ze hebben veel aan elkaar. Dat is iets wat ik ze ook meegeef: jullie zullen goed met elkaar op moeten schieten want er is verder niemand om mee te spelen.
Ik maak (in samenspraak met de meisjes) bewust regelmatig speelafspraakjes. Gelukkig zijn er meer kinderen van buiten het dorp op school dus ouders begrijpen dat er van tevoren afspraken gemaakt worden.
Straks als ze zelf met de fiets naar school gaan zal het makkelijker gaan.

Wat ik jammer vind is dat we geen buren hebben die bijvoorbeeld de post en de planten kunnen doen als we er niet zijn. Of even een oogje in het zeil kunnen houden als ik snel een boodschap aan het doen ben als de meisjes thuis zijn.

Ook een nadeel is dat ik overal met de auto naar toe moet. Ik probeer wel ééns per week met de meisjes met de fiets naar school te gaan (3,6 km) zodat ze verkeerservaring krijgen maar dat gaat niet altijd door ivm te harde wind of te veel regen.

Het grootste voordeel is het woongenot. Elke dag ben ik weer blij en dankbaar als ik in ons huis ben. De tuin, de ruimte, muziek keihard kunnen zetten.
Ook is het leuk te merken dat andere kinderen heel erg graag bij ons komen spelen.

Zelf als kind heb ik tot mijn 8e ergens gewoond waar geen andere kinderen in de buurt waren om mee te spelen. Ik heb dat nooit als een gemis ervaren, ik wist niet beter. Ik speelde heel erg veel met mijn broertje.