Wat een nacht.. alleen maar gewoeld. Kon het niet direct linken aan de shock van de echo gisteren, maar het zal er toch mee te maken hebben gehad denk ik zo. Ik voel me echt super gemixt. Aan de ene denk ik, wow dat ik dit wonder nog mee mag maken, zoiets unieks! En denk ik ook: We wilden juist heel graag nog 2 kinderen vlak na elkaar zodat ze wat aan elkaar zouden hebben met opgroeien.. Aan de andere kant zie ik ook overal beren op de weg. In praktische zin: ons huis is bij lange na niet groot genoeg voor 4 kinderen! Eigenlijk is het maximaal geschikt voor 3 en dan slapen er ook nog 2 bij elkaar op de kamer. Het kleine kamertje wat nu de babykamer wordt zal prima zijn totdat de tweeling 2 jaar is ofzo.. Daarna zullen we echt iets anders moeten gaan zoeken want het kamertje is gewoon te klein voor 2 bedden. En een stapelbed kan ook niet omdat het plafond schuin afloopt.. Ik vraag me ook af of ik een soort van prioriteit kan krijgen bij sociale huurwoningen? Is er iemand die dit een keer heeft meegemaakt? Of kent iemand iemand die hier ervaringen mee heeft? Plus dat ik me gewoon niet kan voorstellen dat er straks na de bevalling TWEE babietjes gaan zijn. Die om de beurt huilen en willen eten etc. Gelukkig is mijn man super behulpzaam maar toch. En dan tot slot ben ik gewoon best wel bang van de zwangerschap. Ik heb flink overgewicht en nu is mijn buik al als een gek aan het groeien (ik dacht de afgelopen weken ook al, ik let ZO op mijn eten en toch groeit die buik als een tierelier!). Hoe moet dat straks? Gelukkig heb ik eigenlijk altijd relatief makkelijke zwangerschappen gehad zonder gekke complicaties dus hopelijk is dat bij deze "gewoon" ook zo.. maar ik ben er toch heel erg bang voor! Sorry voor de lap geklaag. Ik wil jullie op het hart drukken dat ik echt heel erg blij ben en me echt gezegend voel. Maar ik ben ook bang. Hopelijk vinden jullie het niet erg dat dit het podium is waar ik heb besloten veilig mijn hart op te kunnen luchten...
Ah @SaartjeHussein ik snap je twijfels en angsten helemaal. Ik ben er ook altijd heel eerlijk in geweest dat ik echt niet zou zitten te springen om een tweeling. Alhoewel het natuurlijk heel bijzonder is, is het gewoon ook heel erg aanpassen. In praktische zin, maar ook psychisch. Net wat je zegt, 2 babies die om de beurt aandacht vragen, huilen, willen eten. Helemaal niet zo raar hoor dat je nog niet per se overloopt van enthousiasme. Hier op het forum zijn volgens mij ook wel kletsgroepjes van (aanstaande) tweelingmama’s. En op Facebook (als je dat hebt) zijn vast ook wel groepen te vinden. De dames daar kunnen je vast ook heel goede tips & trucs geven. Van mij in ieder geval vast een hele dikke knuffel voor jou!!!
Ik begrijp je heel erg goed @SaartjeHussein. Ik heb altijd gezegd de eerste mogen een 2ling zijn daarna aub niet. Natuurlijk ben je blij maar het zal zeker impact hebben. Maar als ik jou inschat dan kunnen jullie dat aan. Laat t maar ff landen meid.. niks geks aan.
Wauw @SaartjeHussein, wat een schok voor jullie! Ik begrijp het heel goed dat er allerlei radertjes beginnen te draaien in je hoofd en dat vreugde en angst elkaar afwisselen. Zwanger zijn van één kindje heb je eerder gedaan, maar dit is helemaal nieuw. Je gaat het gewoon beleven... dag voor dag. Gelukkig duurt een zwangerschap doorgaans negen maanden en zijn er nog heel veel dagen om aan het idee te wennen. Dat je je zorgen maakt om de praktische kant van 'twee kindjes erbij' snap ik ook heel goed. Je wilt je kindjes alle ruimte en luxe geven, maar wat ze straks uiteindelijk het meest nodig hebben van alles is een warm en liefdevol gezin om in op te groeien en een paar sterke armen om ze te beschermen. En dat het zwaar wordt, ja, dat wordt het. Maar wat wordt het ook mooi! Jee Saar. Hoe gaaf! (Sorry als ik te enthousiast ben. Het is geenszins mijn bedoeling om over je gevoel heen te walsen.) @Vlinder1983 Gefeliciteerd met jullie dochter en wat fijn om te lezen dat het goed gaat met jullie. Ben je van je oudste dochters ook voor de 40 weken bevallen? En hoe gaat het nu met jullie? Kan je je draai vinden? @Ffion Lekker dat je verlof hebt. Eindelijk lekker uitbuiken De uitgerekende termijn komt nu wel heel dichtbij. Spannend! En dankjewel voor het compliment over mijn naam. Ik ben er zelf ook blij mee, al wordt ik op basis van mijn naam nog regelmatig onder de mannen geschaard, haha! @Brondy, ik zie in je handtekening dat de eerste poging niet is gelukt. Wat waardeloos. Ik snap je gevoel en begrijp dat het confronterend is om tussen allemaal zwangeren mee te kletsen. Je bent altijd welkom om je verhaal te doen, maar doe het omdat dat voor jou goed voelt en niet vanuit een gevoel van verplichting richting deze groep. Ik hoop echt dat het jullie snel nog een keer gegeven is. Laat je dan in ieder geval nog even wat van je horen?
Gisteren had ik zelf trouwens de tweede groeiecho. Ons mannetje ligt keurig op schema en is zeker niet te klein. De reden dat ze de extra echo's doen heeft vooral te maken met dat onze jongste dochter tijdens de uitdrijving met haar schouder vast kwam te zitten achter mijn schaambot. De verhouding hoofd/schouder leek nu gunstig, maar heel exact kunnen ze dat natuurlijk niet meten. Bovendien was ook bij onze dochter het rompje echt niet heel groot ten opzichte van het hoofdje, waardoor ze van te voren dus nooit hadden kunnen voorspellen dat er schouderdystocie zou kunnen optreden. Binnenkort dus naar de gynaecoloog om daar te bespreken wat hun gedachten zijn over het bevallen. Als zij aangeven dat ze met 38 weken willen inleiden, dan gaan we daarin mee en als ze erop vertrouwen dat we de bevalling natuurlijk kunnen laten komen, dan doen we dat. Ik vind het wel heel spannend. Mijn man al helemaal, die wil gewoon inleiden met 38 weken Zelf laat ik het kindje liever zelf bepalen wanneer het komt, maar ik wil ook geen risico's nemen. Toen ik gisteren vroeg wat het ergste is dat er kan gebeuren, was het antwoord dat het ergste scenario is dat het ergste gebeurt. Natuurlijk is die kans enorm klein, maar toch... En ik had al zoveel zin in de bevalling Hebben jullie ervaring met eerder inleiden? En hoe was dat?
Hier voel ik me inmiddels wel iets rustiger. In plaats van in paniek in mijn "dit ga ik niet redden" fase te blijven hangen zijn we gisteren gewoon eens rustig naar ons huis gaan kijken. Het is niet 100% praktisch, maar als het nodig is is het wel te doen. Ik had er namelijk niet bij stilgestaan dat het kleine kamertje dat nu de babykamer wordt, geen aflopend plafond heeft. Hierdoor is een stapelbed een mogelijkheid (dit natuurlijk voor over een paar jaar). Dit brengt me wel meer rust. Niet dat het allemaal ideaal is.. Sowieso maar 1 WC is gewoon niet te doen straks met 2 tieners, 2 peuters en 2 volwassenen! Maar ik voel me minder in paniek omdat ik weet dat het allemaal zou kunnen mochten we niets anders vinden. Ik ga ook zo snel mogelijk een afspraak maken met onze woningbouwvereniging. Aangeven dat onze woning eigenlijk te klein gaat worden en dat we graag zouden verhuizen naar iets groters. We laten een prima woning achter in een gezellige buurt, dus ik hoop dat dat nog iets gaat meehelpen en dat ze met ons willen meedenken. En niet geschoten is altijd mis (ik weet namelijk dat urgentie niet zo makkelijk wordt verleend). @Ffion thanks voor je begrijpende woorden. Het is hier inderdaad zo dat ik er emotioneel nog steeds niet om sta te juichen, maar dat mijn verstand wel weet dat ik hier (zodra het een beetje geland is) wel heel erg blij mee ga zijn. Het is en blijft een wonder natuurlijk! Ik heb inderdaad ook een tweelinggroepje opgezocht met allemaal meiden die iets verder zijn dan ik maar wel allemaal zwanger van een tweeling. Geeft me wel steun. @Jabinca ja haha dat heb ik ook altijd gezegd. Maar ja de natuur beslist anders. Ik hoop het met steun van man en 2 oudere kinderen zeker aan te kunnen! @Melian zoals gewoonlijk krijg ik de tranen in mijn ogen van jouw bericht (kan ook de dubbele hormonen zijn natuurlijk haha!). Het is toch ook gaaf? Ik voel me ook echt ook heel erg gezegend dat ik "gekozen" ben om dit mee te mogen maken. Wie had dat ooit gedacht? Dus tja, het komt zeker wel goed. Wat spannend dat er binnenkort wordt beslist hoe je gaat bevallen. Ik heb zelf geen ervaring met inleiden dus kan je er niet bij helpen. Ik denk dat niemand fan is van bevallingen haha! Het komt vast allemaal goed.
Fijn dat je je wat rustiger voelt @SaartjeHussein. Het is natuurlijk ook wel gewoon heel bijzonder, een 2ling. En praktische problemen zijn er om op te lossen probeer ik altijd maar te denken . Hoe is het met de rest van de dames?
Op deze zondagmorgen, terwijl manlief nog in bed ligt, de kids aan het spelen zijn en de baby slaapt, heb ik eindelijk even de tijd om achter de computer te kruipen. Met mij gaat het elke dag een stukje beter. Ik betrap mijzelf er vaak op dat ik iets teveel wil doen in huis. Ik kan gewoon niet zo goed stilzitten. De kraamzorg was hier donderdag voor het laatst. Het was dezelfde kraamverzorgster als bij onze jongste dochter. Elke keer weet ze van de kraamtijd weer een feestje te maken. Zo ontzettend leuk. En nu moeten we haar weer missen. Maar het is ook fijn en goed om weer met ons eigen gezin samen te zijn. @Melian Heb even rondgekeken op je blog. Wat schrijf je toch leuk. En ook leuk om te zien welk gezicht er bij 'Melian' hoort. Je echte naam is trouwens ook erg mooi en apart! Hoor je niet vaak! Grappig, wij hebben deze keer ook erg getwijfeld over de naam van jullie dochter L. Alleen lijkt deze naam al erg op namen die al voorkomen in onze familie, dus was het helaas een no go. Ik ben natuurlijk nog geen maand geleden bevallen, maar ik wil best een stukje voor je schrijven hoor tzt. Ik ben van onze oudste 2 dochters ook bevallen met exact 38 weken. Bij beide werd ik ingeleid, alleen bij onze middelste dochter braken toevallig diezelfde ochtend de vliezen, dus zou ze sowieso al snel geboren worden. Ik begrijp je dilemma wat betreft inleiden of niet. Hier had ik precies hetzelfde deze keer. Aan de ene kant sprak het mij aan om bij 38 weken te worden ingeleid, omdat ik geen enkel risico wilde lopen dat het weer verkeerd zou gaan. Aan de andere kant vond ik het ook fijn om af te wachten tot de kleine zichzelf zou aan dienen. Bovendien vind ik ingeleide bevallingen best pittig. De weeën vond ik moeilijker weg te puffen, omdat het minder geleidelijk gaat. Gelukkig hoefde ik er deze keer niet meer over na te denken, omdat ze zichzelf al aandiende bij precies 38 weken. Ze was er zelf dus ook al klaar voor, en dat voelde goed. Ben benieuwd wat de gynaecoloog voor gaat stellen bij jou. @Brondy Spannend dat jullie zijn gestart met de IUI. Ik hoop ook gauw op positief nieuws voor jou! Snap dat het confronterend is om hier mee te praten! Voel je niet verplicht hoor, doe wat goed voelt voor jou! @Ffion Alles nog steeds rustig bij jou? Ben je er helemaal klaar voor? @SaartjeHussein Ik vind je gevoelens niet gek hoor. Ik zou hetzelfde hebben, denk dat ik ook behoorlijk in shock zou zijn. Kijk..praktisch is het natuurlijk niet 2 baby's, maar aan de andere kant lijkt het mij ook wel weer heel gezellig! Het komt vast allemaal goed meid, ook met jullie woning. Voordat ze in een groot bed slapen zijn jullie al weer zo'n tijd verder. Ik neem aan dat jullie in dit geval wel urgentie krijgen voor een grotere woning. En goed dat je een topic hebt gevonden met tweelingmoeders. Tips en zorgen zijn altijd fijn om met elkaar te delen.
Hey meiden Bedankt voor jullie lieve berichtjes De eerste poging is inderdaad helaas mislukt. Als kers op de taart hoorde ik dit weekend dat een goede vriendin zwanger is, binnen een half jaar raak, miss zelfs wel de eerste poging. Het voelt heel dubbel, tuurlijk gun ik het haar van harte, maar toch doet het een soort van pijn. Donderdag toch even een HSG, de arts wilde dit eerst niet, maar als er niks mis is met ons beiden, waar ligt t dan aan? Ik wil gewoon alles gecontroleerd hebben. Dan vrijdag weer de follikel meting en hopelijk volgende week weer inseminatie. Durf niet te vragen naar Utro maar dat schijnt de innesteling te bevorderen als ik mij niet vergis. Ben ook bang dat ik bewust al dan niet onbewust gewoon te gestresst ben ofzo. Toch maar weer een haptonoom bezoeken. Mochten jullie nog tips hebben dan hoor ik ze graag.
Wat zal dat nieuws van je vriendin inderdaad dubbel voelen @Brondy. Natuurlijk gun je het haar, maar het doet ook pijn. Dat vind ik niet meer dan logisch. Je hoort wel eens dat mensen na een hsg alsnog snel zwanger raken. Alsof er dan toch iets in de weg heeft gezeten. Ik hoop dat dit voor jullie ook geldt. Tips heb ik echt niet voor je, helaas. Ja, misschien toch eentje: houd jezelf niet teveel verantwoordelijk voor hoe het loopt. Als stress zo belangrijk zou zijn bij het al dan niet zwanger raken, dan raakte nooit iemand in de medische molen in verwachting. Medische molen ís stress. Het zou zonde zijn als je stress krijgt om de stress en bovendien onterecht. Haptonoom is natuurlijk altijd goed. Gewoon alleen al omdat ook deze periode een deel van je leven is en het fijn is als je het goed doorkomt en er niet alleen maar donkere wolken zijn.
Goed dat jullie in alle rust naar de woonsituatie hebben gekeken @SaartjeHussein. Er zijn altijd wel oplossingen, ook al zijn ze niet ideaal en niets hoeft voor altijd te zijn. Ik hoop dat het lukt om urgentie te krijgen. Zouden jullie een verhuizing voor of na de bevalling willen doen? Dankjewel voor je lieve reactie @Vlinder1983. Als je binnenkort wilt meewerken aan een stukje, dan zou ik dat super vinden. Ik kom er snel nog even op terug. Fijn dat de kraamverzorgster zo goed bij jullie gezin paste en van de kraamtijd een feestje maakte. Zo heerlijk als die periode onbezorgd kan zijn en je je op je gemak voelt in je eigen huis. Wat betreft het inleiden: ik ben ook heel erg benieuwd wat er gezegd gaat worden. Het zou ideaal zijn als dit mannetje ook 'gewoon' met 38 weken besluit om te komen. Ik ben best een beetje bang voor de weeën en inleiden lijkt me niet bepaald een fijne manier om de bevalling te starten. Nu hebben ze bij de geboorte van L ook bijgestimuleerd, maar toen had ik een hele fijne ruggenprik die maakte dat ik nergens last van had. Hoewel ik zeker niet anti ruggenprik ben, ben ik ook niet zo dol op dat gewroet tussen mijn wervels, dus als het even kan... Naja, we zien het wel. Volgende week het gesprek. Proberen om tot die tijd niet teveel de verkeerde kant op te fantaseren
Ohh Saartje wat een wonder en wat een verrassing! Ik schrok in het begin van je berichtje even... het zou toch niet weer een mk zijn. Maar wat een cadeautje is dit voor jullie zeg, je krijgt gewoon een tweeling! Wat een wonder! Ik ben heel benieuwd hoe deze zwangerschap gaat!
Hier even kort: naar intake gyn geweest. Was prima, eerst een vragenlijst van hier tot Tokyo, daarna nog even gespiekt naar de kleintjes Ze waren beiden weer lekker bezig. Ook hartjes gehoord, voor het eerst (bij de VK was het door alle shock erbij ingeschoten!). Heerlijk geluid! Beeld was niet super goed vond ik, kon bij nummer 2 geen hartje zien maar aangezien het duidelijk saltos aan het maken was en we het hartje konden horen, maak ik me geen zorgen haha. Verder was het niet veel bijzonders.. pas volgende afspraak (met 15 weken) gaan de kleintjes weer gemeten worden. Vond het wel jammer dat ik erg veel moeite moest doen om met dezelfde gyn weer voor de volgende keer een afspraak te krijgen. Lijkt me logisch toch, dat je niet elke keer weer opnieuw een nieuw iemand wilt? Of ben ik nou gek.. Ook zal deze gyn niet noodzakelijkerwijs bij de bevalling zijn. Wel jammer, maar goed. Blijf toch denken waarom het zo onpersoonlijk moet, in Egypte was dit niet zo. Het lijkt me toch niet zo moeilijk om gewoon het aantal patienten te verdelen over de dokters die er zijn? Maar misschien denk ik er te makkelijk over..
Fijn dat jullie nog een echo hebben gehad @SaartjeHussein en de hartjes hebben gehoord. Ja, elke keer dezelfde gyn zou natuurlijk fijn zijn, maar bij de vk is dat, althans in de praktijk waar ik kom, ook niet zo. Zal ook wel met de diensten die ze draaien te maken hebben. Als de gyn die jij vandaag had de volgende keer de “bevallingsdienst” heeft en dus ook ‘s nachts oproepbaar is dan snap ik wel dat hij/zij dan niet de controleafspraken doet. Net als bij de vk dus.
Ook bij ons iedere keer een ander. Althans... dat was altijd zo. De laatste tijd heb ik vaak dezelfde verloskundige, maar dat komt ook omdat ik vaak op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip ga. Op zich maakt het me niet zo veel uit. Heb wel echt mijn favorieten, maar ik weet dat ik ga bevallen in het ziekenhuis en dan zie ik mijn verloskundige toch pas daarna weer. Hoe gaat het met jou @Ffion? Zit het kleintje nog lekker warm in je buik? En hoe is het met jou @SaartjeHussein? Is het nieuws nog wat meer geland bij je?
Yep, de baby zit hier nog binnen. Al sinds vrijdag de hele dag harde buiken, echt heel irritant, maar verder nog geen tekenen van een naderende bevalling. Mag van mij nu wel gaan gebeuren onderhand.
Snap ik. Eerst kom je de tijd nog wel door, omdat die datum nog in de toekomst ligt. Maar als het dan eenmaal zo ver is en je lijf begint ook zo te rommelen... Hopelijk zet het snel door en lig je vandaag of morgen met je kleine mannetje in je armen. Ben je er helemaal klaar voor verder?
Bij de andere 2 heb ik dat nooit gehad, dat het zo rommelde. Daar braken gewoon mijn vliezen, kwamen de weeën op gang en hoppa daar was een baby. Ja volgens mij hebben we alles, dus wat dat betreft hoeft ie niet langer op zich te laten wachten .