En diegene die vreemd gaat kiest er dus voor om zijn heil elders te zoeken ipv te praten. Dus de vreemdganger mag zijn heil wel elders zoeken ipv te praten maar dat komt door beide? Volgens mij komt dat nog altijd omdat diezelfde vreemdganger niet praat maar handelt. Beetje vreemd om de andere partij dan te zeggen dat die moeten praten, naar eigen aandeel moeten kijken en het niet alleen de vreemdgangers schuld is ipv de in jouw ogen ‘makkelijke weg’ te kiezen. De vreemdganger heeft immers zelf ook voor de makkelijke weg gekozen door zijn heil elders te zoeken en daar heeft desbetreffende alleen schuld aan, niet de andere partij. Dat een relatie verslonst etc kun je beide schuldig aan zijn (en zelfs dat niet altijd) maar hoe je ermee omgaat is toch echt aan de individu.
Bij een topic als deze zijn er altijd meiden die vreemdgaan het einde van een relatie vinden. Dat mag. Maar ik vind het geen zeer volwassen oplossing, als je niet eerst samen hebt gekeken waarom je zo uit elkaar bent gegroeid. Tuurlijk zijn er mannen die vreemdgaan zonder na te denken, en dit geen big deal vinden. En het structureel blijven doen. Maar dat zijn er echt maar weinig hoor.
Ik vind vreemdgaan nou niet echt een volwassen oplossing als je niet eerst samen kijkt waarom je uit elkaar bent gegroeid... Een volwassen vent trekt zn bek open, zegt dat hij niet gelukkig is en praat met zn partner.
Misschien had die man eerst moeten kijken waarom ze zo uit elkaar gegroeid waren, voordat hij er een ander er op nahield. Ik vind het trouwens ook niet gelijk een dealbreaker, maar het ligt wel aan de situatie. Komt ie bij me met spijt en vertelt hij het eerlijk, kan ik er vast over nadenken. Kom ik er na veel gedoe en gelieg achter en krijg ik vervolgens ook nog eens te horen dat ik geen oog meer voor hem had en zo "vermoederd" was, ja dikke doei dan.
Als hij echt nog voor jullie relatie gaat, zou ik ook eerst therapie proberen. Ondertussen wel complete openheid eisen (ook qua telefoon), en alles wat de situatie voor jou makkelijker maakt. Zijn eigen slaapkamer etc. Sterkte!
Wat een ontzettende rare redenatie. Hiermee zeg je dus dat een keertje vreemd gewoon wel mag als er niet vooraf een gesprek heeft plaats gevonden? Wat heeft een relatie nog voor zin als hij zijn leuter in een ander hangt? Hoeveel dames zijn er niet die denken dat hun relatie gewoon prima is en dus niet dat gesprek aan kunnen gaan? Moeten die het dan maar accepteren dat hun vent vreemd is gegaan? Als je je niet bewust bent dat er iets fouts zit in de relatie dan kan je er toch niet van te voren al aan werken om het weer goed te krijgen? Jij praat vreemd gaan gewoon goed en ben je in mijn ogen net zo schuldig. Als we het over volwassen gedrag gaan hebben, noem je dat gedrag van de man dan wel volwassen? Ik ben zo iemand die meteen de relatie zal beëindigen als mijn man vreemd zou gaan. Dat we kinderen hebben en samen een huis maakt voor mij geen verschil uit, het is gewoon einde relatie. Ik zou het omwille van de kinderen op een nette manier oplossen en ( proberen ) zonder ruzies onze eigen wegen te gaan maar bij elkaar blijven? Nee, dacht het niet. @TS: Ga het gesprek aan met je man en benoem het dat je je vernederd voelt en bij hem weg wilt. Ik zou eerlijk gezegd niet geloven dat er niets is gebeurd op het afspraakje met die collega. Waarom spreek je dan uberhaubt af? Om elkaar even te zien? Vergadering door te nemen terwijl je daarvoor elkaar heb zitten ophitsen via de telefoon? Ik zou hem voor een tijdje het huis uit gooien, gaat hij maar lekker zijn zonden zitten overdenken ofzo.
Je kan van iemand houden, en verliefd worden op een ander. En sommige mannen zien sex vooral als iets lichamelijks. Hoe dan ook vind ik sex maar 1 onderdeel van je relatie. Je hebt ook kinderen , dit heeft veel impact op hen. Ik zou niet zomaar papa uit huis gooien, het is ook zijn huis.
Wat een nare situatie TS, veel sterkte. En laat je vooral niet opnaaien door alle “zet hem het huis uit” en “je bent verplicht in relatie therapie te gaan” meningen die je ongetwijfeld om je heen te horen krijgt. Dat is namelijk een beslissing die alleen jij en je man kunnen maken. In deze situatie zijn er vaak alleen maar verliezers. Ik hoop dat je voor jezelf een goede keus kan maken, wat die ook mag zijn.
Ik schrik echt van dit soort reacties '' Het is ook papa zijn huis '' uuuuh ja, het is ook papa zijn vrouw/vriendin, de moeder van zijn kinderen die hij belazert. En ja, je kan ten alle tijden verliefd worden op iemand anders maar wees dan wel zo'n stoere vent om dit op te biechten aan je vrouw/vrienden en ga niet van twee walletjes eten. Je hebt een gezin die je dit verplicht bent. En alleen maar bij elkaar blijven voor de kinderen? Vind ik ook echt geen goede reden, je moet bij elkaar blijven omdat je van elkaar houd want wat hebben kinderen er aan als papa en mama continue ruzie hebben? Ze zijn dan veel beter af als papa en mama uit elkaar zijn en er rust in huis is. Is dit de ideale situatie? Nee natuurlijk niet maar dan had papa dat van te voren moeten bedenken toen hij zijn leuter ergens anders in hing.
Mensen maken fouten, ja. Het is vreselijk. Ik zou ook ontzettend gekwetst zijn. Maar hij is niet alleen de man van TS, ook de vader van zijn kinderen. Ik zeg niet dat ze bij elkaar moeten blijven, maar ik zou het zelf dus eerst samen goed uitzoeken voor ik dat soort beslissingen zou nemen. Soms komen mensen er weer uit, zie reactie van iemand hierboven. We weten niet hoe hij zover is gekomen. Ik vind jou erg stelling in je mening. Hij hoort te allen tijde aan zijn gezin te denken. maar zij niet? Zij mag hem er meteen uitzetten?
Klopt, maar moet je dan serieus omwille van de kinderen bij elkaar blijven? Je blijft toch bij elkaar omdat je om elkaar geeft? Ik zou niet meer samen kunnen wonen met iemand die mij zo gekwetst heeft, en ja dat is heel vervelend voor de kinderen maar ik blijf er bij, ik denk dat kinderen beter af zijn met een gelukkige moeder die verder gaat met haar leven dan dat ze ongelukkig is maar wel bij papa blijft vanwege de kids. Ik vind het apart dat je het goed praat wat hij dan doet. Kan ik moeilijk begrijpen. Ieder zijn ding uiteraard maar toch, vreemd.
Ik praat niks goed, beter lezen. Zie ook alle reacties op pagina 2, dan begrijp je misschien beter wat ook ik bedoel.
Dan mis je de nuance. Dat kan gebeuren online. Daarom verwees ik naar pagina 2/3, daar staan nog meer nuances.
Uiteindelijk denk ik dat een relatie, waarbij je alleen maar bij elkaar blijft voor de kinderen, geen gelukkige relatie is. Voor niemand. Toch denk ik dat het hebben van kinderen wel een drijfveer kan/ moet zijn om iig alles te proberen om te kijken of er toch nog een toekomst samen is. En ja, dan kan het zijn dat er, ondanks dat 1 van de 2 is vreemd gegaan, toch nog een toekomst samen is en dat je de ander op den duur weer kunt vertrouwen en liefhebben. Misschien ook niet. En ja, dan kan het ook zijn dat je er, zonder het vreemdgaan goed praten, achter komt dat jij ook een aandeel hebt in het inkakken van de relatie.
Het hebben van kinderen had voor hem de drijfveer moeten zijn om niet zijn heil bij een andere vrouw te zoeken. Hij had met zijn vrouw in gesprek moeten blijven, zoals zij dat ook deed/wilde. Dat is waar het mij betreft omgaat. Hij heeft gekozen en nee, niet voor het gezin. Zij koos voor het gezin door met hem proberen te praten over de problemen, door er samen met hem uit te kunnen komen. Zij wel, hij niet. Zo zwart/wit is het in dit geval. Inkakken van een relatie kan, maar dan hoor je eerst, omdat je dus een vrouw én kinderen hebt en daar dus je verantwoordelijkheid ligt, met haar te gaan praten om er samen uit proberen te komen. En anders heb je 2 opties: relatietherapie of een scheiding, de optie van voortkabbelen vind ik geen (goede) optie. En nee, niet om dan maar een andere vrouw erop na te houden. Dat vind ik zo makkelijk en zo goedkoop en totaal vernietigend voor het hele gezin.
Wat ik vooral opmaak uit de andere reacties is dat er gezegd word dat er gepraat moet worden en dat je als vrouw zijnde ook naar jezelf moet kijken. Maar als we het nu over TS hebben dan zie ik dat ze gesprekken over hebben gevoerd, hij heeft haar al eens eerder gekwetst en toch doet hij het weer. Hoe vaak moet zo'n man dan een kans krijgen? Hoe vaak moet je blijven praten? Eens is dan toch de koek op? Kijk bij mij is het persoonlijk direct einde van de relatie, dat weet mijn man ook en zo denkt hij er ook over, misschien is het bij ons fijn dat we altijd open en eerlijk tegen elkaar zijn en veel praten met elkaar, ook wij hebben wel eens in een diepe relatiedip gezeten, we hebben toen alles besproken hoe dit zou komen en bekeken waarin wij beide konden veranderen maar niet 1x is er van ons eentje vreemd gegaan. Dat hij misschien ooit eens de gedachten heeft gehad om het wel te doen dat kan maar hij heeft er toen voor gekozen het dus niet te doen, ik heb mij ook afgevraagd of ik het ergens anders beter zou kunnen hebben gehad maar heb toen ook de keus gemaakt om het niet te doen, de man van TS had die keuze ook maar doet het tot twee keer toe dus wel. Ik kan mij dus heel goed voorstellen dat zij dan vraagtekens zet bij deze relatie.
Eens kan de koek inderdaad op zijn. Wanneer dat is, kan alleen ts bepalen. Het is haar leven en dat van haar gezin. Ik denk dat ze er niks aan heeft als mensen dingen roepen als: ik zou hem meteen op straat gooien ed. Alleen ts kan bepalen of er nog liefde is voor haar man en of ze hem nog een kans wil/ kan geven. Haar man is enorm de fout in gegaan en er zal vanuit zijn heel wat moeten gebeuren als de relatie voortgezet gaat worden om het vertrouwen terug te winnen. Misschien is het te laat en dat zou ik ook heel goed kunnen begrijpen. Maar misschien ook niet en is er nog wel een mogelijkheid om deze relatie en dit gezin te redden.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Zeker gezien de situatie die je noemt, kan ik me heel goed voorstellen dat het nóg meer pijn doet dan het gewoonlijk had gedaan. Ik denk niet dat ik het hem ooit had kunnen vergeven gezien dit niet de eerste keer is dat hij dingen achter houdt en omdat jullie juist zulke goede gesprekken hadden gehad. Maar je weet pas wat je doet/voelt in dit soort extreme situaties als je erin staat. Het is makkelijk praten aan de zijlijn. Ik denk dat wij je weinig advies kunnen geven, maar je bent natuurlijk heel welkom om hier van je af te schrijven. Het enige kleine beetje advies dat ik je mee wil geven; financieel zijn dingen altijd op te lossen. Het is misschien even lastig, een tijdje inleveren op comfort, maar het is altijd mogelijk. En kinderen hebben niet veel geld nodig om gelukkig te zijn. Ik wens je heel erg toe dat je zo snel mogelijk rust in kan vinden in de situatie. Dat je bij jezelf het antwoord vindt en daar naar durft te handelen, en dat jullie in enige harmonie eruit komen - of je nu blijft, gaat of iets er tussenin.