Zat ook te denken aan een draagzak idd, maar vrouw van consultatiebureau zei dat ze dan wennen aan het geschommel en helemaal niet meer kunnen slapen en het van kwaad tot erger gaat. Dat het prima is om af en toe te gebruiken maar niet om in slaap te krijgen en te houden. Ik weet inmiddels dat ik hun advies met een korreltje zout moet nemen maar toch blijft het in m'n hoofd spoken. Misschien toch maar halen? Zat te denken aan de tula.
Hier legde ik zoontje altijd eerst wakker in bed. Werd dat huilen dan lekker op schoot tot ie sliep. Dan legde ik hem in bedje. En zomaar eens een keer legde ik hem in bed...en ging ie niet huilen maar lag wat te kirren en viel in slaap. Dat gebeurde steeds vaker. Het komt echt vanzelf goed, hij heeft gewoon nu nog de veiligheid van mama nodig om in slaap te vallen. Hier zei het cb dat ik hem gewoon moest laten huilen. Nou écht niet! Ďat voelt zó niet oké. Volg je hart!
M’n dochter heeft de eerste 9 weken overdag alleen maar in de doek of draagzak geslapen. Maar van t een op andere moment kon ze zo opeens zelf in slaap vallen. Eerst in de box, maar nu begint ze haar grote broer te interessant te vinden en slaapt ze overdag in haar bedje. Een tula is een hele mooie draagzak, maar pas hem wel eerst even voor je hem koopt, hij zit lang niet voor iedereen fijn. Als je kindje nog niet in maat 74 zit (70 cm is) kun je het beste voor de free to grow kiezen, die past namelijk vanaf maat 56, de standaard past vanaf maat 74. (De toddler vanaf maat 92)
Als je deze periode door bent, zul je begrijpen wat voor een onzin al die boekjes en regeltjes zijn. Ik vind dat ze haaks staan op het natuurlijke gedrag van een baby en het is hartstikke fijn als het wel bij je baby werkt, maar enorm frustrerend als jee baby hebt die zich met geen mogelijkheid in een schema weet te begeleiden. Elk dag het bedje proberen kan natuurlijk! Ik heb al sinds die eerste weken een slaapritueeltje zodat de kleine weet wat er gaat gebeuren. Slaapzakje aan, gordijnen beetje dicht, versje zeggen, drinken. Nu doet hij vaak een borstslaapje en zo niet, dan pak ik daarna de drager. Het leren alleen slapen hoeft niet met ellende of verdriet. En zeker de gedachte “even doorzetten, want anders is hij me de baas”, vind ik zo jammer. Niets zo puur als een baby. Die weet nog helemaal niet wat manipuleren is. Mijn oudste hebben we veel gewiegd en daarna in slaap gevoed. Toen dat ineens niet meer lukte, wees hij naar zn bedje en viel er in slaap. En af en toe viel hij terug. Dan ging ik met hem op mijn schoot in het donker zitten totdat hij sliep. Soms huilde hij, soms niet. Dat duurde steeds korter en ik kon hem steeds eerder in bed leggen. Kleine stapjes, maar het komt goed. De babytijd is heftig, maar komt nooit meer terug. Tenzij je er weer in trapt dankzij moeder natuur zoals ik
Gooi dat boek van Ria Blom aub gelijk in de kliko! Achterhaalde methode.... gecontroleerd laten huilen... onzin! Lekker bij je nemen. Veel knuffelen, troosten, wiegen en de boel de boel laten. Daahaag schoon huis en gekamde haren gelukkig gaat die tijd voorbij en worden ze steeds zelfstandiger.... Bij mijn oudste zei cb ook dat ik Ria blom methode moest volgen. Gevolg; overspannen moeder en een kind dat toch niet sliep. Nu bij de jongste probeer ik wel het bedje, lukt dit niet? Dan lekker bij mij. Gevolg; relaxte moeder en een kind dat beter slaapt dan zijn grote broer En ja soms word ik ook gek van die plakbaby maar ik weet nu donders goed dat het ooit over gaat... ik hanteer de “18 jaar regel” oftewel; met 18 zal hij vast wel in zijn bed slapen zonder mijn pink in zijn mond
Ik zag dat er wat ritme in de slaapjes kwam en toen heb ik dus op het ritme hem iedere keer in bedje gelegd. Dat ging de eerste periode 30 minuten goed en dan begon hij te huilen en sliep hij weer op mij en dat slaapje in bed ging daarna dus steeds langer, maar belangrijk is dat je niks gaat forceren. Zijn bedje en slapen moet iets leuks blijven en om te ontspannen. Wanneer hij gaat huilen heeft hij het dus niet naar zijn zin. Overigens heb ik hem met 8 weken in bedje gelegd...dat viel gelijk met de tijd dat hij ging doorslapen. Of het bij jouw kleintje ook zo werkt en rond die periode zo gaat weet ik natuurlijk niet, maar het belangrijkst is dat je weet dat zowel jij als je baby op dit moment nog niks ‘moet’
Haha wat denkt die vrouw, dat je straks nog met een 12 jarige in een draagzak rondloopt . Bizar dat "regels" en ritme belangrijker wordt gevonden dan hechting bij het cb. Bij elke levensfase heeft een kindje andere behoeften. Bij een baby is dat voeding en geborgenheid. Als je kindje straks ouder is zul je merken dat hij zich los gaat maken van jou. En dan ga je de babytijd echt missen.
Hier sliepen ze juist béter met de draagdoek, waardoor ze lekkerder in hun vel zaten en we okk wat meer ruimte hadden rustig te wennen aan hun eigen bed ipv oververmoeid. Met dat beetje oefenen, prettige associaties krijgen bij bed, is het echt helemaal goed gekomen
Niet alles gelezen, dus hoop niet dat ik van alles dubbel zeg Je kindje is nog zo jong. Lekker bij je houden. Ik wilde ook van alles in een ritme doen, maar daar hield mijn kleine meneer zich echt niet aan haha. Hij heeft het tot 5,5 maand nodig gehad dat ik hem in slaap wiegde. Overdag ging hij wel meteen slapen, maar in de avond niet. Dus wiegde ik hem in slaap. Toen hij 5 a 6 weken oud was, sliep hij overdag vaak ook bij mij op mijn borst. Ik zat lekker tv te kijken en zoonlief knorde lekker op mijn borst. Ik kreeg rust en de kleine ook. Hij is nu bijna 2 en vindt het heerlijk om in bed te liggen. Daar komt hij nu volledig tot rust. Komt echt goed hoor! Lekker bij je nemen. Als jij zo tot rust komt, dan komt je kleintje ook tot rust.
Ik herken je onzekerheid heel erg. Had het ook bij mijn twee kinderen. *kuch de jongste is bijna 3 en ik heb het nog steeds kuch kuch* Mijn jongste sliep ook graag bij mij. Heeft sowieso 2 maanden bij me gelegen. Of op mijn buik, of in de draagdoek of naast me. En als ik even alleen wilde zijn dan lag hij bij mijn man of dochter. Continu lichamelijk contact eigenlijk. Daarna heeft hij een hele tijd redelijk goed geslapen. Werd wel elke nacht minimaal 1x wakker (meestal 3 a 4'x) tot hij anderhalf was maar sliep dan na een knuffel of aai over de bol weer door. Na anderhalf jaar sliep hij de meeste nachten door. 4 maanden geleden begon het weer dat hij slecht zelf in slaap kan komen en weer niet doorslaapt. In het begin had ik daar moeite mee en probeerde ik het terug te draaien. Heb ik hier ook een topic over geopend. Tot ik mezelf ging afvragen...waarom reageer ik overdag wel liefdevol als hij huilt maar snachts niet? Waarom vond ik het als baby niet erg dat hij 2 maanden continu lichamelijk contact nodig had, en vind ik dat hij nu al peuter helemaal alleen in bed moet kunnen slapen? Zelf slaap ik ook graag in 1 bed met mijn man, ik voel me dan veiliger, geborgen en geliefder dan wanneer ik alleen slaap. Mijn zoontje heeft dat nu blijkbaar ook even nodig. Hij heeft zeker 2,5 maand elke nacht tussenin geslapen. Nu doet hij het nog zo'n 4 nachten per week dus slaapt steeds meer door. Maar ik vind het niet erg meer dat hij bij ons slaapt. Ik denk ook niet meer dat ik hem verwen maar dat ik hem juist de basis biedt om zich veilig en geliefd te voelen, dat hij weet dat zijn behoeftes erkend worden en hij altijd bij ons terecht kan tot hij zich (weer) zeker voelt om het op eigen kracht te doen. Hij blijft er niet tot zn 18e liggen gok ik zo (en stiekem mis ik hem nu echt op de nachten dat hij niet bij ons ligt, ik slaap slechter en mis zijn armpje om mij heen)