Mee eens. Vind het best egoïstisch dat TS wel verwacht dat haar ouders een nieuwe wasmachine voor haar kopen omdat ze er financieel op vooruit zijn gegaan. Hoewel het natuurlijk heel aardig van haar ouders zou zijn om dit wel te financieren zijn ze dat natuurlijk niet verplicht. Wellicht heeft ts nog 3 broers en zussen, in dat geval begrijp ik haar ouders. Ik vind het een beetje dubbel, ik verwacht zelf ook niet persé dure drank oid, maar stel het wel op prijs als iemand rekening met mij houdt. Wij vieren 2x per jaar een verjaardag en dan ben ik graag gastvrij en wil ik best rekening houden met de wensen van mijn gasten. Een rosé voor mijn moeder, bavaria bier voor mijn oom, zoete witte wijn voor mijn tante en wisky voor mijn oma. Wij drinken zelf niet maar ik vind het geen probleem om 2 keer per jaar wat extra's uit te geven aan drank. Nu zit er uiteraard een verschil in niet kunnen betalen of niet willen betalen.
Ik zie bovenstaand verhaal van Katja77 toch nèt iets anders: Katja77 beschrijft haar ouders als mensen die grote moeite/onbegrip hebben bij het uiten van emotionele zorg en de lichamelijke uiting van liefde (knuffelen). Ook beschrijft zij dat er een blokkade lijkt te liggen bij elkaar vinden in 'je verhaal kwijt kunnen'. Haar ouders kunnen hun wens voor het welzijn van hun kind echter wel in financiële zorg uiten. Zorgen dat ze altijd genoeg heeft ondanks dat Katja77 vast prima op eigen benen staat. Katja77 kan genieten van een leven zonder enige financiële stress en meer dan genoeg leuke, mogelijk dure, zaken om te doen met haar dierbaren. Is ook een vorm van zorg hè, die stress nooit bij jouw kind laten zijn. Ik zou dus emotionele zorg/knuffelen/praten niet weigeren omdat de financiële (na)zorg er niet is, en de financiële (na)zorg niet omdat ouders moeite hebben met emotionele (na)zorg/praten/knuffelen. Geld is niet 'afkopen', het is een andere vorm van zorg.
Precies dit. Bij ons gaat dat ook zo en zonder op de cent af te vergelijken. Mijn ouders hebben het financieel nu zwaar sinds mijn vader een jaar werkeloos is geweest. Wij betalen nu meer dingen voor hen dan andersom maar geen moment dat ik me daaraan erger.
Wij krijgen als ik het zo lees best veel. Bij de geboorte van elk kind een leuk bedrag (€1000) voor een wagen, dedje of om een kamer op te knappen. Met kerst een leuke bijdrage, gaan we meestal een week van op vakantie in het laagseizoen. Ik krijg van mijn moeder eens in de 6 weken de schoonheidspecialist cadeau. Wij hebben het zelf al goed, maar mijn ouders hebben het nog iets beter. En ze willen grag dat we er nu van genieten en niet als ze er straks niet meer zijn. Maar ik ben door omstandigheden helaas enigskind geworden, ik denk dat dat meespeelt. Als mijn schoonvader een bijdrage doet (dit jaar nog met kerst) dan moet dat x3. Dus daar zit wel verschil in. Aan de andere kant staat een schoonmoeder die niets over houdt en uiteraard niets extras geeft.
We krijgen niet echt financiëel wat toegestopt, met een paar uitzonderingen. Mijn vader heeft de kinderkamer betaald. En heb ook weleens geld mogen lenen en terug mogen betalen wanneer ik wilde. Verder gewoon kadootjes met verjaardagen en kerst enzo. Op de kermis krijgen de kinderen 'kermisgeld', een beetje traditie, wij kregen dat vroeger altijd van mijn opa en oma. Verder niet extra's ofzo. Hij denkt daar niet eens bij na ook denk ik. Wij (zusje en ik), hebben het ook niet nodig, kunnen prima zelf onze rekeningen betalen. Hij doet meer qua praktisch zeg maar. Oppassen, helpen met klusjes, dat soort dingen. Mijn schoonmoeder heeft het zelf niet breed, maar dat is echt een mens met een gouden hart, en we hebben zoveel aan haar. Elke vrijdag oppassen, als het nodig is vaker. Als Dafne naar school gaat, doet zij 3 dagen per week de voorschoolse opvang zeg maar. Bij ons thuis (woont aan de overkant). Dat is zooo fijn, dan is eindelijk het gesjees in de ochtend voorbij, met om 7 uur in de auto naar kdv. Als er wat is en ik bel, ze komt. Ze zou mn strijk nog doen, als ik dat goed zou vinden, haha. Aan dat soort dingen hebben we zoveel meer dan alleen maar geld.
Ondanks dat ik uit een redelijk vermogende familie kom, heb ik gelukkig wel geleerd om op eigen benen te staan. De kinderen krijgen alleen kadootjes van opa en oma met hun verjaardag, sinterklaas en soms in de zomer als ze in Nederland zijn.
Mijn ouders zitten zwaar in de schulden en kunnen niet met geld omgaan. Die stoppen uiteraard niks toe. Schoonouders wel, máár heus niet zomaar. Ja paar jaar terug hebben man en zwager een schenking gekregen, op voorwaarde dat die gewoon gebruikt is om de hypotheek af te lossen. Ze hebben ook een verbouwing gefinancierd, maar die betalen wij keurig terug, in een waarschijnlijk nog strakker schema als het bij een financierder zou moeten. Maar deze optie was het handigst dus dan bieden ze dat gewoon aan. We zijn laatst op hun kosten op vakantie gegaan voor hun trouwdag. Maar dat gebeurd ook niet jaarlijks. Verder krijgen wij geen leefgeld, boodschappen, enz toegestopt. En zorgen wij dat er hier altijd wat staat voor hun als ze langs komen, Ookal zijn hun de enige die het gebruiken. Andersom zorgen hun altijd ervoor dat hun iets in huis hebben dat past in mijn dieet. En ja, eenmaal aangebroken krijgen wij dat mee. Wij krijgen vooral heel veel hulp met oppas, ziekenhuisbezoeken enz. Ik vind het persoonlijk heel vreemd om hulp te verwachten als je krap bij kas zit. Ja hulp in de boekhouding, tips bij het boodschappen doen enz zou altijd mogelijk moeten zijn denk ik. Maar daar houdt het in mijn ogen wel mee op.
Maar als je het wekelijks moet doen van 50 euro dan kan je toch ook niet echt een verjaardag vieren? Ik snap dat een fles van 6 euro dan duur is maar naar mijn inziens is dan alles wat je '' extra '' koopt voor een verjaardag dan toch teveel?
Heel herkenbaar dit. Krijg ook redelijk wat van mijn ouders (vader vooral, moeder is mijn stiefmoeder). Niet de bedragen die jij noemt, maar ze betalen de schoenen van de kinderen, nemen ons regelmatig mee uit eten en zo nog wat kleine dingetjes. Oh ja, toen ik twijfelde over een vakantie omdat het toch weer een paar honderd euro was, hebben zij het betaald. Verder kan ik niet echt hoogte van ze krijgen, hoe ze er financieel bijzitten bijvoorbeeld, verder heb ik nogal een heftige jeugd gehad en geen/heel weinig emotionele steun, waar ik nu uiteindelijk na al die jaren behoorlijk mee worstel en op vastloop. Er hebben nog wel mee dingen gespeeld die vanuit mijn ouders niet netjes zijn geweest wat de bang nog verder verslechterd heeft. Verder staan ze wel altijd voor ons klaar, wat praktische dingen betreft dan. We proberen het met de kinderen e.d. zoveel mogelijk zelf te regelen maar soms springen mijn ouders in. En wat geld betreft, ik neem dat graag aan, heeft bij ons ook niets met chanteren te maken oid, mijn ouders verwachten er niets voor terug. Voor mezelf voelt het als een soort vergoeding van emotionele steun/opvoeding die ik nooit heb gehad. Complex verhaal Van mijn schoonouders wel eens geld toegestopt gekregen en meegenomen op uitjes, maar niet zo heel veel, zeker niet de laatste jaren. Die zien dat wij het goed voor elkaar hebben en dat we dat niet nodig hebben . Van hun krijgen we wel heel veel liefde en dat is me eigenlijk toch meer waard. Maar ja, mijn ouders kan ik niet meer veranderen.
Mijn ouders hebben ons zelfs geholpen met het kopen van onze eerste woning. Natuurlijk zo snel mogelijk netjes terugbetaald Sinds mijn vader boventallig is geworden hebben zij minder te besteden, dus betaal ik met alle liefde dingen voor ze. Werkt beide kanten op dus.
Ja, wij krijgen best wel wat zo te lezen. Sowieso van mijn ouders maandelijks een bedrag. En de kinderen krijgen zowel van mijn ouders als schoonouders per maand een bedrag op hun rekening. Daarnaast krijgen we allemaal met geboortes, verjaardagen, kerst, sinterklaas en regelmatig tussendoor ook altijd wel iets. Uiteten en weekendjes weg samen worden ook grotendeels door hen betaald. En als ik bijvoorbeeld eens ga winkelen met mijn schoonmoeder, betaalt ze ook graag mee aan wat dingetjes. Het is absoluut niet dat we het nodig hebben, maar beiden zijn we wel zo opgegroeid. Met verjaardagen veel cadeaus, studies en rijbewijzen door onze ouders betaald, deels mijn huur toen ik op kamers ging etc. Allebei onze ouders hebben het gewoon goed en dat delen ze blijkbaar graag.
Zorg? Het kan ook een vorm van niet kunnen loslaten zijn. Mijn sm wilde een tijdje *alles* betalen, dan was het ook een beetje van haar (letterlijk). Toen zijn we wel dingen gaan weigeren hoor
Wij krijgen niet zomaar geld of cadeaus. Alleen met verjaardagen en de kinderen soms tussendoor iets kleins. Maar wij hebben het financieel goed dus ik mis het ook niet. Mijn ouders vinden dat wij zelf rond moeten komen. En als het nodig zou zijn denk ik wel dat ze bij zouden springen.
Wat betreft bij jou ts met die lunch, als ik jouw ouders zou zijn zou ik gewoon betalen voor jullie, kom op denk ik dan. Zouden wij net zo goed doen voor onze kinderen later, of nu bv. als mijn nichtje (als een zus voor mij) er anders niet bij kon zijn. Maar die band is ook heel goed, lijkt me dat er dan toch ergens iets schreef zit in jullie band, of je ouders zijn gewoon niet zo vrijgevig
Van so geld gekregen toen hun huis verkocht was en van opa geld toen hij gestorven was. Mijn so stoppen soms wel geld toe voor de kinderen, omdat ze met de andere kleinkinderen jonger waren en ze ook mee gingen winkelen mogen wij geld vragen aan hun als de kinderen wat nieuws nodig hebben maar dat vraag ik nooit ik vind dat gek om te doen. Mijn ouders hebben een gedeelte betaald van de kinderwagen maar voor de rest moet ik daar niks van verwachten. Mijn vader zou wel wat willen geven maar mijn moeder heeft zelf altijd geld te kort omdat ze een gat in d'r hand heeft. Zo betaald een tante voor al haar kinderen en kleinkinderen (24) voor de familiereünie maar dat hoef ik niet te verwachten van mijn moeder.
Ik geef juist wat aan me moeder. De ene keer geld, andere keren in dr favoriete producten. Zelfs 2 auto’s kado gegeven. Haar auto ging kapot en ik had net een geldprijs gewonnen. Zo fijn, dat we direct een nieuwe (2e handse) auto konden kopen en ook een voor haar man. Ook aan een vriendin, die onder bewind staat, wordt heel veel gegeven. Onze halve inboedel staat inmiddels daar. En alle kinderkleding gaat daarheen. Nu zitten ze allemaal in dezelfde kledingmaat, dus dat is lastig. Ik zal nooit rijk worden, met een flinke spaarrekening. Maar ach, zo geniet iedereen ervan.
Wij krijgen niks toegeschoven van beide kanten niet. enkele in onze omgeving wel. Ik kan me wel voorstellen dat als je in de situatie zit van weken geen wasmachine dat de gedachte naar eens iets te krijgen of verlangen wel groter is. ik denk wel dat het eerder uitzondering is en de meeste het zelf zullen moeten financieren. Kun je het geld voor een wasmachine niet lenen? toen wij krapper zaten heb ik een goedkopere gekocht van 300 euro en die ging na een paar jaar stuk en toen een duurdere gekocht. 300 is nog te overzien om vrij snel terug te betalen.
Ja wij wel. Mijn man is enig kind en zijn ouders zitten goed in de slappe was. Ze hebben voor onze kinderen alle drie 15000 gespaard voor hun studie. Wij krijgen elk jaar het belastingvrije bedrag dat geschonken wordt. Mijn man erft uiteindelijk alles en op deze manier hebben we er nu al iets aan en hoeven we straks niet zoveel erfbelasting te betalen. Verder krijgen we regelmatig (verjaardagen, feestdagen en vakantie) geld toegestopt. Mijn moeder wilde 2 jaar geleden met alle geweld onze nieuwe cv ketel betalen.