Ik heb dat nooit gehad eigenlijk, want ik heb er nooit over na hoeven denken. Ik ben blij met hoe het bij mij gelopen is, bij de eerste was ik 25 en bij de laatste nog net 34. Maar ik denk als het mijn eerste kind zou zijn en het zou moeilijk gaan, het mij niet had uitgemaakt hoe oud ik zou zijn, mits medisch verantwoord.
Mijn persoonlijke grens was 37. Ik was op mijn 32e klaar, moeder van 2 kinderen en dat vond ik perfect, daarna ook nooit meer een verlangen gehad naar nog een kind. Maar.. dit is echt persoonlijk hoor, dat zal voor iedereen verschillend zijn! (En.. mezelf kennende was mijn grens ook nog wel opgeschoven als ik op dat moment nog wél een kind had gewild.)
Ik kreeg de eerste met net 27 jaar en nu de vijfde en laatste met net 38 jaar. Toen ik 27 was had ik nooit gedacht op mijn 38e nog een kind te krijgen, vond ik heel “oud”. Laat staan 5 kinderen. Maar ik ben nu hartstikke fit. Fitter dan bij de tweede derde en vierde. Dat was vooral een vereiste voor mij. Ben/voel ik mij nog gezond genoeg om een kind op de wereld te zetten. Kan ik nog een sprintje trekken als een van mijn kinderen de straat dreigt op te vliegen, zoals mijn ongeveer tien jaar jongere buurvrouw niet kan. (Gezien, ging echt bijna mis). En inderdaad een goede vriendin van mij, ongewenst kinderloos, ik gun haar op elke leeftijd nog een kind.
Voor mij persoonlijk is 35 echt de max. Ik ben nu 25 en zwanger van de tweede dus dat telt misschien ook mee. Was ik 35 en lukte het al jaren niet was mijn idee daar over misschien anders.
Voor mij persoonlijk 35. Voor mijn 30e heb ik 2 prachtige kindjes gekregen. Mijn man wil geen kinderen meer. Zelf hoop ik nog op een verandering daarin haha. Zal vast niet... maar mocht hij om gaan graag voor mn 35e
hier vind ik 34 de max maar vroeger hoopte ik al de kindjes te krijgen voor mijn 30e dus de leeftijdsgrens voor mij is wel veranderd
Ik hoopte altijd op 3 kindjes voor mn 30e en dan wellixht nog 1 erna met max 35 was 24 bij de 1e zij heeft beperkingen dus wens voor 2e even uitgesteld en toen ook nog tijdje moeten wachten dus nu nog net 28 bij de 2e als er al een derde komt dan zal dat denk niet voor mn 30e zijn. Het is zoals hierboven al gezegd denk inderdaad eerder een wensleeftijd die veranderd in de tijd
Lastig ik ben al voor mijn 30ste moeder geworden nu zou ik zeggen voor mijn 36ste klaar met kindjes krijgen maar als ik ga voor nog een kindje en het lukt niet vlot geef ik vast niet op tot ik 45 ben
Hangt inderdaad helemaal van de persoon en situatie af. Ik ben 25 en zwanger van de eerste... Heb voor mezelf gezegd dat als er een tweede komt, dit voor mijn 30ste moet zijn. Maar stel nu dat het allemaal niet zo vlot zou gaan, zou ik deze 'grens' ook wel verleggen hoor... Als je nu die wens hebt, zou ik er wel nu voor gaan eerlijk gezegd, vooral voor de risico's die toenemen (maar ook dat is een persoonlijke keuze).
Ga toch even reageren... Over dit onderwerp lees of hoor je nu regelmatig wel wat in het nieuws of in tijdschriften. Bij het lezen hierover bekruipt me heel vaak een naar gevoel. Omdat de heersende opinie toch vaak is dat het een keuze is. Een keuze om laat voor kinderen te gaan. Alsof het tegenwoordig nog steeds zo is dat er vrouwen ervoor kiezen om eerst voor een carrière te gaan en daarom het kinderen krijgen uitstellen. Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit nog het geval is.... Heb er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, maar volgens mij is het vaker geen keuze dat er pas kinderen op ‘latere leeftijd’ (als in 35+) komen. De maatschappij is gewoon veranderd... en waar ‘mijn generatie’ overigens door de overheidcampagnes notabene nog werd aangemoedigd om vooral niet deeltijd te gaan werken, maar ook een carrière te maken... en werd daarbij iets gezegd over de combinatie van werken en kinderen? Nee. Werd kinderopvang voordelig of aantrekkkelijk of zelfs gratis gemaakt (Scandinavië)? Nee. Of hoeveel gingen er na de middelbare school nog een jaar tussen uit of deden relatief lang over een studie? En wat te denken van pech in relaties of pas later de ware liefde tegenkomen? Daar kies je niet bewust voor... En dan de vele gevallen, spreek helaas uit ervaring, waarbij het (zonder aantoonbare verklaring) niet vanzelf / zo snel als je zou willen gaat.... Als het aan ons had gelegen, waren we ook al veel eerder papa en mama geworden. Dan was ons oudste kindje nu al 7 jaar geweest (1e miskraam),dan hadden we een bengel van 6 gehad. En nog een brusje voor ons elfje van inmiddels alweer 4,5 jaar... als het nét even anders was gegaan... Dus wat iemand anders hier mooier een ‘wensleeftijd’ noemde, vind ik wel wat fijner klinken. Het is namelijk te vaak geen keuze... Als ik soms de discussies op social media hierover lees, als er bijvoorbeeld door Linda magazine of &C magazine iets over geplaatst is, dan vind ik (voor wie het geen keuze is en nog heel stiekem - waarschijnlijk tevergeefs - hoopt nog een wereldwondertje) veel reacties vaak best kwetsend. En ik wijt dat aan de onwetendheid en onbekendheid van de meesten die niet écht beseffen dat het zo vaak allemaal niet vanzelf gaat en laat zwanger worden vaak ook geen bewuste keuze is... en al is het wel de keuze, wat dan nog? Waarom moeten we toch altijd ergens iets van vinden? Over dit onderwerp helemaal... Tuurlijk zijn er meer risico’s als je ouder wordt. Maar respecteer iemands keuze ergens in. Oordeel vooral niet...vaak zit er een verhaal achter. Of nee, er zit altijd een verhaal achter. Een bewuste of onbewuste keuze. Maar dat een kind Liefde krijgt, dat is het allerbelangrijkst. Voor een kind zijn de ouders (in welke samenstelling dan ook!) zijn/haar ouders en dat is voor het kind hoe het is. Ik vind het overigens prachtig en heel fijn om te lezen dat er overigens ook veel meiden zijn die al voor hun 35e of 30e of 25e moeder zijn geworden. Hoe graag ik dat ook had gewild... en ik ben heel blij voor jullie dat het gegaan is zoals jullie hoopten! Dat had ik ook heel graag gewild. En zo zou het ook het allermooist zijn. Dat als ‘wij vrouwen’ de kinderwens of de mama-droom hebben, het ook niet lang hoeft te duren voor deze gerealiseerd wordt. En voor de mama’s bij wie het later gelukt is, ben ik ook blij! En voor alle wensmama’s (ongeacht de leeftijd) hier, die nog wachten tot het hopelijk nog lukt (inclusief mijzelf), hoop ik heel hard mee! ❤️
denk dat bij ons het leeftijdsverschil gaat meespelen bij de vraag of er een wens (weten we nog niet) voor een derde is (wat dan ook gelijk de laatste dan zou zijn). Ben nu 30 en m’n jongste is 3 maanden dus gevoelsmatig zou 35 dan denk ik de maximale leeftijd zijn. Maar..... zoals @juulzon ook al hierboven schrijft, het loopt vaak niet zoals je zou willen. Iets wat ik helaas ook met veel verdriet bij een aantal mensen zie die dicht bij me staan.
Wat heb je dit mooi beschreven. Ik oordeel zelf nooit over leeftijden. Zelf op mijn 20ste zwanger geraakt van ons zoontje 'bewust' net daar voor getrouwd. Alles volgend het droom beeld echter werd hij met 32 weken geboren en heeft hij ondanks complicaties het overleefd. Toen hij een jaar was kregen we groen licht voor een tweede kindje. Hij word eind september al weer 4 en de afgelopen jaren is het niet meer gelukt. Ik zal 25 of er boven zijn als we ooit nog zwanger mogen raken. En het verschil zal groter zijn als wat velen ' perfect' verschil noemen. Maar ik weet dat alles niet gaat zoals gepland. En elk kindje een zegen is.
Ik vind het persoonlijk verdrietig om te lezen dat mensen een bepaalde leeftijd te oud vinden, terwijl ons dat toch geen minder goede moeder/ouder maakt. Je beslist niet altijd over wanneer je iets graag zou willen, soms loopt het leven anders. Ik had ook het liefste op mijn 21ste moeder geworden, maar ja dat is niet gelukt en ergens vind ik dat al pijnlijk genoeg. Laten we dankbaar zijn met wanneer we zoiets mooist mogen krijgen ongeacht welke leeftijd daarbij hoort. Ps ik ben zelf al 39jaar en ik hoop nog steeds op een wonder...
Ik heb geen leeftijd in mijn hoofd.. Ik was 25 toen ik heel naïef dacht wel even zwanger te worden, ik was 31 toen mijn dochter werd geboren! En nu ga ik inmiddels aardig richting de grens die veel aangeven en ben ik er bij sommigen zelfs al overheen
Altijd geroepen dat ik al mijn kindjes zou willen "hebben" voor mijn 30e. De 3e werd 1 dag voor mijn 30e verjaardag geboren. Alsof er iemand geluisterd had naar mij. Dus voor mij was destijds 30 jaar de grens. Toch een wens gekregen voor een 4e en inmiddels pril zwanger. Ik ben nu 36 jaar
Ik hoop heel erg dat je mijn persoonlijk grens niet ziet als de grens die ik aan andere stel! Deze is echt persoonlijk vanwege leeftijdsverschil en levensfase. Anderen moeten hier hun eigen pad in trekken en zal ik ook absoluut niet beoordelen op hun leeftijd ongeacht of het een 'bewuste' keuze is. Hopelijk mogen jullie snel jullie wonder ontvangen. Knuf