Is dat herkenbaar? Of alleen maar hier? (ik denk van niet, als ik bij vriendinnen om me heen kijk ) Maar diepe zucht.....Er ligt altijd wel wat... Heb ik vanmorgen gezogen, komt er weer een kind met koekje, zand in zijn of haar zakken, hondenharen, kattenharen, het houdt niet op. Om maar te zwijgen over neervallend stof, spelende kinderen, waardoor de slaapkamer overhoop ligt (vooral mijn jongste is erg goed in zoveel mogelijk pakken en er niet mee spelen. En denk je dat het beter wordt als ze volwassen zijn? (oudste is 21). Welnee....droom lekker verder .....ook dan ligt er een pot haargel en een vieze kam op het kastje in de gang, zwerven er overal schoenen en sokken, liggen er haren in het doucheputje.... Uiteraard moeten ze het zelf zoveel mogelijk opruimen, maar spik en span en echt goed schoon is het hier nooit.... Hoe anders was het 15 jaar terug toen ik met oudste zoon alleen woonde: alles altijd keurig aan de kant, of in elk geval na een uurtje opruimen en poetsen. Tegenwoordig heb ik meestal het gevoel dat ik in een grote kringloopwinkel woon....Ik doe mijn best om het opgeruimd en schoon te houden, maar loop constant achter de feiten aan. Ook man doet zijn best hoor, op de tijdstippen dat hij thuis is, maar dan ligt er weer een was, dan weer haren of zand, het aanrecht ligt na een uur alweer vol, om GEK van te worden!! Herkenbaar?
Ja. Moedeloos kan je er van worden. Denk je de boel aan kant te hebben, draai je je om, liggen er weer spullen van de kinderen op het aanrecht/grond/tafel/bank/krabpaal (ja echt, zelfs op de krabpaal) Ze ruimen hun schoenen, tassen en jassen netjes op, de oudste houdt zijn kamer netjes, zelfs de jongste ruimt zijn speelgoed boven op. Maar beneden? Of de kamer van mijn dochter? Die heb ik zaterdagmorgen opgeruimd en schoongemaakt en als je nu kijkt.... alsof ze op de rommelmarkt staat met al haar speelgoed. Er wordt elke dag gezogen en gedweild, maar na een uur lijkt het alsof ze überhaupt geen dweil in huis hebben
O ja, de was? Ik dacht zaterdag alles gewassen te hebben, kom ik s avonds thuis van een zwemwedstrijd met de oudste, staan er twee volle wasmanden op me te wachten. Om nog maar niet te spreken over de was die van zo’n wedstrijd thuis komen.
Nee hier niet herkenbaar. Geen huisdieren, rommel van man en neervallend stof doe ik niet aan en de kinderen trek ik vacuüm.
Nu serieus.... best frustrerend ook omdat het elke dag weer opnieuw begint. Wij wonen in een oud huis en dat is veel stoffiger dan alle andere huizen waar ik gewoond heb. Daarbij wordt het in fases onverwachts verbouwd. En altijd begint het hakken en zagen op een plek waar ik net alles gesopt heb... voor niets dus. Eergisteren nog: alles boven schoon, man geeft aan even te gaan schilderen (aflakken!) maar begint vervolgens te slopen en zagen en schuren boven. Alles egaal grijs van de stof En verder ligt er overal inderdaad altijd wel wat of 'moet' er eigenlijk wel iets schoongemaakt worden.
oh die was hier, gek wordt ik er van, terwijl ook man en oudste zoon zelf wassen en meevouwen. Maar vooral de oudste heeft er een handje van om het wasgoed op te sparen (en dus was ik het niet, maar mag hij het zelf doen ) Dan heb ik mijn wasmanden leeg en komt hij aan.....En omdat het me dan niet voldoende opschiet, gooi ik tussendoor dan maar weer een paar wassen van hem erbij omdat ik door wil wassen: met drie volwassenen en twee kinderen kom ik al gauw aan 12-14 wassen pw, dus ja, je moet wat
herkenbaar: ons huis is 150 jaar, dus ook hier ligt altijd heel veel stof. En ook wij zitten regelmatig in verbouwing, of schilderwerk.
Ik ben maar gestopt met regelmatig huishouden het heeft namelijk toch geen zin. Wel ben ik flink gaan minimaliseren en koop alleen nog spullen die nodig zijn. Dat scheelt heeel veel rommel in de basis. Het is een opruim proces van jaren geweest maar daar pluk ik nu de vruchten van.
Herkenbaar! Deze week is mijn moeder hier, en echt, ik weet niet hoe ze het doet, maar alles is spic en span! In een mum van tijd ruimt ze alles op. Ik weet echt niet hoe ze het doet. Ik hoop het zo te houden als ze weggaat, maar ik vrees er voor... Bijv. na het eten ruim ik als een wiedeweerga de tafel af en probeer ik al zoveel mogelijk te doen (tafel af te nemen), maar mijn tijd is beperkt want de kinderen moeten ook naar bed/in bad. Dus als ze dan in bed liggen en ik kom beneden, staat nog het hele aanrecht vol, moet er gezogen worden, is het fornuis nog niet afgenomen... En in mijn beleving ben ik er dan al ZO lang mee bezig geweest. Mijn moeder doet dit gewoon in een kwartiertje, daarna nog tijd genoeg om de kinderen in bed/bad te doen (we doen alles nu samen, maar als ik me omdraai heeft ze het al aan kant bij wijze van spreken). Dus heb ik niet genoeg tijd? Of ben ik gewoon niet handig? Ik denk het laatste.
Erg he ben allang blij dat ik het met dit weer buiten kan hangen. Vol in de zon en na 4 uurtjes ligt het opgevouwen in de kast. Hier een onverwachte verbouwing in de tuin. Alle ramen dicht en de deur zoveel mogelijk dicht, maar toch liggen de slaapkamers onder het stof. Maar ja, nieuwe houten overkapping he had een na een uur al spijt van
Herkenbaar! Moedeloos word ik ervan! Heb je alles aan kant komt de oudste beneden overal weer van alles! Boven alles schoon komt man thuis en gaat zich omkleden. Overal ligt weer wat. Soms heb ik een dag dat ik denk zoek het uit! Ik doe de wc's en stofzuigen en voor de rest kont morgen wel weer
Dat doe ik inderdaad ook en ik gooi regelmatig weg, maar mijn man is nogal bewaarderig...(heeeeeel zacht gezegd) Hij snapt ook echt totaal niet dat ik bijv een kaarsenhouder die ik al 2 jaar heb zat ben en weg doe..."want dat is toch hartstikke zonde, weet je wel wat dat kost?? Ja schat, bij de action, 0,99 cent.....) Als ik echt opruim is hij er dus sowieso al niet bij, maar op minimaal 5 km afstand, anders ligt mijn huis nog voller.... jaren terug, toen we verkering hadden en hij dus nog bij zijn ouders woonde had ik opgeruimd, de doos vol spullen in de kelder gezet en hem gevraagd het naar de kringloop te brengen. Pakte hij me die hele doos uit: oh, dat is toch zonde? Kijk! die kun je wel bewaren, dat kan je wel bewaren, goh, wat een leuke film, leg maar weer terug in de kast.....Werd hij boos omdat ik spullen wegdeed. Uiteraard werd ik nog bozer, aangezien het MIJN spullen waren, want we woonden niet samen. Toen heb ik dus zelf de doos maar naar de kringloop gebracht, als het aan hem ligt wordt alles maar dan ook alles bewaard...
Ik ben er inmiddels zo klaar mee dat de kinderen hun troep niet opruimen dat ik het tegenwoordig na twee keer waarschuwen weggooi. Werkt echt prima! Verder kan ik mij vooral nu heel erg irriteren aan het zandbakken weer Overal zand elke keer..
Haha, kringloopwinkel. Ja joh, is overal hetzelfde hoor. Als ik door het huis loop kan ik altijd wat oprapen of opmerken dat de piano als kast wordt gebruikt. Of de kat die iets te ijverig na het toiletbezoek haar keutel begraaft. Kinderen die na het douchen de handdoek van hun haar in bed afdoen en daar laten liggen. Zijn van die gewoontes geworden. Maar zo zal ik er ook wel wat hebben. En de vloer. Dat is zo zinloos om die schoon te maken. Helemaal nu met het mooie weer. Ik laat de vloer nu wel een beetje gaan. Geen kruipende kinderen op het moment. Als ik nu ga stofzuigen en dweilen ben ik weer een uur verder en straks komen de kinderen van huis, spelen toch in het zand en het zit overal in en aan vastgeplakt. Tis de moeite niet. Morgen weer een dag
12-14 wassen vind ik ook wel heel erg veel. Hier 2 volwassenen en 2 kinderen, dus 1 volwassene minder. Maar ik was ongeveer 5 wassen per week. Inclusief sportkleding en elke dag schone kleding voor iedereen.
Heel herkenbaar. En met dit mooie weer spelen de kinderen heerlijk buiten, maar dat betekent ook dat ze allemaal zooi mee naar binnen lopen. Even afslaan en stampen als je uit de zandbak komt? Nooit van gehoord