Ik wel (dat overhemd) Haha zat er ook naar te kijken. Maar idd leuke man en hij verteld het boeiend en luchtig.
Zit het nu te kijken. Ik ben niet risicomijdend, ze mogen met een scherp mes helpen snijden, in bomen klimmen en allerlei capriolen uithalen. Ik maak wel van veel te veel dingen een strijd, waardoor er hier regelmatig discussies en/of ruzies ontstaan. Dat is dus wel een leerpuntje voor mij.
Ik vond het ook erg leuk en boeiend. Idd dat risico mijdende is ook wel iets wat me aan het denken zette... Dat grootste gezin kwam zo rustig en harmonieus over (veel meer dan het gezin met die drie meiden). Ik ben dan wel altijd heel benieuwd hoe je dqt als ouders voor mekaar krijgt. Wat het nou precies is. Ook knap hoe die moeder zo relaxt met vijf kinderen een taart ging bakken haha
Ik ben niet risicomijdend. Mijn man daarentegen... zijn ouders zijn precies zo. Als ik met de kinderen daar ben, hoor ik de hele tijd: pas op, doe maar niet, kijk uit, val niet daar word je toch gek van. Dus heel vaak zeg ik: vallen is goed, daar leren ze van. Letterlijk, want mijn dochter weet precies hoe ze moet vallen om zich goed op te kunnen vangen. Dat gaat niet altijd goed, maar 9 vd 10x dat ze valt (ze is een beetje onhandig) komt ze goed terecht waardoor ze niet veel pijn heeft. Gelukkig ben ik het meeste thuis dus zet ik voornamelijk de lijnen uit
Ik vond het ook een heel interessant programma. Leuk om het onderbouwd te zien. Ik haal er wel handige tips uit. Morgen weer kijken.
Heb het ook terug gekeken. Ben zelf absoluut niet risicomijdend, mijn kinderen groeien op met het principe van ‘vallen en opstaan’. Ga het morgen weer kijken!
Ja, voor mij net zo. Ik herken met het meest in de alleenstaande moeder: Wat ze zelf kunnen, mogen ze zelf doen. Hetzelfde principe hanteer ik ook in huis. Waar ik tegen aanloop is structuur. Ik heb van mezelf weinig structuur. Ik heb het wel nodig, maar het komt niet vanuit mezelf. En kinderen hebben dat wel nodig. Dat schept wel eens onduidelijkheid, vooral bij mijn jongste dochter die het juist nodig heeft.
Ah ja, mijn schoonouders zijn ook zo. Mijn oudste 2 zijn (bijna) 8 en (bijna) 7 en als ze uit een glas drinken of ermee naar de keuken lopen zeggen ze al “voorzichtig hoor” . Ze vinden het ook heel vreemd dat ze zelf het traphekje boven aan de trap (dat we eigenlijk alleen nog hebben zodat de kat niet op de bovenverdieping komt) open kunnen maken. Serieus, alsof ze zelf de trap niet afkunnen. Verder zijn mijn so hartstikke lief, maar zo overbezorgd. Pffff, ik ben meer van het “niks gebroken, geen uitstekende botten, ga dan maar weer lekker spelen”.
Ik vond het een leuk programma. Ik zette het steeds op pauze om iets met mijn man te bespreken. Ik vond het wel grappig dat je van één gezin bepaalde dingen heel goed kunt vinden en herkennen maar andere dingen dan weer helemaal niet. Dat had ik bij die alleenstaande moeder heel erg. Ik denk dat wij het meeste lijken op het boerengezin. Het is hier alleen niet “één groot ritueel” zoals moeder het noemde. Wij zijn wel iets flexibeler. Maar het geven van verantwoordelijkheid aan de kinderen en het laten nemen van afgekaderde risico’s doen wij ook. Ik ben niet snel bang voor een val of een kleine verwonding. Ik zeg altijd: als mijn kinderen alles moeten krijgen wat ik heb gehad (aan verwondingen) hebben ze nog een lange weg te gaan. Ik was echt een lomperik als kind.
Ik merkte bij deze aflevering dat ik onze regels beter moet handhaven, nu banjeren ze daar soms zo overheen en laat ik het op dat moment gaan om strijd te voorkomen. Maar zo werken regels en afspraken natuurlijk niet. Het mag hier wat vaster. Er is geen gezin waarbij ik me meteen echt herken, maar wel stukjes bij ieder gezin.
Ik moet de laatste aflevering nog terug kijken maar zijn het elke week dezelfde gezinnen of wisselt dat?
Het zijn elke week dezelfde gezinnen. Ik vond het zo leuk om te kijken. En die man brengt het ook zo positief en zonder oordeel. Echt zo zielig dat die kinderen bij die alleenstaande moeder op de grond voor de tv eten, het zag er zo sneu uit. Ik zie overal wel herkenning, maar ik herken me het meest in het boerengezin, omdat mijn man ook net zo betrokken is bij de opvoeding en hij ook heel strikt is maar toch op een positieve manier.
Ja ik keek ook even vreemd op. Zelf deed ze dat omdat het makkelijker/functioneler zou zijn. Anyway dat gaat hier niet gebeuren. Bij het gezin met de 5 kinderen dacht ik (heb vd week voor t eerst gekeken) waarbij de vader vrachtwagenchauffeur is, sliep dat meisje nou op de grond?! Of was haar bed kapot ofzo... Vind t een super leuk programma.
Het boerengezin 'ken' ik. De moeder komt uit onze kerkelijke gemeente. k Vind het een leuk programma!
Ja, zat ook even te kijken, maar volgens mij zei die man iets van "dan staat alles lekker klaar voor je nieuwe bed morgen" dus ik denk dat ze een nieuw bed kreeg.