Ik zit weer eens na te denken wat in verkeerd doe.. Mijn dochter van bijna 5 maanden vind niks leuk. Spelletjes vind ze niks, een liedje zingen zoals klap eens in je handjes vind ze niet leuk, tijdens kiekeboe kijkt ze me aan alsof ik even normaal moet gaan doen. Gekke bekken trekken? Zelfde reactie als bij kiekeboe. En bij kietel spelletjes kijkt ze je aan alsof de wereld vergaat. In een wipstoel? Je raadt het al.. Niet leuk.. Met de babygym wordt ze elke keer boos omdat de speeltjes vast zitten en ze die dingen niet in haar mond kan doen. Haal je het er af legt ze het naast zich neer en begint ze weer te zeuren. Ze brabbelt wel veel naar ons en ze moet gelukkig ook lachen als ze papa of mama ziet. Ik praat veel met haar. Eigenlijk de hele dag. Ik vertel alles wat ik ga doen en wat we nog gaan doen. Ik doe haar geluidjes na en dat vind ze wel leuk. Ik kan alleen niet de hele dag boven de box hangen om gesprekken met haar te voeren. Ik doe dit zo veel mogelijk maar ik moet af en toe toch ook even stofzuigen of de vaat uit ruimen. Mijn man denkt dat ze hier allemaal nog te jong voor is maar ze moet toch wel iets leuk vinden? Ik dacht dat ze er misschien even aan moest wennen dus ik doe de spelletjes elke dag. Maar het lijkt er op dat ze het alleen maar minder leuk gaat vinden. Zijn er meer mama's met baby's die ook zo weinig leuk vonden? Ik snap het echt niet meer.. Ik doe zo mijn best maar ze kan haast niks waarderen.
Ik vind termen als niet leuk vinden en niks kunnen waarderen een beetje wonderlijk. Je baby is nog zo jong! Ze snapt je gewoon denk ik nog niet. Ga lekker wandelen, masseer haar lekker in met babyolie. Lekker knuffelen en vooral lekker blijven kletsen. Ik denk dat je een beetje teveel verwacht van je kleintje.
Ik denk dat je veeeeel te veel verwacht. Hier een dochter van 4,5 maand die het heerlijk vindt speeltjes en knuffeltjes in dr mond te stoppen en te kijken en luisteren naar wat grote broer doet. Maar veel meer gebeurt er ook nog niet. Ik lees wel regelmatig een boekje voor, ze vindt het leuk om te luisteren voor een paar minuutjes. Dan leg ik haar ondertussen op haar buik en ga ik ernaast liggen. Verder lekker veel wandelen. En ondertussen kletsen en zingen. Ze gaat vanzelf wel meer leuk vinden, maar denk dat je de komende maanden nog even moet wachten op wat actievere dingen en interactie. Vanaf een maand of 6 beginnen ze babygebaren te kunnen begrijpen en ook al snel kunnen ze teruggebaren, misschien dat je daar straks wat mee kunt. Ik denk dat eerdere interactie nog lastig is.
Begrijp me niet verkeerd hoor dames! Misschien heb ik het niet zo tactisch neer gezet maar dit is mijn eerste kind. Ik heb niemand om me heen om mee te vergelijken of navraag te doen wat normaal is. Ik krijg op het cb en bij de fysio alleen dingen te horen die ze nog niet kan en dat dat niet goed is. Ik ben gewoon heel onzeker op het moment. Zoals zij spreken moet ze al heel veel dingen kunnen en ik kreeg te horen dat ik meer spelletjes met haar moet doen. En dat terwijl ik de hele dag met haar bezig ben. Ik wandel, praat en lach met haar en afgelopen week zijn we zelfs naar een speel ochtend geweest van een mama club. Sorry als ik mezelf niet zo goed heb verwoord maar ik heb echt de indruk gekregen dat ze al deze dingen al leuk moet vinden. Ik dacht even dat er echt wat mis was met mijn dochter.
Wat vervelend dat je bij het CB zo onzeker gemaakt wordt! Probeer (zeker als je daarheen gaat) in gedachten te houden dat er vooral naar gemiddelden gekeken wordt en dat het gemiddelde opgebouwd is uit plussen en minnen. Jouw kindje is uniek (gelukkig maar ) en is op sommige vlakken een plus en op andere vlakken een min wellicht. Even een vraagje, écht niet gemeen bedoeld hoor! Maar ben je niet te veel met haar "bezig"? Onze baby's hadden en hebben echt tijd voor zichzelf nodig om tot rust te komen en zelf de wereld te ontdekken. Wij proberen op een OO/UP/AP manier met onze kinderen om te gaan, dus ik draag ze heel vaak, zodat ze zich niet alleen voelen en laat ze nooit ongetroost huilen, maar ik entertain ze niet voortdurend. Ja we zingen, spelen, ik praat met ze en ik leg uit wat ik doe als ik met luier/aankleden etc bezig ben, maar soms ben ik "gewoon" nabij (want in de draagdoek of in dezelfde kamer) zonder dat ik bewust met ze bezig ben. Te veel prikkels is niet fijn voor een kindje en op eigen tempo de wereld ontdekken juist wel. Misschien interpreteer ik je berichten verkeerd, dat kan maar gun je kindje de tijd om zelf de wereld te verkennen.
Haha nee er is niks mis met je dochter. Zolang ze reageert op je stem, je volgt met haar ogen is t goed. En volgens mij moet ze nu haar handjes hebben gevonden, zowel dat ze naar de handjes kijkt en ze volgt en weet dat ze ze heeft. Op haar buik moet ze haar nekje omhoog kunnen houden. En dat is alles wat ze nu moet kunnen. Ga verder lekker zo door. Lekker kletsen, liedjes zingen, en veel naar buiten. En de rest komt vanzelf
Ik snap dat het niet gemeen bedoeld is hoor. Ik ben inderdaad veel met haar bezig. Ik leg haar wel na elke fles in de box om alleen te spelen. Vaak begint ze dan meteen te zeuren. Ik probeer dan mijn ding te doen en zodra ze echt gaat huilen of als ik hoor dat het serieus wordt dan ga ik naar haar toe. Ik laat haar ook nooit huilen. Ik vind dit onnodig. Zo geeft ze aan dat ze me nodig heeft en dan ben ik er voor haar. Meestal is ze dan moe en is het tijd voor bed. Toch heb ik heel erg het gevoel dat ik niet genoeg met haar bezig ben. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Onzekerheid misschien? Mijn man zegt heel vaak dat ik niet meer kan doen en dat ik al zoveel doe. Als ze mij nodig heeft dan laat ik in principe alles uit mijn handen vallen om bij haar te zijn. Nu ik er eens over nadenk komt het misschien uit mijn eigen jeugd. Ik heb nooit echt de liefde gehad die ik nodig had als kind (en nu nog) en die probeer ik mijn dochter wel te geven. Misschien iets te veel? Ik ben zo bang dat ze iets te kort komt!
Teveel liefde kan niet hoor. Volgens mij doe je het top! Je geeft haar de kans lekker zelf te spelen en te ontwikkelen. En bent er voor haar als ze erom vraagt. Wat wil ze nog meer.
Met 5 maanden begrijpen ze heel veel nog niet. Mijn zoontje begon kiekeboe pas met 8 maanden leuk te vinden. Daarvoor begreep hij het niet of moest huilen Ik kan me ook een periode herinneren die lastig was mbt vermaken. Ik denk dat dat rond de 5 maanden was. Ze kunnen niet veel zelf en raken daar ook gefrustreerd van. Wat ik deed in die tijd was veel wandelen. Hij vond aandacht van anderen fijn en ook kijken, heel veel kijken. Ook de tv was mooi, dus die stond veel aan.
Ligt ze veel in de box? Misschien dat ze een andere omgeving leuk is voor afwisseling. Op een deken op de grond, of half zittend in een kussen. In de kinderstoel met een speeltje (als ze al kan zitten).
In de schaduw buiten op een kleed als kan vinden ze wel geinig even. Of met die warmte met die gup samen in een zwembadje met een klein laagje water spetteren. Hier vondt ze t ook allemaal niet zo boeiend hoor. Ik legde een hydrofiel washandje op dr hoofd met kiekeboe ipv mn handen voor mn gezicht. Als zij t er vanaf haalde heel vrolijk kiekeboe al duurde t een tijdje voordat ze er de lol in kreeg. Lachte naar iedereen, vond t maar mooi om te luisteren naar zingen en keek aandachtig als iemand met haar praatte maar echt iets wat ook maar enigzins op spelen leek, nee hoor. Samen dansen op muziek nou dat was dan wel ff leuk, en nu staat ze zelf te dansen als ze maar ene paar tonen hoort. Brabbelen deed ze nauwelijks, kietelen was alleen leuk als papa t deed. Als ik t deed kreeg ik inderdaad ook zo'n blik van 'voel je je wel helemaal lekker ofzo?!?'. Krijg nu wel knuffels en kusjes hoor en mama gestrekt op de vloer is t mooiste klimtuig. Vingerverven vond ze rond 8 maanden trouwens helemaal top en hier lag ze ook veel in de box, heb twee handen ook zij moet soms leren wachten (zeker omdat er nogal een temperamentje in zit)
Ik ben wel benieuwd naar het gedrag van je kindje eigenlijk... Wat is ''niet leuk"? Kijkt ze weg? Wordt ze boos? Moet ze huilen? Of komt er niet/nauwelijks reactie? En wat bedoelt CB en fysio precies? Lukt t de fysio niet om haar ergens voor te interesseren ofzo? Lacht ze wel eens? Kleine tips: Heb je de spiegel al eens geprobeerd? Baby gym wanneer ze in de wipstoel zit. Dan kan ze erbij. Of op creatieve wijze wat speeltjes aan de baby gym hangen zodat ze er liggend op de grond bij kan. Vliegen! Hoog en laag. Op je schoot op en neer wippen terwijl je zingt? Nu ik erover nadenk geeft de fysio jou ook vast dit soort tips? Sinds een week of twee heb ik ontdekt dat mijn baby het leuk vind om eens iets nieuws te hebben. Bv: ik hou een vertrouwd speeltje en een gloed nieuw speeltje voor haar, dan grijpt ze naar het nieuwe. En soms wil ze gewoon op mijn schoot zitten. 'Erbij' zijn. Gewoon kijken en luisteren naar iedereen. Dat is voor haar al zo interessant en wonderlijk. Maar iedere baby is zooo anders. Ze hoeft geen gemiddelde baby te zijn. Zij is nu misschien veel meer met taal bezig bv.
Ik zou me geen zorgen maken hoor! Echt ieder kind is anders. De oudste hier vond speelgoed niet interessant als baby. Ze wilde gewoon alleen naar mensen kijken en veel bij mij zijn. Nu bij nummer 2 wordt het speelgoed wel gebruikt! Deze tweede vindt het heerlijk om in haar eentje te spelen en tussendoor krijgt ze knuffels van grote zus of van mij en dan weer door met spelen. Netals volwassenen kunnen babies ook verschillende dingen leuk vinden; het zijn net mensen
Ik begrijp je wel De oudste was ook moeilijk te vermaken, niks was hoed veel zeurderige geluidjes Net als met alles is het een fase, zodra ze meer zelf kunnen gaat het beter
Mijn dochter moppert vooral heel veel. Dus echt boze geluidjes maken omdat ze het niet leuk vind of omdat ze zich verveelt. Ze lacht wel regelmatig naar mij of mijn man. Maar echt spelletjes doen of alleen spelen vind ze niet leuk. Maar ik begrijp al dat dit gewoon “normaal” is. Ik zal nog even geduld met haar hebben en dan komt het vanzelf wel. Wel ben ik er achter gekomen dat ze knisper geluidjes heel leuk vind. Ze heeft een knisper boekje van mijn moeder gekregen en dit vind ze prachtig! Dat is dus gelukkig al 1 ding. Ik ben al iets meer gerust gesteld. En natuurlijk ook door jullie antwoorden!
Serieus, ik wilde je net aanraden om eens te kijken of ze een knisperboekje leuk zou vinden! Onze dochter vond speelgoed ook nog niet boeiend, laat staan spelletjes als kiekeboe, maar knisperboekjes vond ze wél leuk. Heel herkenbaar dus. Tegenwoordig speelt ze wel heel goed en vindt ze ons voortdurend onwijs grappig dus komt goed!
Cb ben ik geen fan van die roepen wel meer. Wat zegt de fysio dat ze hoort te kunnen en nog niet kan?