Poeh, wat ben ik net geschrokken. Hij kwam heel hard met zijn achterhoofd tegen zijn bed/muziekdoos aan. (Hij lag op zijn buik en was heel gefrustreerd, hij wilt al vanaf 6 uur niet slapen) Hij begon zo hard te gillen (hij is een huilbaby geweest,maar zo hard heeft hij nog nooit gegilt) dat ik gewoon keihard mee heb lopen huilen. Ik herken mezelf er totaal niet in normaal ben ik de rust zelf en heel nuchter. Ik heb ook al de huisartsenpost gebeld want hij heeft een bult op zijn hoofd en is pas 5 maanden oud. Ik weet dat ik op misselijkheid en afwezigheid moet letten, maar misschien zijn er meer dingen waar ik op moet letten die ik niet weet(?) Ik weet dat het een heel warrig verhaal is, sorry. Ik weet ook niet zo goed wat ik ermee wil...
Oh wat zal je geschrokken zijn!!! Boter op de bult smeren en lekker even bij je houden. Idd letten op wat je zegt en ook (in mijn ervaring) op je instinct vertrouwen. Kinderen kunnen wel veel hebben hoor! Misschien hem even naast je laten slapen in een wieg/kinderwagen oid? Voor je eigen emoedsrust iig.. Sterkte!
. Heeft de huisartsen post geen tips gegeven? Als ik.me echt zorgen zou maken, dan zou ik zn bed bij mij op de kamer zetten en voor mezelf elk uur een wekker voor een controle. Slaapt hij ondertussen wel?
Maak hem om het uur even wakker om te kijken of hij goed reageer. He bah wat zul je geschrokken zijn! Voor zover ik weet is hard gillen een goed teken, als ze stil zijn na zoiets is het alarmerend.
Dat is wel schrikken ja. Hoe gaat het nu met hem? Jij een beetje van de schrik bekomen? Is het een idee om lekker met hem op de bank te gaan zitten als hij niet wil slapen? Of idd samen in bed?
De mevrouw aan de telefoon vertelde ook dat huilen een goed teken is. Nouja meer gillen en krijsen. Ik ben nog nooit zo erg geschrokken van iets. Zo'n klein mensje en hij kan niet eens vertellen of hij pijn heeft. Pff... het was echt heel hard, sinds hij geen huilbaby meer is huilt hij bijna nooit om dingen. Dus ik wist wel gelijk dat het serieus was. Ik voel me ook zo schuldig op de 1 of andere manier.
pfff wat zul je geschrokken zijn! Muziekdoos meteen een gooi uit het raam gegeven? Enige tip die ik heb, volg je moedergevoel dat zit meestal wel goed! Knuffel voor je kereltje! x
Ik had al een paar weken geleden tegen mijn man gezegd dat dat ding eruit gehaald moest worden, dat zou hij doen, maar is niet gebeurd. Mijn moedergevoel is even tot het vriespunt gedaald ik zit nu in doemscenario land. Hij lacht wel vanuit zijn bedje.
Ik heb trouwens nog wel een vraag, soms geeft hij wel wat melk terug, maar hoe moet ik overgeven bij een 5 maand oude baby zien? Komt dan de gehele fles er weer uit? 21.30 laatste fles gegeven.
Haal even diep adem en probeer het te relativeren. Hij zit te lachen en behalve de hele nacht wakker blijven om te checken of hij het blijft doen, kun je zelf niets meer doen. Nacht wakker blijven is ook geen optie. Heb een betje vertrouwen in dat lichaampje wat je zo goed hebt gemaakt.
Ja ik weet het, normaal ben ik niet ysa paniek, maar ik heb met hem al zoveel meegemaakt in zijn korte leventje dat dit na al die weken van een huilbaby zijn de druppel is geweest, althans dat denk ik. Dus misschien is het niet eens het hoofd stoten, maar zit er iets anders bij mij achter. Ja ik heb ook wel vertrouwen in dat lichaam, dat kind is al 9 kilo dus het moet wel iets kunnen hebben.
Overgeven door een hersenschudding is inderdaad een flinke golf (zoals jijzelf vast wel eens hebt gehad na een wilde avond stappen ) dat verschil met mondje teruggeven is niet te verwarren. Ging hij meteen huilen? Dat is namelijk een goed teken! En dat hij nu lacht trouwens ook. Mocht hij toch huilerig worden kan hij best hoofdpijn hebben van de dreun dan zou je hem nog een zetpilletje kunnen geven.
Breek me de bek niet open. Nee dan weet ik dat dan de hele fles er weer uit komt. Hij gilde alles bij elkaar. Dus dat is dan wel een goed teken. Alleen ligt hij nu op zijn buik, dat ligt hij echt nooit dus hij zal er vast wel last van hebben denk ik.
Dat zal best. Als hij toch nog gaat huilen of last blijkt te hebben zetpilletje tegen de pijn geven. En als hij nog wakker is een koude doek op zijn bult tegen de zwelling. Meer kan je niet voor hem doen...
Knuffen, bij blijven (meer voor je eigen gemoedsrust), en gillen en huilen is een goed teken alle vitale functies doen het nog en er is sprake van circulatie zou mn ehbo docent roepen. Je schrikt je kapot zeker met die ukkepukkies. Van heel hard huilen kunnen ze ook wat spugen, bij reflux kindjes ligt dat nog gevoeliger geloof ik want als onze kleine meid over dr toeren gaat wordt t spugen. Zo lazerde die van ons met deryan tentje en al (en die zat vast totdat kleine houdini besloot dr volle gewicht op vreemde wijze in te gaan zetten ofzo) van een bed af (+-50cm hoogte) toen ze ongeveer dezelfde leeftijd was. Maar t meest enge toen was, dat ze in eerste instantie heel stil was en dr adem inhield en uiteindelijk heel geschokt ging huilen. Even later ging ze weer echt brullen zoals we dr kennen (ook zo'n huilkindje geweest de eerste periode) met dikke tranen, verontwaardigde uitdrukking omdat we dr eerst nakeken op eventuele verwondingen. Eenmaal goed gekalmeerd en geen afwijkend gedrag of verwondingen gewoon een lekkere fles gemaakt voor dr (advies is anders bij onzekerheid over evt hersenschudding overigens ivm risico van spugen) en daarna sliep ze weer vrolijk verder in dr tentje bij ons in de caravan. Zij is echt een buikslapertje overigens tenzij t heel warm is, dan ligt ze op dr rug zonder enige gène volledig verspreid over dr bed.
Lief dat je het vraagt! Hij werd vannacht elk uur wakker. Normaal nooit dus ik denk dat hij wel ergens last van had. Eigenlijk was ik wel blij dat hij elk uur wakker werd, zo kon ik hem goed in de gaten houden! Vandaag is het weer gewoon lachen gieren brullen. ( en Oma heeft vandaag opgepast en nu kan hij zijn tong uitsteken.) Dus ik heb zo het idee dat het goed gaat gelukkig. Hij heeft nog wel een bult op zijn hoofd, maar ik heb het idee dat hij daar geen pijn aan heeft. Ik was echt even een paniek mama geworden, ik denk dat de 16 weken van overleven doordat hij een huilbaby was ook eruit kwam bij mij.
Alleen maar goed dat hij elk uur wakker werd, anders had je t waarschijnlijk zelf toch staan te doen. Zodra ukkies wat hebben dan staat mama arend weer te waken tong uitsteken heb ik dr hier geleerd, lachen joh, gelijk een goede oefening voor de mondmotoriek en het is een spelletje wat ze ook uit een vervelend humeur kan trekken. En die huilfase memory tripjes herken ik ook, zelfs al was dat hier maar 6 weken (voelde overigens als 6 maanden), die grappen hakken dr hard in. Komt nog wel vaker vrees ik, maar dat zijn hier voornamelijk tandjes en val en struikelpartijen daar heb ik niet zo'n moeite mee dan weet ik wat ik voor dr kan betekenen ipv machteloos te staan. De verborgen pijn (buik/krampen) die vind ik nog wel lastig maar die hebben we gelukkig erg weinig meer gehad. Dus er is hoop! Het wordt beter te verdragen mama