Hier hetzelfde verhaal 6 jaar terug geheel onverwachts bevallen om kwart voor 9. Het was wel een van de eerste dingen waar we aan dachten toen we weer een beetje geland waren. Blijft wel een gekke dag om jarig te zijn, maar stil zijn we zeker
Wij zijn nu is Spanje op vakantie en ik zeg net tegen mijn man dat we morgen wel 2 min stil moeten zijn.
Ja, altijd. Ik ga waarschijnlijk morgen even naar de lokale herdenking en anders kijken we naar de uitzending van de Waalsdorpervlakte. Onze dochter ligt dan al op bed, maar vanaf volgend jaar wil ik haar er wel mee kennis laten maken. Voor mij staat 4 mei voor een herdenking van alle slachtoffers van oorlog, maar ook vooral ter herdenking van onze voorouders die hun eigen strijd hebben moeten leveren in de Tweede Wereldoorlog
Die mensen mogen ze van mij morgen per direct oppakken zodra ze hun huis verlaten. Laat ze eens een voorbeeld nemen aan het stadje Ieper (België). Daar wordt elke avond, 7 dagen per week, sinds 1928 een last post gehouden ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de 1e wereldoorlog. Voornamelijk Britse slachtoffers. 54000 namen staan er in de Menenpoort gegraveerd. Ze zouden een voorbeeld kunnen nemen aan het respect wat er daar getoond wordt voor alle slachtoffers. Ot: wij zijn altijd stil. Zoeel thuis als op de zaak hangt de vlag halfstok. Ook onze gasten zijn dan met ons stil. Vaam zijn dit Duitsers, Nederlanders en andere nationaliteiten door elkaar, en herdenken we die vreselijke oorlog(en) en zinloze slachtoffers ieder op onze eigen manier.
Wij zijn stil, omdat ik dat van huis uit heb meegekregen. Respect tonen voor alle oorlogsslachtoffers en oorlogshelden. Ik geef dit mijn kinderen ook mee. Ik hoop dat ze dit uit zichzelf voortzetten later. Mijn oom heeft ruim 10 jaar geleden op 4 mei om 20.00 uur eutenasie gepleegt, eerlijk gezegt is dat waar ik altijd aan denk op dat moment.
De tv gaat morgenavond aan. Ik wil met de oudste 2 kijken en stil zijn. De jongste 2 slapen dan hopelijk. Ik hoop dat man en matroos ook in de gelegenheid zijn om mee te kijken en stil te zijn.
Nee, ik ben dan niet stil en ik ga het ook niet actief herdenken. Als ik me ervan bewust ben dat het precies acht uur is, zal ik geen herrie maken op straat, maar ik ga ook zeker niet stil staan.
Okee, ik hoop dat ik mezelf duidelijk kan maken en dat dit geen gelazer oplevert. Laat ik duidelijk stellen dat ik niet tégen een dodenherdenking ben en ik zal ook nooit opzettelijk een dienst verstoren. Maar ik ga op een andere manier met de materie om. Deze dag is wel altijd stof voor gesprek. Vanochtend heb ik met mijn man al een heel interessant gesprek gehad over oorlog en vrede (niet het boek), geschiedenis, Europese eenwording en politiek. En ook over de dodenherdenking zelf. Wist je dat we voor 1960 alleen de militairen herdachten? En pas vanaf 1970 de homoseksuele slachtoffers? Vond ik wel een interessant feitje. Hoe dan ook: de twee minuten stilte zijn een ritueel en daar heb ik niks mee. Ik vind dat je er vooral respect voor het ritueel zelf mee uitdrukt en niet voor de doden. Ik heb overigens geen extra respect voor deze doden omdat ze gestorven zijn in een oorlog, dus ik wil niet doen alsof ik dat wel heb. Ik vind het wel van groot belang dat we niet vergeten hoe oorlogen ontstaan en waartoe mensen in staat zijn. Dat vind ik dan wel een gesprek waard met mijn man, bij een kop koffie. We hebben het er trouwens wel vaker over, niet alleen vandaag.
Hij had een goed gevoel voor drama, denk dat hij daarom dit moment heeft gekozen zodat iedereen die hem kende er elk jaar ook echt even bij stil zou staan.
Thanks. Ik zat te twijfelen over of ik wel zou posten in dit topic, omdat ik de indruk kreeg dat iedereen die niet meedoet aan de herdenking bij voorbaat al niet deugt. Maar het is ook wel belangrijk om een ander idee te ventileren.
Respect voor ieders idee en mening! Een ander idee ergens over kan je aan het denken zetten, ik hou er van er op die manier naar te kijken/luisteren/lezen.
Ik heb in het begin al gereageerd dat ik alleen stil ben omdat mijn man dat graag wil. Heb er tot nu toe geen gezeur over gehad
Ook wij zijn 2 min stil met de kids erbij. Mijn dochter van bijna 10 is er heel erg mee bezig geweest toen er een vluchteling meisje in haar klas kwam en haar verhaal over de oorlog in Syrie vertelde. Sindsdien is onze oudste er vooral veel mee bezig dat oorlog zo verschrikkelijk is. T is welliswaar een andere oorlog dan de WO maar toch.....Wij zijn dus netjes stil en hoop dat de kids dit automatisch mee nemen als ze later groot zijn
Ik doe het net als Manque. Ik kan niet zoveel met tv kijken en dan verplicht stil moeten zijn en naar die beelden kijken. Ik kies liever mijn eigen manier. Gisteren waren we met de kinderen in een oorlogsmuseum en we hebben ze vanalles uitgekegd over oorlogen en herdenkingen, daar lagen ook kransen bij een monument (Engeland) dus we hebben al een beetje erbij stilgestaan. Als ze nog wakker zijn vanavond kijken we misschien wel, maar als ze al naar bed zijn is het jammer. Maar ik ga niet expres herrie maken natuurlijk, ik heb respect voor iedereen die wel stil wil zitten. In landen om ons heen herdenken ze soms nog de eerste wereldoorlog of oorlogen van nog veel langer geleden. Ik vind het wel goed om daar een beetje in te “moderniseren” en niet te lang in het verleden te blijven hangen. In het museum waar we gister waren werden Duitsers echt als slechterikken neergezet... en achter ons liep een duits gezin met 2 kinderen in de leeftijd van mijn kinderen... ik voel me daar ongemakkelijk bij. Ik vind het prima om 1 moment oorlogsslachtoffers te herdenken en onze vrijheid te vieren, maar ik zou het niet meer keihard willen koppelen aan de tweede wereldoorlog. De vijand van toen staat zo ver af van de vijanden die we nu hebben. Ik zou het ook met minder militair vertoon willen vieren. Vrede is voor mij juist het niet hoeven zien van soldaten.
Ja, ik ben stil. Er is 1 jaar een uitzondering geweest. Toen heb ik het bandje voor een bekend Nederlands bedrijf ingesproken dat ze niet bereikbaar waren ivm de dodenherdenking. Als mensen toen belden, kregen ze het bandje met mij aan de lijn Ik vind het heel belangrijk om mee te geven dat zoveel mensen heel hard hebben gevochten voor de dingen waar ze in geloven en dat dat geresulteerd heeft in een relatief vrij Nederland.