Ik heb n dametje van 3 wat al n tijdje een groot bed heeft. Na wat gedoe lukt t nu om haar daar in te laten inslapen. Maar nu wordt ze elke nacht wakker, klimt eruit, loopt naar onze slaapkamer en wil dan wat drinken, even bij ons liggen, en dan lukt t 1 a 2 keer om haar weer terug te leggen, maar ze blijft eruit komen. De 3e keer weigert ze terug te gaan naar dr bed. Uiteindelijk is de enige oplossing (lijkt t) om haar toch in dr ledikant te leggen. Ze zegt ook vaak dat ze dat dan wilt. Soms slaapt ze dan meteen in, soms gaat ze daar ook spoken en wil dan toch weer terug naar dr grote bed. Waarna t hele gedoe weer opnieuw begint.....en ze toch dus weer in dr ledikant eindigt.... Wie heeft dé tip? Ik zag ooit iets van Supermom ( dat opvoedprogramma) waarbij ze een krijsend kind continu teruglegde en zelf op wacht stonden in de gang...ik zie mezelf geen krijsend 13 kilo zwaar kind 25x (ofzo ) in bed tillen... dus...tja....eh...tips dus...dank!!
Hier is het duidelijk dat de middelste het ledikant gewoon nog nodig heeft. Zo slaapt ze snachts gewoon door. En anders spookt ze de hele nacht. Komt vanzelf wel een keertje denk ik dan.
Misschien heeft ze het koud of voelt het niet geborgen genoeg? Bij ons zoontje was dat zo. Die kwam bijna elke nacht uit zijn bed. Nu hebben wij hem een slaapzak aangetrokken. We hebben zo'n grote waar hij nog in past. en nu wordt hij veel minder wakker 'snachts.
Ik zou haar terug in haar ledikant leggen en over een tijd nog eens proberen in het bed. Blijkbaar voelt ze zich niet prettig in het grote bed, ik zou er dan niet mee doorgaan, geeft alleen een negatief gevoel. Wil je haar toch in het grote bed, dan zou ik het ledikant weg halen, dan valt er niks meer te kiezen. Een slaapwekker hielp hier ook goed.
Onze middelste (nu 2,5) heeft dit ook een tijdje gedaan. We legden haar twee keer terug en daarna niet meer. Ze stond vaak in een hoekje van de slaapkamer bij de deur (ze kan niet bij de klink), daar bleef ze staan al dan niet jammerend maar uiteindelijk gaf ze het snel op en klom snel weer in bed. Door dit stug vol te houden was het eigenlijk snel over.
Als ze zelf vraagt om ledikant dan zou ik dat doen en over een poosje weer eens het grote bed proberen.
Als het ledikant nog een optie is en dat gaat beter... dan lijkt me dat makkelijkste. Bij mijn jongste, klein kamertje, moest kleine bedje eruit om plek te maken voor grote bed. Daarnaast klom zij uit het ledikantje met mogelijke gevaren van dien en dat was sowieso de reden om over te stappen. Het was dus het grote bed of niets. En zij vond het geweldig spelletje om tienduizend keer het bed uit te komen, vooral in de avond voor het inslapen. Ik heb de 'supernanny' methode toegepast omdat ik niets beters wist. En tja. Heb haar dus eindeloos terug gelegd. Overigens niet getild, maar getrokken aan arm zodanig dat ze zelf het bed in moest klimmen. En voor de deur gebivakkeerd . Heel geleidelijk is het toen verbeterd. Mijn jongste is een eigenzinnig, wilskrachtig kind dat het niet snel opgaf... Ze is nog steeds geen goede slaper overigens, ze vindt het niet makkelijk ondanks ons duidelijke en lange avondritueel om 'cooling down' te doen waarbij je lichaam slaperig kan worden. Ze geeft zich moeilijk over...
Inderdaad als je haar niet steeds terug wilt leggen en ook niet de strijd aan wilt gaan zeg maar, dan is het of in haar ledikant leggen of accepteren dat ze ergens in de nacht tussenin kruipt. Dat laatste is hier ook het geval, ze gaat heel lief in haar eigen bedje slapen maar ergens in de nacht wordt ze wakker en wil ze bij papa en mama liggen, wij vinden dat prima maar kan me ook indenken dat je dat niet wilt.
Ze heeft dus een keuze in welk bed ze slaapt? Toen onze oudste uit het ledikant ging lieten we eerst het ledikant staan. Ze wilde toen steeds daarin terug. Toen het ledikant weggehaald en had ze geen keus meer. Werkt veel beter. Ik zou toch kiezen voor de methode om haar heel consequent terug in haar bed te leggen. Heb ik met mijn jongste (2,5 jaar en 15 kilo) nu ook gedaan. Hij ligt nog wel in zijn ledikant, maar nu met de voorkant open, waardoor hij er dus ook uit kan komen. Hij ging klimmen, dus werd het gevaarlijk. Ik heb een paar avonden een poos op de overloop gezeten om hem steeds terug te leggen. Met zijn middagdutje doe ik de deur op slot, zodat hij niet zijn kamer af kan. Dan kruipt hij gewoon weer terug in bed.
As we speak, lig ik naast dochter op haar kamer, in het grote bed. Dochter is iets ouder dan die van jou (bijna 5) en komt de ene keer vroeg, de andere keer later in de nacht bij ons. Tot op heden vonden we dat geen probleem, maar ze is nu (zo lijkt het nu tenmiste) eindelijk ook nachtzindelijk, en slaapt zonder luierbroekje. Op haar eigen bed zit een matrasbeschermer, voor evt ongelukjes. Maar op ons bed dus niet. En dus ga ik (of vriend) voorlopig gewoon met haar mee terug naar haar bed en blijf ik erbij liggen tot ze weer slaapt. Is dat geen optie bij jullie? Lijkt me persoonlijk een stuk prettiger voor beide partijen dan een huilend, krijsend kind tig keer terug sleuren á la nanny...
Ik zou het grote bed wat knusser proberen te maken. Bijvoorbeeld met een bedtent (als dat al op die leeftijd kan).