Toen ik mocht gaan persen waren mijn vliezen nog niet gebroken. Ik zat op handen en knieeen. En ineens allemaal rumoer achter mij. Tijdens een perswee was er schijnbaar een enorme bel ontstaan die de VK toch even moest doorprikken anders hadden we de volgende dag de muur moeten sauzen. Mijn vriend zei dat de VK op dat moment heel paniekerig keek. Tijdens het hechten een paar keer een dikke wind oops gelaten in het gezicht van de VK.
Ik ben in een halfuur bevallen Net voor de persweeen zei ik ik ga naar huis ik kan het deze keer niet doei Daarna twee persweeen en daar was ze Eerste wat mijn man zei je ging toch naar huis ?
Ik beviel zo snel dat ze het niet konden geloven. Ik zei: ik heb weeen. Nee, mevrouw dat kan nog niet. Dat zijn contracties,(hmm contracties zijn toch samentrekkingen) Nog een paar keer zei ik; ik heb weeen. Eindelijk zei ze; Ok dan gaan we even kijken. Ow mevrouw u heeft 4 cm ontsluiting. We rijden nu direct naar de verloskamer met bed en al. Bij de verloskamer moest ik overstappen naar het andere bed. Terwijl ik daar stond, kreeg ik persweeen. Dus ik zei, ik heb persweeen. Stond ik daar alleen. Kwam de gyneacoloog naar mij toe, probeer het maar weg te puffen. Dus ik staand puffen met de handen op de schouders van de gyneacoloog. Ze zei: ga maar liggen dan kijken we hoeveel ontsluiting je hebt. Ow zegt ze; je hebt 10 cm ontsluiting. Dat is echt heel snel. Je mag persen! Ik zei tegen haar; hier komt er weer 1 en na 5 keer dat gezegd hebben en 20 min verder en een knip met 7 hechtingen kwam onze mooie zoon tevoorschijn. Foutje bedankt!
Bij mijn jongste kreeg ik thuis echt goede weeën. Dus toen de verloskundige kwam had ik al 5cm ontsluiting. Eerst moest mijn man zijn portemonnee nog zoeken (niet kunnen vinden in alle stress) dus duurde mij allemaal veel te lang. Uiteindelijk man kunnen overtuigen dat de politie ons heus wel naar het ziekenhuis zou laten gaan als we werden asngaangeho, dus eindelijk op pad. Zit ik voor een stoplicht een heftige wee weg te puffen, zegt mijn man heel rustig: morgen zou een mooie dag zijn voor haar om geboren te worden! Hoezo vraag ik. Nou, dan zijn we 15 jaar bij elkaar. Het was op dat moment een uur of 5 's middags en ik had helemaal geen behoefte om dit nog zo lang vol te houden. Dus ik antwoord nogal chagrijnig, leuk idee, voeren we niet uit! Jammer, zegt hij nog. Gelukkig was dochter het met mij eens, iets meer dan 2 uur later was ze er.
Bij oudste: persen duurde te lang vond ik, al was het netjes 25 minuten. Oudste moest er uit, desnoods met een tang. O, en hij krijgt geen zakgeld meer. Van de andere 2 geen gekke dingen uitgekraamd.
Ik heb bij de oudste geroepen dat ze d'r gewoon moesten laten zitten en mij weer die ruggenprik moesten geven, ook dat het wel een heel mooi, lief kind moest worden voor alle moeite die ik erin stopte (2.15 uur geperst). Bij de jongste moest ik iets roepen en dat werd, snij d'r eruit!! En daarop kreeg ik van 3 personen een serieus antwoord. 'nee dat kan echt niet', tja dat wist ik ook wel maar ik moest gewoon wat roepen. Verder hebben ik zo gegild en gevloekt dat wanneer er iemand met beginnende weeën is langsgekomen deze gelijk zijn gestopt en ze weer naar huis is gegaan gok ik. Verder heb ik nog lopen flauwekullen met de verpleegkundige die me met spoed naar de ok moesten brengen omdat ik al ruim 3 liter bloed was verloren. Ook nog tegen de anesthesist daar (ja hé, nu ben je er wel... Waar was je 2 uur geleden toen ik die ruggenprik wilde )
Ik heb dit topic zojuist ontdekt. Prachtig om te lezen! Ik kan me van mijn bevallingen niet zozeer iets gênant bedenken, maar het volgende vind ik nu achteraf wel grappig: het was een perfecte thuisbevalling. De laatste weeën waren loodzwaar, maar als ik op een bepaalde manier stond was het goed te doen. De VK en KV zaten op het voeteneinde van het bed en het was doodstil in de kamer. Midden in een wee vraagt mijn man ineens aan mij waar zijn deo staat... Perfecte timing en een volkomen terechte vraag. Zijn deoderant stond namelijk nog maar vijf jaar op dezelfde plek in de badkamer
Ziekenhuisbevalling, alweer 4,5 maand geleden. Tijdens het persen vroeg de verloskundige steeds waar de klok was. Mopperen op iedereen die hem misschien mee zou hebben genomen kunnen hebben. Ik kreeg het maar half binnen. Maar tijdens het hechten werd ik weer een beetje helder en heb ik opgebiecht dat ik me aan het begin van de bevalling teveel op de tijd aan het focussen was mijn man de opdracht had gegeven de klok te verstoppen. Tegenover het bed hing een tv en ik kon in de weerspiegeling daarvan zien hoe het hechten verliep. Daar had ik niet veel behoefte aan dus ik vroeg mijn man de tv te verzetten. Hij rukt wat aan dat ding en toen was de tv kapot. Terwijl er gewoon zo’n arm aanzat waarmee je hem kon draaien.
Hmm niet zo zeer gênant. Maar wel apart.. Ik had een loodzware bevalling. Echt een complete hel, bijna (op 10 minuten na heb ik 4 uur geperst) Er bleef maar een randje zitten. Uiteindelijk werd het een knip en een vacuümverlossing. Ze hebben 6x (de 6e x lukte het eindelijk) in mijn handen moeten prikken om een infuus aan te leggen. De 6e keer hebben ze de anesthesist maar opgeroepen, welke het ook direct lukte. Maar de beste man kwam binnen en wist niet waar hij moest kijken, ik lag daar al uren kapot te gaan met mijn benen wijd waar hij langs moest. Toen keek hij echt recht voor zich uit. Het was net een soldaat die aan het marcheren was! Je zou toch denken dat de beste man al wel wat blote billen heeft gezien.
Aangezien het hier binnen nu en een paar weken ook gebeurd maar weer eens actief verhalen gelezen. Vanaf het begin natuurlijk. Nu nog maar op pagina 20 dus ik kan nog even. Moet zeggen dat ik met grote regelmaat mijn lachen niet in kan houden. Ik ben van mijzelf al erg komisch zegt men (heb ook enige ambitie om stand-up comedian te worden) dus ik ben heel benieuwd naar mijn bevalling. En alle poep die erbij komt kijken, want ik heb zo het gevoel dat ik de boel wel onder ga schijten daar. Uiteraard maak ik er voor jullie een mooi verhaal van, mocht het enigszins memorabel zijn.
Nog maar even dit dan, omdat het vandaag vijf jaar geleden is: Na een heftige bevalling in het ziekenhuis (inleiding, weeën opwekkers, weeënstorm, knip, vacuüm) was mijn zoontje geboren. Na het hechten kwam een verpleegkundige met een kom water en een washandje zowaar het allerergste slagveld van mijn nether regions af wassen. Nog vol met adrenaline vond ik het heel grappig van mezelf om tegen de verpleegkundige te zeggen "echt een waardeloos wellness center hier!"
Toen de ks klaar was en de gyn om het hoekje van mijn grote groene scherm keek en tegen me zei: je baarmoeder ziet er super uit hoor! Je mag door voor de volgende! Ik heb mijn man nog nooit zo verschrikt zien kijken...
Mijn tweede bevalling ging echt heel snel. Er was net gecheckt, de ontsluiting was 5-6 cm, en mijn man bedacht zich dat hij nog gauw even naar de wc moest en toen, persweeën! Ik kwam niet bij de knop om de arts erbij te roepen, dus ik lag, heel charmant, vanuit bed mijn man te roepen met de woorden: 'veeg je kont nou eens af en druk op die knop, volgens mij valt 'ie er zo uit!' Had trouwens echt niet veel gescheeld, want 2 persweeën later was hij er
Ik had voorafgaand aan mijn bevalling al 2 dagen en 2 nachten NIET geslapen, dus ging eigenlijk al uitgeput de bevalling in. Ik werd ingeleid, en de vliezen braken om 17.00. Toen direct een weeënstorm, en na 3 uur ruggenprik. Met de anesthesist nog zitten geinen toen de prik eenmaal goed zat. En toen voelde ik dus geen enkele wee meer. "Gaat u nog maar even slapen." Ja, met mijn lijf vol adrenaline, sure. Uiteindelijk rond middernacht mocht ik gaan persen. En dochter bleek een sterrenkijker te zijn, zat vast achter mijn schaambot. Riepen ze aan mijn voeteneind: "Jaja, ik zie al haartjes!" Riep ik terug: "Van het kind of van mij?! Ik kon daar niet meer scheren hoor!" Op den duur was ik het zó zat dat ik voor mijn gevoel tegen een muur lag te persen, dat ik dingen heb geroepen in de zin van: "Ik kan dit niet meer, schiet mij maar af!" "Haal dat kind er gewoon uit!" Ohja, en ik werd heel agressief van de Limburgse stagiaire die steeds met zachte g "ggghhhaaa doooooorrrr" zei. De volgende ochtend even mijn excuses aangeboden voor alle onzin die ik uitgekraamd had. Hopelijk gaat het deze keer beter, zonder al te veel gedoe.
Mn 5e bevalling ging zo snel dat de kraamzorg te laat was. Tijdens t persen stonden ze aan de bel te trekken (zo'n ouderwetse) Zegt mn man tegen de vk: ik ga even de deur open doen hoor. Zegt de vk: je kan nu kiezen: of je bent er bij als je kind geboren wordt of je gaat de deur open doen. Hij bleef dus maar netjes in de slaapkamer. Achteraf heb ik hem dus echt voor gek verklaard dat hij gewoon weg wilde lopen.
Ik had een zeer vlotte bevalling. Maar blijkbaar was ik de hele tijd geobsedeerd door het uur, volgens mijn man vroeg ik wel elk kwartier hoe laat het was en stond ik de hele tijd te zeuren dat hij zeker moest filmen tijdens het persen. Toen ons dochter er uit was zei ik nog doodleuk tegen mijn man "je zus is gek dat ze dit 3 keer heeft gedaan"