mijn zoontje van 4 heeft gemiddeld nog 1 a 2 plasongelukjes per dag. Soms gaat het een keer een paar dagen goed, maar dan komt daarna altijd een terugval. Er zijn ook dagen met 4 ongelukjes.... Een enkele keer heeft hij ook een poepongelukje. Op school en de bso zijn ze tot nu toe heel meelevend. De juffen zeggen dat er altijd wel een kindje in de klas is die dat heeft, dat het echt niet erg is... Maar toch knaagt het bij mij. Ik ben begonnen met zijdelijkheidstraining toen hij 2 was, maar hij heeft het nooit echt lekker opgepikt. Verder is het wel een slimme jongen, er is geen sprake van een ontwikkelingsachterstand ofzo. Wanneer ga je nu voor zoiets hulp zoeken? Juf zegt dat de huisarts er pas iets mee gaat doen als ze ouder zijn dan 5. En dat die onderzoeken allemaal vervelend en belastend zijn... ze raadde het ons eigenlijk af om nu al te gaan doen. Is er iemand met een ander verhaal misschien?
Hier kun je vanaf 3 jaar al terecht bij de poep- en plaspoli (waren we maar eerder gegaan...). Wij lopen er met ons zoontje voor het poepen, dus geen ervaring met de plaspoli, maar zal grotendeels overeen komen. Mijn ervaring: Ze doen eerst een uitgebreide intake. De kans dat het iets medisch is, is waarschijnlijk klein. Dus waarschijnlijk wordt er eerst gekeken naar gedrag en zal de fysio mee kijken en oefeningen meegeven. Ook regelmatig gesprekken met een pedagogisch medewerker die veel tips geeft over omgaan met de situatie, ongewenst vs gewenst gedrag (broekplassen vs plassen op de wc). Met hele kleine stapjes gaat het steeds wat beter met onze zoon, maar het is een lang traject... Succes!
Onze dochter is 5 en is nu eindelijk zindelijk. Zo goed als dan. Bij haar was het vooral het poepen wat niet wilde lukken. Met ongeveer 4,5 jaar ben ik hulp gaan zoeken. Toen ging het helemaal mis en poepte ze wel 3x per dag in haar broek. Ook plassen in de broek werd steeds meer. We zijn doorverwezen naar een pedagogisch hulpverlener die ook gespecialiseerd is in zindelijkheid. Onze dochter eet heel slecht en op een gegeven moment helemaal niet meer. Hoe slechter het poepen ging, hoe minder ze ging eten. Soms dagen niets. Ze had erge verstoppingen. Nu zijn we 9 maanden verder en gaat het goed. Als ik heel eerlijk ben heeft het ziekenhuis niets geholpen. Wel vond ik het ik het belangrijk dat werd gekeken of het niet medisch was. Dat bleek niet zo te zijn. Pas toen wij op vervolg hulp moesten wachten en het dus compleet loslieten ging het ineens beter. Ik zou als ik je verhaal zo lees wel even laten checken of er niets medisch is. Dan kun je dat in ieder geval uitsluiten.
Wij zijn ook met bijna 4 naar de kinderarts gegaan. Die heeft in een gesprek en kort lichamelijk onderzoek advies gegeven naar plas en poep poli. Deze was helaas wegbezuinigd, maar de vrouw die deze poli had geleid heeft nu een eigen praktijk. Zij begeleid ons super. Vooral coachend en gericht op meer rust en aandacht. Het is niet 100%uitgesloten dat het niet lichamelijk is. Maar wel zeer waarschijnlijk. Bij ons is het probleem dat hij helemaal nog niet zindelijk is of wil worden. Hij lijkt er zelfs angst voor te hebben.
Mijn dochter wordt volgende maand 4 jaar. Ze is vrijwel zindelijk. Heeft af en toe nog een ongelukje of een natte onderbroek. Poepen gaat helemaal goed gelukkig. Ik probeer er maar geen aandacht aan te besteden. Ze is aan het wennen op school. Als ze in auigustus nog niet helemaal droog is zien we wel verder. Het zijn ook spannende tijden voor dr.
Onze oudste was ook pas met ruim 4,5 jaar enigszins zindelijk. Hoe frustrerend het soms ook was, ik heb verder geen actie ondernomen. Had zelfs het gevoel dat het juist slechter ging als ik er meer nadruk op legde. Wel hadden we de afspraak dat ze zichzelf ging verschonen (niet bij poep). De enige woorden die er aan vuil werden gemaakt waren ‘mama, ik heb in m’n broek geplaast.’ ‘Ok, schat, doe je de vuile kleren zelf in de wasmand?’. In tegenstelling tot de andere reacties hier zou ik dus gewoon afwachten. Sommige kinderen hebben gewoon wat meer tijd nodig.
De meningen hierover verschillen nogal maar als het niet medisch is vind ik 4 jaar laat voor zindelijkheid. Ik zou dus wel verder kijken nu. Hier verwachten ze dat peuters op 2,5 zindelijk zijn. Ongelukjes kunnen gebeuren maar als dat structureel is zijn ze nog niet klaar voor de kleuterschool (op 2,5 jaar begint dat in BE)
Volgens de kinderarts is er met 4 jaar nog geen medische reden om verder te kijken of onderzoeken te doen. Er is enkel een sociale reden omdat scholen niet kunnen omgaan met kinderen die niet zindelijk zijn.
De leerkrachten van de kleuterschool hebben ook simpelweg geen tijd om luiers te verschonen. Dan moet er eerst meer budget komen en dat is er nu niet.
En dus is er een sociale druk om je kind op tijd zindelijk te hebben. Begrijp me niet verkeerd. Ik snap ook wel dat er in een klas met dertig kleuters geen tijd is om luiers te verschonen. En onze school staat ook echt wel in de meewerkstand. Maar hun mogelijkheden zijn wel beperkter dan hetgeen we eigenlijk nodig hebben. Helaas heeft die druk ons bepaald niet geholpen. Hoe harder wij oefenden, hoe groter de frustratie en hoe lager het zelfbeeld. De stress van ons werd feilloos opgepikt (en omgezet in driftbuien). Ondertussen moeten man en ik ons in allerlei bochten wringen omdat we altijd stand by moeten staan om op school te verschonen. De gezinscoach heeft in zoverre geholpen dat we het hele probleem hebben losgelaten. Zoontje is van overprikkeld angstig en vooral driftig jongetje weer langzaam veranderd in zijn vrolijke pittige zelf. Nog steeds angstig voor poepen (ook in de luier). Maar dat pakken we nu aan door leuke dingen met poep te doen (kijken hoe de dieren het doen, eraan ruiken en voelen met een stokje, drollen kleien, naar die van papa en mama kijken in de wc, boekjes lezen) Maar goed... Hier heeft ts niet veel aan. Als het echt over af en toe een ongelukje gaat, en school heeft er geen probleem mee dan zou ik er vooral relaxed mee omgaan. Ben je in de buurt en zie je hem ophouden (wiebelen of knijpen) dan stuur je hem naar de wc. Is het te laat, kalm verschonen en kind zoveel mogelijk zelf laten doen. Komt vast goed.
Dat lijkt me heel vervelend en naar. Gelukkig dat het inmiddels beter gaat met je zoontje. Als de druk weg is komt het vast wel. Ik denk ook dat jullie situatie wel een uitzondering is. Op school wordt gezegd dat kinderen tegenwoordig later zindelijk zijn. 'Vroeger' waren de meeste kinderen op kleuterleeftijd echt droog. Of er toen meer sociale druk was weet ik niet.
Het is wel herkenbaar wat je schrijft hoor. Maar gelukkig hebben we hier een klein instroomklasje en een welwillende juf. Ikzou niet weten wat ik moest doen als ik ervoor stand-by zou moeten staan, we werken allebei op een uur rijden van school, dan zou ik mn baan op kunnen zeggen. Het lijkt me heel pittig wat jullie doen, respect! Vervelende is alleen dat hij vaak te koppig en te driftig is om zich naar de wc te laten sturen. Soms gaat hij even naar de wc om mij een plezier te doen, maar dan gaat hij alleen maar in de ruimte staan zonder op de pot te gaan zitten. Het is echt een machtsstrijd op het moment. Hij is niet anstig en overprikkeld, eerder overmoedig en koppig. Maar mijn man en ik kunnen het zelf ook heel slecht loslaten, het blijft ook de hele tijd aan me knagen “wat nou als het wel iets medisch is, dan doen we al deze moeite voor niks!” en “wat nou als de juf van volgend jaar niet zo soepel is, hoe gaan we dan verder?” En als ik hem ophaal bij de bso en ik krijg dan weer een vuilniszak met ondergeplaste broeken mee, dan is het echt moeilijk om de moed erin te houden.
Ah dat is echt lastig. Maar als het een strijd aan het worden is, dan denk ik dat loslaten juist het toverwoord is. Koppig en overmoedig klinkt niet als een medisch probleem.
Ja en nee... hij is elk geval koppig en overmoedig ... maar als ik hem vraag of hij voelt dat hij moet plassen dan zegt hij nee. Hij ontkent soms ook gewoon dat zijn broek nat is en dat hij heeft geplast. Dus als hij dat echt niet voelt en niet doorheeft zou het wel medisch kunnen zijn denk ik? Hij wil misschien perse niet naar de wc omdat hij echt oprecht gelooft dat hij niet moet?
Loslaten is idd het toverwoord. En daar heeft juist het ziekenhuis ons bij geholpen. Loslaten en tegelijkertijd leren hoe je het zelf vertouwen van je kind kunt vergroten en wat voor spelletjes je kunt doen om poepen en plassen leuke te maken. Maar heel eerlijk heb ik altijd wel even een dipje als ik hem ophaal van de bso en je krijgt weer een zak met vieze kleding mee. Uiteraard probeer ik het niet te laten merken, maar dan gaat het net weer een paar dagen goed en heb je de hoop dat hij het nu misschien door heeft en dan gaat het toch weer mis... Ik probeer vaak ook terug te kijken naar hoe hij er een paar weken/maanden geleden voor stond en dan zie ik echt wel grote verbetering. We hebben alleen een hele lang adem nodig.
Wat hier staat is trouwens heel herkenbaar vond ik (autonomie problemen): https://www.isala.nl/patienten/folders/5875-kinderen
Ja dat autonomie probleem is het bijna helemaal! Alleen wil mijn zoontje niet meer een luier om overdag, hij heeft er geen enkele moeite mee alles gewoon in zijn broek te doen. Dank je wel ! Wel fijn om te zien dat we het toch goed doen met de stickers. Alleen de stappen zijn lastig... ik kan niet echt stappen bedenken die we willen bereiken. Hij moet gewoon droog blijven de hele dag. Heel erg bedankt!
Onze dochter is/was ook laat zindelijk. Ze was pas met ruim 3,5 zindelijk maar heeft tot voor kort nog een paar keer per week ongelukjes gehad. Ze is nu ruim 5,5 en de ongelukjes nemen nu langzaamaan af en komen nog maar zelden voor (ze zijn er dus nog wel). Het is vaak de sociale druk dat kinderen snel zindelijk moeten zijn maar de meeste artsen geven aan dat ongelukjes (veel of weinig) er tot een jaar of 6 bij sommige kinderen echt bijhoren. Heel vervelend maar helaas wel waar. Bij ons op school zijn ze erg makkelijk (dat wil zeggen als ze maar schone goed bij zich heeft en zich zelf kan omkleden). We merken gelukkig dat hoe ouder ze wordt hoe beter het gaat en zijn er ook van overtuigd dat de ongelukjes uiteindelijk weg zullen blijven. Veel succes en geef vooral niet op.
Nee de ouders van nu hebben het doorgaans te druk of ze zijn te lui. Ik bedoel het niet verkeerd naar diegenen hier die worstelen met het zindelijk maken, als er problemen zijn dan is het heel wat anders. Ik spreek nu even in het algemeen. Vroeger waren de luiers anders, kinderen voelden dat ze nat werden en de luiers lekten veel sneller. De kinderen voelden dus ook wat er gebeurde. De ouders hadden er meer belang bij om hun kinderen zindelijk te maken. Lekkende luiers is meer werk! Ook waren er vroeger meer moeders thuis en die hadden daardoor de tijd voor zindelijkheidstraining. Tegenwoordig is het zo makkelijk, luiers en luierbroekjes in elke maat. De meeste mensen denken niet eens aan zindelijk maken voordat hun kind 3 is. Ja dan zijn ze al wat ouder, in de '3 en ik wil nie' fase en zich zeer bewust van hun lichaam. Ik weet nog dat ik me bij familie verontschuldigde omdat we laat waren, dochter moest onderweg naar de wc. Die ouders lachen, ja daar hadden zij geen last van, hun dochter droeg nog een luier. Dat was veel makkelijker. En toen zij ietsje ouder werd paniek want ze ging bijna naar school en niet zindelijk (goh, hoe kan dat nou). Ik zie het op de psz ook vaak gebeuren. Het is onmogelijk dat al die kinderen problemen hebben. Zelf begonnen een maand voordat dochter 2 werd. Ik heb me een lading commentaar over me heen gekregen. Het was veel te vroeg volgens velen. Heb het heel rustig thuis opgepakt en steeds verder uitgebreid. Met 2,5 jaar ook zonder luier naar de psz. Nogmaals, bedoel het niet als een aanval naar diegenen hier maar meer als antwoord op je vraag. Er zullen vroeger vast ook kinderen in de kleuterklas hebben gezeten die regelmatig verschoond moesten worden. En er enkel ongelukje kan altijd. Alleen 1 of 2 kinderen die regelmatig vies zijn of 5 of 6, dat is best een verschil. Sociale druk.... volgens mij is dat van alle tijden. Kan hij al...? Heeft ze nog niet....? Nou dat kan die van mij allang! Morgen wordt mijn zoontje 1. Ben benieuwd wanneer ik de vraag krijgt of hij al loopt (nee nog lang niet, hij kan nog niet eens zelf zitten). Sociale druk is er altijd
Ja maar vroeger was er altijd een mama thuis, kon een kindje wat zindelijkheidsproblemen had altijd langer thuisblijven of mama kon naar school gaan om te helpen verschonen. Nu steeds meer mama’s werken kan dat niet meer. Als school mijn kind niet meer wil helpen heb ik keihard een probleem. Dat levert toch druk van een andere orde dan een bemoeizuchtige buurvrouw die weer vraagt of hij nou nog niet zindelijk is.