pfff ik weet ALLES is een fase. Maar ik zit er echt helemaal doorheen. Jongste van 8 mnd slaapt zelden langer dan 5 uur aan een stuk en als ze dan wakker wordt kan ze alleen gesust worden door haar aan mijn borst te hangen voor ongeveer 1 uur lang - want ze wil geen normale speen... De oudste van 3.5 jaar zit op en af in een grenzentest fase. Met als gevolg dat ze veel aandacht nodig heeft. Ik heb een voltijdbaan die ik in 3.5 dag probeer te proppen, maar het lukt niet. Oftewel ik het het gevoel dat ik overal te kort schiet. Hulp inschakelen zou fijn zijn, maar mijn vader heeft net herseninfarct gehad en van mijn schoonouders kan ik niet zoveel verwachten. Vrienden zitten zelf met kleine koters en op de opvang heerst nu impetigo, dus ook niet een plek waar ik ze extra vaak heen wil sturen. Gedverdemme, Ik weet nog wel van de oudste dat ik toen die fase tussen 6 en 12 mnd ook niet zo leuk vond. Kleintjes leren zoveel, krijgen tanden, dromen, vast voedsel, kruipen, lopen etc en daardoor vind ik het net kleine monsters geworden die constant iets van je moeten. blerghw
Misschien kijken of er een (flexibele) gastouder in de buurt zit? Ik kan mij voorstellen dat je er echt helemaal doorheen zit. Het is ook niet raar als je je ziek meldt als je het echt niet meer trekt. Bovendien, als je 3,5 dag werkt, kan je werkgever niet verwachten dat je daar 40uur aan werk in propt. Een week op meer dan 100% draaien trek je wel, maar bij langere tijd is dat het recept voor een burnout en daar schiet niemand iets mee op. Wil je werkgever met je meedenken? Kun je tijdelijk extra verlof (al is het maar een paar uurtjes door bijv een uurtje later beginnen) opnemen? Maak het bespreekbaar. Vaak is er meer mogelijk dan je denkt. Veel sterkte en beterschap met je vader. Hopelijk herstelt hij volledig.
Hmm klinkt erg herkenbaar. Exact een jaar geleden zat ik in dezelfde situatie. Acht maand oude baby die nooit langer dan drie uur na elkaar sliep, kleuter van 4,5 die mijn aandacht vroeg, voltijdse job en mijn man dito. Geen idee meer hoe ik dat doorgekomen ben eigenlijk. Gewoon... Doen. Je lijf kan blijkbaar altijd meer aan dan je denkt. Ik ging altijd samen met de kinderen slapen. En dan de taken verdelen met mijn man, hoewel dat qua opstaan niet ging wegens bv.... Hang in there! Het wordt beter. Hopelijk sneller dan bij mij het geval was
Ik heb een baby van 5 maanden en een peuter van ruim 3,5 die toe is aan school. Baby komt snachts om de 2 a 3 uur sabbelen aan de borst. Ik werk 32 uur en man heeft eigen bedrijf dus Werkt meer dan full time. Ik heb een GO aan huis genomen (scheelt mij 3 uur aan stress met brengen en halen), heb een schoonmaakster en de boodschappen worden bezorgd. Baby slaap naast mij in cosleeper. Ik geniet (itt de babytijd van de eerste) met volle teugen! Alleen wel moeite met mijn peuter die het uiterste van mijn geduld vraagt momenteel maar die leg ik elke dag nog een uur op bed (en ze slaapt prima) zodat ik even rust heb op mijn vrije dagen.
Tnx dames! Een gastouder dus...dat ga ik uitzoeken. Een schoonmaakster heb ik idd ook niet... Mijn peuter stopte met middagslaap toen kleine zus was geboren. Als ze wel overdag slaapt is ze in de nacht moeilijk. Ik was eerlijk gezegd niet van plan om nu nog bv te geven, maar babylief is nogal fan...dus daarom doe ik de nachten alleen. Nuja het moet nu zeker anders want ik word er niet een leuker mens van
Even een knuffel. Denk dat de meeste tips al gegeven zijn maar ook nog probeer het te accepteren. Hoe moeilijk ook. Ik zat er een half jaar geleden ook zo bij en mag nu al 2 maanden doorslapen (inmiddels 3 maanden gestopt met bv, ik had ook zo'n verslaafde). En blijf op jezelf letten! Doe voor sommige dingen een stapje terug maar blijf ook aan jezelf denken!
Daarom ben ik van fulltime naar 32 uur gegaan waarvan 2 dagdelen (4uur) vanuit huis, waarbij ik die uren over de dag kan verdelen. Thuiswerken betekend vooral werken terwijl de kleine slaapt (developmentwerk) en administratief werk kan ik wel doen als ze rustig zit te spelen, dat kan ik makkelijk opzij zetten om ff haar wat eten of drinken te geven en aandacht en daarna weer probleemloos oppakken zonder eerst weer in de flow te moeten komen, bij development werk is dat weer anders dan moet je dr weer helemaal induiken, dus bij voorkeur doe ik dat op de zaak, of als zij nog/weer ligt te slapen. 40 uur in 3,5 dag redt je niet al wil je het nog zo graag. Zeker de eerste periodes en met twee lijkt t me helemaal pittig, duik je een spiraal in die, ervaring leert, een uitkomst heeft waar je niet vrolijk van gaat worden. Of handjes meer vrij voor werk (go/hulp in huis/betere verdeling huishouden met partner) of handjes meer vrij voor de kids (minder werken, ouderschapsverlof, evt andere uren kunnen draaien (als je kleintjes op bed liggen nog een uurtje bijv)). Sterkte met je vader, hier ook eentje met een herseninfarct (nu 4 jaar geleden). Hoop dat je vader beter herstellen mag dan de mijne. Hij is nu met een experimentele behandeling bezig ging even heel erg goed maar zit nu weer in de mindere periodes (nog veel last van de ups en downs). Hier dan wel sprake van blijvende forse beschadiging in voornamelijk taal en emotiecentrum. Ik probeer zo veel mogelijk langs te gaan voor ff een bakkie zeker als hij weer in de mindere periode zit (we zitten op loopafstand) maar ook dat is, hoe graag ik t ook doe voor m, een energievretende business zelfs al doet mn dochter alle magic en weet ze prima hoe m op te vrolijken met kusjes, knuffels en ondeugende blikken.